Feykir - 29.09.1993, Blaðsíða 5

33/1993 FEYKIR5
Héraðssjúkrahúsið og sjúkrahúshverfið við Blöndu séð úr lofti. Sjúkrahúsið til vinstri, þá
Hnitbjörg og til hægri nýlegar þjónustuíbúðir fyrir aldraða í tveim húsum. Mynd/MÓ
hér héraðslæknir til hægðarauka
að halda uppi heilbrigðis- og
hjúkrunarþjónustu?
„Stærsta breytingin er trúlega
samgöngumar. Þegar ég kom
hingað fyrst var enginn sjúkrabíll
og ekki einu sinni lögreglubíll.
Seinna var síðan keyptur lög-
reglubíll sem einnig var notast við
í sjúkraflutningum. Vegimir vom
líka þannig að þeir tepptust strax í
fyrstu snjóum. Það var ætlast til
að læknirinn sæi um að koma sér
á staðinn og stundum tóku þessi
ferðalög í erfiðar sjúkravitjanir
langan tíma. Með hjálp góðra
manna tókst þetta. Sjúkravitjun-
um hefur farið fækkandi, það ger-
ir aukin bílaeign fólks og bættar
samgöngur. Fólk nýtti sér oft
ferðir mjólkurbílanna hér áður
fyrr til að fara til læknisins. Þeg-
ar ég fór í læknisvitjanir út í sveit
kom fyrir að ég þurfti að líta við á
næstum hverjum bæ. Þetta er úr
sögunni.
Ekki sama umstangið
Aðgerðum hefur einnig fækk-
að. Með vaxandi tækni og sér-
hæfingu sjúkrahúsanna þykir
ekki réttlætanlegt lengur að hér-
aðslæknirinn sé að gera meirihátt-
ar skurðaðgerðir. Ef slíkt þarf nú
til dags eða fyrirburður sé að
koma í heiminn, þá er lítið mál að
fá sjúkraþyrlu til að flytja fólkið
suður. Aður fyrr var hér engin að-
staða til að taka á móti fyrirburð-
um, enginn súrefniskassi til dæm-
is, og það kom fyrir að ég varð að
brey ta herbergi til þeirra nota. Ég
man t.d. eftir að hér fæddist bam
sem var aöeins 17 merkur. Ég
hitti föður þessarar stúlku á dög-
unum og hann sagði mér að hún
hefði verið að eignast bam sem
var aðeins 14 merkur. Og ekki
þurfti sama umstangið í kringum
þá bamsfæðinginu og þegar móð-
irin kom í heiminn. Svona hefur
þetta breyst.
Hefur ekki aðstaða batnað
hvað húsnæði Héraðssjúkrahúss-
ins varðar?
„Jú, smám saman hefur það
gerst. Það er einkum heilsugæsl-
an sem hefur þanist út á síðustu
áratugum. Til að mæta því var
starfsmannaíbúðum í Hérðshæl-
inu breytt og þær teknar undir
starfsemi heilsugæslunnar og
sjúkrahússins. Það er þó fyrst
núna sem við erum að fá nýtt hús-
næði í notkun.
Leggjum áherslu á
endurhæfinguna
Við vonumst til að haldið
verði áfram með framkvæmdir í
viðbyggingunni. Unnið er að gerð
kostnaðaráætlunar á því verki
sem eftir er og ég veit að vilji er
fyrir því í ráðuneytinu að áfanga-
skipta því og að öll viðbyggingin
verði komin í notkun áður en
mörg ár líða. Ráðuneytismenn
vinna að þessum málum með
okkur. Við leggjum mikla áherslu
á endurhæfingarmálin og trúum
því aó hér verði mjög góð aðstaða
þegar ffam líða stundir, ekki að-
eins fyrir fólk hér á Norðvestur-
landi heldur fyrir alla sem þurfa
endurhæfingar við. En til þess að
svo megi verða þurfum við að
koma sjúkradeildinni í gagnið'*.
Framsóknarblóð í stað
íhaldsins
En svo við lítum aóeins til
baka. Þú hefúr væntanlega lent í
minnisverðum vitjunum?
,Já ekki neita ég því. Það var
í nóvember 1959 þegar Rúniberg
Olafsson í Kárdalstungu varð
skyndilega veikur. Veður hafði
verið mjög slæmt og vegir teppst.
Það vildi svo vel til að ýta var
staðsett fram í Grímstungu og
önnurhér á Blönduósi. Vom þær
strax sendar af stað hvor á móti
annarri. Sjúkrabíl höfðum við þá
engan, en Hermann Þórarinsson
og Bjöm Bergmann fóm með
mig á bíl Hermanns, sem var
rússajeppi með blæjum, og gátum
við komið fyrir í honum sjúkra-
körfu. Þegar ffam í Vatnsdal kom
þurfti ég að koma við hjá Indriða
á Gilá. Þar var lasleiki. Indriði
vissi á hvaða ferð ég var og
renndi gmn í að að ég mundi
þurfa að gefa Rúniberg blóð. Um
leið og ég kveð hann, klappar
hann á öxlina á mér og segin ,JÉg
ætla að biðja þig Sigursteinn
minn að sjá svo um að það fari nú
framsóknarblóð í hann Rúni-
berg”. Við komum svo í Kárdals-
tungu og var Rúniberg ansi langt
leiddur, en andlega hress að
vanda. Heimferðin gekk greið-
lega og á spítalanum beið blóðið.
Hresstist Rúniberg við það og
náði góðri heilsu en hvort and-
legu áhrifin hafði orðið þau, sem
Indriði óskaði eftir, skal ég ekki
um segja.
Héraðslæknarnir
hjálpast að
Fyrir kom að við nágranna-
læknamir hjálpuöum hvor öðr-
um. Olafur Sveinsson á Sauðár-
króki hefur t.d komið til mín
stundum. Svo bar til veturinn
1965, að eitt kvöld hringdi héraðs-
læknirinn á Hólmavík og bað mig
að koma sér til hjálpar. Hafði
hann sjúkling undirhöndum sem
þurfd þegar á uppskurði að halda.
Ég var nýsestur að spilum hjá
Sveini Ellertssyni ásamt Sverri
Markússyni og Olafi Sverris-
syni. Fékk ég Sverri í lið með mér
þar sem hann átti bíl alltraustan.
Auk okkar slóst í förina hjúkrun-
arkona sem þá starfaði við Hér-
aðshælið. Lögðum við af stað um
hálf tíu leytið um kvöldið, en til
Hólmavíkur komum við ekki fyrr
en um hálf fjögur leytið um nótt-
ina. Var þá einnig kominn hér-
aðslæknirinn á Hvammstanga.
Skárum við í sameiningu sjúk-
linginn upp á röntgenborði hér-
aðsins, og allt gekk að óskum.
A heimleiðinni slitnaði viftu-
reimin í bílnum. Vorum við þá
stödd nétt hjá Þambárvöllum og
var því ekið þar í hlað. Hjónin á
bænum tóku okkur opnum örm-
um, gáfú okkur að borða og buð-
ust til aö sækja viftureim, en fara
þurfti meira en 10 km leið til þess.
Einu sinni var ég kallaður til
fársjúks sjúklings á Skagaströnd.
Allt var ófært vegna snjóa. Snjó-
plógurinn bilaði á leiðinni, svo að
fá þurfti ým til að ljúka mokstrin-
um. Þetta ferðalag tók 5-7 tíma og
álíka langan tíma stóð ég síðan
við skurðarborðið.
I annað sinn var ég fenginn til
aðgerðar á Hvammstanga. Það
þufú að fjarlægja úr honum æxli.
Búið var að svæfa sjúklinginn
þegar ég kom. Aðgerðin gékk vel
og allt var í besta lagi. Nokkru
síðar var síðan bankað hjá mér.
Maðurinn sem ég hafði fram-
kvæmt aðgerðina á var þar kom-
inn. Hann sagðist sem var ekki
hafa verið í því ástandi að geta
þakkað fyrir sig og hér væri hann
kominn til að þakka mér kærlega
fyrir. Ég hafði gaman að þessú'.
Og þótt langt sé liðið á starfs-
ævina ætla þau Sigursteinn og
Birgitta ekki að segja skilið við
Húnaþing. „Við vorum lengi að
hugsa um að flytja suður að loknu
starfi hér. Fyrir nokkrum árum
tókum við síðan þá ákvörðun að
kaupa gamalt hús héma á bakk-
anum. Rifúm það síðan og
byggðum nýtt. Svo ætli við sitj-
um hér ekki sem fastast áfram”,
sagði Sigursteinn að endingu.
ÞA/SAJ.
(Kaflar í greininni birtust í Húnavöku
1965, og eru skráöir af Stefáni A.
Jónssyni á Kagaðarhóli.)
Greiðsluáskorun
Innheimta Sauðárkróksbæjar skorar hér meó á fasteignagjaldendur á
Sauóárkróki, sem ekki hafa staðió skil á fasteignagjöldum álögðum
1993 og féllu í gjalddaga 1. ágúst 1993 ásamt eldri gjöldum, aó greiða
nú þegar og eigi síöar en 15 dögum frá móttöku áskorunarinnar.
Að þeim tíma liðnum verður beóið um nauðungarsölu á viðkomandi
fasteign án frekari viðvörunar.
Sauðárkróki 23. september 1993.
Innheimta Sauðárkróksbæjar.
Bæjarbúar athugið!
Skrifstofur félagsmálastjóra, íþrótta- og æskulýðsfulltrúa flytjast
föstudaginn 1. október í nýja stjórnsýsluhúsið (Gamla kjörbúðin)
Skagfírðingabraut 21.
Vegna flutninganna veróa skrifstofumar lokaóar fimmtudaginn
30. september.
Félagsmálastjóri verður með nýtt símanúmer.
Viötalstímar kl. 9 - 11 og eftir samkomulagi.
íþrótta- og æskulýósfulltrúi verður meó síma 36180.
Viðtalstímar eftir samkomulagi.
Bæjarstjóri.