Feykir - 29.09.1993, Blaðsíða 6

6FEYKIR 33/1993
Feykir fyrir 10 árum
GRETTISSAGA
Texti: Kristján J. Gunnarss.
Teikningar: Halldór Péturss.
89. Einn dag frétti Grettir, að Þorbjöm öxnamegin
var farinn á engjar að binda hey og með honum sonur
hans, sextán vetra gamall, er Amór hét. Og er Grettir
hafði þetta spurt reið hann á brott til fundar við Þorbjöm.
Þorbjöm sá manninn og mælti:, Jvíaður ríður þar að
okkur og skulum við hætta að binda heyið og vita, hvað
hann vill“, og svo gerðu þeir.
Grettir sté af baki. Hann hafði hjálm á höfði og gyrð-
ur saxinu og spjót mikið í hendi, og var silfurrekinn fal-
urinn á.
90. Þá mælti Þorbjöm: „Þetta er mikill maður, og
eigi kann ég mann á velli að sjá, ef það er eigi Grettir
Ásmundarson, og mun hann þykjast eiga æmar sakir við
oss, og verðum við rösklega og látum engan bilbug á
okkur sjá. Skulum við fara aó með ráðum, og mun ég
ganga að honum framan og sjá, hversu til tekst með
okkur, því að ég treysti mér við hvem mann, ef ég á ein-
um að mæta. En þú gakk á bak honum, og högg tveim-
ur höndum á milli herða honum með öxinni.
91. Þorbjöm tók skjöldinn og setti fyrir sig, en brá
sverðinu og sneri á móti Gretti, er hann kenndi hann.
Grettir brá þá saxinu og sveipaði því til nokkuð, svo að
hann sá, hvar pilturinn stóð að baki honum. Laust hann
bakkanum saxins í höfuð Amóri svo hart, að það varð
hans bani. Þá hljóp Þorbjöm mót Gretti og hjó til hans,
en brá við buklara inni vinstri hendi og bar af sér, en
hann hjó ffam saxinu og kauf skjöldinn af Þorbimi og
kom saxið í höfuð honum svo hart, að í heilanum stóð,
og féll hann dauöur niður.
92. Grettir reiö heim til Bjargs og fann móður sína
og sagði henni þennan atbuiö og nú var Atla hefnt. Hún
varð glöð við og kvað hann nú hafa líkst í ætt Vatns-
dæla - „en þó mun þetta upphaf og undirrót sekta þinna.
Veit ég það víst, að þú mátt ekki hér langvistum vera
sakir frænda Þorbjamar, en þó mega þeir nú vita, að þér
kann nokkuö að þykja“.
Grettir kvaðst nú mundu leita til vina sinna og
frænda og skildu þau mæðgin með kærleikum.
Frá móti hagyrðinga á
Hallormsstað
Hagyrðingamót ‘93 var haldið
síðsumars á Hallormsstað og þang-
að söfnuðust langar leiðir hópar
hagyrðinga og hollvina stökunnar.
Vestan af fjörðum komu Guð-
mundur Ingi og Elís Kjaran, úr
Borgarfirði Jakop á Varmalæk og
Sveinbjöm á Draghálsi. Meó Ið-
unnarfélga úr Reykjavík og Sunn-
lendinga kom 50 manna rúta undir
forystu Sigurðar dýralæknis ffá
Grafarholú. Borgfirðingar og Barð-
strendingar áttu þar líka sína full-
trúa og ferðatíminn nýttur vel til
vísna og sagna. Á þriðja hundraó
vísna söfhuðust á teininn við fram-
rúöuna, fararstjóri las upp jafnharð-
an, en auk hans hlupu ýmsir í
skrápana með leiðsögn um héruð.
Þetta varð hringferð, hagyrðinga-
hringur.
Hákon Aðalsteinsson tók á móti
rútunni á Skjöldólfsstöðum og
benti á fjöll, sérkenni og sögulega
staði. Þá kviknuðu áttavísur í firam-
haldi af upplýsingum Hákonar um
að austur og noröur væru áttimar,
sem notaðar væm á Austurlandi.
Keldhverfingar og aðrir Þingey-
ingar komu í lítilli rútu og auk þess
á eigin bílum, en þeir héldu mótið
í fyrra í Skúlagarði svo rómað var.
Glæsileg veisla var á Hallormsstað
laugardagskvöldið 21. ágúst undir
stjóm Hákonar, en þangað söihuð-
ust Austfirðingar allt frá Djúpavogi
norður að Vopnafirði. Vísum gest-
anna var safnað í dall og lesið þeg-
ar tóm gafst. Hér fara nokkrar
þeiira.
Myndarlegt er heimahlað,
hér máfirma skógardyr.
Heim á þennan Hallormsstað
hefég aldrei komiðfyrr.
Elías Kjaran ÞingeyrL
Oft er stakan unaðsleg,
allra vekur hylli.
Ljóðin fljúga langan veg
landshornanna milli.
Friðrik Ingólfsson Laugar-
hvammi.
Hérna gjallar skrum og skjall,
skerpir allan hróður.
Okkar spjallfer ofan í dall
eins og gallað fóður.
Jón Karlsson Gýgjarhólskoti.
Ort á Jökuldal:
Austurlands unaðsstundir
eflast um þessar mundir,
en lítið ég veit
um landsfrœga sveit,
en hérna kom Hákon undir.
Ósk Þorkelsdóttir Húsavík.
Nú er kominn norður og austur
nokkuð viss í áttum og traustur.
Gangi ég héðan göngu traustri,
geng ég burtfrá norðri og austri.
Hér eru áttir ekki fleiri
eftir því er ég sé og heyri.
Guðmundur Ingi Kristjánsson.
Austur og norðuryfir Fljót
áttavillturfer ég tíðum.
Kominn er nú á k\’œðamót,
kannske að villast í skógarhlíðum.
Baldur Grétarsson Fellabæ.
Langþráð augnablik
og hátíðlegt
Horfur eru á að skammt sé nú
til þeirrar stundar að áhugamenn
um brennivínskaup geti farið að
skoða vömúrval í Ríki Stefáns
við Smáragrund.
Langþráð augnablik og hátíð-
legt. Segja má að mál þetta hafi
hlotið langa umfjöllun og „eðli-
lega” með því að þrennar skoð-
anakannanir höfðu á undan geng-
ið með alllöngu millibili.
Í svona málum vill það gjam-
an verða áberandi að menn telji
sig þurfa að hafa vit fyrir öðrum
og er það vel þótt hitt sé jafnan
best að hver hafi vit fyrir sér, en á
því er misbrestur eins og allir
mega sjá.
Mér finnst að í þessu við-
kvæma máli hafi fengist niður-
staða sem allir geti vel við unað,
sem sagt sú að þeir sem vilja
kaupa sér áfengi þurfi nú ekki
lengur að auka sér kostnað og fyr-
iihöfn með því að sækja það til
Löngum
kátur lék
hann sér
Ég las í Feyki minnninga-
greinar um Dúdda á Skörðugili
og orti:
Drengur góður dáinn er,
Dúddi á Skörðugili.
Löngum kátur lék hann sér
lífs í gleðispili.
Þannig kvaddi hann þessa
jörð,
þrátt til loka glaður,
Skörðugil og Skagafjörð,
skemmtilegur maður.
Með kveðju.
Rúnar Kristjánsson.
Séð og heyrt ég hefí kveld
hugarperlur skarta.
Stakan lífgar ennþá eld
innst í þjóðarhjarta.
Þorfinnur Jónsson Ingveldar-
stöðum.
Er legg í mína lokafor,
- lengur má ei þreyja,
brosandi með vísu á vör
vildi ég fá að deyja.
Ormur Ólafsson Reykjavík.
Næsta ár verður svo hagyrð-
ingamóúð á Suðurlandi.
Skrifað á Flúðum 21. sept. ‘93
Ingi Heiðmar Jónsson.
fjarlægari staða og þeir sem ekki
vilja kaupa þurfa bara alls ekki að
kaupa það nú fremur en áður.
Sjálfur hef ég engan persónuleg-
an áhuga á þessu úl eða frá og skil
þó vel sárindi þess fólks úr nær-
liggjandi byggðarlögum, sem
sækir hingað mesta sína verslun,
en fékk ekki færi á að vera þátt-
takendur í skoðanakönnun. Eins
finnst mér ljótt ef satt er, sem ég
hef heyrt fleygt að tekin hafi ver-
ið gild sú hvatvíslega ályktun að
sveitamönnum kæmi þetta and-
skotann ekkert við því þeir drekki
hvort sem er einungis landa eins
og glöggt megi sjá bæði í Mið-
garði og á Vindheimamelum. Við
skulum bara vona að í báðum
þessum tilfellum sannist hið
gamla máltæki íslenska bóndans.
„Hollur er heimafenginn baggi”
Heimskupör framin í skjóli öl-
vímu munu áreiðanlega hvorki
aukast né dvína í neinu hlutfalli
við fyriihöfn í öflun birgða.
Ámi Gunnarsson / Undir Nöfum.
Borgarinn
brást
Þrír ungir menn frá Króknum
gerðu sér dagamun á dögunum og
brugðu sér bæjarleið til Reykjavík-
ur. Tilgangurinn var aðallega að sjá
leik Akumesinga og Feyenoord í
Evrópubikamum, en hinsvegar átti
að nota ferðina til að bragða hina
umtöluðu McDonalds hamborgara,
sem eftir orðspori að dæma mátti
ætla að væra lostæti mikið.
Kióksamir komu í bæinn klukku-
tíma fyrir leikinn og gafst því tími
til að renna við á hamborgarastaðn-
um. Heppnin var með þeim að því
leyti að biðröð var lítil og gekk af-
greiðslan mjög hratt fyrir sig. Pant-
aðir voru venjulegir ostborgarar, þar
sem álitið var að menn væru varla
nógu munnstórir til að taka „big-
mak“. En það hefði líklega verið
réttara að taka þá stærð af borgur-
um, því þessir venjulegu ostborgar-
ar voru alveg í minnsta lagi af ham-
borgurum að vera, brauðið mjög
þunnt, og lítið og lélegt á milli. Það
voru því ekki saddir menn sem
héldu í Laugardalinn sl. miðviku-
dagskvöld, og ekkert minna en tvær
pilsur á mann dugðu til að seðja
hungrið áður en lagt var af stað
norður eftir leikinn. Af þessari
reynslu má ráða að það er ekki alltaf
það besta sem frægast er og mest
umtalað. Mætti ég þá frekar biðja
um Makkjónu eða Makklaugu
borgara.
En þrátt fyrir þetta „borgara-
skúffelsi" heppnaðist þessi upplyft-
ing til Reykjavíkur ákaflega vel.
Menn urðu vimi að mjög skemmti-
legum leik og glæsilegri frammi-
stöðu Skagamanna, leik sem seint
mun gleymast. Og síðan er að bíða
og sjá hvemig Skagamönnum
gengur í seinni leiknum sem fram
fer í Hollandi í kvöld (miðviku-
dagskvöld).