Feykir - 21.12.1994, Blaðsíða 13

45/1994 FEYKIR 13
og frekar er verst lætur. Eg var úti á
dekki, þegar ég kom auga á eina stúlk-
una sem hélt sér dauðahaldi í dyrastaf-
inn á öðru plássi og var ekki sjálf-
bjarga. Það virtist sem allar ómælis-
víddir rúms og tíma rynnu saman í eitt
þokuband hjá þessari aumingja vamar-
lausu ungu dömu, augun blind af tárum
og munnurinn fullur af spýju. Auðvit-
að rétti ég henni hjálparhönd, greip um
herðar henni, dró hana út að skjólborð-
inu, þar sem hún létti af sér ólgunni. Ég
sótti henni vatn í flösku, svo að hægt
væri að skola kverkarnar. Þetta var ein
ungmærin, sem var með okkur í
skemmtiferðinni þá um daginn. Hún
var mikið þakklát fyrir stjanið og mér
ávallt nálæg það sem eftir var leiðar til
Hvammstanga. Þar átti hún heima og
þangað var komið um fótaferðartíma.
Við lágum langt frá landi og þess
vegna seinagangur á allri vinnu. Stórir
og þungir fjórrónir bátar tónuðu allan
þann dag og langt fram á nótt milli
skips og lands. Er líða tók á daginn,
fengum við þær fréttir að dansleikur
væri boðaður í landi klukkan níu um
kvöldið, og þangað þurftum við endi-
lega að fara. Samkomuhúsið var bæði
lítið og gamalt, rúmaði ekki einu sinni
alla sem komu frá borði. Karlpeningur-
inn var þar í stórum meirihluta, líklega
þrír um hverja dömu. En þessir horsku
drengir voru svo prúðir að ekki var
stjakað við neinum. Vinkona mín sem
áður er getið, bauð mér heim sem ég
ekki þáði, en að enduðum dansi gekk
hún með mér í fjöruborðið, og þar
skiptumst við á nokkrum orðum og
kvöddumst með hlýju handtaki. Og þar
gaukaði hún því að mér að við skyldum
halda vináttunni áfram og að hún
myndi skrifa fyrst og ég auðvitað svara
um hæl, sem ég aldrei gerði.
Svikin hefndu sín í þá daga eins og
nú, þó að ekki gerðust ævintýrin á
sama hátt. Tveimur og hálfu ári síðar
var ég staddur í Reykjavík og þurfti að
fara með föt í hreinsun og fór eftir á-
bendingum kunnugra um hvaða staður
væri bestur. Þegar ég knúói þar dyra
hringdi bjalla á hurðinni og fram að
borðinu kom ung og þokkafull dama
og innir mig eftir erindinu. Þegar ég
hafði sagt það tekur hún bók skrifar
fullt nafn mitt án þess að hika og spyr
hvar ég eigi heima. Þar næst leitar hún
í jakkavösum, finnur þar bréfmiða, rétt-
ir að mér og spyr mjög sposk á svip,
hvort þetta sé bréfið sem hún hafi skrif-
að mér og ég aldrei svarað. Fleiri
kjaftshögg þurfti ég ekki til að skilja að
hér var engin önnur en vinkonan frá
Hvammstanga. Asökunin fór með
hraða blóðsins um allan skrokkinn, og
bleyðuhátturinn varð svo yfirþyrmandi
að ég kvaddi og fór mína leið.
Nokkrum dögum síðar fékk ég tilvon-
andi mág minn til að sækja fötin.
N ú höfum við lagt Vestfjarða-
hafnir að baki, erum á leið frá Skaga-
strönd til Sauðárkróks í hásumarblíðu
og ekki væsti um farþegana um borð í
Esju. Eg held við bræðumir höfum ver-
ið með brattasta stélið af öllum farþeg-
unum, þegar blessaður Skagafjörðurinn
skrauti búinn breiddi faðminn móti
gestum svo snemma morguns, að sólin
var að teygja sig af austurfjöllunum til
að vekja af næturblundi bændur og
búalið. Við að sjá þessa fögm mynd-
skreytingu flaug mér í hug, að hafi
fjörðurinn skartað svona klæðum þeg-
ar skáldið Matthías Jochumsson reið
um hérað og kvað lofsönginn árið
1889, hafi slíkur bragsnillingur haft
ærið yrkisefni.
Það var lítið tafið á Króknum og þar
gerðist ekkert markvert. Farið var það-
an síðdegis og stefnan sett á Hofsós.
Eyjólfur Eðvaldsson loftskeytamaður,
drengur góður og skilningsríkur, vissi
hvað við átti og lét í hendur mínar sjón-
auka skipsins. Það var ekki um að vill-
ast að strikið var nákvæmt hjá Beck
skipstjóra. Það horfði hárrétt á húsið
hans Ama skóara.
Okkur bræðmm taldist svo til að
hafa verið ellefu sólarhringa frá
Reykjavík til Sauðárkróks. Skyldi það
ekki þykja seinagangur nú til dags,
þegar hægt er að fara þessa loftlínu á
þrjátíu mínútum? Tíminn má ekki
hlaupa frá okkur. Við emm að kveðja
ferðafélagana með þessu gamla upp-
gerðarbrosi, sem fylgt hefur Islending-
um svo dyggilega í 1050 ár. Dagur er
að kvöldi kominn. Sólin er að ganga til
viðar. Fjöll, eyjar og engi hjúpast
húmdökkum daggarúða næturinnar.
Við emm á hestbaki á leið heim.
Bestu óskir um
Gleðileg jól
gott og farsœlt komandi ár
Gleðileg Jól
farsælt komandi ár
Þökkum viðskiptin á liðnu ári
Starfsfólk Matvörubúðarinnar
Bestu óskir um gleðileg jól
og gott nýtt ár
Landsbanki Islands
Skagaströnd
Gleðileg jól
gcefuríkt komandi ár
Þökkum samstarfið á árinu
SJOVAODALMENNAR
Umboðið á Sauðárkróki
QkðiCefjjóC
ofjfars&Ct kjpmandi dr
Þökjýum vidskiptin á íiönu ári
%jötvaí
Gleðileg jól
farsœlt komandi ár
Þökkum viðskiptin á árinu
sem er að líða
Verslunin Bláfell
Sauðárkróki