Feykir - 31.05.1995, Blaðsíða 4

4FEYKIR 21/1995
„Tilhlökkunin er alltaf til staðar að
haustinu þegar skólinn byrjar að nýju"
Rætt við Evu Snæbjarnardóttir skólastjóra Tónlistarskólans á Sauðárkróki sem nú er 30 ára
„Þótt ég sé oft oróin þreytt þegar skóla lýkur á vorin, eftir
amstrið sem fylgir prófum og tónleikahaldi, þá er tilhlökk-
unin alltaf til staóar aó haustinu þegar skóli byrjar aö nýju.
Þaó eru mikil forréttindi aó fá að starfa við þaó sem áhug-
inn beinist aó. Eg hef yndi af tónlist og aó mióla henni til
ungra nemenda, þetta er krefjandi starf en þaó gefur líka
mikiö. Ef áhugi á kennslunni væri ekki til staóar væri ég
löngu hætt sem skólastjóri“, segir Eva Snæbjamardóttir
skólastjóri Tónlistarskólans á Sauðárkróki, en þess var
minnst á dögunum að 30 ár em lióin frá stofnun skólans.
Eva hefur starfaó aö kennslu vió skólann frá upphafi og
tók vió skólastjóm áriö 1974 af Eyþóri Stefánssyni tón-
skáldi, sem fram til þess tíma haföi haldið um stjómar-
taumana.
,Jú það var mikill söngur og tónlist á bemskuheimili
mínu í Bakaríinu og oft sungiö fjórraddaó“, sagói Eva þeg-
ar blaóamaóur Feykis hitti hana að máli á heimili sínu á
Smáragmndinni um helgina. Bæði lék honum forvitni á aö
skyggnast í sögu Tónlistarskólans og um tónlistarferil
þeirrar manneskju sem mest tengist starfí skólans.
Að loknum afmælistónleikunum sl. fímmtudag. Ásgeir Eiríksson, Svana Berglind Karls-
dóttir, Eva Snæbjarnardóttir, Heiödís Lilja Magnúsdóttir og Sigurður Marteinsson.
„Systur mínar, Lolla og
Gýgja, sem voru nokkrum árum
eldri en ég, fóru snemma að læra
á hljóðfæri og ég var níu ára
þegar ég byrjaði að læra á orgel
hjá Eyþóri." Aðspurö hvemig
kennari Eyþór hefói verið sagði
Eva: „Hann var vandvirkur og
ákaflega elskulegur eins'og hann
er alltaf. Síðar kenndi frú Sigríð-
ur Auðuns kona Torfa Bjama-
sonar læknis mér á píanó og að
loknu gagnfræðafrófi á Akureyri
hóf ég nám við Tónlistarskólann
í Reykjavík. Fyrstu fjögur árin
var kennari minn frú Hermína
Kristjánsson, sem með einstakri
ósérhlífni byggði upp að heita
má frá grunni píanó- og píanó-
kennaradeild skólans og vann
þar ómetanlegt starf. Persónu-
lega á ég henni mikið að þakka.
Hún var kennari minn í mörg ár
og náinn vinur, sem studdi mig í
starfi á margvíslegan hátt, ekki
síst fyrstu árin. Segja má að
Hermína hafi verið einn helsti
hvatamaður að stofnun tónlistar-
skólans hér og prófdómari var
hún í mörg ár.
Síðan var Rögnvaldur Sigur-
jónsson kennari minn í tvö ár.
Það var ekki síður lærdómsríkt
að kynnast þeim frábæra píanó-
leikara. Eg var í gegnum tíðina
einstaklega heppin með kennara.
Þá vil ég í leiðinni geta þess aó í
þrjú ár var ég í söngnámi hjá
Sigurói Birkis söngmálastjóra,
Snæbjörg systir mín, sem var
tveimur árum yngri en ég, var þá
komin suður til söngnáms hjá
Sigurði og var einnig í píanótím-
um hjá Hermínu.
Sigurður Birkis var sérlega
elskulegur maður og mikilI
Skagfirðingur. Ég gleymi því
ekki er ég kvaddi hann áður en
ég fór til New York, en þangað
Fyrstu nemendur og starfslið Tónlistarskólans á Sauðárkróki. Aftari röð frá vinstri: Valgarð
Valgarðsson, Guðni Friðriksson, Frímann Guðbrandsson, Magnús Rögnvaldsson, Dagur Jóns-
son, Valgeir Kárason, Stefán Evertsson, Bjarni Dagur Jónsson og Sveinn Árnason. Fremri röð
írá vinstri: Anna Hjaltadóttir, Kristín Dröfn Ámadóttir, Kristín Ögmundsdóttir, Svava Ögmunds-
dóttir, Eyþór Stefánsson skólastjóri, Eva Snæbjarnardóttir kennari, Ólöf A. Ólafsdóttir, Elín
Stephensen, Helga Valdimarsdóttir, Ingibjörg Sigtryggsdóttir og Ingibjörg Jónasdóttir. Tvo
nemendur vantar á myndina. Ljósm. Stefán Pedersen.
lá leiðin að loknu tónlistamámi í
Reykjavík. Þá sagöi hann: „Eva
mín. Þegar þú kemur heim,
farðu þá aftur í blessaðan Skaga-
fjörðinn okkar og leyfðu Skag-
firðingum að njóta þess sem þú
hefur lært. Ég var í framhalds-
námi í New York í tæp þrjú ár.
Þá má geta þess að á þessum
tíma var ekki um nein námslán
að ræða, svo ég vann alltaf með
náminu.
í ballett hjá Minnu
Eitt vil ég neífia sem átti mik-
inn þátt í því að ég tók ástfóstri
við tónlistina, en það var ballett-
kennslan hjá Minnu Bang. Þar
kynntist ég margs konar yndis-
legri tónlist, sem söng í eyrum
mínum löngu eftir að kennslu-
tíma lauk.
Minna og Oli Bang voru al-
veg einstök og fluttu hingað með
sér mikla menningu í bæjarlífið.
Minna var lærð í ballettdansi og
kenndi ballett í nokkur ár við
rniklar vinsældir. Eins og margar
stelpur byrjaði ég ung í ballett
hjá Minnu. Það var hreinasta
ævintýri að fá að taka þátt í
þessu. Haldnar voru sýningar í
Bifröst og ávallt fyrir fullu húsi.
Man ég sérstaklega eftir einni
sem hét „Brúðkaupió í höllinni“.
Þar komu fram kóngur, drottn-
ing, prinsessa, prins og öll hala-
rófan, sem tilheyrir hirðinni. Alla
búninga lét Minna sauma og var
mjög vandað til alls. Ennþá man
ég tilfinninguna og tilhlökkunina
þegar farið var í apótekið til að
máta þessa „flottu“ búninga.
Ekki má gleyma Ola Bang, sem
sýndi starfi konu sinnar mikinn
áhuga og stjómaði „grammófón-
inum“ á þessum sýningum.
Þá má geta þess að Minna var
með leikfiminámskeið fyrir kon-
ur, og það held ég að hafi nú
ekki tíðkast í bæjum af svipaðri
stærð og Krókurinn var á þcss-
um tíma. Minnu og Ola Bang
mun ég ávallt minnast með
þakklæti og af virðingu. Þau
settu vissulega mikinn svip á líf-
ið í litla bænum okkar, og það
gerir Minna enn þann dag í dag“.
Lítil hljóðfæraeign
háði starfseminni
Hvað tekur svo við þegar þú
kemur hingaó heim að loknu
námi?
Það er árið 1957 og þá er eng-
inn skóli héma. Ég snéri mér þá
að einkakennslu, en síðan er
skólinn stofnaður 1965, Tónlist-
arskóli Skagafjarðar eins og
hann hét þá og er ennþá skráður
undir því nafni, þótt í daglegu
tali sé talað um Tónlistarskólann
á Sauðárkróki. Eyþór Stcfánsson
var skólastjóri og kenndi tón-
fræói og tónlistarsögu, en ég sá
um hljóðfærakennsluna. Fyrsta
árió vom nemendur 20 og kennt
var á þrjú hljóðfæri, píanó, orgel
og melódíku. Fljótlega datt
melódíkan út, enda ekkert sér-
staklega skemmtilegt hljóófæri,
og í staðinn var kennt á blokk-
flautu. Síðan bætist gítarkennsl-
an fljótlega við. Á fyrstu árum
skólans háði það kennslunni
nokkuð að hljóðfæraeign í bæn-
um var lítil. Ég hugsa að það séu
nú jafnmörg píanó héma í göt-
unni og vom til í öllum bænum á
þcssum tíma”, segir Eva þegar
hún rifjar upp þessi fyrstu ár
Tónlistarskólans.
Fyrsta veturinn var tónlistar-
kennslan í bamaskólanum, að
loknum skóladegi í þeim skóla,
sem þýddi að nemendur vom aö
læra á hljóðfæri sín fram eftir