Feykir - 18.12.1996, Síða 15

43/1996 FEYKIR 15
Sextán ára togarajaxl.
var tilbreyting í mat raunverulega sú eina
sem menn hafa á sjónum um jólin. Hlé var
gert á veiðum síðdegis á aðfangadag og
skipveijar settust að veisluborði skömmu
eftir að búið var að hringja hátíðina inn á að-
fangadagskvöld, þá búnir að þvo af sér
mestu seltuna og komnir í betri fötin.
Að þessu sinni var það kalkúnn sem var
aðalhátíðarmáltíðin. „Sagði ég ekki að yrði
kalkúnn í matinn“, sagði Hreinn bátsmaður,
og hann og aðrir skipverjar tóku hraustlega
til matarins. En iyrir mér var þetta ekki óska
jólamáltíðin og raunar voru það mikil við-
brigði á þessum jólum, hvað maturinn var
allt annar en ég hafði vanist heima í sveit-
inni. Það var ekki hangikjötið og lamba-
steikin eins og ég var vanur, heldur kalkúnn
á aðfangadagskvöld og svínahamborgara-
hryggur á jóladag. Hvorugt þetta hafði ég
bragðað áður og kunni því ekki að meta það.
Eg borðaði því mun minna á þessum jólum
en áður. Minna en ég hafði þörf fyrir, því til
sjós þuifa menn að borða og það mikið.
En sem betur fer gekk veiðin vel og það
liðu því ekki margir dagar fram yfír jólahá-
tíðina áður en hugað var til heimferðar. Við
sigldum inn á Akureyrarpoll í stilluveðri að
morgni 29. desember, að mig minnir.
Eg var frelsinu feginn þegar við bræður
gengum með pjönkur okkar inn í bæinn á
BSA-stöðina. Ferðinni var heitið heim í
sveitina með Norðurleiðarrútunni. Ég get nú
ekki sagt að ég hafi verið stoltur yfir sjóferð-
inni. Einhvem veginn fannst mér ég vera
hálfgerður bjálfi ennþá að hafa ekki tekið að
fullu þátt í störfum sjómannanna. En það var
nú fljótt að gleymast þegar hugsað var til
þess að áramótagleðin væri þó ekki fyrir bí,
hún væri eftir.
Þórhallur Asmundsson.
Leikskólinn Furukot:
Ljósin eyðilögð
á jólatrénu
Jólatréð við lcikskólann í
Furukoti á Sauðárkróki
hefur orðið fyrir barðinu á
skemmdarvörgum að und-
anförnu, sem hvorutveggja
hafa stolið perunum af tré-
nu eða brotið þær.
„Þetta er auðvitað mjög
alvarlegt mál, sérstaklega
þegar perurnar eru brotnar
og þá er mikil hætta á að
bömin skeri sig á brotunum,
t.d. þegar þau eru að renna
sér í snjónum. Við emm að
vona að þeir sem þetta gera
láti sér segjast, en annars
óskum við starfsfólkið og
bömin öllum bæjarbúum
gleðilegrar jólahátíðar”, seg-
ir Linda Hlín Sigbjömsdótt-
ir leikskólakennari í Fum-
koti.
Þrettánda-
gleði
Heimis
Hin árlega þrettándagleði
Kailakórsins Heimis verður í Mið-
gai'ði laugai'daginn 4. janúai' nk. kl.
21. Þar verður kórinn með
skemmtilega og fjölbreytta dag-
skrá með mörgum nýjum lögum,
m.a. verður fmmflutt lag eftir
Björgvin Þ. Valdimarsson, sem
hann ánafnaði kómum í tilefni 70
ára afmælis kórsins, sem verður á
næsta ári.
Einsöngvarar með kómum nú
em þeir Einar Halldórsson, Óskar
Pétursson, Pétur Pétursson og Sig-
fús Pétursson. Söngkvartettinn
Alftagerðisbræður tekur lagið og
stjómar Stefán Gíslason, öllu sam-
an, eins og segir í tilkynningu ffá
kómum.
Undirleikarar með kór og kvar-
tett verða þeirThomas Higgerson,
Stefán R. Gíslason og Jón St.
Gíslason. Alþingismennimir Hjálm-
ar Jónsson og Jón Kristjánsson fara
með létt gamanmál í bundnu og
óbundnu máli. Hjálmar verður
kynnir kvöldsins og að loknum
skemmtiatriðum mun hljómsveit
Geinnundar leika fyrir dansi.
Á næstunni munu stúlkurnar í þriðja flokki Tindastóls í knatt-
spyrnu ganga í hús og selja bókina Ráð við þögninni,
fundargerðarbók Ræðuklúbbs Sauðárkróks, sem stofnaður var í
lok síðustu aldar. Stúlkumar em að safna sér farareyris til æfinga-
ferðar sem þær hyggjast fara á næsta vori.
Aðventukvöld var baldið í Hvammstangakirkju á hátíð heilagrar Lúsíu 13. des. Húsfyllir
varð í kirkjunni þar sem gestir hlýddu á söng barna- og kirkjukórsins, hljóðfæraslátt og
hugvekju Kristínar Árnadóttur skólastjóra Vesturhópsskóla. Kvöldinu lauk með Lúsíu-
göngu væntanlegra fermingarbarna og samsöng gesta. Mynd/ST.
Kæru ættingjar, vinir, samstarfsfólk og vistmenn
á Sjúkrahúsi Skagfirðinga.
Þóttfirði Skaga-frá ég aki
fegri aldrei lít ég sveit.
Allar góðar vcettir vaki
vinir yfir þesswn reit.
Guð gefi ykkur öllum gleðilega jólahátíð og
farsæld um alla framtíð.
Verónika og Olafur R. Ingimarsson.
Bláklæddu konurnar
Soffía Jónsdóttir frá
Nýpukoti í Víðidal flutti
ásamt föður sínum Jóni
Sveinssyni árið 1933 að
Staðarhóli í Siglufirði.
Með þeini flutti Málfríður
Steingrímsdóttir. Árið
1941 flutti Soffía á Siglu-
nes og bjó þar ásamt manni
sínum Jóni Þórðarsyni
vitaverði til ársins 1959 að
þau fluttu í kaupstaðinn.
Soffía segir svo frá:
Ég var nýkomin heim
að Staðarhóli eftir að hafa
flutt mjólkina í bæinn. Fór
ég þá inn að borða hádegis-
mat og settist við austur-
gluggann sem snýr upp að
fjallinu. Veður var mjög
gott, þurrkur og sunnan
gola.
Við flýttum okkur að
borða en þegar ég var að
enda við það varð mér litið
út um gluggann og sá tvær
konur koma eftir götunni
sem liggur yfir Rekstrar-
holtið. Þær voru báðar blá-
klæddar og héldu á ein-
hverju. Ég sagði þá að
þarna væru að koma tvær
konur, sennilega frá Siglu-
nesi.
Pabbi leit þá út um
gluggann og sá þær líka.
Hann sagði við mig: „Ef
þær koma ekki heim, þá
skaltu fara og bjóða þeim
kaffi.“ Konan sem var hjá
okkur, Fríða, sagði þá að
það væri verst ef þær væru
svangar, en hún fór síðan
að hita kaffið. Við sáum að
þær voru komnar yfir laut-
ina sunnan við holtið. Þar
voru hestar og gengu þær
að rauðum hesti sem við
áttum sem var vanur að
vera styggur. En að þessu
sinni stóð hann kyrr. „Flýttu
þér nú uppeftir og náðu í
þær,“ sagði pabbi.
Ég fór strax af stað og
flýtti mér yfir hólinn til
þess að komast í veg fyrir
þær. En þegar ég kom
þangað sá ég þær hvergi.
Ég snéri þá heim aftur og
mætti pabba sem spurði
hvort konurnar hefðu ekki
viljað korna heim og þiggja
hressingu. „Ég sá þær
hvergi,“ sagði ég og varð
hann þá mjög undrandi. í
því kom Fríða og sagðist
vera búin að laga kaffið.
Hún varð einnig mjög
hissa á því að konurnar
skyldu vera horfnar svo
skyndilega eins og þær
hefðu gufað upp.
Enga skýringu gátum
við fundið aðra en þá að
þarna hafi verið huldukon-
ur á ferð.
Sögn Soffíu Jónsdóttur
(f. 1916), Þ. Ragnar Jónas-
son skráði, 1986. Siglfir-
skar þjóðsögur og sagnir.
Þ. Ragnar Jónasson fyrrv.
bœjargjaldkeri á Siglufirði
tók saman. Vaka-Helgafell
gefur bókina út. í bókinni
er á annað hundrað þjóð-
sögur og sagnir frá Úlfs-
dölum, Siglufirði, Siglu-
nesi, úr Héðinsfirði og
Hvanndölum, en saman
mynda þessar byggðir hina
fornu Siglufjarðarbyggð.