Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Síða 36

Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Síða 36
Þóra Pétursdóttir bury themselves, we can not think of them as clay in the hands of the living. The ambiguous and demanding presence of the deceased during a Viking Age burial ceremony may have bestowed him or her with an ability to communicate and manipulate the living. The dead body may have silently insisted that the things that were part of the person’s identity in life - with and through whom it formed networks - should be deposited along- side it. That the animals, a dog and horse, which it loved, bred, played and worked with, be put to death and follow it in the grave. Through her ethnographic research Marilyn Strathem (1981, 219) has actu- ally recognized that funerals often “remember” the dead through the per- son’s reconfíguration. That is, by bring- ing together the parts he or she demon- strated in life and thereby unite or re- member an otherwise “distributed per- son”. Thus, the contents of an excavated grave cannot simply be conceived as “... osteological data, artefacts or symbolic resources, but as holding material agency influencing the selective remembering and forgetting of the deceased’s person- hood [italics added]” (Williams 2004, 263). Obviously, all the constituents of a grave were brought to the place of depo- sition by the living - they did not fall from the sky. But, not the body, the things, the animals, or other items were brought there as inert passive materials. And moreover, not one came into being at this moment, but brought with it a life history, “...a series of networks of sig- nificance, involving places, the personal histories of people, substances, skills and symbolic references” (Thomas 1996, 159). Presuming that it was the deceased’s relatives that handled the burial, it is Figure 3: A woman and horse resting in an undivided grave at Ytra-Garðshorn in Eyjajjarðarsýsla (Eldjárn 1966, 37). likely that they also knew the different constituents. Objects like the elaborate sword from the grave at Kaldárhöfði (Eldjám 2000, 324 (see Fig. 4)), the unu- sual spear from Tindar (ibid, 343), the oval and trefoil brooches from Ketilsstaðir (ibid, 360, 364), the tongue shaped brooches from Komsá (ibid, 370) and the lignite arm ring from Alaugarey (ibid, 390) are of such character or rarity that their identity, even their name, and their reputation may have been known by many. The fact that the corpus comprises very few such elaborate things can only strengthen such an argument. It is there- fore not difficult to see how the selection 34 1
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Archaeologia Islandica

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Archaeologia Islandica
https://timarit.is/publication/1160

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.