Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Blaðsíða 36

Archaeologia Islandica - 01.01.2009, Blaðsíða 36
Þóra Pétursdóttir bury themselves, we can not think of them as clay in the hands of the living. The ambiguous and demanding presence of the deceased during a Viking Age burial ceremony may have bestowed him or her with an ability to communicate and manipulate the living. The dead body may have silently insisted that the things that were part of the person’s identity in life - with and through whom it formed networks - should be deposited along- side it. That the animals, a dog and horse, which it loved, bred, played and worked with, be put to death and follow it in the grave. Through her ethnographic research Marilyn Strathem (1981, 219) has actu- ally recognized that funerals often “remember” the dead through the per- son’s reconfíguration. That is, by bring- ing together the parts he or she demon- strated in life and thereby unite or re- member an otherwise “distributed per- son”. Thus, the contents of an excavated grave cannot simply be conceived as “... osteological data, artefacts or symbolic resources, but as holding material agency influencing the selective remembering and forgetting of the deceased’s person- hood [italics added]” (Williams 2004, 263). Obviously, all the constituents of a grave were brought to the place of depo- sition by the living - they did not fall from the sky. But, not the body, the things, the animals, or other items were brought there as inert passive materials. And moreover, not one came into being at this moment, but brought with it a life history, “...a series of networks of sig- nificance, involving places, the personal histories of people, substances, skills and symbolic references” (Thomas 1996, 159). Presuming that it was the deceased’s relatives that handled the burial, it is Figure 3: A woman and horse resting in an undivided grave at Ytra-Garðshorn in Eyjajjarðarsýsla (Eldjárn 1966, 37). likely that they also knew the different constituents. Objects like the elaborate sword from the grave at Kaldárhöfði (Eldjám 2000, 324 (see Fig. 4)), the unu- sual spear from Tindar (ibid, 343), the oval and trefoil brooches from Ketilsstaðir (ibid, 360, 364), the tongue shaped brooches from Komsá (ibid, 370) and the lignite arm ring from Alaugarey (ibid, 390) are of such character or rarity that their identity, even their name, and their reputation may have been known by many. The fact that the corpus comprises very few such elaborate things can only strengthen such an argument. It is there- fore not difficult to see how the selection 34 1
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Archaeologia Islandica

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Archaeologia Islandica
https://timarit.is/publication/1160

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.