Feykir - 15.12.1999, Síða 3

43/1998 PEYKIK 3
Söngurinn og vonin
var inntakið
á útgáfutónleikum Álftagerðisbræðra
Það var notalegt í Miðgarði
sl. fimmtudagskvöld, þegar
Alftagerðisbræður héldu út-
gáfutónleika sína, en þeir
bmgðu á það fallega ráð að láta
aðgangseyrinn renna til fjöl-
skyldunnar á Starrastöðum sem
hefur átt við mikil veikindi að
stríða að undanfömu. Og það
var eins og við manninn mælt,
Ijölmennt var á staðinn, klukku-
tíma fyrir skemmtunina þegar
Gunnar Þórðarson hljómsveit-
arstjóri ætlaði að taka létta æf-
ingu fyrir konsertinn, þá var sal-
urinn orðinn þéttskipaður og
fullt út úr dyrum. Gunnar sem
mun vera óvanur slíkur fjöl-
menni á æfingum, lét hana því
niður falla, og þeir sem seint
komu, eins og t.d. ljósmyndari
og blaðamaður Feykis urðu að
nota „kjallaraleiðina” til að
komast inn, en fjöldi manns
varð frá að hverfa. Um 700
manns var á samkomunni og á
þessu eina kvöldi safnaðist því
talsvert yfir milljónina, en auk
þess afhenti séra Ólafúr á Mæli-
felli eitt hundrað þúsund krónur
frá Lionsklúbbi Skagafjarðar.
Ekki verður fjölyrt um söng
þeirra Alftagerðisbræðra eða
skopskyn, enda brást hvomgt
frekar enn fyrri daginn. Það
sama má segja um hljómsveit
Gunnars Þórðarsonar, sem Ósk-
ar líkti reyndar í galgopaskap
sínum við konung ljónanna, og
það var frábært viðvik hjá þess-
um góðu listamönnum að
leggja þessu máli lið.
Samkoman byrjaði á því að
séra Gísli Gunnarsson sagði
nokkur orð. „Við höfum beðið
hann séra Gísla að segja eitt-
hvað fallegt um okkur bræð-
uma”,'sagði Pétur í upphafi
kynningar sinnar, og hér á eftir
kemur sá boðskapur sem Gísli
flutti og var góð byrjun á nota-
legu kvöldi:
„Eg vil byrja á því að óska
Álftagerðisbræðrum til ham-
ingju með nýja geisladiskinn og
þakka þeim fyrir þann mikla
skerf sem þeir hafa lagt til skag-
firskrar menningar með söng
sínum á liðnum ámm. Söngur-
inn hefur löngum verið tengdur
Skagfirðingum sterkum bönd-
um, aflvaki gleði og hamingju,
en einnig hugarfró á erfiðum
stundum. Oft hefur söngurinn
tjáð okkar dýpstu tilfmningar
og gefið okkur jafnframt létta
lund, von og bjartsýni.
Það má vissulega koma hér
fram að við Skagfirðingar emm
stoltir af þeim Álftagerðis-
bræðmm og undirleikara þeirra
Stefáni R. Gíslasyni. Það er
okkur mikilvægt að eiga lands-
þekkta listamenn í okkar röð-
um, sem halda merki okkar á
lofti hvert sem þeir fara.
Mér þykir vænt um það að
hafa fengið að kynnast þeim
bræðmm og ég á góðar minn-
ingar allt frá bemsku er ég fór í
Álftagerði með móður minni og
Pétur og Rúna voru uppi á sitt
besta.
Mikið fannst mér tilkomu-
mikið það líf og fjör sem ein-
kenndi heimilið og þó var ég nú
ýmsu vanur í stómm systkina-
hópi. Eg man að ég bar mikla
virðingu fyrir Óskari, en það
gustaði mikið af honum enda
greinilega mikill grallari og laus
við það að vera óframfærinn.
Með auknum þroska og kynn-
um fór ég að bera virðingu fyr-
ir þeim bræðmm öllum og að
mörgu leyti á öðmm forsendum
en í upphafi gagnvart Óskari.
Þægilegt viðmót þeirra og létt-
leiki em eiginleikar sem við
kunnum einnig vel að meta, Jró
að þeir séu kannski ekki eins
frægir fyrir þá og sönginn.
Um leið og við jrökkum fyr-
ir það sem hér verður flutt í
kvöld af þeim bræðmm og stór-
hljómsveit Gunnars Þórðarson-
ar, sem okkur er mikill heiður
að fá hingað til okkar, þá þökk-
um við einnig fyrir þann hug
sem sýndur er, með því að að-
gangseyrir að þessum tónleik-
um mun renna til heimilisins á
Starrastöðum. Eins og við vit-
um þá hefur sjúkdómsbaráttan
verið þar erfíð og með þessum
hætti gefst okkur öllum kostur á
að leggja lið í þeirri baráttu.
I kvöld gleðjumst við saman
en styrkjum urn leið gott mál-
efni. Það er mikilvægt og dýr-
mætt fyrir þau Eyjólf og Maríu
og fjölskyldu þeirra að finna
hug okkar sem hér emm saman
komin. Og það er einnig mikil-
vægt og gott fyrir okkur að
finna það og verða vitni að því,
að við lifum í samfélagi þar
sem að neyð náungans er
gaumur gefinn og jregar á bját-
ar þá stöndum við saman. I slík-
um aðstæðum verður allt dæg-
urþras fánýtt og lítilmótlegt og
það sem skiptir máli kemur í
Ijós. Kærleikurinn og samhjálp-
in. - „Því sjúkur var ég og þér
vitjuðuð mín.” Söngurinn sem
hér mun óma verður því bæði
til gleði og hjálpar og þess
vegna verður notalegt hér í
kvöld. Söngurinn er eins og
vonin. Þau búa í brjósti manns-
ins og enginn fær numið þau á
brott. Þau næra sálina og án
söngs og vonar er lífið snautt.
Álftagerðisbræður taka lagið við undirleik hljómsveitar Gunnars Þórðarsonar.
Þess vegna mun söngurinn og
vonin vera yfirskrift og inntak
jressa kvölds. Og við sem sitj-
um í salnum og stöndum í for-
stofu þökkum fyrir það sem
hér er gert. Það er fyrst og
fremst þeim sem hér koma
fram til sóma, þeim sem að
þessu standa og við skulum öll
njóta kvöldsins með okkar
kæru Álftageðisbræðrum og
hljómsveit Gunnars Þórðarson-
ar. Guð blessi okkur öll og líkni
þeim sem sjúkir eru.
ciJWunid þorláksmessuskötuna!
z/susn
oiJi/'i/^tMvinutn
ýlðéilcýUJvJ/ltv
fcetnfituíi áui
tnaý þefefe
(jtyfUk' DiJskifstitl
á UýtiMtn áuutn
Slíaíílinlin^abnd