Feykir - 19.09.2001, Blaðsíða 5

31/2001 FEYKIR 5
Það rættist úr silakeppnum
Á svipuðum tíma á síðasta ári, um gagnaleytið, skrifaði
Magnús H. Gíslason á Frostastöðum skemnrtilegar greinar í
blaðið, um fyrstu ferð sína i Stafnsrétt. Magnús sendir blaðinu
alltaf annað slagið efiii og er það jafiran góður fengur, enda
Magnús lipur og skemmtilegur penni þó kominn sé vel á
aldur. Þennan pistil Magnúsar um fjárhundinn Flink sendi
hann blaðinu fyrir nokkru og nú er vel við hæfi að birta hann
þegar réttir og fjárrag standa sem hæst.
Hundurinn var hér áður fyrr
ómissandi förunautur fiár-
mannsins. Mun vart nokkurt
sveitaheimili á landinu hafa
verið svo snautt að þar væru
ekki hundar, einn eða fleiri.
Með breyttum búskapar-
háttum má segja að þörfin fyrir
fjárhunda hafi að sumu leyti
minnkað. Sauðfjárbeit að vetr-
arlagi er víðast hvar úr sögunni
og þar með möguleikinn á því
að þjálfa hundinn við daglega
notkun. Enn þarf þó að smala
fénu haust og vor. En það
þjálfar enginn fjárhund með því
að nota hann aðeins tvisvar á
ári. Hér sem annars staðar er
það æfingin sem gerir meist-
arann.
Auðvitað eru hundarnir
misjafnlega af guði gerðir rétt
eins og mannfólkið. Afburða-
menn eru stundum kallaðir
„séní”. Aftur á móti hef ég
aldrei heyrt það orð notað um
hund þótt hann ætti það e.t.v.
engu síður skilið en afburðar-
maðurinn. Og nú skal hér
ofúrlítið sagt ffá einum slíkum.
Eigandi hans var Jóhann
Magnússon, bóndi á Mælifellsá
og löngum kenndur við þann
bæ. Jóhann var maður stál-
greindur og landskunnur hag-
yrðingur. Hann er nú látinn fyrir
allmörgum árum. Fundum Jó-
hanns og undirritaðs bar
stundum saman og var þá margt
skrafað. Birtist sumt af því í riti
Kaupfélags Skagfirðinga,
Glóðafeyki.
Eitt sinn barst talið að
húsdýrunum okkar. - Sumir
kalla þau skynlausar skepnur,
sagði Jóhann. - Slík ummæli
bera þó aðeins vott um
skynleysi þeirra, sem þannig
tala. Það er langt ffá því að
skepnumar séu skynlausar en
auðvitað eru þær misjafnlega
skynsamar, rétt eins og
mannfólkið. Og úr þvi við emm
nú á annað borð famir að tala
um þetta þá er kannski best að
eg segi þér ofúrlítið frá hundi,
sem eg átti eitt sinn. Eg kallaði
hann Flink. Raunar em sumar
sögumar af tiltektum Flinks svo
fúrðulegar, að vart er við því að
búast að neinn trúi þeim. Og þó
að Flinkur minn eigi það
margfaldlega skilið að frá
honum sé sagt þá mundi eg nú
láta það vera að ekki vildi svo
til að enn em ýmsir á lífi, sem
geta vottað að sögumar em
sannar.
Flinkur var ennþá hvolpur
þegar eg eignaðist hann. Það
atvikaðist svo að við Indriði
bróðir fengum sinn hvolpinn
hvor hjá Guðmundi á Lýt-
ingsstöðum og kom hann með
þá báða að Hömrum. Þeir vom
ólikir í háttum. Annar var
ákaflega sprækur og fjörugur en
hinn mjög hægfara, lallaði
silalega um gólfið og virtist
ekki taka effir neinu. Auðvitað
vildu krakkarnir að sá íjörugri
yrði eftir á Hömrum og því
fékk eg hinn. Það var Flinkur.
Flinkur sækir Sauðarhvrnu
Eitt sinn vomm við í
heiðaleit að vorinu. Við
leituðumst við að gana úr þær
ær, sem rúnar vom og með
mörkuðu svo ekki þyrfti að
þvæla þeim heim. Eina ána
mína nefndi eg Sauðarhyrnu.
Hún var mjög stórhymd og
hringhymd. Búið var að rýja
hana en lambið var ómarkað.
Er rúnu ærnar runnu upp fyrir
brúnina þóttist eg þekkja
Sauðarhyrnu í hópnum þar sem
hún bar við loft með sín stóru
og sérkennilegu horn. Piltamir
sem með mér vom hvöttu mig
til þess að senda Flink eftir
henni. Eg taldi það tilgangslaust
þar sem hún var þá líka rúin
eins og hinar, sem með henni
vom, hún að hverfa upp af
brúninni en ærin vegalengd ffá
okkur og þangað upp. Eg lét
Flink samt fara. Það gat aldrei
sakað. Þá vora æmar komnar í
hvarf. Líður nú góð stund svo
að ekkert sést né heyrist til
Flinks og eg býst ekki við
neinum árangri af þessu
ferðalagi hans. En viti menn.
Birtist hann ekki skyndilega á
brúninni með ána og lambið á
undan sér og skilar
hvomtveggja niður til okkar.
Og nú má spyrja: Hvemig fór
hann að því að þekkja ána? Ja,
hver getur svarað þvi?
Þáði ekki bílfarið
Einu sinni sem oftar vorum
við Flinkur sendir norður á
Akureyri. Um leið og við
héldum heimleiðis þurfti eg að
koma við í húsi einu í bænum.
Er út í Kræklingahlíðina kom
tók eg eftir því að Flinkur var
ekki samferða. Taldi eg víst að
hann hefði ekki nennt að bíða
eftir mér og trúlega farið heim í
smiðju Stefáns Stefánssonar
jámsmiðs. Þar Iá hann oft en eg
bjó jafnan hjá Stefáni er eg var
á Akureyri. Rétt í þessu mætti
eg Gunnari Valdimarssyni á
Víðivöllum í Blönduhlíð, sem
var á leið til Akureyrar í
vömbíl. Bað eg hann að taka
Flink með sér er hann kæmi til
baka, en hann mundi vafalaust
vera hjá Stefáni, og sleppa
honum svo er hann kæmi niður
af Öxnadalsheiðinni, úr því
mundi hann skila sér.
Gunnar fór svo heim til
Stefáns og voru þeir Flinkur í
smiðjunni. Kom þeim saman
um að setja Flink í kassa og
flytja hann þannig. Sem þeir
em að ræða þetta taka þeir eftir
því að Flinkur er ákaflega
lúpulegur, leggur eyrun aftur
með hausnum en bærir annars
ekki á sér.
Fara þeir Stefán og Gunnar
nú að ná í kassann en eru þeir
koma til baka er seppi hvergi
sjáanlegur. Þótti nú Stefáni sýnt
að hann hefði afþakkað bílfarið
en kosið að komast heim á
eigin spýtum. Á Akureyrar-
ferðum mínum kom eg
vanalega við bæði á Bakka og
Kotum. Á báða þessa bæi kom
Flinkur á heimleiðinni, fékk að
éta en hélt svo áfram för sinni
heim í Mælifellsá.
Skildi hann símtalið?
Eitt sinn hringdi Magnús á
Vindheimum i mig og bað mig
að finna sig. Jú, eg skyldi koma
úteftir síðar um daginn. Eg átti
von á að Flinkur yrði mér
samferða eins og venjulega
þegar eg fór eitthvað að heiman
en gaf því annars ekki gaum
fyrr en eg kom niður hjá
Nautabúi. Þá tók eg eftir því að
Flinkur var ekki með. Eg
mundi eftir honum heima
meðan á samtali okkar
Magnúsar stóð og heima var
hann á meðan eg var að borða.
En hvem skyldi eg hitta fyrstan
er eg kom að Vindheimum
nema Flink? Hann hafði bara
lagt af stað sundarkorni á undan
mér.
Hafði veður af þeim
Eitt sinn fómm við Sigmar á
Vindheimum fram á
Mælifellsdal að svipast um eftir
kindum. Auðvitað var Flinkur
með. Á leiðinni fram dalinn
hafði Sigmar orð á því að sér
sýndist á Flinki að við myndum
finna kindur. Eg gerði lítið úr
því. En er við komum vestur í
dalkjaftinn sáum við kindur á
hábrúninni rétt vestan við
Svartagilið.
„Hvernig stendur á því að
Flinkur sér þær ekki”, sagði
Sigmar. Eg kallaði á Flink,
hann var nú aldrei fyrir að láta
mikið á sér bera og eg bjóst við
að hann væri að snuðra
einhversstaðar á eftir okkur. En
þá er það seppi, sem sprettur
upp rétt hjá kindunum. Hann
hafði þá haft veður af þeim
löngu á undan okkur, þotið upp
á fjallsbrún án þess að við
tækjum eftir og gætti kindanna
þar.
Öðru sinni bar það við að
við Sigmar og Flinkur sóttum
nokkrar ær vestur að Stafni í
Svartárdal. Austur Kiðaskarðið
runnu þær spölkom á undan
okkur. Um það fengumst við
ekki því við bjuggumst við að
þær myndu halda sig við
göturnar. En er við komum
austur á Þröskuldinn í
Kiðaskarðinu vom ærnar
hvergi sjáanlegar. Skildum við
ekkert í hvað af þeim hefði
getað orðið á svo stuttum tíma
sem við höfðum þær ekki í
sjónmáli. Verður mér það nú
fyrir að siga Flink svo
tilgangslaust sem það sýndist
þó vera. Hann tekur þegar
strikið þráðbeint upp á fjall þótt
engin sæist kindin. Og að
stundarkorni liðnu kemur hann
niður með allar æmar.
Margar álíka sögur gæti eg
sagt af Flinki mínum þótt fleiri
verði þær ekki í þetta sinn. O-já,
skynlausar skepnur, segja
menn. Ætli það þætti nú samt
ekki sæmilega skynugur maður,
sem hefði gáfúmar hans
Flinks?
Magnús H. Gíslason.
il
Útivistartími bama og unglinga,
frá 1. september tíl 1. maí
Skagafjörður
• Börn, 12 ára og yngri, mega ekki vera á aimannafæri eftir kl. 20.00, nema í fylgd meö
fullorönum, eöa á heimleið frá viöurkenndri skóla-, íþrótta- eöa æskulýössamkomu.
• Unglingar, sem eru á aldrinum 13 til 16 ára, skulu aö sama skapi ekki vera á almannafæri eftir
kl. 22:00, enda séu þau ekki á heimleið frá viðurkenndri skóla-. fþrótta- eöa æskulýðssamkomu.
• Þrátt fyrir ákvæöin hér aö ofan, skal unglingum á aldrinum 13 til 16 ára heimilt aö vera á
almannafæri til kl. 24:00 á föstudags- og laugardagskvöldum. Þessi undantekningarregla skal túlkuö
þannig aö unglingur fái framangreinda heimild frá og meö 1. janúar áriö sem hann veröur 14 ára.
Foreldrar og umsjónarmenn barna og unglinga, eru hvattir til að fara eftir
þessum tímasetningum og stuðla þannig að því að útivist barna og
unglinga á Sauðárkróki sé til fyrirmyndar.
Sveitarfélagið Skagafjörður