Feykir - 27.03.2002, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 11/2002
„Galdra - Loftur höfðar virkilega til mín“
Spjallað við Stefán Sturlu Sigurjónsson leikstjóra að Sæluvikustykkinu
„Þegar haft var samband við mig
rétt fyrir áramótin og ég beðinn
að leikstýra Sæluvikustykkinu í
ár, þá lagði ég áherslu á að leik-
hópurinn tæki sér fyrir hendur
metnaðarfullt verk, helst klassísk
íslenskt verk. Ég leikstýrði hér
fyrir þrem árum og fannst að
hópurinn hlyti að vera í stakk bú-
inn að takast á við eitthvað meira
en farsa núna og varð því mjög á-
nægður þegar ég ffegnaði að
Galdra-Loftur hefði orðið fyrir
valinu. Fyrir utan að þetta er
magnað verk, þá á einkanlega vel
við að sýna skagfirskt sögusvið
þegar frumsýnt verður í endur-
gerðu leikhúsi, nýju menningar-
húsi í vor”, segir Stefán Sturla
Siguijónsson leikstjóri en æfing-
ar eru nýhaínar á Sæluvikustykki
Leikfélags Sauðárkróks.
Þeir eru margir sem kannast við
þjóðsöguna af Galdra-Lofti og hafa
heyrt af þeim viðburði í Hólaskóla sem
sú saga spannst af. Verk Jóhanns Sigur-
jónssonar er þó af öðrum toga en þjóð-
sagan. Stefán Sturla lýsir því sem mik-
illi dramatík, átakamiklu með tveimur
ástarþríhyrningum og mjög sterkri per-
sónusköpun. í aðalhlutverkum eru
Styrmir Gíslason sem leikur sjálfan
Galdra-Loft og Sigurlaug Vordísi Ey-
steinsdóttur verður í hlutverki Steinunn-
ar. En nánar verður fjallað um sýning-
una sjálfa þegar nær líður Sæluvikunni.
Fékk ungur bakteríuna
Leikstjórinn Stefán Sturla Siguijóns-
son er Sauðkrækingum og Skagfirðin-
um ekki ókunnur og á rætur hingað.
Hann segist hafa fengið leiklistarbakter-
íuna ungur, en 11 ára garnall samdi
hann leikrit ásamt bekkjarfélaga sínum
í Bamaskólanum á Hellu, og var leikrit-
ið sýnt á stóraífnæli skólans þann vetur.
Stefán dvaldi á Sauðárkróki á seinni
hluta áttunda áratugarins og fór um það
leyti í búfræðinám á Hvanneyri. Þar lék
hann eitt helsta hlutverkið í skólaleikrit-
inu, en fyrsta alvöruleiksýningin sem
hann segist hafa tekið þátt í var hjá
Leikfélagi Sauðárkróks 1979, „Týnda
teskeiðin”, eftir Kjartan Ragnarsson,
sem svo vel tókst til með að leikfélaginu
var boðið með sýninguna til Finnlands.
„Þama lék ég með þessum höfðing-
um: Hauki heitnum Þorsteinssyni,
Steina Hannesar, Jóni Ormari, Elsu
Jónsdóttur og fleirum”, segir Stefán
Sturla þegar hann minnist þessa tíma.
„Það þætti kannski tíðindum sæta í
dag að 1. maí var búið að ákveða þrett-
ándu sýninguna á Hofsósi. Ég brá mér
til Reykjavíkur þama tveim dögurn áður
og var meðal annars ætlunin að kaupa
bíl í túrnum. Ég kom við hjá skólafé-
laga mínum í Borgarfirðinum, sem rak
þá tamningastöð á Hvítárbakka. Maður
var ekki að stressa sig á hlutunum og
þegar komið var í borgina varð fyrir val-
inu, Zitroen bíll sem ég keypti. Félagi
minn átti ömmu í Reykjavík sem hann
vildi endilega líta til. Hann var búinn að
vera mig við að amma sín gæti verið
uppátektarsöm, þannig að það kom mér
svo sem ekki beinlínis á óvart, að þeg-
ar ég birtist þá nefndi hún nafnið mitt,
„ert þú Stefán?” spurði hún. Égjátti því
og þá sagði hún að til sín hefði komið
gamall maður í dag með þessu nafni og
hefði endilega viljað ná sambandi við
mig. Það passaði við lýsinguna að þetta
hafði verið afi minn, Stefán Jónsson ffá
Nautabúi í Skagafirði, seinna á Kirkju-
Lcikhópur LS sem æfir Galdra - Loft fyrir Sæluvikuna.
Stefán Sturla Sigurjónsson, hefur áður leikstýrt hjá Leikfélagi
Sauðárkróks, „Ástin sigrar“ 1999.
bæ á Rangárvöllum þar sem hann rækt-
aði Kirkjubæjarhrossin. Mér fannst það
ekki nema góðs viti að gamli maðurinn
hafði birst konunni, en hvað um það að
þegar við vöknuðum morguninn eftir og
ætluðum norður á bílnum, þá var allt í
baklás, og við þurftum að byija á þvi að
fá aðstoð lögreglu til að kornast inn i
bílinn og síðan þurfti að hreinsa spjöld-
in úr hverri hurð og færa stangirnar í
rétta stöðu.
Svo varð allt svart
Þegar við komum i Borgarfjörðinn,
á Hvítárbakka, um hádegisbilið, þá lágu
fyrir mér skilaboð um að hafa samband
við mömmu norður í Skagafjörð. Skila-
boðin voru á þá leið að sýningunni sem
upphaflega átti að vera klukkan níu um
kvöldið hafði verið flýtt til tvö um dag-
inn. Það hafði bara ekki náðst í mig all-
an daginn áður, þegar við vorum í út-
reiðartúmum og svo í bílakaupunum í
borginni. Ég bað mömmu í guðs almátt-
ugs bænurn að fá þá til að seinka sýn-
ingunni vel á þriðja tímann á Hofsósi,
því ég yrði aldrei kominn fyrir þann
tíma.
Ég ók því greitt á Zitroenbílnum
norður og allt gekk að óskum þar til ég
var alveg að koma á Hofsós, að þá hélt
ég allt í einu á stýrinu í höndunum, allt
laust og ég klossbremsaði með báðum
fótum; stíftir. Það varð allt svart, en sem
betur fer lenti bíllinn ekki ofan á mér.
Ég raknaði við mér þar sem ég skreidd-
ist upp á veginn og fékk far með bíl inn
á Hofsós, ansi illa útlítandi, allur blóð-
ugur í ffaman, nteð annað eyrað í hengl-
um þegar ég birtist þeim í búningaher-
berginu. Fólkinu leist ekkert á mig, en
ég sagði að það væri ekki við annað
komandi en harka sig í sýninguna.
Það voru tínd nokkur glerbrot úr
andlitinu á mér og ég síðan drifin í ger-
við. Við hörkuðum sýninguna af, sem
þegar hafði dregist nokkuð á langinn, og
þegar hún var afstaðin var farið með
mig í snatri á sjúkrahúsið á Króknum.
Þeir voru á annan tíma að tína glerbrot-
in úr bakinu á mér og ég var farinn að
dökkna víða, hafði marist talsvert í ó-
happinu, en slapp þó fúrðanlega vel,
enda bíllinn gjörónýtur.
Ég er ekki í vafa um að þarna hafi
einhver verið með mér og hef síðan haft
óbilandi trú á því að í Skagfirði séu
bæði álfar og huldufólk og galdramenn
upp um öll fjöll. Þannig að Galdra-Lofl-
ur höföar virkilega til mín”, segir Stef-
án Sturla Siguijónsson.