Feykir - 15.03.2007, Blaðsíða 8

8 Feykir 11/2007
Páll, Hugrún, Snæbjört, Eyvörog Guðný Axelsdóttir.
Páll Friðriksson í Kjötkrók er að fara að ferma sitt elsta barn.
Tölvustýrt píp
í kirkjunni
Páll Friðriksson í Kjötkrók fermdist 12. mars árið 1981. Fermingarfötin voru brún jakkaföt
í anda þess tíma, keypt í Kaupfélaginu og hárið já já ekkert átakanlega hallærislegt. Nú
26 árum síðar er Páll að ferma sitt elsta barn, Snæbjörtu Pálsdóttur og við veltum því fyrir
okkur hvort tímarnir hafi breyst.
komin í góða æfingu og þau
pabbi héldu veisluna bara heima.
I minriingunni er það alveg
magnað því þetta er pínulítið hús
og gestimir vom hátt í 100. Það
vom stólar um allt hús og þar senr
þetta var kaffiveisla þurfti fólk
ekki borð og allt sanran gekk þetta
upp.
Hvað með athöfnina sjáltá
manstu eitthvað eftir henni? Það
kemur strákslegt glott á Pál og
hann þarf ekki að hugsa sig mikið
um. -Það var þegar presturinn
spurði okkur hvort við vildum
ganga á guðsvegum og Palli
Stefáns svaraði þvi svo hátt að við
vorum eiginlega öll farin að hlæja.
Síðan svelgdist einhverjum á
messuvíninu. Annað sem er líka
eftímiinnilegt er að þetta árið
voru tölvuúrin alls ráðandi ogþað
höfðu greinilega margir fengið
svoieiðis úr um morguninn. Því
þegarklukkan vará heilatímanum
glumdi tölvustýrt píp um alla
kirkju.
Alltafað reyna
að slá í gegn
Fenningargjafir vom ekki eins
stórar þá og þær em í dag. Páll
segir að herbergið hans hafi verið
Við mælum okkur mót á
kaffistofúnni í Kjötkrók og með
kaffi í bolla höldum við á vit
minninganna. Á borðinu liggur
rnynd af spengilegum fenning-
ardreng, í brúnum jakkafötum
og með forláta rafinagnsgítar. Páll
segir að það hafi aldrei komið
neitt annað til greina en að láta
ferma sig. -Á þessum tíma voru
þeir senr ekki létu ferma sig litnir
homauga þannig að það hvarflaði
aldrei að mér að spá í að gera það
ekki. Auk þess sem ég hef mína
barnatrú, segir Páll.
Hann segist ekki muna eftír
miklum fermingarundirbúningi
en þó hafi hann farið með
mömmu sinni í Kaupfélagið þar
sem hann valdi femtingarfötin. -
Ég valdi þessi brúnu, segir hann
og glottir. -Við emm sjö systkin-
in og ég er yngstur þannig að
þegar kom að mér var mamma
Fermingarkjötið er komið i reykofninn hjá Páli.
rnublað upp auk þess sem hann
hafi farið til Kanada með
fjölskyldunni sumarið fyrir
fermingu. Þettahafiveriðgjafimar
ffá foreldrum hans. -Síðan gaf
pabbi nrér íslenska orðabók sem
er enn mikið notuð. Systkini mín
gáfú mér rafmagnsgítar og svo
fékk ég svolítið af pening. Ég man
að ég keypti mér reiðhjól fyrir
þann pening. Á því hjólaði ég
síðan út á bryggju til þess að fá
mér vinnu því þá var hægt að
komast í bryggjuvinnu.
Rafinagnsgítarinn segir Páll
að hafi verið flottasta gjöfin enda
hafi hann markað upphafið af
miklum tónlistarferli. -Við
vorum þrír saman sem gerðumst
popparar. Hljómsveitín var alltaf
að skipta um nafn því að sauð
reglulega upp úr og þá hættum
við að spila saman. En alltaf
byrjuðum við aftur og þá bara
undir nýju nafhi. Þekktastir
vomm við undir nafúinu
Mediurn. Með mér vom Óskar
Páll Sveinsson, Hilmar Valgarðs-
son og Sigurður heitinn Ás-
bjömsson, sem var mjög góður
gítarleikari.
Við tókum þátt í músík-
tilraunum og fengum rnjög góða
dóma en vorurn með svo faa í
salnum að við tengum fá atkvæði.
Himmi fékk meira að segja
stærðar mynd af sér í Vísi og
okkur fannst við vera voða ffægir,
rifjar Páll upp. Ég spyr hann hvort
hann hafi ekki haldið áffam á
tónlistabrautinni? -Ég gríp í
kassagítar og treð stundum upp
með Megasar eftirhermur,
stundum einn, stundum tveir og
stundum þrír. Það fer alveg eftír
því hvað bræður mínir em að
gera þá stundina. Eins og sjá má
þá er ég enn að reyna að slá í gegn,
það kemur að því, segir hann og
þessari fúllyrðingu fylgir mikið
glott.
Langar enn í
hljómsveitargræjur
Nú 26 árum síðar er Páll að ferma
sitt elsta bam og tilstandið er
örlítið meira en þegar hann
fenndist. Fötin, skómir, það þarf
brúnkumeðferð, augnabrúnir,
hárgreiðslu, það þarf að spá í
borðskreytingar og jafnvel hvaða
þerna eigi að vera í veislunni.
-Stelpumar í mínum bekk
fóm jú í greiðslu og vom mjög
finar. Ég man alla vega ekki eftir
neinni ljótri held að þær hafi allir
bara ffíkkað við þetta. En það var
ekki þetta vesen í kringum þetta
allt saman. Annars slepp ég
ógeðslega vel því hún Guðný
lendir í þessu öllu sarnan. Við
ætlum að halda veisluna í
Tjamarbæ og það verður matur
góð ráð
: Feykir fékk Pál og
Guðnýju konu hans til
þess aö gefa nokkur
góö ráö þegar kemur
i aö því aö halda
matarveislu.
* Þumalputtareglan er
að í aðalrétt sé gert ráð
fyrir 250 grömmum af
beinlausu kjöti á mann.
i Forrétturerum 40 - 60
grömm.
* Gott er að taka aðeins
nflegt til þess að eiga fyrir
gesti daginn eftir en passa
líka að sitja ekki uppi
með afganga langt fram á
i sumar.
* Svínakjötið þarf að panta
með örlitlum fyrirvara en
lambakjöt eralltaf til.
* Ef aðalrétturinn er ein
tegund, t.d. lamb, er gott
að hafa tvennskonarsósur
með. Það ertilbreyting í
seinni ferðinni.
* Ekki gleyma rabbarbara-
sultunni með lambinu!
V J
þannig að eitthvað kem ég nú að
þessu.
Hvað með fenningargjöfina
er hún klár? -Líklega fer hún með
okkur tíl útlanda í sumar og síðan
fékk hún allt nýtt inni herbergið
sitt þannig að líkalega verður
þetta bara eitthvað svipað og það
var hjá mér. Þó geri ég ffekar ráð
fyrir að hún fái líka eitthvað
óvænt ffá okkur.
Það er ekki hægt að kveðja
kjötiðnaðarmanninn án þess að
forvitnast um hvað þau hjón ætla
að bjóða gestum sínum uppá.
-I forrétt ætlum \ið að hafa grafið
naut, grafna hólableikju og
reyktan lax. I aðalrétt verður
steikt, úrbeinað, pestófyllt
lambalæri, léttsaltað svín og
fermingarbamið óskaði eftir því
að hafa kjúklingabollur. Á eftir
verður síðan súkkulaðikaka og
einhver marengskaka, segir Páll
greinilega með þetta allt á hreinu.
Enda pressa á kjötkaupmann-
inum að hafa hlutina í lagi.
En Páll svona að lokum ef þú
værir að fara að fermast í dag
hvemig \rildir þú þá hafa daginn.
-Ég veit það ekki mér væri
örugglega alveg nokk sama hvað
væri í matinn og myndi örugglega
óska þess að fá einhverjar
hljómsveitargræjur í fenning-
argjöf. Það hefúr því ekki mikið
breyst.