Feykir - 12.02.2009, Blaðsíða 7

06/2009 Feykir 7
OPNUVIÐTAL Feykis
einsöng íyrir sjálfan Stefán
íslandi en Stefán mætti á tónleika
sem söngfélagið hélt í Reykjavík.
-Ég var einn af þremur ein-
söngvurum ásamt þeim Þorvaldi
á Sleitustöðum og Pálu Páls-
dóttur, ömmu hans Gunna Gests.
Ég neita því ekki að það voru
ófáir sem svitnuðu við til-
hugsunina að syngja með þetta
frægan mann í salnum. En Stefán
hældi kórnum mikið af lítillæti
sínu.
Samhliða söng með Hörpu og
spileríi með Upplyftingu kom
Kristján í tvígang fram í sjónvarpi
þar sem hann spilaði á misfullar
brennivínsflöskur. í annað skipti
spilaði hann meira að segja á
flöskurnar í Stundinni okkar.
-Það er nú saga á bak við þetta
með flöskurnar. Þegar ég byrjaði
í MA þá var Tryggvi Gíslason á
sínu fyrsta ári sem skólameistari
en hann er frægur templari. Ég
fékk hins vegar leyfi til þess að
geyma hjá mér 13 brenni-
vínsflöskur því Tryggva fannst
ég nýta þær til góðra verka og var
því ekkert að þefa upp úr þeim,
segir Kristján en samhliða því að
spila á flöskurnar með annarri
þá lék hann bassa á nikkuna með
hinni.
Upplyfting
Framsóknar og Von
Frjálslyndra
Þegar Kristján og Ingimar
Jónsson fóru í Samvinnuskólann
1979 urðu þáttaskil hjá
hljómsveitinni og plötuútgáfa
hófst með tilkomu nýrra með-
lima þar, eins og Magnúsar
Stefánssonar alþingismanns.
Hljómsveitin hefur gefið út 5
plötur og nú er ein í
burðarliðnum!! Vinsælasta lagið
er Traustur vinur, sem er löngu
orðið klassískt.
Þrátt fyrir að Upplyfting hafi
verðið stofnuð fyrir þessum
rúmu 33 árum síðan er
hljómsveitin enn vinsæl og nú á
Þorranum hafa þeir spilaði
hverja helgi. Vinsælustu ár
hljómsveitarinnar voru þó árin á
milli 1980 - 1987. Kristjáni telst
svo til að eitthvað á milli 50 - 60
manns hafi spilað með
hljómsveitinni frá upphafi.
Síðasta stóra bafl hjá hljóm-
sveitinni var á flokksþingi
Framsóknarmanna. -Þeir þurftu
á smá Upplyftingu að halda og
ákváðu því að geyma Skagfirsku
sveifluna þar til síðar. Þeir eru
reyndar komnir á svo mikið flug
núna að þeir fara örugglega aftur
í Geira næst til að nýta sveifluna.
Ég var einmitt að fíflast við Sigga
Dodda í Von um daginn að Von
þyrfti að spila á flokksþingi
Frjálslyndra því þetta liti hálf illa
út hjá þeim Frjálslyndu í dag,
segir Kristján og hlær.
Ég spyr Kristján hvort á þessum
33 árum með Upplyftingu hafi
aldrei komið að því að hann
fengi nóg? -Nei, alls ekki.
Auðvitað verður maður stundum
þreyttur en þegar maður hefur
upplifað það einu sinni að spila
fyrir fúllu húsi og hafa fúll tök á
salnum þá verður ekki aftur
snúið. Þarna fæ ég mína útrás,
þarna og þegar ég tala við Pálma
frænda minn Rögnvaldsson í
síma. Þá tek ég rokur sem
þekkjast út fyrir skrifstofuna,
segir Kristján og hlær. -En svona
án afls gríns þá er þetta ekki svo
mikil spilamennska í dag og við
æfum alltaf í kringum giggin og
aldrei á virkum dögum. Ég fer
oft suður á föstudögum og kem
heim á sunnudögum en við
spilum ekkert á sumrin og ekki
um jól og áramót.
Sparisjóóirnir komi
aftur heim í héruó
Við vendum okkar kvæði í kross
og ég spyr Kristján út í fjár-
hagslega heilsu Sparisjóðs
Skagafjarðar í ólgusjó banka-
hrunsins. -Það er i sjálfu sér
rólegt í kringum sparisjóðinn og
afkoman hjá Afli hefur verið vel
viðunandi en hann er einn af
fáum sparisjóðum sem eru tækir
til þess að taka við 20% framlagi
frá ríkinu. Hins vegar er stofn-
fjáreignin sérstök þannig að ef
Samkeppniseftirlitið og FME
samþykkja kaup Kaupþings á
Sparisjóði Mýrasýslu verður
ríkið aflt í einu orðið eigandi af
88% stofnfjár. Þá er það
spurningin hvort ríkið ætlar að
beita sér fyrir því að fækka
sparisjóðum og sölsa enn meira
undir ríkisvaldið nú eða leyfa
mönnum að lifa. Enda erum við
að plumma okkur með því sem
best gerist í dag. Það vakna því
áleitnar spurningar á borð við
hvort ríkið vilji jafnvel sem
eigandi Kaupþings bjóða
viðskiptavinum á þessu svæði að
kaupa sinn hlut á nafnvirði. Það
þætti mér mjög töff hjá þeim og
sýna að það er ekki endilega
markmið í sjálfu sér að ríkið
eignist allt heldur að Spari-
sjóðirnir eigi sinn tilverurétt.
Þetta er eitthvað sem flestir
þingmenn segjast hafa skilning
á.
Hvenær skýrast þessi mál? -Það
gæti vel farið svo að tíminn fram
að kosningum verði afdrifaríkur
og við munum j afnvel horfa fram
á mjög breytt landslag eftir hálft
ár.
Ertu bjartsýnn á að þessi
hugmyndafræði fái og nái að
ganga í gegn? -Já, ég er það. Það
er mikill vilji hjá fólki að fá að
eiga viðskipti viðfj ármálastofnun
sem er róleg og áhættulítil. Fólk
er búið að ganga í gegnum miklar
hremmingar í gegnum banka-
hrunið og hefúr í kjölfarið leitað
í auknum mæli til sparisjóðanna
þar sem öll innlán eru rfldstryggð
og eins og hér, engin hlutabréfa-
áhætta.
í kastljósi DV
Sjálfur segist Kristján hafa verið
farinn í sínu starfi að velta þessari
græðgisvæðingu fyrir sér í að-
ventuhugvekju sem hann flutti í
Viðvíkurkirkju árið 2007.
-Græðgin var orðin miklu meiri
en góðu hófi gegndi og ég skildi
aldrei hvernig við með svona
tiltölulega nýtt fjármálakerfi
gátum stolddð inn í samfélag
þjóðanna og brillerað. Verið
svona mfldu sniðugri en allir
hinir sem voru með þróuð
hagkerfi. Kannski var þetta
svartsýni á þeim tíma en maður
trúði þessu aldrei. Síðan þegar
farið var í það að safna innlánum
hjá öðrum þjóðum þá vorum við
farin að koma við þjóðernis-
kennd manna. Þar fóru út-
rásarvíkingar yfir strikið og
sýndu oft á tíðum af sér mikinn
hroka, til dæmis Dönum. Ég
vissi að þetta myndi ekki ganga
svona til lengdar en ég vissi bara
ekld hvar endamörkin lágu. En
ég man að ég hugsaði með mér
að græðgin væri versta syndin,
segir Kristján og allt í einu er
þessi glaðlyndi maður orðinn
mjög alvarlegur. Hann heldur
áfram á þessum nótum; - Ég held
að ég hafi kannski verið farinn að
hugsa svona áður, því ég hafði
sjálfur áður en ég kom hingað í
Skagafjörðinn, aftur gengið i
gegnum mjög erfið mál. Ég lenti
i kastljósi DV þar sem vinur
minn til margra ára hafði sakað
mig um að hafa miflifært stóra
peningauipphæð án hans
vitundar og beiðni og lcrafði
bankann um endurgreiðslu. Það
kom síðar í ljós við réttarhöldin
að þessi ágæti maður hafði samið
um þessa skuld sína við bankann
í tví- eða þrígang eftir að ég lauk
störfum. Ég var því að sjálfsögðu
sýknaður. Hins vegar var
sýknudómur minn aldrei birtur í
DV. Á honum höfðu þeir ekki
áhuga, það selur ekld endilega
vel að segja sannleikann þar á
bæ!!
Ég gaf desemberlaunin mín
það árið til þeirra kirkna sem
höfðu þjónustað mig í gegnum
árin, það er Viðvíkurkirkju og
Hofsósskirkju, tfl að sýna
almættinu þakldæti. Ég vildi
ekld gera þetta opinbert þá en í
dag sé ég svolítið eftir því að því
leyti að mér finnst að þessir
menn sem hafa verið að græða
milljarða mættu gefa veglega til
samfélagsins og sýna með því
auðmýkt og skilning á því að það
vorum við, Þjóðin, sem gerðum
þeim þetta kleift. Bjarni
Ármannsson hefur sýnt auð-
mýkt.
Gott aó koma heim
og finna friöinn
Eftir að Kristjáni var sagt upp
störfum hjá Kaupþingi í Borgar-
nesi í ársbyrjun 2004 fór hann í
að kaupa og selja fasteignir með
tveimur Skagfirðingum en hætti
þvi þegar honum bauðst að
koma norður og taka við
sparisjóðnum. -Ég lækkaði f
launum við að koma hingað
norður en mér fannst að sú
staðreynd að mér væri treyst vel
af þeim mönnum sem þelcktu
mig best, mikilsverð. Ekld það
að ég fann aldrei fyrir vantrausti
hjá mínum gömlu vinnuveit-
endum í Búnaðarbankanum
gamla sem mér og Skagfirðing-
um þótti vænt um. En þetta
traust stjórnar sparisjóðsins sem
ég fékk hér með það mál sem þá
var yfir höfði mér var mér mikils
virði. Ég hætti í Kaupþingi 2004,
sama ár hættu milli 10 og 15
aðrir útibússtjórar þó filjótt hafi
farið.
Á þeim tíma var bankinn að
breyta nafni sínu yfir í KB og það
var rnikið talað um að Kaupþing
vildi skapa sína eigin ásýnd með
mannabreytingum og klippa á
tengslin við gamla Búnaðar-
bankann. Nú fimm árum síðar
eru nokkrir framkvæmdastjórar
nýhættir hjá Kaupþingi, nafninu
er aftur breytt, nú f Nýja Kaup-
þing og bankastjórinn talar nú
um að klippa á gömlu Kaupþings
tengslin. Það tók þvi eldd nema
fimm ár að sagan endurtæki
sig!!
Kristján segir að eftir erfiða
tíma hafi verið gott að koma
aftur heim í Skagafjörð. -Já, það
var ótrúlega gott að koma aftur
heim. Þegar ég stend við eld-
húsgluggann og horfi austur yfir,
fylgir þvi ótrúlegur friður. Eins
stundum þegar ég er að fara
heim gangandi úr vinnu og
stoppa við Sjúlcrahúsið, teyga að
mér loftið, horfi út á Þórðar-
höfðann og eyjarnar og jafnvel á
sólarlagið. Það er eitthvað svo
hreint og tært við þessa mynd.
Eitthvað svo sérstalct við að vera
í þessu héraði og finna eitthvað
sem hefur alltaf verið til staðar
og aldrei dáið. Ég held að fyrir
alla þá sem lenda í erfiðleikum
sé gott að fara aftur á þann stað
sem maður á bernskurætur og
takast á við tilfinningar sínar þar.
Finna frið og Jflaða batteríin,
segir hinn glaðlyndi sparisjóðs-
stjóri alvarlegur að lokum.