Skólavarðan - 01.08.2007, Side 6

6
SKÓLAVARÐAN 5.TBL. 7. ÁRG. 2007
er óþarfi að afgreiða menntastofnanir sem
einhvers konar refsingu fyrir það að vera
ungur og vitlaus. Hægt er að endurheimta
ævintýrið en það verður hver og einn að
gera fyrir sig, hvort sem um er að ræða
kennara eða nemanda.
Helen Keller átti sér einnig, eins og ég,
langþráðan draum um að fara í háskóla. Í
sjálfsævisögu sinni lýsir hún þeim fögnuði
og þeirri óþreyju sem greip hana þegar
hún fékk inngöngu í slíka stofnun. Það
er skiljanlegt að daufblind manneskja
sem orðin var stálpaður krakki þegar hún
komst loks í tengsl við fólkið í kringum sig
hafi orðið hugfangin af hugmyndinni um
menntun; að hún hafi þráð að komast í
enn frekari tengsl við heiminn. En þegar
hún hóf námið varð hún fyrir sárum
vonbrigðum. Árum saman hafði hún séð
háskólann fyrir sér sem samfélag fólks
sem þyrsti í menntun á sama hátt og hana,
að þar deildi fólk hugljómunum sínum
í ölvaðri gleði yfir því að hafa greiðan
aðgang að lærðum bókum og velviljuðum
lærimeisturum.
Sárindin voru því mikil þegar hún hitti
þess í stað fyrir prófessora sem voru orðnir
þreyttir á að endurtaka sig og fjöldann
allan af síðgelgjum sem stunduðu námið
annars hugar, með hangandi hendi og
flýttu sér sem mest þau máttu og reyndu
að sleppa sem ódýrast frá öllu til að geta
drifið sig út í atvinnulífið að vinna sér inn
peninga. Ungt fólk sem hafði verið rekið
eins og kindahjörð gegnum skólakerfið
frá barnæsku og leit á námið sem
sjálfsagða kvöð frekar en forréttindi og
fagnaðarefni.
Fyrr á þessu ári þegar ég var að
brjálast úr óþolinmæði, hangandi yfir
BA ritgerðinni minni alla daga og flest
kvöld, varð mér oft hugsað til Helen Keller
sem í mínum huga er verndardýrlingur
allrar menntunar. Námsgleði hennar er
smitandi og viðhorf hennar til menntunar
er fagnaðarerindi sem minnir mann á
að lifa ævintýrið til fulls í stað þess að
ramba hálfsofandi gegnum kerfið eins og
kexkaka á verksmiðjufæribandi.
Guðrún Eva Mínervudóttir
Höfundur er rithöfundur.
Í mínum huga hafa kennarar
alltaf verið sveipaðir dýrðarljóma
hugsjónamennskunnar, því varla
eru þeir að þessu til að hafa það
náðugt eða græða.
GESTASKRIF