Félagsbréf - 01.12.1962, Page 19

Ef treginn skyldi valda þér angri,
hugsaðu þá hlýtt til mín
og ég mun gera slíkt hið sama.
Hugsaðu um gullin kvöld á vorin
og skuggana vini okkar í ágúst
þegar lauffall og síðsumarregn
boðuðu haust á nœsta leiti.
Og gerðu því skóna í þögninni
sem hefði getað orðið.
Þegar ég verð farinn
og ekkert lengur á milli okkar
nema vindar og höf,
láttu þá söknuðinn verða að fagurri minningu
í hjarta þínu.
Og þó að einhver segi við þig:
vertu ekki svona barnaleg,
þá minnstu þess,
að enginn getur framið innbrot í hjarta þitt
nema dauðinn.