Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1990, Side 28

Heiner Miiller
HAMLETMASKINAN
1
Fjölskyldualbúm
Ég var Hamlet. Ég stóð á ströndinni og ræddi við brimið BLABLA, að baki
mér rústir Evrópu. Klukkumar hringdu til opinberrar útfarar, morðingi og
ekkja tekin saman, ráðherrar í fylkingu á eftir kistunni með tigið hræið,
sorginillalaunuð HVAÐA Ll'K ER Á LÍ KVAGNINUM/YFTR HVERJUM
ER KVEINAÐ OG KVAKAÐ / LÍKIÐ ER AF MIKLUM /
ÖLMUSUGJAFA limgerði íbúanna afrakstur stjómlistar hans HANN
VAR KARLMENNIHAFÐIALLT AF ÖLLUM. Ég stöðvaði líkfylgdina,
spennti upp kistulokið með sverðinu, blaðið brotnaði en mér lukkaðist með
stúfnum, og úthlutaði hinum látna HOLDIÐ SÆKIR HOLDIÐ HEIM til
eymingjanna sem stóðu í kring. Sorgin breyttist í fögnuð, fögnuðurinn í
kjamms, á tómri kistunni tók morðinginn ekkjuna Á ÉG AÐ HJÁLPA ÞÉR
UPPFRÆNDISUNDUR MEÐ LÆRIN MAMMA Ég lagðist á jörðina og
heyrði veröldina snúast í hringi með rotnuninni.
I’M GOOD HAMLET GI’ME A CAUSE FOR GRIEF
AH THE WHOLE GLOBE FOR REAL SORROW
RICHARD THE THIRDITHE PRINCEKILLING KING
OH MY PEOPLE WHAT HAVEIDONE UNTO THEE
ÉG ROGAST MEÐ ÞUNGAN HEILANN EINS OG KRYPPU
ANNAR TRÚÐUR Á VORIKOMMÚNIS MAN S
SOMETHINGIS ROTTENIN THIS AGE OF HOPE
LETS DELVEIN EARTH AND BLOW HER AT THE MOON
Hér kemur vofan sem gat mig, öxin enn í hauskúpunni. Þú getur haldið
hattinum, ég veit að þú hefur einu gati um of. Ég vildi að mamma hefði haft
einu gati færra meðan þú varst álífi: þá hefði ég sloppið við sjálfan mig.
Konumarætti að sauma saman, veröld án mæðra. Af vongleði gæti þá hver
slátrað öðmm í rólegheitum, þegar lífið yrði okkur of langt eða hálsinn of
stuttur fyrir öskur okkar. Hvað viltu mér. Nægir ekki opinber útför. Gamli
nirfill. Er ekkert blóð á skónum. Hvað varðar mig lík þitt. Gleðstu yftr því
að handfangið bendir uppávið, ef til vill kemstu til himna. Eftir hverju ertu
28
BJARTUR OG FRÚ EMILIA • TÍMARIT