Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1990, Page 32
stígur vera í ólögulegum kjólfötum og byrjarað tala. Þegar fyrsta steininum
er kastað dregur hún sig til baka á bakvið vængjadyr úr skotheldu gleri.
Hrópeftir auknu frelsi þróast út íáskorun um afsögn ríkisstjómarinnar. Fólk
byrjar að afvopna lögregluna, stormar tvær þrjár byggingar, fangelsi,
lögreglustöð, eina af skrifstofum öryggislögreglunnar. Hengir dúsín af
skósveinum valdsins upp á löppunum. Ríkisstjómin setur inn hersveitir,
skriðdreka. Minn staður, ef mitt drama ætti sér stað, væri báðum megin
víglínunnar, milli fylkinganna, ofan við. Ég stend mitt í ódauni
fólksmergðarinnarogkastasteinumílögreglurhermennskriðdrekaskothelt
gler. Ég stari út um svalaglugga úr skotheldu gleri á aðstreymandi
fólksmergðina og finn lyktina af eigin óttasvita. Kominn að köfnun af
æsingi steyti ég hnefa að sjálfum mér bakvið glerið. Stífur af hræðslu og
fyrirlitningu sé ég sjálfan mig standa mitt í öskrandi mannfjöldanum með
froðu kringum munninn steytandi hnefa að mér sjálfum. Ég hcngi
einkennisklæddan skrokk minn upp á löppunum. Ég er hermaðurinn í tumi
skriðdrekans, höfuðið tómt undir hjálminum, ópin kæfð undir beltunum. Ég
er ritvélin. Ég hnýti hengingarólina þegar uppreisnarforingjamir verða
hengdir, dreg burt skemilinn, hálsbrýt mig. Ég er fangi minn. Ég mata
tölvuna á gögnum mínum. Hlutverk mín em Hráki og Spýtudallur Hnífur
og Sár Tönn og Kverkar Háls og Snara. Ég er tölvubankinn. Blæðandi í
fólksmergðinni. Másandi bakvið vængjadymar. Kljúfandi orðaslím í
hljóðeinangraðri talblöðm minni yfir omstunni. Mitt drama hefur ekki átt
sér stað. Handritið er týnt. Leikaramir hafa hengt andlit sín á snaga í
fatageymslunni. Hvíslarinn rotnar í homi sínu. Uppstoppuð pestarlíkin í
salnum hreyfaekki hönd. Ég fer heim og drep tímann, sátturA'ið óskipt sjálf
mitL
Sjónvarp hið daglega ógeð Ógeð
Á tilbúnu blaðri Á fyrirskipaðri glaðværð
Hvemig stafar maður GEMÚTLICHKEIT
Gef oss í dag vort daglega morð
því þitt er Tómið Ógeð
á lygunum sem trúað er einkum
af lygumnum sjálfum og engum öðmm Ógeð
á lygunum sem er trúað Ógeð
á smettum ráðamanna hrukkóttum
eftir harða baráttu fyrir stöðum atkvæðum bankareikningum
Ógeð Sláttuvél með leiftrandi hnífa
fer ég um stræti verslanir andlit
með ör eftir neytendabaráttu fátækt
án virðingar fátækt án virðingar
32
BJARTUR OG FRU EMIUA • TIMARIT