Ljóðormur - 01.08.1987, Blaðsíða 10

Ljóðormur
Kyrrlát bíður nóttin
og köld
kyrrlát og köld
sveipuð skikkjunni svörtu,
skikkjunni þungu og svörtu.
III
Villiköttur á leið minni,
leið minni löngu genginni,
ég sakna þín.
Augun græn í næturkyrrðinni.
Manstu titringinn
þegar þú læstir klónum
í bakið á mér, villiköttur?
Löngu eru storknaðar þær nætur á baki.
Tímarnir breyttir
lúnir
þreyttir.
Þó hefur ekkert gerst
Kannske lýir þá
tilbreytingarleysið
tímana?
Helkaldur máni vísar veg.
8