Ljóðormur - 01.08.1987, Blaðsíða 23

Ljóðormur
Drauminn
þar sem ég hangi, hangi og hrapa,
er mig hætt að dreyma.
Nú reika ég um á ókunnum járnbrautarstöðvum
rogast með ferðatöskur
andartaki fyrr en lestin leggur af stað.
Flýttu þér, ég er að eldast.
*
Ég sofna
með nafn þitt á vörum mér:
Mogadon, Mogadon!
En stundum ná hugsjónirnar undirtökunum
þá fyllist ég bræði og hugsa:
Svefnleysingjar allra landa! Sameinist!
*
Skógurinn langt í burtu
sjóndeildarhringurinn í fjarska
hrímaðar víðlendur á milli
Einsemd mín nærri,
rétt hjá,
við hlið mér undir sænginni.
*
Þá sem guðirnir hata meira en kennara
gera þeir að veðurspámönnum.
I hvert sinn sem vindátt breytist
finna þeir það í fótleggjunum.
Alltaf þegar regn er í aðsigi
eru þeir á grafarbakkanum.
Hrafnar kuldans kroppa í herðar þeirra,
læsa klónum í hnakkann,
21