Morgunblaðið - 15.01.2016, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 2016
✝ Dóra Gígja Þór-hallsdóttir
fæddist 26. júlí 1933
í Reykjavík. Hún
lést 2. janúar 2016 á
hjúkrunarheimilinu
Mörk.
Foreldrar Dóru
Gígju voru Þórhall-
ur Þorgilsson, mag-
ister í rómönskum
tungumálum og
bókavörður, frá
Knarrarhöfn í Hvammssveit, f. 3.
apríl 1903, d. 23. júlí 1958, og
Bergþóra Einarsdóttir húsmóðir,
frá Garðhúsum í Grindavík, f. 27.
apríl 1908, d. 1. október 1989.
Dóra Gígja giftist 28. febrúar
1956 Andrési Reyni Kristjáns-
syni framkvæmdastjóra, f. 24.
febrúar 1931, d. 31. ágúst 2007.
Foreldrar Andrésar Reynis voru
Christian August Otto Kornerup-
Hansen kaupmaður frá Hróars-
inkona Þórhalls er Sigríður
Thorsteinsson kennari, f. 16. nóv-
ember 1958.
Börn þeirra eru: a) Dóra Gígja
verslunarmaður, f. 10. febrúar
1984. Sambýlismaður Dóra Gígju
er Atli Sævar Guðmundsson tölv-
unarfræðinemi, f. 3. janúar 1980.
Barn Dóru Gígju og Atla Sævars
er Áróra Sirrí , f. 6. október
2013. b) Ragnar, tónlistarmaður,
f. 6.3. 1987. Sambýliskona Ragn-
ars er Birna Ásbjörnsdóttir
læknanemi, f. 20. júlí 1990.
3) Kristján Ottó, verslunar-
maður og húsasmíðameistari, f.
27. desember 1959.
Dóra Gígja fæddist og ólst upp
í gamla Vesturbænum. Þaðan og
frá sumrunum sem hún dvaldi
hjá ömmu sinni og afa í Garð-
húsum í Grindavík, átti hún sínar
bestu æskuminningar. Að loknu
námi vann hún við afgreiðslu- og
skrifstofustörf þar til hún giftist
Andrési Reyni.
Eftir það helgaði hún sig hús-
móðurhlutverkinu.
Útför Dóru Gígju fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 15. janúar
2016, kl. 15.
keldu, Danmörku, f.
9. apríl 1902, d. 3.
febrúar 1965, og
Guðrún Andrésdótt-
ir Kornerup-
Hansen, húsmóðir í
Reykjavík, f. 11.
október 1901, d. 20.
febrúar 1980.
Dóra Gígja var
næstelst fjögurra
systkina. Elstur var
Ólafur Gaukur tón-
listarmaður, f. 11. ágúst 1930, d.
12. júní 2011. Næstyngst er
Ólafía Guðlaug húsmóðir, f. 22.
desember 1936, og yngstur er
Einar Garðar gullsmiður, f. 10.
júlí 1946.
Börn Dóru Gígju og Andrésar
Reynis eru þrjú:
1) Guðrún bankafulltrúi, f. 26.
september 1956.
2) Þórhallur framkvæmda-
stjóri, f. 2. október 1958. Eig-
Nú er hún horfin á braut hún
Dóra, stóra systir mín fallega. Ég
man hana fyrst á Eyri, þangað
sem fjölskyldan fluttist frá Ás-
vallagötu 29, en þar fæddist ég
tveimur árum fyrr. Ég hafði skot-
ið upp kollinum 13 árum eftir að
Dóra fæddist. Áður hafði fjöl-
skyldan átt heima á Öldugötu
25A, og þaðan eru sjálfsagt helstu
æskuminningar systra minna.
Eftir því var munað er barnið
Dóra Gígja sagði stundarhátt
þegar dynkur heyrðist á efri hæð-
inni: „Nú sprakk Jódís.“ En sú
var frú hússins og matgæðingur
mikill.
Stundum er sagt að í minning-
argrein tali höfundur mest um
sjálfan sig, sem stafar kannski af
því að hann hefur ekki aðra heim-
ildarmenn, að minnsta kosti hvað
varðar tilfinningar, svo sem sorg
og gleði. Það var sem sé á Ásvalla-
götu 29 sem við systkinin vorum
fyrst saman öll fjögur, ég, Dóra,
Lóla, yngri systir mín, og Gaukur,
einkabróðir okkar, sem spilaði
lögin svo glimrandi vel og var
listamaður. Hann hvarf á vit hins
ókunna fyrir fáeinum árum.
Við fluttum síðan út á Eyri í
túni Lambastaða. Þar var margt
um manninn og fjölmennt á jól-
um, börn og fullorðnir, oft um 15
manns. Á Seltjarnarnesi hafði áð-
ur búið langalangafi okkar systk-
inanna, barna Bergþóru, hann Ja-
fet Einarsson í Pálshúsum, og var
af Hrafnseyrarætt. Á Eyri undi
ég öllum stundum með mömmu
og pabba, Dóru Gígju, Lólu,
Gauki og Ingu konu hans og börn-
um þeirra hjóna, Beggu, Röggu,
Ingibjörgu, Ingunni og Hlöðveri,
þá nýfæddum.
Spennandi var að sjá forseta-
bílinn renna í hlað á Eyri og
borðalagðan bílstjórann fara í
skottið og sækja pakka til Dóru
Þórhallsdóttur. Dóra pantaði sér
nefnilega tískuföt frá Sears Roe-
buck í Ameríku og pakkinn lenti á
Bessastöðum, því að forsetafrú
Íslands hét líka Dóra Þórhalls-
dóttir. Það varð uppi fótur og fit í
litla hverfinu við Tjarnarstíginn
þegar flotta drossían af gerðinni
Packard rann í hlað með fána við
hún.
Á þessum árum kynntist Dóra
Andrési Reyni Kristjánssyni, syni
Ottós Kornerup-Hansen. Hann
var ættaður frá Hróarskeldu og
frændi H.C. Andersen, hins fræga
danska rithöfundar. Á þessum
ungu árum var Dóra fagurkeri og
hallaðist að listum og bóhemlífi.
Hún starfaði sem skrifstofustúlka
og ritari í Austurstræti 17, þar
sem var fyrirtækið Samband ís-
lenskra botnvörpunga. Góður vin-
ur hennar á næstu hæð var Jó-
hannes Sveinsson Kjarval, sem
þar hafði vinnustofu, snillingurinn
sem breytti vatni í vín. Hann kom
með Dóru út á Eyri til að signera
málverkið Hjörleifshöfða, sem
þar skartaði sínu fegursta á stofu-
vegg.
Það var einstakt að fylgjast
með Dóru, þá á Miklubraut, sem
beið komu sonar síns í heiminn, og
var að skrásetja hið mikla bóka-
safn föður síns, sem þá var nýlát-
inn, og lagði nótt við dag. Í þann
mund er hún lauk því verki fædd-
ist drengurinn hennar, lifandi eft-
irmynd afa síns, og hlaut nafnið
Þórhallur.
Guð blessi minningu Dóru
Gígju Þórhallsdóttur.
Einar Garðar.
Dóra og Anna Bjarnason, móð-
ir mín sáluga, kynntust þegar þær
hófu skólavist í Miðbæjarskólan-
um haustið 1940, sjö ára gamlar.
Þær urðu sessunautar fyrsta dag-
inn í skólanum og óaðskiljanlegar
vinkonur upp frá því þar til dauð-
inn skildi þær að 58 árum seinna.
Dóra varð heimagangur á heimili
Önnu á Víðimel 65. Þær voru átta
ára þegar hernámið hófst og hafa
án efa notið þess, eins og önnur
börn á þessum tíma, að geta feng-
ið amerískt tyggjó, útlenskt
súkkulaði, leikaramyndir og ann-
að dýrmæti. Seinna kom svo
áhuginn á tónlist hjá þeim stöllum
og heillaði djassinn þær báðar.
Þær fylgdust að í Miðbæjarskól-
anum og síðar í Gagnfræðaskóla
Vesturbæjar en eftir það fór Anna
í Versló en Dóra hugði á nám í
MR en af því varð þó ekki. Dóra
var með þegar saumaklúbbur var
stofnaður í Versló.
Auk Önnu vinkonu voru þar
saman komnar þær Þórunn Gön-
dal, Anna Borg, Erla Ó. Gröndal,
Hervör Hólmjárn, Sigrún Hann-
esdóttir, Sigríður Lúðvíksdóttir,
Adda Steingrímsdóttir og Heba
Jónsdóttir. Þessi saumaklúbbur
varð að vinkonusambandi sem
aldrei slitnaði.
Dóra hóf um þetta leyti að
vinna hjá Reykvískri endurtrygg-
ingu í Austurstræti 16 og minntist
hún ávallt starfstímans þar með
mikilli ánægju. Í Austurstrætinu
kviknaði ástin því mannsefnið
hennar, Andrés Reynir, vann þá í
Bókaverslun Sigfúsar Eymunds-
sonar í næsta nágrenni við vinnu-
stað hennar. Þau giftu sig í febr-
úar 1956 og lét Dóra af störfum
utan heimilis við þau tímamót.
Strax í kjölfarið fóru þau til Kaup-
mannahafnar með Gullfossi en
þar fór Reynir í starfsnám til að
undirbúa sig fyrir framtíðarstarf-
ið, þ.e. að taka við rekstri fjöl-
skyldufyrirtækisins Fönix.
Fyrsta heimilið þeirra var því í
Kaupmannahöfn og þau nutu þess
bæði að búa það fallegum vönd-
uðum dönskum húsgögnum og
öðrum fallegum munum sem áttu
eftir að fylgja þeim alla tíð. Eftir
að heim kom bjuggu þau sér
heimili, fyrst á Ljósvallagötu og
fljótlega á Miklubraut 26 og börn-
in, Guðrún, Þórhallur og Ottó
fæddust. Síðar var flutt í Máva-
hlíðina, á meðan húsið á Tómasar-
haga var byggt en þar bjó Reynir
fjölskyldu sinni og móður glæsi-
legan verustað og þar annaðist
Dóra tengdamóður sína síðustu ár
hennar af mikilli natni. Síðar
byggðu þau hjón Hátún 6a og
bjuggu þar lengst af.
Dóra var mikil fyrirmyndar-
húsmóðir og bar heimili hennar
því fagurt vitni. Þau hjónin voru
samhent og glaðsinna og héldu
ófáar skemmtilegar veislur þar
sem Dóra bar fram dýrindis veit-
ingar og húsbóndinn spilaði á gít-
arinn í glöðum söng og spili.
Þegar foreldrar mínir bjuggu í
Bandaríkjunum um 10 ára skeið
kom Dóra reglulega í heimsókn
og stundum Reynir líka. Dóra
naut þess að ferðast um með for-
eldrum mínum og kynnast nýju
fólki. Það var mikið reiðarslag
þegar móðir mín lést fyrir aldur
fram árið 1998. En tengsl fjöl-
skyldanna eru orðin svo gam-
algróin og sterk að þau haldast
hvað sem á dynur.
Að leiðarlokum vil ég, fyrir
hönd fjölskyldu minnar, þakka
Dóru fyrir órofa vináttu við móð-
ur mína og okkur öll. Börnunum
hennar og afkomendum öllum
vottum við okkar dýpstu samúð.
Það er ljúft að minnast góðrar
konu.
Ása Steinunn Atladóttir.
Dóra Gígja
Þórhallsdóttir
✝ María AnnaLund ljósmóðir
fæddist á Raufar-
höfn 2. september
1927. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
8. janúar 2016.
Foreldrar hennar
voru Maríus Jóhann
Lund, f. 27. septem-
ber 1880, d. 15. jan-
úar 1935, og Rann-
veig Guðrún Laxdal Lund, f. 7.
júlí 1890, d. 9. nóvember 1961.
Foreldrar Maríusar voru
Christian Gottfred Peter Lund,
f. 1835, d. 1896, hálfdanskur að
ætt sem kom til landsins 1858,
og Þorbjörg Árnadóttir, f. 1843,
d. 1914, frá Ásmundarstöðum.
Þar hófu þau búskap en jafn-
framt var Lund starfsmaður við
verslun Thaaes kaupmanns á
Raufarhöfn og verslunarstjóri
þar um tíma.
Árið 1870 fluttu þau á Rauf-
arhafnarjörð – fengu hana til
ábúðar 1875 og var Raufarhafn-
1958 og keyptu þær María Anna
þá íbúð í Meðalholtinu og
bjuggu þar uns Rannveig lést
1960.
María Anna giftist í desember
1960 Hákoni Magnússyni kenn-
ara, f. 30.12. 1930, d. 9.5. 2003.
Foreldrar hans voru Magnús
Hákonarson, f. 4.5. 1889, d.
24.11. 1963, og Ingunn Jón-
asdóttir, f. 28.11. 1909, d. 29.10.
1999. Börn Maríu Önnu og Há-
konar eru: 1) Þorbjörg Rann-
veig, f. 29. júlí 1961, gift Bertr-
and Jouanne, f. í Frakklandi 2.
ágúst 1965. Eiga þau og reka
ferðaskrifstofuna Ferðakomp-
aníið. Börn Þorbjargar og
Bertrands eru: Skarphéðinn
Mathieu, Nicolas Magnús og
Anouk Marianna Michele, f. 11.
nóvember 1997, stunda öll nám.
2) Magnús, f. 14. febrúar 1963.
Að hefðbundinni skólagöngu
lokinni lærði María Anna til ljós-
móður á Landspítalanum og
starfaði sem slík fyrst við fæð-
ingardeild Grace-spítalans í
Winnipeg í Kanada og síðar á
Landspítalanum í tugi ára.
Útför Maríu Önnu fer fram
frá Neskirkju í dag, 15. janúar
2016, kl. 13.
arjörð síðan í ábúð
Lundsfjölskyld-
unnar til 1958 eða í
tæp 90 ár. For-
eldrar Rannveigar
voru Sveinbjörg
Torfadóttir Lax-
dal, f. 1863, d.
1947, og Grímur
Jónsson Laxdal, f.
1864, f. 1940, kaup-
maður á Vopna-
firði, Húsavík og
víðar. Þau fluttu til Kanada
1907-1909 ásamt sjö börnum sín-
um en Rannveig varð ein eftir á
Íslandi, nýtrúlofuð Maríusi
Lund.
Börn Maríusar og Rann-
veigar voru: a) Sveinbjörg Lúð-
víka, f. 8.6. 1910, d. 15.8. 1977, b)
Grímur Laxdal, f. 22.11. 1914, d.
9.9. 1992, c) Þorbjörg Andrea, f.
2.5. 1916, d. 22.10. 1960, d) Árni
Pétur, f. 9.9. 1919, d. 1.3. 2002,
og e) María Anna, f. 2.9. 1927, d.
8. 1. 2016. Fósturdóttir Rann-
veigar er Halldóra Óladóttir, f.
5.7. 1931. Rannveig flutti suður
Lundshúsið á Raufarhöfn,
æskuheimili Maríu Önnu, eða
Stúllu eins og hún var kölluð, vakti
athygli, ekki aðeins húsið sjálft
sem foreldrar hennar þau Maríus
og Rannveig byggðu 1911 heldur
einnig fólkið sem þar bjó, fyrir
myndarskap, framkomu og dugn-
að.
Þau hjónin bjuggu ágætu sauð-
fjárbúi, nytjuðu góð hlunnindi og
börnunum fjölgaði. Það var því
mikið áfall er Maríus fékk heila-
blóðfall sem leiddi til lömunar
næstu átta árin sem hann lifði.
Maríus var „glæsilegur maður
með góðar gáfur, sterkur, vinfast-
ur og gleðimaður í vinahópi“.
Rannveig hjúkraði manni sín-
um heima og hélt búinu áfram og
sinnti veðurathugunum, vita-
vörslu og póstafgreiðslu. Þekktust
var hún fyrir gestamóttöku og
greiðasölu því Lundshúsið var um
áratuga skeið eins konar hótel
staðarins; hún hafði fasta kost-
gangara en seldi auk þess gestum
mat á uppgangsárum þorpsins er
síldin óð fyrir öllu Norðurlandi. Í
Lundshúsinu var tekið á móti
háum sem lágum og fjölmargir
minnast enn í dag góðra samveru-
stunda þar. „Rannveig var gædd
sterkum persónuleika, alltaf tekið
eftir henni. Frá henni geislaði lífs-
orka, bjartsýni og starfsgleði.
Hún var kjarkmikil og úrræða-
góð.“
Frá þessu menningarheimili
kom María Anna, föðursystir okk-
ar Miðtúnsbræðra; yngst fimm
systkina. Eftir fráfall Maríusar
tók Rannveig í fóstur litla stúlku,
Halldóru Óladóttur, sem varð
strax ein af systkinunum og nú sú
eina sem eftir lifir.
Stúlla lærði til ljósmóður við
Landspítalann og starfaði þar síð-
an sem slík í áratugi. Hún dvaldi
tvö ár hjá frændfólki sínu í Kan-
ada, vann á fæðingardeild Grace-
spítalans í Winnipeg. Hún gekk í
raðir Hringskvenna og veitti sá fé-
lagsskapur henni mikla gleði.
Kært var milli þeirra systkina,
föður okkar bræðra – Árna Pét-
urs, bónda í Miðtúni, og Stúllu, og
var það fastur liður svo langt aftur
sem við bræður munum að pabbi
hringdi í systur sína kl. 18 á að-
fangadag. Eftir að hann féll frá
kom það í hlut Sveinbjörns bróður
okkar á Húsavík að halda hefðinni
við.
Það var langt til Reykjavíkur er
við bræður vorum að alast upp á
Melrakkasléttu og Stúlla var bara
frænka fyrir sunnan. Þau Hákon
komu þó flest sumur norður og
dvöldu einhverja daga og fylgdi
komu þeirra alltaf tilhlökkun.
Eftir að styttra varð á milli
tengdumst við Stúllu betur og
nánar. Henni þótti vænt um
frændur sína og fjölskyldur þeirra
og var sjálfsögð í fjölskylduboð-
um. Hún ræktaði ættgarð sinn –
vildi hafa samband og glöð þegar
hringt var. Það þurftu ekki að
vera löng símtöl en aðeins að heyr-
ast og fá fréttir af fjölskyldunni.
Stúlla var bráðmyndarleg kona
með koparrautt hár og alltaf vel
tilhöfð. Hún var heilsuhraust,
gekk mikið og þrátt fyrir að detta
og meiða sig illa fyrir nokkrum ár-
um bar hún sig allaf vel. Hún var
handavinnukona og til hennar var
gott að leita að gömlum munstrum
í sængur og kodda.
Hún vissi að hverju stefndi og
hafnaði lyfjameðferð; þetta væri
orðið ágætt – engu að kvíða. Hún
hefði átt gleðiríkt líf, yndisleg
börn og barnabörn; kominn tími
til að kveðja.
Megi góður Guð blessa og varð-
veita frænku okkar um eilífð alla.
Níels Árni Lund.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Mig langar að skrifa nokkur
orð og kveðja elskulega móður-
systur mína, Stúllu frænku, eins
og hún var alltaf kölluð. Við vorum
alltaf í góðu sambandi og hringd-
um hvor í aðra til að spjalla.
Nokkrum sinnum komu Stúlla,
Hákon og Magnús í sumarbústað-
inn til okkar Haraldar. Þá var
skroppið í berjamó eða setið úti á
palli og horft á útsýnið.
Stúlla ferðaðist talsvert til út-
landa. Hún varð ljósmóðir árið
1949, var í tvö ár í Kanada og vann
við ungbarnahjúkrun. Síðan vann
hún á vöggustofu fæðingardeildar
Landspítalans þar til starfsferli
lauk. Stúlla fór til Kaupmanna-
hafnar og var þar í um þrjú ár og
lærði andlits- og handsnyrtingu.
Hún var alltaf svo vel tilhöfð.
Elsku Magnús, Obba og fjöl-
skylda, ég bið Guð að styrkja ykk-
ur. Elsku frænka mín, ég kveð þig
með litlu ljóði eftir Leif, mág þinn.
Ég bið Guð að gæta mín,
góða anda að hugga mig.
Sama ósk er eins til þín:
Almættið það sjái um þig.
(Leifur Eiríksson)
Rannveig Lovísa Leifsdóttir.
María Anna Lund
✝ Gróa Aðalheið-ur Þorgeirs-
dóttir fæddist á
Vopnafirði 11.
mars 1931. Hún
lést 18. desember
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Þorgeir
Þorsteinsson, f. 5.
október 1891, d.
10. janúar 1947, og
Jóna Kristín Jóns-
dóttir, f. 9 janúar 1897, d. 16.
ágúst 1989.
Systkini Gróu voru Jón Þor-
geirsson, f. 2. júní 1926, d. 22.
apríl 2012. Sigríður Þorgeirs-
dóttir, f. 8. júní 1927. Þorsteinn
Einar Þorgeirsson, f. 25. maí
1929. Margrét Þorgeirsdóttir, f.
18. janúar 1933, d. 10. janúar
1999. Jósep Hjálmar Þorgeirs-
son, f. 30. mars 1934, d. 23. jan-
úar 2011. Guðlaug
Erla Þorgeirsdóttir
f. 3. júlí 1937.
Kristín Karolína
Þorgeirsdóttir, f.
26. júní 1941. Krist-
ín Sveinsdóttir, f. 6.
maí 1947.
Gróa eignaðist
Kristínu Rannveigu
Óskarsdóttur, f. 18.
febrúar 1959, með
Óskari Ósvalds-
syni, f. 7. maí 1926. Kristín gift-
ist Kristjáni Erni Valdimars-
syni, f. 22. apríl 1954, d. 28.
ágúst 2006. Synir þeirra eru
Andri Kristjánsson, f. 16. mars
1988, og Brynjar Kristjánsson,
f. 1. desember 1989. Dóttir
Brynjars er Ísabella Anastacia,
f. 26. október 2010.
Útför Gróu fór fram frá Há-
teigskirkju 29. desember 2015.
Ég kynntist Gróu fyrir fjór-
um árum. Við vorum að spila
bridge og hún við dóttur sína
Kristínu Rannveigu.
Gróa var hrein og bein, sagði
það sem henni fannst, það var
gott, þá vissi ég alveg hvern
mann hún hafði að geyma. Við
áttum margar spilastundir,
spjallstundir, ferðalög og var
þeim stundum vel varið.
Síðastliðið sumar fórum við
pabbi, þú og Kristín til Vopna-
fjarðar og þar hittum við systk-
ini þín og ættingja þína. Síðan
lá leiðin til Seyðisfjarðar og
hafðir þú ekki komið þangað áð-
ur.
Þrátt fyrir lasleika þá naustu
ferðarinnar og þér þótti gaman
að ferðalaginu.
Þjóðmálin voru henni hug-
leikin og horfði hún mjög rétt-
sýn þar á.
Fjölskyldan og vinir voru
henni allt. Hún vildi fylgjast
með og studdi í hvívetna, hafði
mikla samkennd.
Gróa hugsaði fram í tímann, í
nóvember keypti hún peysu
handa mér í jólagjöf.
Já, kæra vinkona, takk fyrir
samfylgdina, gjöfina.
Hugheilar samúðarkveðjur
til ættingja þinna og vina.
Brynjar Kristjánsson.
Gróa Aðalheiður
Þorgeirsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar