Morgunblaðið - 26.02.2016, Síða 19

19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2016
Bílastæðavandi Íbúum, ferðamönnum og bílum fjölgar en bílastæðum í miðbæ Reykjavíkur fækkar auk þess sem fleiri götum er lokað fyrir umferð og því getur reynst erfitt að finna bílastæði.
Styrmir Kári
Svo bar við í upp-
hafi heimastjórnar að
konungur Danmerk-
ur og Íslands kom í
heimsókn. Hápunktur
heimsóknar konungs
var ferðalag konungs
austur í sveitir. Að
ferð lokinni, við komu
í bæinn, sagði vor
sæli konungur, senni-
lega ekki mikið
ódrukkinn; „ríkin mín tvö“, en það
töldu Íslendingar staðfestingu þess
að sjálfstæði væri eigi langt undan.
Það er talið að konungur vor hafi
mælt þessi fögru orð í brekkunni
fyrir ofan Stjórnarráðið, þar sem
verið var að ljúka Safnahúsinu. Það
lá vissulega vel á kóngi í þessari Ís-
landsferð. Má vera að hann hafi orð-
ið músíkalskur í ferðinni, jafnvel
hitt Maurice Ravel á Þingvöllum!
Það er nefnilega til póstkort frá tón-
skáldinu frá svipuðum tíma, ritað á
Þingvöllum.
Það er nefnilega þannig, að allar
götur frá því Íslendingar fengu
sjálfstæði og fóru að ráða eigin mál-
um, þá hafa þeir sem málum ráðið
verið að leita leiða til að mismuna
þegnum, búa til tvö ríki og tvær
þjóðir, en ávallt haft að leiðarljósi að
gera það með málefnalegum hætti.
Svo hafa þeir vaðið eld og brenni-
stein við að réttlæta ruglið. Þannig
var leitað leiða til að mismuna litlum
bönkum og stórum bönkum þegar
lagður var á „bankaskattur“. Þá
varð leiðsögnin sú að
mismuna með þeim
hætti að lítill MP banki
greiddi aðeins örlítinn
„bankaskatt“því MP
banki hafði ekki „valdið
hruninu“.
Málefnanleg skipting
Þjóðin hefur skipt sér
sjálf með mismálefna-
legum hætti. Þannig var
til þjóð í landinu sem áði
í Brúarskála en önnur
þjóð sem áði í Stað-
arskála þegar farið var úr eða í
Húnavatnssýslu. Einnig voru tvær
þjóðir, sem keyptu eldsneyti á mis-
munandi stöðum, ESSO eða
SHELL. Þeir sem ekki tilheyrðu
neinni þjóð keyptu sitt eldsneyti hjá
BP. En eins og Örn Úlfar sagði;
„Manneskjan er yfirleitt ósíngjörn
vera, sífellt reiðubúin til að aðhyll-
ast hugsjónir, einkum ef þær eru
nógu fjarri því að bæta hag hennar,
en berjast með oddi og eggju gegn
óvinum ef þeir eru nógu óraunveru-
legir, ótrúlegir eða óskiljanlegir, ég
tala nú ekki um ef þeir eru grýla
ein.“ Og svo bætir Bjartur um betur
og segir; „Er nokkrum of gott að
vera fífl?“ Bjartur var eins og aðrir,
hann talaði til að leyna hugsun sinni.
Erlendir aðilar, sem að hluta
til eru innlendir aðilar
Því er þetta rætt nú að enn ræður
tvíhyggja ríkjum í huga íslenskrar
þjóðar. Það er ekki að þjóðin hafi
orðið mikið músíkalskari með ár-
unum. Það er helst að fjöldi mæti á
tónleika þar sem graðhestatónlist er
í boði. Í hugum þeirra er hafa komið
til starfa í íslenskri fjármála-
starfsemi er ekki talið óeðlilegt að
fjármálastarfsemi þrífist eftir öðr-
um reglum og utan við það sem ger-
ist hjá íslenskri þjóð. Þannig segir
einn þeirra sem þiggja kaupauka úr
hendi gjaldþrota banka, endurreists
á rústum banka, sem jaðraði við að
vera glæpabanki: „Aðspurður um
andrúmsloftið í þjóðfélaginu í dag
þar sem erfiðar kjaraviðræðum hafa
m.a. staðið yfir segir hann greiðsl-
urnar hjá ALMC lúta öðrum lög-
málum. „Þarna eru erlendir aðilar
sem eru að vinna fyrir erlenda aðila
þrátt fyrir að hluti af þeim séu inn-
lendir aðilar. Þetta lútir þeim lög-
málum sem svona gerir erlendis,““
segir hann og bætir við að málið sé
því ekki alveg sambærilegt öðrum.
„Þetta er klárlega ekki einsdæmi á
alþjóðlegum vettvangi.“ Svo mælti
forstjórinn! Þetta er sönn saga sögð
í einlægni, andstætt lyginni, sem oft
er merkilegri. Þarna eru „erlendir
aðilar innlendir aðilar“ eða þannig!
Við liggjum því ekki lengur lengst
útafburt allra manna í jarðríki, við
tökum upp siðu miðlægra þjóða. Til
að gera kaupaukana óskiljanlega
dauðlegu fólki þá segir forstjórinn
fyrrverandi: „Aðspurður um grund-
völlinn fyrir greiðslunum og út-
reikninga þar að bak við segir hann
kerfið vera flókið en bætir við að
greiðslurnar séu í takti við þann ár-
angur sem félagið hefur náð.“ Er nú
ekki rétt að skila til þeirra sem
lögðu efniviðinn til? Hvað kemur
það málinu við hvað gert er erlend-
is?
Nú vill til að sá er þetta ritar er
meðlimur í lífeyrissjóði sem tapaði
um 2,5 milljörðum á starfsemi upp-
haflega bankans í þessari röð. Það
er erfitt að sætta sig við að í kjölfar
gjaldþrots, sem að vísu var lokið
með einhvers konar nauðasamningi,
þá eru starfsmönnum greiddir 3,3
milljarðar í „kaupauka“. Fyrir
hvaða afköst? Ég sætti mig ekki við
þess háttar afgreiðslu, ég greiddi
ekki í lífeyrissjóð til að dreifa í
kaupauka misviturra manna! Eða er
þetta ekki hluti af stöðugleika-
framlagi viðkomandi fjármálastofn-
unar? Greiðslujafnaðarvandi þess-
arar fjárhæðar er samur, hvort
heldur hann lendir hjá kröfuhöfum
ellegar útvöldum aðli starfsmanna.
Önnur mál sem upp hafa komið á
liðnum vetri eru til þess fallin að
misbjóða venjulegu fólki. Sala Arion
banka á hlutabréfum í Símanum hf.
er rugl. Þessi setning: að samþætta
hagsmuni starfsmanna og félagsins!
Þetta hefur heyrst áður um gjafa-
gerninga. Þá lánuðu íslenskir bank-
ar starfsmönnum fyrir eigin hluta-
bréfum, án trygginga og fölsuðu
eigið fé bankanna. Tryggingin var í
eftirstæðum eignum bankans sjálfs!
Það var hluti af markaðsmisnotkun,
sem er dæmt fyrir. Nú á að reyna
eitthvað svipað, eins og hjá rón-
anum, sem ætlar ekki að fá timb-
urmenn næst þegar hann drekkur.
Á sama veg er Borgunarmál. Þar
eru útvaldir starfsmenn, sem vita
aðeins meira en gagnaðilinn í samn-
ingnum. Það er hrúgað inn upplýs-
ingum í gagnaherbergi. Sennilega
að mestum hluta gagnslausar upp-
lýsingar, en aðalatriðið liggur falið.
Ef mál eru þannig vaxin heita það
innherjasvik. Um það er fjallað í
lögum um verðbréfaviðskipti. Sam-
svarandi ákvæði er í fjársvikakafla
hegningarlaga.
Endurtekning
Þegnar þessa lands eru greið-
endur að forréttindum útvalinna.
Það á við um óhóflegan vaxtamun!
Það á við um símakostnað! Það á við
um greiðslukortagjöld, hvort heldur
þau eru falin eða birtast í heima-
banka! Það á við um greiðslujafn-
aðarvanda þegar eignum slitabúa er
skotið undan stöðugleikaframlagi!
Þeir, sem sitja á bekk í fjármálafyr-
irtækjum, virðast hafa fullan vilja til
að endurskapa og endurtaka ósiði
fyrri tíðar. Konungur vor skipti ríkj-
um sínum með málefnalegum hætti.
Skipting í boði fjármálaheimsins
hefur aldrei verið málefnaleg. Þeir,
sem hafa lýst skiptingunni, hafa
gjarnan litið út eins og gljáfægðir
hlandkoppar. Hér varð siðrof milli
þjóðar og fjármálaheims. Siðrof
verður ekki endurtekið.
Eftir Vilhjálm
Bjarnason » Að ferð lokinni,
við komu í bæinn,
sagði vor sæli kon-
ungur, sennilega
ekki mikið ódrukkinn;
„ríkin mín tvö“…
Vilhjálmur Bjarnason
Höfundur er alþingismaður.
„Ríkin mín tvö“