Morgunblaðið - 29.04.2016, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. APRÍL 2016
✝ Sigurlaug Jó-hanna
Bergvinsdóttir fé-
lagsliði fæddist á
Sauðárkróki 22.
september 1947.
Hún lést 25. apríl
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Bergvin
Einar Jóhannsson,
f. 26.1. 1904, d.
28.1. 1976, og Þur-
íður Sveina Jóhannesdóttir, f.
5.10. 1926, d. 31.1. 1969. Fóstur-
foreldrar hennar voru Guð-
laugur Helgi Guðlaugsson, f.
4.3. 1894, d. 30.12. 1983, og Sól-
veig Þ. Halldórsdóttir, f. 8.1.
1898, d. 31.8. 1989.
Systur hennar eru Guðný B.
Gísladóttir, f. 30.5. 1953, Guð-
rún B. Guðjónsdóttir, f. 16.11.
1963, og Guðbjörg Þ. Gunn-
arsdóttir, f. 31.1. 1969.
Fóstursystkin Bergur Guð-
laugsson, f. 7.10. 1917, d. 27.6.
1995. Þóranna Guðlaugsdóttir,
f. 22.1. 1919, d. 2.2. 2015, Jón
Theodór Guðlaugsson, f. 29.8.
1925, d. 22.4. 2013. Helga Soffía
Guðlaugsdóttir, f. 31.8. 1928.
Þann 1.12. 1968 giftist hún
Sigurlaug sleit barnsskónum
í Skagafirði og fluttist þaðan á
Vatnsleysuströnd þar sem hún
bjó í tvö ár, en síðan lá leiðin í
Innri-Njarðvík. Sextán ára gekk
hún í Húsmæðraskólann á
Löngumýri og var þar í tvo vet-
ur. Seinni veturinn starfaði hún
sem aðstoðarkennari í mat-
reiðslu. Hún flutti 19 ára gömul
í Hveragerði og vann þar í eld-
húsinu hjá NLFÍ. Þar kynntist
hún eiginmanni sínum, Sveini,
og hófu þau sinn búskap þar.
Fjölskyldan flutti í Eiða og
starfaði Sigurlaug sem ráðs-
kona í barnaskólanum þar í sjö
ár. Síðan lá leið þeirra í Fella-
bæ. Hún starfaði í eldhúsinu á
sjúkrahúsinu á Egilsstöðum
þangað til að þau hjónin fluttu
eftir börnum suður um aldamót-
in. Hún prófaði ýmsa atvinnu
eftir að hún flutti suður og rak
m.a. sjoppu á Kjalarnesi ásamt
eiginmanni sínum. Hún vann í
nokkur ár í eldhúsinu á leik-
skólanum við Gullteig, en
breytti þá um starfsvettvang og
fór að vinna í aðhlynningu. Í
kjölfarið hóf hún störf í heima-
þjónustunni í Reykjavík þar
sem hún starfaði sem flokks-
stjóri í 10 ár. Sigurlaug fór í fé-
lagsliðanám árið 2010 hjá Mím-
ir símennt.
Útför Sigurlaugar fer fram í
Lindakirkju í dag, 29. apríl
2016, klukkan 13. Jarðsett verð-
ur í Kópavogskirkjugarði.
Sveini Leifi Sím-
onarsyni, f. í Kefla-
vík 2.10. 1948.
Börn þeirra: Sól-
veig Guðlaug, f.
10.1. 1968, barns-
faðir Sigurbjörn J.
Kristjánsson, f. 1.8.
1968, sonur þeirra
er Kristján Freyr,
f. 9.8. 1988. Sam-
býlismaður hennar
er Ragnar Bogi
Pedersen, f. 13.3. 1962.
Arnbjörg Ólafía, 18.5. 1972,
fyrri barnsfaðir Axel K. Gunn-
arsson, f. 13.3. 1973, dætur
þeirra eru Katrín Dögg, f. 30.5.
1995, og Karen Sif, f. 16.5. 1998.
Seinni barnsfaðir Helgi Jóns-
son, f. 25.3. 1957, sonur þeirra
er Björn Ingi, f. 11.4. 2001.
Símon Guðlaugur, f. 28.3.
1974, eiginkona Helena Sif
Kristinsdóttir, f. 1.10. 1973, syn-
ir þeirra eru Sveinn Kristinn, f.
20.9. 2000, Hlynur Geir, f. 17.1.
2003, og Sigmar Freyr Sím-
onarson, f. 18.1. 2008.
Bergvin Jóhann, f. 26.8. 1981,
sambýliskona Hanna Guðrún
Brynjarsdóttir, f. 19.1. 1982,
Soffía Anna, f. 6.5. 1983.
Elsku, fallega, mamma mín.
Það er ansi sárt að hugsa til
þess að nú sértu farin frá mér
allt of snemma. Það er erfitt
fyrir svona mikla mömmustelpu
að geta ekki hringt í mömmu
þegar eitthvað er að eða þegar
mér finnst vera of langt síðan
ég hef heyrt í þér, sem yfirleitt
náði ekki meira en þremur dög-
um. Ef mér leið illa þá varst þú
alltaf til staðar, en aldrei hefur
mér liðið eins illa og núna og þá
er enginn hlýr móðurfaðmur til
að sefa sorgina.
Ég gat talað um allt við þig
og þú hlustaðir og ráðlagðir
mér. Þú fékkst oft yfir þig
ósanngjarna reiði og pirring frá
mér en þú leyfðir mér bara að
tala þangað til ég var búin að
ná mér niður, þó svo að þú ætt-
ir það ekki skilið hvernig ég lét.
Þetta risti aldrei djúpt og við
vorum búnar að gleyma þessu
fljótt.
Við vorum búnar að plana
svo margt spennandi á næstu
árum. Þú og pabbi ætluðuð að
vera mikið hjá okkur Bergvin
og Hönnu í Danmörku og við
ætluðum að keyra og skoða
okkur um eins og okkur fannst
svo gaman að gera. Ég trúi því
ekki ennþá að við þrjú eigum
aldrei aftur eftir að taka
skyndiákvörðun og setjast upp í
bíl og keyra mörg hundruð kíló-
metra bara til að skoða ein-
hvern foss, eins og þegar við
fórum vestur að skoða Dynj-
anda eða þegar við fórum á Oji-
inu Fjallabaksleið nyrðri og
festum hann í ánni og pabbi tók
þig á hestbak og óð með þig í
land, bara til þess eins að skoða
Ófærufoss. Þú varst alltaf til í
að skreppa á rúntinn og vissir
svo mikið um landið okkar. Það
var alltaf mikil gleði í þessum
rúntum okkar og mikið talað.
Mér finnst mjög skrítið að
sitja í Ársölunum og það er
enginn sem spyr „á ekkert að
spila hérna?“ Ég er endalaust
þakklát fyrir þá skyndiákvörð-
un mína að koma heim um
páskana til að vera hjá ykkur.
Kvöldið áður en ég fór út sátum
við eins og svo oft áður, ég, þú
og pabbi og spiluðum stóra
manna, sungum og fengum okk-
ur bjór og snakk. Þessar stund-
ir, sem hafa verið þó nokkrar í
gegnum tíðina, eru mér dýr-
mæt minning enda alltaf góðar
stundir.
Þegar við vorum á leiðinni
heim úr Njarðvíkunum um
páskana heyrðist allt í einu upp
úr þurru „það er spennandi að
vita hvort ég fái fleiri barna-
börn“, þér fannst nú ekki nóg
að eiga bara sjö og skaust því
að mér endalaust að það væri
nú kominn tími á fleiri. Ég vissi
að þú varst að leita eftir stað-
festingu á að þau plön, sem við
vorum búnar að ræða svo oft í
þessum málum, stæðust ennþá.
Ég veit að þú fylgist með mér
þarna uppi og veist að þau plön
breytast aðeins núna en ég veit
að þú ert mikið ánægðari með
þau.
Það verður sárt og erfitt að
geta ekki hringt í elsku mömmu
til að segja henni gleðifregn-
irnar fyrst af öllum þegar þessi
draumur okkar verður loks að
veruleika.
Ég sakna þess mikið að
heyra ekki röddina þín og fal-
lega hláturinn og þakka þér
heitt og innilega fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig og kenndir
mér. Ég passa pabba fyrir þig
og hlakka til að sjá þig aftur
Nú gref ég þig í beði
Elsku móðir mín
gengin ertu aftur
á feðranna fund.
Taktu mér á móti
í þinn hlýja faðm
er ég á hinsta degi
aftur verð þitt barn.
(Hotzja)
Soffía Anna Sveinsdóttir.
Elsku mamma og tengda-
mamma, mikið er erfitt að trúa
því að þú sért farin frá okkur.
Margs er að minnast og margt
er að þakka. Þá helst alla að-
stoðina með börnin okkar,
hvort sem það var pössun eða
annað tengt þeim. Tíminn skipti
ekki miklu máli, alltaf hafðir þú
tíma fyrir okkur, á degi sem
nóttu. Þú vildir allt fyrir alla
gera og þegar Helena fór í axl-
araðgerðirnar varst þú boðin og
búin að koma austur og hjálpa
okkur við hvað sem var. Ef við
fórum utan þá pössuðuð þú og
pabbi fyrir okkur, aldrei sagði
þú nei við okkur nema þið
pabbi væruð að fara eitthvað
sjálf. Það kom samt fyrir að þú
þurftir eitthvað að vinna þegar
þú varst að passa, þá tókstu
bara Sigmar Frey með þér, það
var lítið mál fyrir þig.
Þegar við héldum upp á af-
mæli barnanna okkar komst þú
yfirleitt alltaf með pönnukökur
óumbeðin og mikið voru allir
glaðir með þær, jafnt fullorðnir
sem börn. Þegar við komum í
Kópavog í smá heimsókn til
ykkar þá var sjaldan stoppað
stutt. Alltaf var okkur boðið í
kaffi og eitthvað sem þú varst
búin að baka og ekki máttum
við fara austur nema borða með
ykkur líka. Alltaf var til nógur
matur eða við fórum saman út í
búð að versla eitthvað að borða
og ekki var í boði að taka upp
veskið til að borga eitthvað í
matnum.
Mikið eigum við eftir sakna
þess að fá ekki ykkur tvö, þig
og pabba, í heimsókn austur á
Selfoss í brids og mat. Alltaf
hófst þessi stund á smá kaffi-
sopa og spjalli svo þegar þú
fórst að iða í stólnum þá vissum
við hin að nú væri kominn tími
til að spila. Þá spurði Helena
þig: Hverjir eiga að spila sam-
an?
Þá svaraðir þú oftast: ég og
Símon og þú og pabbi þinn. Þá
var Helena vön að svara þér:
nú er pabbi að koma að spila.
Þá hækkaðir þú oftast róminn
og bentir á pabba og sagðir: já,
eða tengdapabbi þinn. Helena
var svo bara farin að segja já
þegar þú talaðir um pabba þinn
við hana en varst að tala um
pabba minn. Þegar verið var að
ræða um síðasta spil eða kerfið
og þú varst ekki sammála byrj-
aðir þú að söngla Bjartar vonir
vakna, þá vissum við að það var
ekki í boði að ræða þetta meira.
Þú talaðir stundum um það að
þið hefðuð elt okkur í Kópavog,
en svo þegar þið voruð komin
þá fluttum við á Selfoss. Það er
erfitt að sitja hér og skrifa
minningarorð um þig, þú svona
hraust og hress að ekki hvarfl-
aði að okkur að þú værir næst.
Drengirnir okkar eru ekki sátt-
ir með þetta, af hverju amma?
Hún var svo góð og skemmti-
leg. Þú og Helena tengdust
góðum og sterkum böndum,
þegar Helena missti mömmu
sína sagði þú við hana að núna
ætti hún bara eina mömmu sem
hún gæti leitað til. Hún var svo
heppin að fá að vinna með þér á
sjúkrahúsinu á Egilsstöðum.
Minning þín lifir í okkar
hjörtum og sem betur fer erum
við með margar uppskriftir sem
lifa áfram með okkur og við
getum notið og hugsað til þín.
Þegar þú varst veik báðu strák-
arnir mömmu sína um að baka
ömmupítsu í þína minningu.
Takk fyrir alla hjálpina.
Takk fyrir spilamennskuna.
Takk fyrir pössunina á strák-
unum. Takk fyrir að gefa okkur
svona margar skemmtilegar
minningar um jafn góða konu
eins og þú varst.
Elsku mamma/tengdó, takk
fyrir allt, við munum sakna þín
endalaust en við munum læra
að lifa án þín og styðja pabba
eins og við getum.
Hvíldu í friði og bjartar vonir
vakna.
Símon og Helena Sif.
Elsku mamma, ferðin mín til
Íslands átti að vera skemmti-
ferð þar sem við ætluðum að
spila brids austur á landi í
góðra vina hópi. Ferðin mín átti
líka að vera til þess að fá góðan
mömmumat og mest af öllu
mömmuknús.
En lífið er oft að kenna
manni hversu lítið maður ræður
við örlögin og skemmtiferðin
varð öllu leiðinlegri. Þú varst
mín stoð og stytta í lífinu, þú
kenndir mér ansi margt og
varst alltaf til staðar hvort sem
það var heima í stofu eða í
gegnum skype eftir að ég flutti
til Danmerkur. Ég hef alltaf
sagt að þú lifðir fyrir börnin þín
og þú sýndir það best í því
hvernig þú varst alltaf tilbúin
að fórna eigin hagsmunum fyrir
okkar. Mig langar bara til að
þakka þér, mamma mín, fyrir
lífið sem þú gafst mér og
hversu hlý og góð þú varst allt-
af við mig.
Minning þín mun lifa í huga
mér alla tíð, öll orðin sem þú
sagðir stundum vitlaust, humm-
ið í þér þegar þú varst að baka
eða elda og hvernig þú byrjaðir
að raula Bjartar vonir vakna
þegar þér líkaði ekki eitthvað
sem þú heyrðir. Þó þeir hlutir
séu einkennandi fyrir þig eru
þeir bara dropi í hafið af minn-
ingum sem hafa farið um huga
mér þessa síðustu, erfiðu daga
og munu halda áfram það sem
eftir er.
Ég elska þig, mamma mín,
og söknuðurinn mun verða erf-
iður og langur. Hvíldu í friði,
elsku mamma.
Bergvin Sveinsson.
Elsku amma.
Þú eldaðir bestu pítsur sem
ég hef smakkað og þú varst
besti bakari í heiminum, það
toppar enginn pönnsurnar þín-
ar, hvernig þú settir alltaf svo
mikinn sykur og bara hvernig
þær voru. Ég man í eitt skipti
þegar þú varst að passa okkur
þá fórum við í fótbolta inni í
stofu og þú braust einn vasa og
þú ert sú eina sem hefur brotið
eitthvað þegar við erum í fót-
bolta.
Ég man alltaf þegar við gát-
um ekki sofið þegar þú varst að
passa, byrjaðir þú að humma
eitthvað lag, sem ég veit ekki
hvaða lag er en maður sofnaði
eins og steinn þegar maður
heyrði þetta. Þú varst alltaf að
laga hluti sem voru ónýtir eins
og buxur og hann Tuski sem þú
hefur lagað marg oft. Ég man
líka eftir húsinu þínu í Lauf-
brekku. Þar var trampólín sem
var alltaf skemmtilegt að fara á
og svo var líka sturtan sem var
aðal málið, hún var með ljósum
og útvarpi. Þegar þú bjóst í því
húsi áttirðu líka sportbíl sem
var alltaf gaman að fara í. Ég
mun sakna pönnukakanna og
„hæ"-ins þegar maður kom í
heimsókn til þín en mest sakna
ég þín. Hvíldu í friði, amma.
Þinn,
Sveinn Kristinn Símonarson.
Elsku amma okkar
Takk fyrir pönnukökurnar.
Takk fyrir Juicy Fruit-tyggjóið.
Takk fyrir að passa okkur.
Takk fyrir allar gjafirnar. Takk
fyrir að vera svona góð við okk-
ur. Takk fyrir að spila við okk-
ur. Takk fyrir að spila fótbolta
við okkur.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar þegar við þörfnuðumst
þín. Takk fyrir að koma alltaf í
heimsókn til okkar. Takk fyrir
allar pítsurnar sem þú bakaðir,
þær voru svo góðar.
Þú varst mjög skemmtileg og
fyndin.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Við munum alltaf sakna þín,
elsku amma okkar, við skulum
passa afa fyrir þig.
Hlynur Geir og Sigmar
Freyr Símonarsynir.
Elsku Sigurlaug mín, enn er
þungt skarð hoggið í okkar
starfsmannahóp, það sannast
núna eins og við höfðum svo oft
rætt um þegar eitthvað mikið
kom upp hjá okkar notendum
eins og þegar hún Guðrún okk-
ar fór, blessuð sé minning
hennar, að það veit enginn hvað
næsti dagur ber í skauti sér og
enginn veit hver verður næstur.
Það eru rétt rúm tvö ár síðan
við misstum Guðrúnu, aldrei
hefði ég trúað því þá að þú yrð-
ir næst. Ég er ekki að meðtaka
þetta ennþá, við kvöddumst á
föstudegi með orðunum, sem
við sögðum alltaf hvor við aðra:
takk fyrir daginn og eigðu góða
helgi.
Á mánudagsmorgni lást þú
meðvitundarlaus á sjúkrahúsi
og komst ekki aftur til meðvit-
undar. Við vorum búnar að
vinna saman í rúm 10 ár. Þú
varst minn nánasti samstarfs-
maður og vinkona. Við vorum
mjög samhentar í starfi enda
saman alla daga nema í fríum.
Ef við vorum ekki sammála þá
endaði það með því að við hlóg-
um bara hvor að annarri og
sögðum: við reddum þessu. Þú
varst yndisleg og góð mann-
eskja, samviskusöm, hörkudug-
leg og ósérhlífin. Þú barst hag
allra fyrir brjósti, varst alltaf
tilbúin að aðstoða, sama hvað
það var.
Ég fékk að kynnast því og
ekki síst notendur þínir, sem þú
hugsaðir svo vel um. Þín er líka
sárt saknað. Það var alltaf til-
hlökkunarefni að mæta til
vinnu vitandi að þú varst þar,
því eru þessar vikur búnar að
vera erfiðar. Við vissum flest
hvor um aðra og ræddum mikið
um lífið og tilveruna. Þú varst
traustur starfsmaður og sönn
vinkona enda varst þú vina-
mörg og sinntir þínum vinum
vel, eins varst þú mikil fjöl-
skyldumanneskja og stóð hún
þér alltaf næst. Við vorum svo
lánsamar að fara saman til
Frakklands síðastliðið haust
með samstarfskonum á Dal-
braut ásamt fleirum. Þetta var
yndisleg ferð, núna er ég þakk-
lát fyrir að við skyldum hafa
farið þessa ferð saman. Við ætl-
uðum að vinna í sumar og
hætta störfum saman í haust,
þú ætlaðir að fara að njóta lífs-
ins og ferðast meira með þínum
manni.
Mín kæra vinkona, ég mun
sakna þín sárt, en mestur er
söknuðurinn hjá þeim sem hafa
misst eiginkonu, móður,
tengdamóður og ömmu.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý
því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský
fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo falleg einlæg og hlý
en örlög þín ráðin - mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum græða djúp
sár
þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Elsku vina, megi allir englar
og góðar vættir vaka yfir þér.
Ég þakka þér fyrir allt sem
sem þú varst. Ég votta eig-
inmanni, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum mína
dýpstu samúð og bið almátt-
ugan Guð að varðveita þau.
Ragnheiður Gunn-
laug Gestsdóttir.
Kær samstarfskona er fallin
frá. Kát og hress að vanda þeg-
ar við kvöddumst í lok vinnu-
dags, skyndileg veikindi næsta
dag, látin að nokkrum dögum
liðnum.
Enn og aftur erum við minnt
á að hugsa og haga okkur eins
og segir í laginu fallega:
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Samstarfsfólk heimaþjónustu
Reykjavíkur, þar sem hún
starfaði í mörg ár, sér á bak
góðum félaga.
Kraftmikil, ósérhlífin, úr-
ræðagóð og umfram allt réttlát
enda kjörin til trúnaðarstarfa
fyrir þeirra hönd. Vel liðin af
notendum sem nú sakna heim-
sókna hennar. En mestur og
sárastur er missir fjölskyldunn-
ar.
Kæri Sveinn og fjölskylda,
innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra og megi góðar
minningar styrkja ykkur og
efla við þessar erfiðu aðstæður.
Droplaug Guðnadóttir.
Sigurlaug Jóhanna
Bergvinsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm
stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta
blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin
stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú
hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Fyrir hönd samstarfs-
fólks Dalbraut 27,
Ragnheiður Gunnlaug
Gestsdóttir.
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson