Morgunblaðið - 29.04.2016, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 29. APRÍL 2016
✝ Bjarndís Krist-rún Guðjóns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 20. nóv-
ember 1926. Hún
lést í Seljahlíð,
heimili aldraðra,
19. apríl 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Guðjón
Bjarnason, f. 1898,
á Óseyrarnesi við
Eyrarbakka, d.
1983, og Guðrún Sveinsdóttir, f.
1895, á Torfastöðum í Grafn-
ingi, d. 1942. Systkini hennar
voru: Lydía, f. 1921, d. 1998, og
Kjartan Sveinn, f. 1925, d. 2015.
Hálfsystkini samfeðra eru:
Erla, f. 1930, Sigurður Rúnar, f.
1949, og Hulda Kolbrún, f.
1952. Fósturforeldrar Bjarnd-
ísar voru Ágústínus Daníelsson
frá Kaldárholti í Rangárvalla-
sýslu, f. 1868, d. 1950, og Ingi-
leif Eyjólfsdóttir frá Mýrarkoti
í Grímsnesi, f. 1885, d. 1967.
Synir þeirra voru Eyjólfur, f.
1997. c) Úlfar Gauta, f. 1981,
sambýliskona hans er Lilja
Dögg Óladóttir, f. 1984. Sonur
hennar er Guðjón Már, f. 2005.
Bjarndís ólst upp hjá fóstur-
foreldrum sínum í Steinskoti á
Eyrarbakka frá níu mánaða
aldri. Guðrún móðir hennar
barðist við berkla og treysti sér
ekki til að sjá um hana. Hún
hafði gaman af tónlist og söng í
kirkjukór Eyrarbakka. Bjarndís
vann á netaverkstæði á Eyra-
bakka frá 15 ára aldri en fór í
vist til Reykjavíkur um tvítugt.
Þar kynntist hún eiginmanni
sínum og hófu þau sinn búskap
í Höfðaborg. Hugurinn leitaði
þó alltaf austur fyrir fjall og
dvaldi Bjarndís öll sumur í
Steinskoti með dæturnar. Þeg-
ar þær uxu úr grasi vann hún í
nokkur ár við fiskverkun hjá
Júpíter og Mars. Fjölskyldan
flutti í Blönduhlíð 33 um 1960
og fór hún þá að vinna í Hlíða-
skóla. Vann hún ýmist við bað-
vörslu, þrif eða í eldhúsi. Árið
2002 flutti hún í Hjallasel 45.
Þegar halla fór undan fæti
flutti hún í Seljahlíð þar sem
hún lést.
Útför Bjarndísar fer fram frá
Seljakirkju í dag, 29. apríl 2016,
og hefst athöfnin klukkan 13.
1910, d.1995, og
Daníel, f. 1913, d.
1996.
Bjarndís giftist
4. mars 1948 Úlfari
Magnússyni leigu-
bifreiðastjóra, f.
23. september
1922, d. 5. apríl
2000. Foreldrar
hans voru Jónea
Sigurveig Jóns-
dóttir og Magnús
Ólafsson. Dætur Bjarndísar og
Úlfars eru: 1) Ágústa, f. 1946.
Dóttir hennar er Ólöf Kristdís
Gunnarsdóttir, f. 1970, búsett í
Þýskalandi. Dóttir Ólafar er
Patricia Kristdís Sóley, f. 2009.
2) Sigurveig, f. 1948, gift Har-
aldi Ágústi Haraldssyni, f. 1946,
eignuðust þau þrjú börn: a)
Elfu Huld, f. 1972, gift Matt-
híasi Júlíussyni, f. 1971. Þeirra
börn eru Rakel Rún, f. 2000,
Arnar Kári, f. 2003, Haraldur
Ingi, f. 2006 og Katrín Ólöf, f.
2008. b) Örnu Rún, f. 1975, d.
Elskuleg amma mín hefur
loksins fengið hvíld eftir erfið
veikindi. Þakklæti og virðing er
mér ofarlega í huga. Það voru
forréttindi að fá að alast fyrstu
árin upp í sama húsi og amma og
afi í Blönduhlíðinni og geta skot-
tast á milli hæða. Á þessum tíma
voru tvær aðrar barnafjölskyldur
í húsinu og oft kátt á hjalla hjá
okkur krökkunum. Á tíunda ald-
ursári fluttum við í Breiðholtið og
alltaf var jafngott að koma í
heimsókn til ömmu og afa, fá
faðmlag og svolítið dekur. Alltaf
galdraði amma fram nýbakað
bakkelsi og voru pönnukökur,
jólakaka og sultuterta í sérstöku
uppáhaldi. Það voru ófáar gæða-
stundir sem við áttum saman í
eldhúsinu þar sem spjallað var
um heima og geima.
Amma var mikil hannyrða-
kona sem átti mögulega sinn þátt
í að á unglingsárunum rann á mig
mikið prjónaæði svo flestir fjöl-
skyldumeðlimir neyddust til að
ganga í prjónaflíkum frá undir-
ritaðri. Á æskuheimili ömmu á
Eyrarbakka kynntumst við
krakkarnir Eyjólfi fósturbróður
hennar, sveitalífinu og fjörunni.
Ótal minningar urðu þar til og
ekki síst þegar stórfjölskyldan
sameinaðist á hverju vori og
hausti í kartöflurækt sem amma
stýrði og hafði sterkar skoðanir
á.
Hún flutti í fallega húsið sitt í
Hjallaselinu 2002 og hefði ekki
getað verið heppnari með ná-
granna sinn, hana Judith, en með
þeim tókst mikill vinskapur. Árið
2000 kom fyrsta langömmubarn-
ið í heiminn og síðan hafa fimm
bæst við. Hafa þau veitt ömmu
ómælda gleði og hefur hún fylgst
vel með uppvexti þeirra og
áhugamálum.
Elsku amma takk fyrir allt og
megir þú hvíla í friði.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthias Jochumsson)
Þín,
Elfa Huld.
Þá hefur elsku amma mín
kvatt þennan heim og haldið á vit
ævintýra á nýjum stað. Hafa þar
eflaust orðið fagnaðarfundir þeg-
ar hún hitti afa, nafna minn aftur,
Örnu Rún og fleira gott fólk.
Ég tel mig hafa verið mjög
heppinn að eignast svona góða
ömmu. Allt frá unga aldri naut ég
þeirrar sérstöðu að vera eini
strákurinn í fjölskyldunni.
Reglulega var rifjuð upp sagan
að henni hefði verið tilkynnt það
af lögreglunni að drengur væri
fæddur um Verslunarmanna-
helgina árið 1981. Amma jafnt
sem afi snérust í kringum mig
með dekri og þær voru ófáar næt-
urnar sem ég fékk að gista hjá
þeim, fara út í íþróttahús með
ömmu og spila svo fótbolta með
þeim báðum eftir lokun hússins.
Eins fékk ég að byggja kofa úti í
garði hjá þeim og var afi alltaf til í
að ráðleggja nafna sínum um
byggingar af þessu tagi og amma
fór á hverjum degi og valdi snúð í
bakaríinu handa ömmustráknum
sem kunni aldeilis vel að meta
það.
Þegar ég var yngri fórum við
amma saman, hönd í hönd, í
myrkrinu á kvöldin út í íþrótta-
hús. Við fórum einnig í strætó
niður í bæ að kaupa Andrésblöð.
Við þessi tilefni þegar við vorum
að fara eitthvað tvö, þá sagðist
hún bera ábyrgð á mér. Þessi
ábyrgð færðist svo yfir á mínar
herðar eftir því sem ég varð eldri
og þá bar ég ábyrgð á ömmu.
Henni fannst nauðsynlegt að
nefna þetta reglulega þegar hún
var komin undir arminn hjá
ömmustráknum sínum og þar
held ég að henni hafi fundist gott
að vera.
Lífið hjá ömmu og afa í
Blönduhlíð var einstök upplifun,
naut ég þess allan grunnskólaald-
urinn og bý ég að þessum minn-
ingum svo lengi sem ég lifi.
Þáttaskil urðu hjá ömmu þeg-
ar afi kvaddi. Sagði hún þá skilið
við Blönduhlíðina og flutti á mín-
ar æskuslóðir í Breiðholtinu, nán-
ar tiltekið í Hjallasel og það var
greinilegt að þar leið henni vel.
Ég kom reglulega við og heim-
sótti ömmu og oftar en ekki sat
hún úti og naut blíðunnar. Hún
var einstaklega heppin að Judith
var nágrannakona hennar. Á
milli þeirra var mjög gott sam-
band og mikill samgangur. Þegar
halla fór undan fæti var Judith
mikil stoð og stytta fyrir ömmu
og get ég ekki þakkað henni nóg
fyrir þá hlýju og samkennd sem
hún sýndi ömmu.
Amma var jafn einstök sem
langamma. „Molarnir hennar
Löngu“ var setning sem heyrðist
mjög reglulega og eftir að amma
flutti í Hjallasel þá fjölgaði mol-
unum ört. Einn molinn bættist í
hópinn 2008 frá mér og Lilju, þá
þriggja ára gamall, og tók Langa
honum opnum örmum.
Það var eitt sem amma lagði
alla tíð mikla áherslu á að þyrfti
að vera til. Gilti það jafnt um árin
hennar í Blönduhlíð, Hjallaseli og
síðar Seljahlíð. Íspinnar og ís-
blóm þurftu að vera til í frystin-
um fyrir smáfólkið sem kom í
heimsókn.
Nýverið spjallaði ég við ömmu
sem orðin var þróttlítil eftir langa
þrautagöngu. Þá sagðist hún
vera svo upptekin í draumaland-
inu að skemmta sér létt á fæti við
sveitastörf á Eyrarbakka og því
þyrfti hún að hvíla sig reglulega.
Nú þegar hún hefur sofnað svefn-
inum langa er ég fullviss að hún
sé komin á sinn draumastað og
eflaust eru margir glaðir að fá
svona umhyggjusama og góða
konu í sinn hóp.
Úlfar Gauti Haraldsson.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson)
Þessi bæn er ein af fyrstu
bænunum sem amma kenndi mér
og fórum við með hana saman
ásamt fleiri bænum á hverju
kvöldi þegar hún breiddi yfir mig
og kyssti góða nótt. Þessi ynd-
islega kona var og verður alltaf
mín fyrirmynd. Hún var svo góð,
hlýhjarta, gefandi, dugleg og
mjög trúuð.
Ég hef aldrei nokkur tímann
heyrt hana segja neitt ljótt eða
niðrandi á minni 46 ára ævi um
einhvern. Ég var svo lánsöm að fá
að alast upp hjá ömmu og afa. Ég
á yndislegar minningar frá
bernsku. Allt sem allir þurfa að
fá, fékk ég. Óendanlega ást,
hlýju, væntumþykju, tíma, ör-
yggi og endalaus knús. Í mörg ár
var ég vakin upp af ömmu til að
fara í skólann. Hún stóð við rúm-
ið með uppáhaldið mitt, ískalt
mjólkurglas og banana. Við átt-
um óteljandi stundir í eldhúsinu
við bakstur, matargerð og inn í
stofu með prjónana eða við
saumavélina fyrir t.d. allt dúkku-
dótið. Amma elskaði bækur og
las alltaf fyrir svefninn. Amma
var líka mjög söngelsk. Amma
var mjög skyldurækin, hún gerði
allt fyrir alla sem þurftu á því að
halda.
Allir voru velkomnir á heimilið
hennar og á eldhúsborðinu voru
alltaf veitingar t.d. frægu ömmu-
pönnsur, jólakaka eða ömmu-
súkkulaðiterta.
Ég flyt til Þýskalands 1998 og
kom amma nokkrum sinnum í
heimsókn. Það var mjög
skemmtilegt hjá okkur og mikið
brallað, ég tala nú ekki um allar
verslunarferðirnar góðu. Afi deyr
árið 2000 og kom mikið tómarúm
í lífi hennar. Amma var mjög
barngóð og elskaði okkur barna-
börnin og ég tala nú ekki um
langömmubörnin. Ég eignaðist
dóttur mína, Patriciu Kristdísi
Sóleyju, 2009. Um sumarið 2010
hélt amma á henni undir skírn og
gladdi það mig mjög svo. Hún
hafði haldið mér líka ca. 40 ár-
unum áður og einnig mömmu.
Eftir skírn var hún búin að halda
á þremur ættliðum. Ég heiti Ólöf
Kristdís og var Kristdísar nafnið
draumanafn hjá mömmu þegar
að hún var ólétt af mér.
Mörgum árum seinna fattast
að Kristdísar nafnið eru bæði
nöfnin hennar ömmu. Bjarndís
(dís), Kristrún (Krist) og ber ég
og Sóleyjarblómið nafnið með
heiðri. Amma lagði áherslu á að
það væri töluð rétt og góð ís-
lenska. Ég var stöðugt „skömm-
uð“ fyrir að segja hæ eða bæ.
Það verður sorglegt, skrýtið
og tómlegt að hitta ömmu ekki
aftur.
Mín huggun í sorginni eru all-
ar minningarnar, myndirnar og
að ég sagði henni nokkrum sinn-
um síðastliðin ár hvað ég elskaði
hana mikið og hún ætti ómetan-
legt þakklæti mitt fyrir allt sem
hún hefur gert fyrir mig og okk-
ur.
Elsku besta amma mín, ég
kveð þig í lokin með orðunum
eins og alltaf: „Guð geymi þig og
ég elska þig.“
Við kveðjum þig kæra amma
með kinnar votar af tárum
á ást þinni enginn vafi
til okkar, við gæfu þá bárum.
Horfin er hönd þín sem leiddi
á hamingju- og gleðifundum,
ástúð er sorgunum eyddi
athvarf á reynslustundum.
Margt er í minninga heimi
mun þar ljósið þitt skína,
englar hjá guði þig geymi
við geymum svo minningu
þína.
(Höf. ók.)
Ólöf Kristdís Immler
(Gunnarsdóttir).
Elsku langamma. Takk fyrir
allar góðu stundirnar og margar
skemmtilegar minningar. Við
krakkarnir komum oft við hjá þér
þegar við áttum heima í Breið-
holtinu og fengum alltaf eitthvað
gott að borða. Á sumrin sátum
við saman úti í garði að spjalla,
skoðuðum garðálfana, vökvuðum
blómin eða gáfum fuglunum. Á
hverju ári tókst þú alltaf svo vel á
móti okkur á sumarhátíð leik-
skólanna. Við horfðum saman á
skrúðgönguna og lúðrasveitina
úr garðinum þínum og þú gafst
okkur ísblóm og piparkökur.
Þegar við systkinin áttum afmæli
komst þú alltaf á tryllitækinu,
hjólastólnum, og gafst okkur
glænýja seðla í umslagi. Það var
svo gaman að þú gast komið í
heimsókn til okkar um jólin og
um áramótin í nýja húsið hjá
ömmu og afa. Það var mikið fjör
og allir með partýhatta og flaut-
ur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Elsku langamma, við munum
sakna þín,
Rakel Rún, Arnar Kári,
Haraldur Ingi og
Katrín Ólöf.
Þá er komið að leiðarlokum,
elsku Dúna. Dúna frænka var
uppeldissystir föðurafa míns og
eins og mín þriðja amma.
Það var eins og á milli okkar
væri sérstök taug, hún kallaði
mig alltaf drottninguna sína. Við
deildum tónlistaráhuganum og
mætti hún á nánast alla kórtón-
leika sem ég söng á. Sumarið
1990 fór Dúna með okkur
mömmu, pabba og Siggu frænku
í Norðurlandareisu þar sem
keyrt var um Danmörku, Svíþjóð
og Noreg. Í Stokkhólmi bættist
Anna Ingileif, systir mín, í hópinn
og voru miklir fagnaðarfundir.
Mikið var sungið í bílnum, þá sér-
staklega lagið „Tóta litla tindil-
fætt“. Ekki vorum við alveg með
textann á hreinu og því var bara
skáldað í eyðurnar. Áttum við
margar fleiri góðar minningar úr
þessari ferð sem oft voru rifjaðar
upp. Þegar Dúna dvaldi hjá Ólöfu
í Þýskalandi sumarið 2000, var ég
að vinna í bæ í nokkur hundruð
kílómetra fjarlægð. Þær gerðu
sér dagsferð til að heimsækja
mig. Það hefðu svo sannarlega
ekki allir haft fyrir því. Þetta lýs-
ir á góðan hátt ræktarsemi henn-
ar við mig. Einnig þegar ég var
flutt upp á þriðju hæð, þá lét hún
það ekki stoppa sig við að mæta í
barnaafmælin. Upp komst hún
með aðstoð góðra manna og
hvíldi sig á hverjum stigapalli
með því að tylla sér á stól.
Það var varla farið til Reykja-
víkur á mínum æskuárum nema
að farið væri í Blönduhlíðina og
tók þá jafnan á móti gestunum
kaffihlaðborð og ísblóm fyrir þá
litlu.
Dúna taldi mann aldrei vaxa
upp úr því að fá ísblóm og fengum
við synir mínir slík þegar ég kom
síðast með þá í heimsókn í vetur.
Það er sárt til þess að hugsa að
nokkurra mánaða dóttir mín, sem
er hér við hlið mér þegar þetta er
skrifað, muni ekki kynnast góð-
semi hennar og hjartahlýju af
eigin raun heldur eingöngu í
gegnum minningu annarra.
Hjartans þakkir fyrir allt,
elsku Dúna. Hvíl þú í friði.
Viktoría Björk Erlendsdóttir.
Bjarndís Kristrún
Guðjónsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR ERLA ÓLAFSDÓTTIR,
Bláskógum 11,
Hveragerði,
lést á Landspítalanum 4. apríl 2016.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Jóna Ragnarsdóttir Eigil Bårnes
Ólafur Ragnarsson Alda Sigurðardóttir
Haukur Ragnarsson María Jóna Jóhannsdóttir
Elín Ragnarsdóttir
Hrönn Nielsen Helgi Jónsson
barnabörn og langömmubörn Hjartkær eiginmaður minn, elsku pabbi
okkar, tengdapabbi, afi, hjartkær sonur
minn og bróðir okkar,
ÓLAFUR JÓHANNES FRIÐRIKSSON
sjómaður,
lést af slysförum mánudaginn 25. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
.
Lára Jónsdóttir,
Örvar Ólafsson,
Unnur Eva Ólafsdóttir, Sölvi Þór Baldursson,
Bjarnveig Ólafsdóttir, Guðrún Ingadóttir,
Jón Arnar Ólafsson,
Arna Margrét Ólafsdóttir, Júlíus Gestsson,
Lára Eir Júlíusdóttir,
Guðlaugur A. R. Örvarsson,
Friðrik Arthúr Guðmundsson
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN UNNAR MAGNÚSSON
vélstjóri,
Kaplaskjólsvegi 93, Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala þann 26.
apríl.
.
Bergrún Jóhannsdóttir
Friðrik Þ. Stefánsson Margrét H. Hauksdóttir
Unnar Ö. Stefánsson Hildur Harðardóttir
Magnús B. Stefánsson Unnur G. Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GESTUR BJARKI PÁLSSON
húsasmíðameistari,
Sléttuvegi 17,
sem lést á Hrafnistu 17. apríl, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn 2. maí klukkan 13.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
María K. Einarsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
JÓNAS ÓLAFSSON,
Þingeyri,
lést þann 27. apríl síðastliðinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Nanna Magnúsdóttir,
börn og tengdabörn.