Morgunblaðið - 15.06.2016, Page 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JÚNÍ 2016
✝ Ólöf HelgaSveinsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 17.október
1935. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut þann
7. júní 2016.
Ólöf var dóttir
hjónanna Hólm-
fríðar J. Þor-
björnsdóttur, f. 16.
febrúar 1915, d. 3. júní 1999,
og Sveins Óskars Ólafssonar,
f. 26. mars 1913, d. 21. maí
1995. Uppeldissystir Ólafar er
Jófríður Ragnarsdóttir, f.
1943.
Ólöf giftist Stefáni Stefáns-
syni, f. 9. janúar 1936, þann
13. apríl 1957. Hann er sonur
Árnýjar Jónu Pálsdóttur, f. 12.
janúar 1907, d. 27. júlí 1987,
og Stefáns Íslandi, f. 6. októ-
ber 1907, d. 1. janúar 1993.
Ólöf og Stefán bjuggu fyrstu
hjúskaparárin sín að Hjalla-
vegi 14, Reykjavík þar til þau
fluttu í Kópavog árið 1957. Ár-
Guðjón Backmann eiga þrjú
börn: a) Þórhildi Kristínu, f.
1985, og á hún einn son, b)
Bjarni, f. 1993, og c) Hjördís,
f. 1993. 4) Hanna Dóra, f.
1961, og á hún eina dóttur,
Hólmfríði Jóhönnu, f. 1988, og
á hún einn son. 5) Árný Jóna,
f. 1966, hún á þrjú börn með
sambýlismanni sínum, Loga
Dýrfjörð. Þau eru: a) Arna, f.
1992, b) Óskar Páll, f. 1996,
og c) Íris Ösp, f. 1998. 6)
Hólmar Þór, f. 1967, hann
eignaðist fjögur börn með
fyrri konu sinni, Þóru Viðars-
dóttur. Þau eru: a) Jóna Dóra,
f. 1994, b) Viðar Magnús, f.
14. apríl 1995, d. 15. apríl
1995, c) Adda Margrét, f.
1996, og d) Stefán Óskar, f.
2000.
Ólöf lauk hefðbundinni
skólagöngu. Móðurfólk Ólafar
er úr Melasveitinni í Borgar-
firði og föðurfólkið úr Fljóts-
hlíðinni. Ólöf var stærstan
hluta ævi sinnar húsmóðir en
rak ljósritunarstofuna Festu í
Kópavogi um nokkurra ára
skeið. Uppeldi barnanna var
henni afar hugleikið og var
það hennar eigin ósk að vera
heima og sinna þeim.
Útför Ólafar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 15. júní
2016, klukkan 13.
ið 1959 byggðu
þau hús með for-
eldrum Ólafar að
Lyngbrekku 7,
Kópavogi. Ólöf og
Stefán eignuðust
sex börn, en þau
eru: 1) Stefán Ósk-
ar, f. 21. júlí 1955,
d. 23. desember
1999. Hann og
kona hans, Mar-
grét Elín Ragn-
heiðardóttir, eignuðust þrjá
syni: a) Stefán Helgi, f. 1973,
en hann á tvö börn, b) Arnar,
f. 1982, og c) Brynjar, f. 1985,
hann á tvo syni og einn stjúp-
son. 2) Þorbjörn Helgi, f. 8.
janúar 1957, á hann þrjú börn
og eina stjúpdóttur með fyrri
konu sinni, Kristínu Einars-
dóttur. Þau eru: a) Una, stjúp-
dóttir, f. 1975, hún á tvo syni,
b) Ólöf Helga, f. 1977, hún á
þrjú börn, c) Sædís, f. 1983 og
á hún þrjú börn, og d) Sveinn
Óskar, f. 1985 og á hann eina
dóttur. 3) Kristín Anna, f.
1959, hún og maður hennar
Elsku mamma mín, ótrúlegt
en satt, þá ertu komin í
draumalandið góða og hefur
örugglega hitt alla englana
þína. Ég hefði ekki getað verið
heppnari með móður því þú
kunnir allt, gast allt, og leið-
beindir af þinni alkunnu þol-
inmæði og yfirvegun. Þegar ég
byrjaði minn búskap þá varst
þú alltaf á hliðarlínunni. Allar
ráðleggingarnar um blóma-
rækt, bakstur, uppeldi, og svo
má ekki gleyma að þú varst
gangandi alfræðibók um ætt-
fræði (oft hristi ég höfuðið yfir
öllum skyldmennum okkar).
Krakkarnir mínir fengu að
njóta þinnar hlýju, þau fengu
að vera hjá þér fyrstu þroska-
árin áður en þau komust að á
leikskóla og þau hafa alltaf
haldið mikið upp á þig (oft kom
ég með þau steinsofandi á
morgnana). Þú varst einstak-
lega dugleg að bralla ýmislegt
með þeim og þau sóttu mikið í
að vera hjá ykkur pabba, sér í
lagi uppi á Mýrum og síðan í
Fljótshlíðinni.
Þér fannst alveg einstaklega
gaman að prakkarastrikum
krakkanna og þegar þú sagðir
frá þá hlóst þú manna hæst
enda alltaf gleði og kátína í
kringum þig. Einkum þegar sú
yngsta mín sagði: „Amma ég
var ekki týnd, ég vissi alveg
hvar ég var.“ Þú kenndir
krökkunum söngtexta og
söngst mikið með þeim. Ég veit
ekki hvernig ég get þakkað þér
fyrir allt, því þú áttir stóran
þátt í að gera þau að þeim
flottu einstaklingum sem þau
eru í dag.
Ég mun verða með blómstr-
andi daga í hlíðinni fögru með
pabba, því það var sumarplanið
okkar tveggja. Alltaf þegar ég
sé falleg blóm þá mun ég minn-
ast þín.
Ég kveð þig með miklum
söknuði og minningin þín lifir
svo sannarlega.
Þín dóttir,
Árný Jóna.
Hve sárt ég sakna þín,
ég sit við legstein þinn
og hugsa um horfna tíð,
hjartans vinur minn.
Sú sannreynd sturlar mig,
að við sjáumst aldrei meir.
Þú gafst mér nýja sál,
sál sem eitt sinn deyr.
Ó, hve sár er dauði þinn,
þú varst eini vinur minn.
Einn ég stari í sortann inn,
með sorgardögg á kinn.
(Sverrir Stormsker)
Texti þessi segir allt um það
hvernig mér líður þessa dag-
ana, því nú hef ég ekki bara
misst móður heldur líka minn
besta vin. Mamma lést á gjör-
gæsludeild Landspítalans þann
7. júní síðastliðinn eftir
skamma sjúkrahúslegu.
Mamma og pabbi voru eins og
foreldrar dóttur minnar, henn-
ar Hólmfríðar, frá fæðingu.
Þau pössuðu hana þegar ég var
að vinna og mamma fræddi
hana um ættina eins og henni
var einni lagið. Oft sagði ég við
mömmu að Hólmfríður væri
eins og örverpið þeirra pabba
og það þótti henni vænt um að
heyra. Svo þegar Hólmfríður
eignaðist son sinn þá passaði
mamma hann líka ásamt pabba,
nánast alveg þar til þau fluttu
til Noregs. Mamma mátti ekk-
ert aumt sjá, hún var alltaf
boðin og búin til að bjóða fram
aðstoð sína, hún passaði barna-
börn sín eins og þau væru
hennar eigin.
Mamma elskaði að vera í
sumarbústaðnum sínum og
pabba, hvort sem það var í
Hveragerði, Mýrum í Borgar-
firði eða nú seinast í Fljótshlíð-
inni, hún gróðursetti mjög mik-
ið af alls konar plöntum, bæði
blómum og ýmsum trjátegund-
um.
Við mamma fórum nokkrar
ferðir saman innanlands sem
og utan með eða án dóttur
minnar og oft höfum við rætt
um hversu skemmtilegar þess-
ar ferðir voru. Við fórum til Ír-
lands, Spánar, Hríseyjar,
ísumarbústað í Grímsnesinu og
fleiri staða og alveg yndislegar
minningar sem ég á frá þessum
ferðum.
Eftir að Hólmfríður flutti til
Noregs þá fóruð þið pabbi
þrisvar sinnum í heimsókn til
hennar með mér og áttum við
frábærar stundir saman.
Ef ég var ekki að vinna á
sambýlinu á kvöldin þá hringd-
ir þú í mig og bauðst mér í mat
sem var vel þegið. Einhverju
sinni hringdir þú og sagðir:
Það verður fiskur í kvöld, kem-
ur þú ekki í mat? Þá sagði ég:
Mamma, ég borða fisk tvisvar í
viku á sambýlinu og svo tvisv-
ar í viku hjá þér, ég held að
það séu farnir að vaxa á mig
uggar. Þá sagðir þú að ég yrði
að láta hana hafa matseðilinn á
sambýlinu svo hún gæti haft
eitthvað annað í matinn handa
mér. Þetta lýsir henni svo vel
því hún var til í að breyta öll-
um sínum plönum bara til að
þóknast öðrum. Ég á eftir að
sakna þín alveg óendanlega
mikið því þú varst svo sann-
arlega minn allra besti vinur
og mamma sem ég gat eignast.
Ég gat aldrei borgað þér allt
til baka það sem þú gerðir fyr-
ir mig. Ég veit að það hafa
orðið fagnaðarfundir þegar þú
hittir Fríðu ömmu, Óskar afa,
Öddu ömmu og Stefán bróður
og að nú líður þér vel.
Ó, hve sárt ég sakna þín.
Þín dóttir,
Hanna Dóra.
Seinni partinn í maí 1995
skrifaði ég minningargrein um
Svein Óskar Ólafsson, hún var
á þá leið að hann hefði öllum
stundum haft hugann við sum-
arbústaðinn sem hann var þá
búinn að byggja fyrir sig og
fjölskyldu sína í Fljótshlíðinni.
Síðan hefur mikið vatn
runnið til sjávar, dóttir Sveins
og tengdamóðir mín Ólöf og
maðurinn hennar Stefán tóku
við landinu í Fljótshlíð að
Sveini gengnum.
Ég og fjölskyldan mín fór-
um þangað öllum stundum í
heimsóknir og vinnuferðir til
ömmu og afa barnanna. Og
þaðan eigum við endalausar
minningar um Ólöfu og þá sér-
staklega börnin okkar.Það var
aldrei svo að við kæmum ekki
þangað án þess að krakkarnir
hlökkuðu mikið til að hitta
ömmu, hún tók alltaf vel á
móti okkur og var heill visku-
brunnur um allt lífið í sveit-
inni. Það eru ekki nema nokkr-
ar vikur síðan við vorum að
skipuleggja eina ferðina enn í
Fljótshlíðina en það var
draumur Ólafar að setja niður
mikið af litríkum og fallegum
blómum því hún ætlaði að eyða
mestum parti sumarsins þar
og njóta þess að fá til sín gesti
og gangandi og hlúa að gróðr-
inum.
Öll börnin okkar urðu þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að vera
fyrstu ár ævi sinnar í pössun
hjá ömmu í Lyngbrekku og
mynduðu við hana tengsl sem
voru alveg einstök. Þau báru
fyrir henni mikla virðingu en
samt var hún alltaf sami púk-
inn þegar kom að leik og það
breyttist ekkert þó börnin full-
orðnuðust, það var alltaf stutt í
hlátrasköllin. Og núna seinni
árin hefur hún verið óþreyt-
andi að segja krökkunum sög-
ur af þeim sjálfum þegar þau
voru lítil. Arna fékk að smíða
með afa, Óskar var alltaf að
fara í rannsóknarferðir um
hverfið og Íris átti það til að
týnast úti án þess að týnast og
svo var hlegið að öllu saman.
Stefán minn, við viljum votta
þér okkar dýpstu samúð í sorg
þinni. Megi Guð geyma minn-
inguna um ástvin þinn og eig-
inkonu.
Logi Dýrfjörð.
Það er erfitt að trúa því að
elsku amma okkar sé látin. Það
var alltaf líf og fjör í kring um
hana Ólöfu ömmu sem kunni
sko að njóta lífsins.
Það eru margar minningar
sem hafa komið upp í hugann
síðustu daga. Sleikjóarnir sem
hún átti í kílóatali inní skáp eft-
ir Spánarferðirnar til La Mar-
ina. Lúpínurnar sem við krakk-
arnir fengum að eyðileggja í
Fljótshlíðinni. Skötuveislurnar
á Þorláksmessu. Öll jólaboðin
og svo síðustu tvenn áramót
þar sem við fengum að njóta
nærveru hennar.
Sterkustu minningarnar eru
þó úr Fljótshlíðinni, því þegar
við lokum augunum og hugsum
um ömmu, sjáum við hana
brosandi á pallinum í litla bú-
staðnum í Fljótshlíðinni. Bæði
þar og í bústaðnum á Mýrum,
bjuggum við til svo ótalmargar
minningar sem við munum allt-
af geyma í hjörtum okkar.
Hún kenndi okkur gamla siði
sem eru svo dýrmætir. Að taka
slátur, steikja flatkökur og
kleinur og svo margt fleira.
Ólöf amma hefur sett svip sinn
á líf okkar allra og skilur eftir
skarð sem verður aldrei aftur
fyllt.
Við kveðjum þig, elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu, góði guð,
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo, amma, sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Það eru forréttindi að hafa
átt jafn frábæra, skemmtilega,
duglega, hlýja, yndislega og
góðhjartaða konu eins og þig
fyrir ömmu.
Þú munt alltaf eiga stað í
hjörtum okkar.
Þín barnabörn
Arna Dýrfjörð, Óskar
Páll Dýrfjörð og
Íris Ösp Dýrfjörð.
Þér fannst ekkert meira við
hæfi en að hella upp á gott
kaffi, amma mín, og drekka það
úr glasi, ekki bolla, þegar kom
að því að setjast niður og
skrifa. Kaffi var nú alveg nauð-
synlegt þegar við hittumst
enda fannst þér svo notalegt að
hafa einhvern til að sötra það
með. Eftir að við Hólmar litli
fluttum til Noregs létum við
það duga að spjalla í símann
um allt milli himins og jarðar,
og kom oftar en ekki fyrir að
þú bauðst mér upp á bolla hin-
um megin við hafið.
Orð fá því ekki lýst hversu
erfitt það er að vera svona
langt í burtu á þessum erfiðu
tímum. Þú ert ein af mínum
helstu fyrirmyndum í lífinu og
mér finnst þú eiga eftir að
kenna mér svo margt og segja
mér ennþá meira. Þegar ég
hugsa til baka sé ég ekkert
nema þakklæti. Ég er þakklát
fyrir að hafa alist upp með þér
og fyrir alla þá góðvild sem þú
sýndir mér og mínum. Þú hefur
átt stóran hlut í að gera mig að
þeirri manneskju sem ég er í
dag. Síðast en ekki síst er ég
þakklát fyrir allar minningarn-
ar sem þú skilur mig eftir með.
Ég get ekki annað en brosað
þegar ég hugsa til þess hvernig
þú náðir, í 28 ár, að mismæla
þig þegar þú talaðir við mig um
afa, en þá sagðir þú alltaf:
„Hann pabbi þinn…. æ, nei þú
veist hvað ég meina.“ Ég hafði
alltaf jafngaman af þessu og
var löngu hætt að leiðrétta þig.
Einnig stendur upp úr þegar
við náðum að koma þér á óvart
fyrir áttræðisafmælið þitt. Við
Hólmar vorum með fiðrildi í
maganum í margar vikur og
töldum niður dagana. Var oft
nálægt því að missa leyndar-
málið út úr mér þegar við
spjölluðum í símann og þú
varst að segja mér frá und-
irbúningnum.
Þó svo að ég geti ekki tekið
upp tólið þá spjalla ég við þig á
hverjum degi og oft á dag, enda
verður þú alltaf hjá mér. Ég
veit að þér líður vel þar sem þú
ert núna og hefur fengið hlýjar
og góðar móttökur. Nú ertu
komin í stúkusæti og átt senni-
lega eftir að skemmta þér kon-
unglega yfir vitleysunni í okkur
hérna niðri.
Elsku amma mín, þín er sárt
saknað.
Þín
Hólmfríður.
Fuglarnir syngja, grasið
grænkar, sól skín á himni og
allt iðar af lífi, vorið og sumarið
var þinn uppáhaldsárstími og
þú beiðst bara eftir að geta far-
ið í sumarbústaðinn og njóta
náttúrunnar.
Þegar við hittumst fáum
dögum fyrir aðgerðina vorum
við búin að plana ýmislegt sem
við ætluðum að gera í sumar.
Kynni okkar hófust fyrir all-
mörgum árum þegar mennirnir
okkar voru að kenna í bíladeild-
inni við Iðnskólann í Reykjavík.
Gott félagsstarf var í þá daga í
skólanum; jólagleði, árshátíðir
og oft fóru kennarar saman í
sumarbústaðaferðir að
ógleymdum ferðunum í Þórs-
mörk. Að keyra fram og til
baka yfir Krossá á Lappanum
ykkar var ógleymanlegt, sumir
hræddir en öðrum fannst þetta
spennandi. Söngur og gleði ein-
kenndi þessar ferðir og þú með
þinn heillandi hlátur varst
hrókur alls fagnaðar. Ferðin í
sumarhúsið til ykkar á Spáni
þar sem þið Stefán tókuð á
móti okkur Geira af mikilli
gestrisni í fallega húsinu ykkar
sem þið voruð búin að laga af
mikilli smekkvísi. Stefán og
Ólöf voru einkar samrýmd, ná-
in hönd í hönd á ævinnar vegi,
saman nutu þau tilverunnar
heima eða í sumarbústaðnum.
Margs er að minnast þegar
horft er yfir farinn veg og væri
hægt að telja upp svo margt.
Nú ert þú fallinn frá og kom-
inn á annan stað, við sjáum þig
fyrir okkur í fallegri blóma-
brekku í „sumarlandinu“ með
gítarinn brosandi í fínu silkiföt-
unum sem þú sagðir að allir
fengju við komuna þangað.
Við kveðjum góða vinkonu og
þökkum samfylgdina.
Þangað til næst,
Birna og Þorgeir.
Elsku vinkona, þessar ljóð-
línur komu upp í huga minn við
fráfall þitt.
Blessuð sé minning þín.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður, kyssa blómið,
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson.)
Laufey Þorleifsdóttir.
Ólöf Helga
Sveinsdóttir
Eiginkona mín, móðir, amma, tengdamóðir
og tengdaamma,
HALLDÓRA ELSA ERLENDSDÓTTIR,
Arnarhrauni 3, Hafnarfirði,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi 4.
júní. Útför hennar fór fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu, frá kapellunni í Hafnarfjarðarkirkjugarði, 14. júní
2016.
.
Sigurður Gunnarsson,
Ólöf Elín Lind Sigurðardóttir, Karl Pálsson,
Erlendur Halldór Durante, Þórey Ólöf Þorgilsdóttir.
Okkar kæra
ARNHEIÐUR TRYGGVADÓTTIR,
Vöglum, Eyjafjarðarsveit,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 7. júní. Útför
hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 20. júní klukkan 13.30.
.
Hrafnhildur Jóhannsdóttir,
Helga, Ólöf, Katrín, Ingunn, Jóhann og fjölskyldur.