Morgunblaðið - 14.07.2016, Page 8

8 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ 2016
Í
Ísafjarðarbæ og á Vestfjörðum
öllum eru miklir möguleikar ef
stjórnvöld vinna með heima-
mönnum í takt við þá framtíð-
arsýn og þróunarstarf sem unnið
hefur verið heimafyrir. Slíkt er skjal-
fest í ótal skýrslum en staðið hefur á
raunverulegum vilja stjórnvalda í fjár-
lögum að skatttekjur íbúanna skili sér
aftur heim í innviðauppbyggingu,“
segir Lilja Rafney. Hún segist einnig
áfram um að gerðar verði breytingar á
kvótakerfinu. Núverandi útfærsla þess
vinni gegn byggð í landinu. Byggða-
festa verði aflaheimildir, efla strand-
veiðar og koma á fót leigupotti rík-
isins með aflaheimildir. Koma verði í
veg fyrir að markaðslögmálin ein ráði
ferð í stjórn fiskveiða.
„Ferðaþjónustan er að eflast mikið
og fiskeldið er að byggjast upp. Íbúar
hafa einnig ýmsar hugmyndir í at-
vinnusköpun sem þarf að styðja við.
Komur skemmtiferðaskipa hafa aldrei
verið fleiri í Ísafjarðarbæ sem eykur
umsvif og tekjur inná svæðið og lífgar
uppá bæjarbraginn. Vestfirðir eiga að
gera út á að vera vistvænt og sjálf-
bært samfélag og í þá átt hafa heima-
menn verið að vinna að undanfarin ár
með góðum árangri. Það dýrmætasta
er þó mannauðurinn sem svo sann-
arlega er til staðar í Ísafjarðarbæ –
sem ég trúi að sé á réttri leið.“
Stjórnvöld vinni til framtíðar með heimamönnum
Vestfirðir verði vistvænt samfélag
Höfnin Byggðafesta þarf aflaheimildir og efla strandveiðar, segir þingkonan.
Morgunblaðið/Golli
Kauptún Húsin í litla þorpinu sem stendur við utanverðan Súgandafjörðinn.
laust verri, ekki bara í litlu þorp-
unum heldur líka á Ísafirði sem er
þjónustukjarni alls þessa svæðis.
Íbúar byggðarlaganna hafi verið í
varnarbaráttu lengi og slagkraft-
urinn til sóknar sé miklu meiri ef
samstaðan sé við lýði.
„Við eigum alltaf að taka slag-
inn fyrir þá byggð sem er í varn-
arbaráttu hverju sinni. Það er
samfélagsvitund sem skilar sér
fyrir svæðið allt þegar upp er
staðið. Hvert byggðarlag hefur
sína sérstöðu sem á að rækta og
bera fjölbreyttar bæjarhátíðir
þess merki. Við þurfum að við-
halda fjölbreytileika og sérkenn-
um hvers staðar. Það er eilífð-
arverkefni að bæta þjónustu sem
aftur snýst um peninga og for-
gangsröðun. Í mínum huga skipta
almenningssamgöngur miklu máli
til að tengja byggðirnar enn betur
saman sem heild og auðvelda sam-
gang fólks.“
Á hátíðarsamkomu á laugardag-
inn, þar sem 150 ára kaupstað-
arafmælis Ísafjarðar er minnst og
að 20 ár eru frá stofnun Ísafjarð-
arbæjar, verður Lilja Rafney einn
ræðumanna. Það er vel við hæfi,
því í samfélagi þessu liggja hennar
rætur. Hún er frá Suðureyri og
hefur búið þar nánast alla sína tíð.
Á barns- og unglingsaldri var hún
svo löngum stundum hjá ömmu
sinni og afa á Stað í Staðardal, ut-
anvert við Súgandafjörð. Að fylgj-
ast með samræðum fólks þar á bæ
um landsins gagn og nauðsynjar
og að fylgjast með lífsbaráttunni í
þorpinu segir hún að hafi vakið
áhuga sinn á þjóðmálunum. Af því
leiddi þátttaka í verkalýðsmálum,
sveitarstjórn og seinna þing-
mennska.
En hvaða verkefni eru það til
eflingar í Ísafjarðarbæ og í öðrum
dreifðum bygguðum sem löggjaf-
arsamkoman þarf að beita sér í á
næstunni? Lilja Rafney segir þessi
mál sannarlega vera mörg. Mik-
ilvægt sé til dæmis að jafna stöð-
una svo búsetuskilyrði til dæmis á
Vestfjörðum séu jöfn því sem ger-
ist best annarsstaðar á landinu.
„Okkur duga ekki einhverjar
smáskammtalækningar og tíma-
bundin átaksverkefni korteri fyrir
kosningar. Grunngerðin og innvið-
irnir þurfa að vera í lagi. Góðar
samgöngur skipta þar gífurlega
miklu máli svo atvinnu- og þjón-
ustustigið innan fjórðungsins efl-
ist. Íbúarnir eiga að geta gengið
að góðri heilbrigðisþjónustu,
menntun, öflugri löggæslu og ekki
þurfa að sækja margvíslega þjón-
ustu með tilheyrandi kostnaði um
langan veg,“ segir þingmaðurinn
og bætir við að síðustu:
Séum ekki afgangsstærð
„Ísafjarðarbær er höfuðstaður
Vestfjarða og við þurfum að
tengja okkur innbyrðis og styrkja
okkur sem eina efnahagslega
heild. Háhraðatengingar og af-
hendingaröryggi raforku þarf að
vera tryggt á Vestfjörðum og ekki
líðandi að þar séum við einhver af-
gangsstærð.“
sbs@mbl.is
Sameining styrkti svæð-
ið, segir þingkonan á
Suðureyri. Jarðgöng
sönnuðu sig fljótt. Mik-
ilvæg uppbygging-
arverkefni bíða. Hvert
byggðarlag hefur sína
sérstöðu.
Morgunblaðið/Golli
Þingkonan Okkur duga ekki einhverjar smáskammtalækningar og tímabundin átaksverkefni korteri fyrir kosningar. Grunn-
gerð og innviðir þurfa að vera í lagi,“ segir Lilja Rafney Magnúdóttir um samfélagið vestra og verkefnin sem eru framundan.
Fámennt þorp
Mikilvægt
að hrista
fólk saman
Á Suðureyri búa í dag 263 og
þar af er stór hluti íbúa fólk
sem er upprunnið erlendis og
kemur þar með úr öðru menn-
ingarumhverfi. Lilja Rafney hef-
ur gert að umtalsefni hve fé-
lagsleg þátttaka á Suðureyri
var mikil fyrr á tíð; í raun hafi
allir haft með höndum hlutverk
í þágu fjöldans. „Mér finnst
þessi samfélagslega vitund og
félagslega þáttaka enn vera til
staðar þó vissulega breytist tíð-
arandinn og allskyns áreiti
dragi úr félagslegri virkni. Samt
er enn ríkjandi sá andi að allir
skipti máli, hafi hlutverk og
leggi sitt af mörkum til að gera
samfélagið betra og skemmti-
legra,“ segir Lilja Rafney og
bætir við:
„Fjölbreytt menningar-
starfsemi einkennir Ísafjarð-
arbæ og margskonar félags og
íþróttaiðkun er þar allsráðandi.
Það á um þorpin líka. Íbúar af
erlendum uppruna hafa margir
hverjir búið hér mjög lengi og
hafa styrkt okkur sem samfélag
og auðgað mannlífið. Það er
sameiginlegt verkefni okkar
allra að hrista fólk saman og ég
tel að það hafi tekist furðu vel
enda hafa Vestfirðir verið fjöl-
þjóðlegt samfélag í áratugi og
fólkið er fordómalaust – sem
betur fer.“
Við eigum alltaf að taka slaginn
Þ
éttbýlisstaðirnir hér á
sunnanverðum Vest-
fjörðum sem samein-
uðust í eitt sveitarfélag
fyrir tuttugu árum eru
svo sannarlega orðnir eitt sam-
félag,“ segir Lilja Rafney Magn-
úsdóttir á Suðureyri í Ísafjarð-
arbæ, þingmaður VG í
Norðvesturkjördæmi. „Í þeirri
vegferð sem hófst með sameining-
unni hefur þó ýmislegt mátt betur
gera og sumt sem fyrirætlanir
voru um hefur ekki gengið eftir. Í
meginatriðum er reynslan þó góð.“
Göngin hafa borgað sig
Gerð Vestfjarðaganga sem tekin
voru í notkun haustið 1996 var
grundvöllur þess að hægt væri að
sameina þessi sveitarfélög. Vest-
firðingar höfðu lengi þrýst á um
samgöngubætur því vegurinn yfir
Breiðadals- og Botnsheiðar var
snjóþungur og oft lokaður yfir
lengri tíma á veturna. Vestfirð-
ingar minnast þess að úrtöluradd-
ir voru til staðar. „Davíð Oddsson,
þá nýorðinn forsætisráðherra, lét
kanna möguleikann á að slá
gangalegginn til Suðureyrar af en
framkvæmdin var geirnegld af
fyrri samgönguráðherra, Stein-
grími J. Sigfússyni, svo það gekk
ekki eftir sem betur fer,“ segir
Lilja Rafney og heldur áfram:
„En það voru vissulega ýmsir
sem töldu þessa framkvæmd ekki
verjandi meðal annars sakir kostn-
aðar, enda væru kauptúnin Flat-
eyri, Suðureyri og Þingeyri, sem
best njóta ganganna, fámenn.
Þessar raddir hljóðnuðu þó fljót-
lega, mannvirkið sannaði sig og
hefur borgað sig þjóðhagslega.“
Almenningssamgöngur
skipta máli
Rétt er að spyrja þess í hvaða
sporum Vestfirðingar væru ef ekki
hefði verið gengið til sameiningar
sveitarfélaga í kjölfar jarð-
gangagerðar, segir Lilja Rafney.
Hún telur að staðan væri tvímæla-
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Þjóðbraut Með Vestfjarðagöngum sem tekin voru í gagnið árið 1993 komust sam-
göngur við Suðureyri í lag enda var framkvæmdin fljót að borga sig upp og sanna.