Morgunblaðið - 14.07.2016, Side 13

FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ 2016 MORGUNBLAÐIÐ 13
G
leði einkennir starfið á
fjölsóttum unglinga-
námskeiðum sem sigl-
ingaklúbburinn Sæfari á
Ísafirði hefur staðið fyrir
í sumar. Hvert námskeið er fimm
virkir dagar og á þeim tíma fá
krakkarnir að spreyta sig í ýmsu
sjósporti, en vestra er einmitt rík
hefð fyrir slíkum íþróttum. Þannig
gefst þátttakendum kostur á að
leika sér á brettum, sigla á kajak og
skútum og svo mætti áfram telja.
„Það hendir oft að til okkar komi
krakkar sem eru smeykir í upphafi.
Kjarkurinn kemur svo á örfáum
dögum og eftir vikuna kasta þau sér
óhrædd fram af bryggjunni og beint
í sjóinn eins og er hluti af leiknum
hér,“ segir Guðrún Jónsdóttir. Hú-
ner leiðbeinandi á námskeiðunum
með Torfa Einarssyni, eiginmanni
sínum.
Í blautgöllum
og björgunarvesti
Segja má með nokkurri einföldun að
ákveðnar íþróttir séu áberandi og
tákn vissra bæja á landinu. Þannig
má tengja Njarðvík við körfubolta, á
Skaganum er fótboltinn mál mál-
anna, hestamennska í Skagafirði og
svo framvegis. Og á Ísafirði er það
sjósportið sem svo margir stunda.
Þannig eru margir kajakræðarar
vestra og ófáir eiga skútur sem gam-
an þykir að sigla til dæmis inn á
Djúp eða inn í Jökulfirði.
„Námskeiðin eru fjölbreytt og alls
öryggis er gætt. Krakkarnir eru vel
útbúnir eða eins og við á hverju
sinni, það er í blautgöllum, í björg-
unarvesti og öðru því sem við á
hverju sinni. Það er ekkert að óttast,
enda er aldrei farið lengra en hver
þátttakandi treystir sér til,“ segir
Guðrún um námskeiðin sem eru fyr-
ir krakka á aldrinum 9 til 13 ára.
Á brettum með hraðbát
Aðstaða sjósportsfólks á Ísafirði er í
Neðskaupstað og þaðan er örstutt
að róa til leiks úti á Pollinum. „Oft
erum við að leika okkur hér á kajak
en sennilega er mesta sportið fyrir
krakkana að vera á bretti og vera
með línu og láta hraðbát draga sig.
Við þekkjum slíkt af myndum frá
sólarlöndunum en Ísafjörður gefur
ekkert eftir, skal ég segja þér. Og
sjálfri finnst mér þetta ofsalega
skemmtilegt, enda heillaðist ég al-
veg af sjósportinu,“ segir Guðrún
sem er óperusöngkona að mennt.
Hún stendur þó sjaldan á sviði en er
kennari við Listaskóla Rögnvaldar
Ólafssonar, sem er í Edinborgarhús-
inu á Ísafirði. „Í söngnum er maður
alveg stopp ef maður fær kvef eða
minnsta hökt í röddina eins og ég
þekki svo vel. Í sjósportinu er þetta
allt miklu einfaldara – maður getur
hrópað og kallað og því fylgja engin
vandamál. Bara gaman,“ segir Guð-
rún að síðustu.
sbs@mbl.is
Fram af bryggju og beint í sjóinn
Sjósportið er íþrótt Ís-
firðinga Kajakróðrar á
pollinum Alls öryggis er
gætt Eins og myndir frá
sólarlöndum
Skútur Siglingar eru skemmtilegar og í mörgu efni einskonar bæjaríþrótt meðal þeirra Ísfirðinga.
Morgunblaðið/Sigurjón J. Sigurðsson
Hafdís Það er ekkert að óttast, enda er aldrei farið lengra en hver þátttakandi treystir sér til,“ segir Guðrún Jónsdóttir.
Lærdómur Sjósport er lærdómsríkt og mikilvægt ná strax í byrjun góðum tökum og réttu áralagi.
U
m langt skeið hafði veg-
urinn um Ísafjarðardjúp
fælandi áhrif á þá ferða-
langa sem stefndu vestur
á firði. Djúpið var orð sem
hafði fælandi á marga sem sáu fyrir
sér einbreiðan, holóttan malarveg
með snarbratt fjall á aðra hlið og opið
haf á hina. Hið rétta er þó að Djúp-
vegur hefur aldrei verið sérstaklega
hættulegur, en þegar stofnæð sem
þessari er púslað saman eins og búta-
saumsteppi úr nokkrum gömlum
vegslóðum er kannski ekki von að
fólk hafi sérstaklega mikla trú á
verkefninu. Eða svo segja Ísfirð-
ingar.
Lengi vel eftir að Djúpvegur
komst í gagnið var talin ástæða til að
starfrækja og niðurgreiða rekstur
Fagranessins, bílaferju sem gaf fólki
þann kost að sleppa þessum akstri.
Sú ákvörðun var svo tekin að hætta
ferjusiglingunum og nýta peninga
sem þannig spörðust til að flýta nú-
tímavæðingu þessarar þjóðleiðar. Nú
er staðan sú að fáir ef nokkrir vegir á
landinu eru eins greiðfærir og Ísa-
fjarðardjúp. Lognkyrrir firðir, beinir
og breiðir vegir og einstaka haförn á
stangli er eitt af því sem gerir þennan
akstur svo skemmtilegan. Í ágúst eru
svo ber á lyngi um allt Djúp.
Þó að mikið verk sé enn óunnið í
samgöngubótum í innfjörðum
Breiðafjarðar og sérstaklega á milli
norður- og suðursvæða Vestfjarða, er
leiðin milli Ísafjarðar og Reykjavíkur
ein sú þægilegasta á landinu, sér-
staklega eftir tilkomu brúar yfir
Mjóafjörð og vegar um Arnkötludal.
Rétt um 450 kílómetrar á nýlegu,
bundnu slitlagi, er ekki neitt sem ætti
að fæla nokkurn frá því að koma vest-
ur. Það má því með sanni segja að á
Vestfjörðum finni maður bæði verstu
og bestu vegi á landinu.
Leiðin um Ísafjarðardjúp er beinn og breiður vegur
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Vegur Brú um Hrútey yfir Mjóafjörð, innarlega í Djúpinu, var samgöngubót fyrir
Ísafjarðarfara, enda var vegurinn yfir Eyrarfjall hvimleiður þröskuldur.
Um 450 km. á nýlegu,
bundnu slitlagi ættu
ekki að fæla nokkurn frá
því að fara vestur.
Trukkur Samgöngur milli landshluta þurfa að vera greiðar, meðal annars vegna
ferða flutningabíla, til dæmis með fisk sem þarf að komast ferskur á markað.