Morgunblaðið - 19.11.2016, Síða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 2016
✝ SigurbjörgRannveig
Guðnadóttir, eða
Systa eins og hún
var ævinlega köll-
uð, fæddist í Vest-
mannaeyjum 29.
desember 1935.
Hún lést á Dval-
arheimilinu Hraun-
búðum 2. nóvember
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Anna Eiríksdóttir, f. 24.
okt. 1902 í Vestmannaeyjum, d. 4.
jan. 1988, og Guðni Jónsson, f. 6.
júní 1903 í Vestmannaeyjum, d.
12. febrúar 1944.
Systkini Systu voru Eiríkur
Ágúst, f. 1933, d. 1987, Jón Berg-
Guðmundi Herði Þórarinssyni,
sem oftast var nefndur Týssi,
húsasmið, frá Háeyri í Eyjum, f.
10. des. 1936, d. 1997. Þau voru
barnlaus.
Systa og Týssi bjuggu alla tíð í
Eyjum, lengst af á Brekkugötu 5,
húsi sem þau byggðu sér á sjö-
unda áratugnum.
Þau stunduðu ferðalög, fóru
heimsálfa á milli, fljúgandi og
siglandi, léku bæði golf og voru í
Golfklúbbi Vestmannaeyja en þar
var Systa formaður árin 1989-91,
eina konan sem hefur gegnt því
starfi.
Systa tók átt í ýmsum öðrum fé-
lagsstörfum, m.a. í Oddfellow-
stúkunni Rebekku nr. 3, Vilborgu,
þar sem hún var í stjórn og yfir-
meistari um tíma. Hún sat í stjórn
Slysavarnadeildarinnar Eykynd-
ils og var í Skátafélaginu Faxa.
Útför hennar fer fram frá
Landakirkju í dag, 19. nóvember
2016, og hefst athöfnin klukkan
14.
ur, f. 1934, d. 1935,
Gylfi, f. 1937, og
Hjálmar, f. 1940, d.
2006.
Systa ólst upp á
Vegamótum, húsi sem
stóð við Urðarveg en
er nú horfið undir
hraun. Gagnfræða-
prófi lauk hún í
Reykjavík frá Gagn-
fræðaskóla Austur-
bæjar.
Að því loknu fór hún aftur heim
til Eyja og fór að vinna í Vinnslu-
stöðinni þar sem hún vann næstu
53 árin. Hún byrjaði í bókhaldi,
varð svo gjaldkeri og skrif-
stofustjóri í mörg ár.
Systa giftist 29. des. árið 1956
Systa stóra! Systa systir heitir
eftir henni, þannig að það varð
okkur systkinunum svo eðlilegt
að kalla Systu frænku stóru til að
greina á milli þeirra. Hún var
ekki bara sú stóra í huga okkar,
heldur hafði hún svo stórt hjarta
að margir áttu þar stað. Systa
stóra og Týssi mættu alltaf í af-
mælin og gáfu stóra pakka, það
var bara alltaf svo gaman í kring-
um þau, glaðværðin, smitandi
hláturinn og uppátækin. Þeir
voru margir bíltúrarnir sem þau
tóku okkur með í og ísilmurinn
fyllti gjarnan bílinn. Það er bless-
un að eiga svona margar og góð-
ar minningar um hana frænku
sem alltaf tók manni vel og varla
fór maður út úr húsinu öðruvísi
en að eitthvert góðgæti fyllti
munninn á leiðinni niður tröpp-
urnar á Brekkugötunni. Það ylj-
aði mér að mæta brosinu hennar
þegar við hjónin birtumst á
Hraunbúðum, hún hafði gaman
af því að vera hugguleg til fara og
naut sín vel með starfsmönnum
og nábúendum sínum þar. Við
kveðjum Systu stóru með sökn-
uði og ekki síður þakklæti fyrir
ótal minningar og gefandi sam-
leið í lífinu.
Guðni.
Ég var að leita mér að vinnu
með skólanum, þá táningur að
aldri, þegar mamma stakk upp á
að ég talaði við Systu frænku, því
hún starfaði sem skrifstofustjóri
hjá Vinnslustöðinni í Vestmanna-
eyjum. Ég hringdi og kynnti mig
og bað um Systu stóru. Tvær
systur mínar sprungu úr hlátri
og gerðu gys að óformlegheitun-
um. Ég fór hjá mér og skellti á og
varð af hugsanlega starfinu.
Við kölluðum hana þetta alltaf
heima og fyrir mér var hún aldrei
önnur en Systa „Stóra“ rétt eins
og um millinafn væri að ræða,
með stóru S-i. Ekki nóg með að
hún væri yfir meðalhæð, heldur
var hún mjög göfuglynd með
stórt bros og stórt hjarta og sér-
lega gjafmild. Það var eiginlega
skrítið að kalla hana eitthvað
annað. Hún bar reyndar mjög
fallegt nafn, Sigurbjörg Rann-
veig, í höfuðið á móðurömmu
sinni, en hún var stóra systir
pabba og ein systir mín hét í höf-
uðið á henni, svo við systkinin
kölluðum hana alltaf Systu stóru.
Pabbi og hún voru svolítið lík,
glaðleg og fríð. Hláturinn hennar
er mér mjög minnisstæður, svo
dillandi með örlitlu flissi inni á
milli.
Þegar við systkinin vorum
yngri fylltumst við eftirvæntingu
þegar til stóð að fara í heimsókn
til Systu og ekki skemmdi fyrir
stríðnin í Týssa heitnum. Gest-
risnin var einstök og alltaf eitt-
hvað skemmtilegt að bralla. Hún
var uppáhaldsfrænka, ein af fyr-
irmyndunum, skaraði fram úr í
því sem hún tók sér fyrir hendur.
Það geta ekki margir státað af Ís-
landsmeistaratitli í golfi, en það
gat hún. Hún ferðaðist víða, ekki
síst út af golfinu og færði okkur
oft og iðulega nammi þegar heim
kom, jafnvel gjafir frá stöðunum
sem hún og Týssi heimsóttu.
Hún átti sína harma, hún
missti föður sinn ung að aldri og
hjálpaði til við að hugsa um tvo
yngri bræður sína. Sjálf fékk hún
berkla sem barn, þar af leiðandi
varð henni og Týssa ekki barna
auðið. Kannski þess vegna var
hún svo natin við okkur og mörg
önnur frændsystkini, börn systk-
ina sinna og hans.
Hún var eiginlega upphafs-
maður „bökunarfríanna“ fyrir
jólin, líkt og Reykjavíkurborg
veitir nú starfsmönnum sínum,
en hún bauð okkur systkinunum
stundum heim einn laugardag í
desember til að föndra, sem gaf
mömmu þá svolítið rými til að
baka eða kaupa jólagjafir. Þá
vantaði ekki nokkurn hlut, hún
var búin að kaupa nýjustu jóla-
föndurblöðin og allt efni sem til
þurfti til að gera kramarhús,
fléttaða nammipoka á jólatréð,
servíettuhringi og alls kyns
skraut. Ekki klikkuðu veiting-
arnar heldur og fengum við
ávexti, smákökur, nammi og gos
eins og við gátum í okkur látið.
Góðgætið var nýtt til fullnustu
sem kostaði stundum uppköst um
nóttina hjá sumum systkinanna.
Þegar við vorum vaxin úr grasi
sendi hún jólagjafir og sængur-
gjafir til barnanna okkar þegar
þau fóru að koma í heiminn og
var með puttann á púlsinum hvað
tísku snerti.
Síðustu árin þegar ég var að
heimsækja hana á elliheimilið í
Eyjum, síðast í sumar, var hún
sama yndislega Systa stóra, með
sinn dillandi hlátur.
Nú er ævi hennar á enda og ég
á þá von að hitta hana aftur hjá
Guði, föður okkar á himnum.
Blessuð sé minning hennar.
Ásta Hjálmarsdóttir.
Í dag kveðjum við elskulega
föðursystur mína, hana Systu,
hinstu kveðju.
Á æskuheimili mínu, Vega-
mótum, var hún ávallt kölluð
Systa stóra, til aðgreiningar að
eitt af okkur systkinunum ber
nafnið hennar. Stóra gat líka átt
við, að allt sem hún var okkur
krökkunum var stórt. Hvort sem
það var hlýjan, góðmennskan eða
móttökurnar á Brekkugötunni,
sama hvar bar niður. Allt var
stórt.
Ég vil þakka þér, elsku Systa,
fyrir samferðina og fyrir það sem
þú varst mér og mínum. Þú varst
okkur svo kær. Blessuð sé minn-
ing þín.
Kveðja,
Anna Kristín.
Kynni okkar Systu hófust þeg-
ar við Hjalli, maðurinn minn og
bróðir hennar, fórum að vera
saman. Alla tíð var hún einstök
vinkona, kærleiksrík og góð. Hún
var í miklu uppáhaldi hjá börn-
unum okkar, það var alltaf gam-
an að koma á Brekkugötuna til
hennar og Týssa, þau höfðu alltaf
tíma. Ein dóttir okkar Hjalla ber
nafnið hennar, sem veitti henni
mikla gleði. Blessuð sé minning
hennar.
Kristjana (Dadda).
Í dag kveð ég elskulega föð-
ursystur mína Sigurbjörgu R.
Guðnadóttur, sem oftast var köll-
uð Systa.
Ég hef alltaf verið stolt af því
að bera nafnið hennar Systu
frænku vegna þess hve vænt mér
þótti um hana og hve góð hún var
mér alla tíð. Á yngri árum okkar
systkinanna kölluðum við hana
alltaf Systu stóru til að greina
okkur nöfnurnar í sundur. Það
var sannarlega réttnefni vegna
þess hve stórt hjarta hún hafði og
var svo einstaklega gjafmild og
hlý.
Æskuárin mín eru lituð af ótal
yndislegum minningum um
Systu og Týssa. Þau voru á háum
stalli í huga okkar systkinanna
og í miklu uppáhaldi enda sýndu
þau okkur sanna væntumþykju
og tóku okkur ævinlega fagnandi.
Það var ósjaldan á sunnudags-
morgnum sem við systkinin rölt-
um upp á Brekkugötu því við
vissum að þar kæmum við ekki að
tómum kofanum. Eflaust hafa
þau stundum viljað sofa ögn leng-
ur en alltaf tóku þau á móti okkur
með opinn faðminn og breitt
bros. Var okkur þá boðið inn í
stofu þar sem Systa dró fram ým-
islegt góðgæti og Týssi sagði
skemmtilegar sögur, sýndi töfra-
brögð eða við litum í mynda-
albúm af mörgum ferðalögum
þeirra.
Í desember á hverju ári bauð
Systa okkur í jólaföndur og var
það orðinn fastur liður á aðvent-
unni og þess ávallt beðið með
mikilli eftirvæntingu hjá okkur
systkinunum. Var þá á boðstólum
alls kyns föndur og kruðerí eins
og smákökur og konfekt sem féll
vel í kramið hjá okkur krökkun-
um. Afraksturinn var svo alls
kyns jólapokar, jólasveinar og
annað skraut. Gjafmildi þeirra
Systu og Týssa sýndi sig vel á af-
mælum og jólum og glöddu þau
okkur svo margoft með veglegum
og fallegum gjöfum. Dúkkuvagn-
inn sem ég fékk frá þeim í sex ára
afmælisgjöf er gott dæmi um það
enda var hann sá flottasti sem ég
hafði séð og margar litlar vinkon-
ur sem litu hann hýru auga.
Í dag segi ég börnunum mín-
um sögur af uppáhaldsfrænku
minni þegar ég var á þeirra aldri
og hafa þau sjálf fengið að njóta
gjafmildi hennar. Í þau skipti
sem við höfum heimsótt hana á
Elló nú í seinni tíð í ferðum okkar
til Eyja hefur hún iðulega gaukað
að þeim pening eða náð í litlar
styttur úr hillunni hjá sér til að
gefa þeim.
Það eru ótal minningar um
hana Systu frænku sem munu
ylja okkur um ókomin ár. Þó að
heimsóknirnar hafi verið færri í
seinni tíð þá á hún alltaf sérstak-
an stað í hjarta mér.
Elsku Systa, ég kveð þig með
þakklæti fyrir einstakan kær-
leika þinn og gjafmildi. Farðu í
friði og góður Guð þig geymi.
Þín frænka og nafna,
Sigurbjörg R.
Hjálmarsdóttir.
Nú er ég kveð Systu í hinsta
sinn er mér efst í huga þakklæti
og gleði að hafa átt hana að. Ég
var lánsamur að hafa fengið að
búa hjá Systu og Týssa á mínum
unglingsárum í Vestmannaeyjum
og minnist ég þess tíma með gleði
í hjarta. Á þeim árum stundaði ég
fótbolta af kappi og var hvatning
þeirra og stuðningur ómetan-
legur. Það var alltaf svo bjart yfir
þeim Systu og Týssa og mikil
gleði á heimilinu og leið mér
ávallt vel hjá þeim. Golfið átti hug
þeirra allan og má segja að golfá-
hugi minn hafi kviknað í kringum
þau og áttum við þetta áhugamál
alltaf sameiginlegt. Systa var
alltaf tilbúin að gera allt fyrir alla
og var ég þar engin undan-
tekning. Því mun ég aldrei
gleyma. Eins erfitt og það er að
kveðja hana þá yljar það að vita
af henni hjá elsku Týssa. Að leið-
arlokum þakka ég elsku Systu
fyrir allt sem hún var mér.
Sofðu, hvíldu sætt og rótt,
sumarblóm og vor þig dreymi!
Gefi þér nú góða nótt
guð, sem meiri’ er öllu’ í heimi.
(G. Guðmundsson)
Hvíl í friði, elsku Systa.
Samúel (Sammi).
Fyrirtæki er og verður aldrei
annað en fólkið sem þar vinnur.
Starfsfólkið skapar í sameiningu
menningu vinnustaðarins og fátt
er eftirsóknarverðara í fyrirtæki
en lipurð, gott viðmót og dugn-
aður. Einmitt þetta einkenndi
Systu, Sigurbjörgu R. Guðna-
dóttur, starfsmann Vinnslustöðv-
arinnar í Vestmannaeyjum í 52
ár. Eftirminnileg nærvera henn-
ar leitar mjög á hugann á kveðju-
stundu. Hún hóf störf á skrifstofu
fyrirtækisins 18 ára gömul og
hætti þegar hún varð sjötug.
Systa var andlit Vinnslustöðvar-
innar í liðlega hálfa öld, tók
einkar hlýlega á móti fólki, svar-
aði í síma með þýðri rödd og vann
að bókhaldi, launamálum og öðr-
um skrifstofustörfum.
Það voru erfiðir tímar í
Vinnslustöðinni fyrst eftir að
undirritaður tók við sem fram-
kvæmdastjóri. Starfsfólk upplifði
óvissu og öryggisleysi um störf
sín og skynjaði reyndar vel að
ekki væri gefið mál að sjálft fé-
lagið lifði af erfiðleikana sem að
steðjuðu. Ekkert fékk hins vegar
haggað ró Systu, þótt undir niðri
hafi óvissa eflaust nagað hana
líka. Hún hugsaði vel um alla og í
morgunkaffinu á föstudögum tók
hún til hliðar væna sneið af hefð-
bundinni köku dagsins fyrir þann
sem ekki hafði tök á að mæta í
kaffið á réttum tíma. Þeirra
sneiða fékk ég oft að njóta.
Systa var trú sínu fólki og
vinnustaðnum sínum ævina á
enda. Í sumar var tekið við hana
óbirt viðtal í tilefni sjötugsafmæl-
is Vinnslustöðvarinnar núna í
desember.
Þá kvaðst hún eingöngu eiga
góðar minningar frá starfsferlin-
um og yljaði sér við þær. Aldrei
hefði hvarflað að sér að skipta um
vinnustað.
Það er lán hvers fyrirtækis og
samstarfsmanns að njóta starfs-
krafta fólks eins og Systu. Hún
var sannkölluð kjölfesta sem tók
breytingum sem eðlilegum hlut
og vann að þeim af heilum hug.
En nú er hún öll og fyrir hönd
Vinnslustöðvarinnar og sam-
starfsmanna þakka ég henni
samfylgdina. Hún sagði í sumar
að bjart væri yfir Vinnslustöð-
inni. Við segjum á móti: Það mun
alltaf ríkja mikil birta og hlýja í
kringum minningu okkar um
Systu.
Sigurgeir B. Kristgeirsson.
Sigurbjörg Rann-
veig Guðnadóttir
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Snævar Jón Andrésson
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Við önnumst alla þætti
undirbúnings og framkvæmd
útfarar ásamt vinnu við dánar-
bússkiptin. Við þjónum með
virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Áskær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HELGA INGUNN TRYGGVADÓTTIR,
Meistaravöllum 19,
lést á hjúkrunarheimilinu Eiri föstudaginn
11. nóvember.
Útför mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Kristján Pétursson,
Birkir Pétursson, Margrét Sveinsdóttir,
Bera Hraunfjörð, Jón G. Guðmundsson,
Óttar Pétursson, Zofia Barbara Urbanik,
Bára Pétursdóttir,
Gaukur Pétursson, Elínborg Bjarnadóttir,
Brynja Pétursdóttir, Ragnar Antonsson,
ömmubörn, langömmubörn,
langalangömmubörn og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KONRÁÐ GUÐMUNDSSON
frá Landlyst, Vestmannaeyjum,
Lundi 86, Kópavogi,
lést á heimili sínu 14. nóvember.
Útförin fer fram kyrrþey að ósk hins látna.
.
Elín Leósdóttir,
Kristbjörg Konráðsdóttir, Lúðvík H. Gröndal,
Brynjar Konráðsson
og barnabörn.
MARÍA BJARKAR ÁRELÍUSDÓTTIR,
Lækjarbrún 8,
Hveragerði,
er látin. Útförin verður auglýst síðar.
.
Steinar Berg Björnsson
Skarphéðinn Berg Steinarsson Sigríður Jóhannesdóttir
Ingvar Berg Steinarsson Arna V. Kristjánsdóttir
Sverrir Berg Steinarsson Ragnhildur A. Jónsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SONJA VALDEMARSDÓTTIR
verslunarkona,
Sóleyjarima 7,
áður að Lindargötu 30,
lést á hjúkrunarheimilinu Eiri, mánudaginn 14. nóvember.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 23. nóvember
klukkan 11.
.
Kristín Erlingsdóttir,
Valgerður Kummer, Magnús S. Ármannsson,
Ragnar Kummer, Þóra Björk Sigurþórsdóttir,
Dagný Erlingsdóttir, Ágúst J. Guðmundsson,
Sonja Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.