Skagfirðingabók - 01.01.2005, Blaðsíða 143

FJÁRKAUPAFERÐ TIL FURUFJARÐAR OG REYKJAFJARÐAR
fram í. Þá dró hann fram malpoka með margskonar góðgæti,
allskonar kjötmeti ásamt harðfiski og smurðu brauði með kaff-
inu. Ég var svo heppinn að ég átti koníaksfleyg í dóti mínu og
rétti honum hann. Hann varð sérstaklega hrifinn, setti hann
niður hjá sér og sagðist geyma hann þar til hann þyrfti hann
frekar en núna. Ari var ógleymanlega hlýr við mig og vildi allt
fyrir mig gera. Hagræddi fötunum mínum svo þau þornuðu
sem best. Sagði best að fara strax að sofa og gerðum við það.
Eg svaf prýðisvel. Vaknaði þegar Ari setti vélina í gang klukkan
að ganga fimm. Hann sagði mér að sofa áfram, ekkert væri að
sjá, þetta tæki á fimmta tíma inn að Kjós. Þangað komum við
um níuleytið. Tómas Guðmundsson1 bóndi kom á móti okk-
ur og tók hið besta við okkur. Ógleymanlegast þarna varð mér
stórgrýtið dreift um allt túnið eins og kindur á beit. Stórgrýtis-
urðin framan í hlíð Kjósarnúpsins gekk niður að dálítilli und-
irlendisspildu við víkurbotninn, en lengra inn með firðinum
[gekk hún] alveg fram í sjó. Þarna var ekki búsældarlegt og að-
stæðurnar tjáðu mér neyðarlífsbaráttu fyrri tíma.
I Kjós fékk ég hest og fylgdardreng yfir í Furufjörð en þang-
að var talin tveggja tíma ferð. Við riðum meðfram sjónum,
sums staðar rétt í fjöruborðinu, jafnvel þurftum við að fara lít-
ils háttar fram í sjó á stöku stað. Þegar kom inn fyrir Kjósar-
hóla varð meira grasigróið undirlendi inn undir Bæjardal, en
rétt þar fyrir innan er býlið Hrafnsfjarðareyri, þeirra Eyvindar
og Höllu. Sjálfsagt hefur Halla verið fönguleg í augum Ey-
vindar en ekki fannst mér búsældarlegt þarna. Fjörðurinn er
mjög grunnur og inn undir fjarðarbotni miklar leirur líkt og í
Hvalfirði. Allur var grasgróður afar rýrðarlegur. Skammt innan
við botninn rís hinn sérkennilegi Gýgjarsporshamar lóðrétt
upp norðan við Skorina og eftir henni rennur smáá eða lækur,
Skoraráin. Við riðum upp ávala, langa brekku meðfram hamr-
1 Tómas Guðmundsson (1887-1975) var bóndi í Kjós 1927-1952.
141