Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.03.1960, Síða 13

TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
ingja hins slasaða, en hann getur þá og
þegar misst meðvitund og hefur e. t. v.
engin skilríki á sér.
Þá þai'f að athuga hvort blæðir úr sár-
um.
Bláæðablæðing (þegar dökkt blóð renn-
ur jafnt úr sárinu eins og úr vatnskrana)
stöðvast venjulega, ef blæðandi staðnum
er lyft hærra en hjartað liggur, eða ef
þrýst er með grisju eða öðru efni fast
að sárinu.
Við slagæðablæðingu spýtist ljósrautt
blóð úr sárinu í samræmi við hjartaslögin.
Sé ekki hægt að stöðva blæðinguna með
því að þrýsta á sjálft sárið, þá reynir
maður að þrýsta fingrinum gegnum húð-
ina fyrir miðju sárinu og klípa þannig
saman æðina. Dugi það heldur ekki, og
blæði kröftuglega, má, ef það er útlimur
sem blæðir úr, reira um liminn. Til þess
er notaður klútur, sem bundinn er með
hnút um upphandlegg eða læri. Undir
hnútinn þarf að setja trausta spítu, og er
henni síðan snúið unz bandið herðir að.
Haldið er áfram að snúa uppá þar til blæð-
ingin stöðvast.
Þannig umbúðir mega aðeins liggja
kyrrar í 15—20 mínútur, annars getur það
skaðað liminn, sem ekki þolir að blóðrásin
sé stöðvuð lengur. Verði sjúkrabíllinn ekki
kominn að þeim tíma liðnum, þarf að losa
um bandið í eina mínútu.
Hlúa verður að hinum slasaða með
ábreiðu eða yfirhöfnum.
Ef hann er með rænu, þarf að reyna
að róa hann og koma fram með festu og
stillingu. Látið hann ekki sjá sárin og ekki
vita hve alvarlega hann er meiddur. Því
hræddari og æstari sem sjúklingurinn er,
því meira blæðir honum. Leyndannál
skottulæknanna sem hér áður voru frægir
fyrir að geta stöðvað blæðingar, hefur
vafalaust verið í því fólgið að þeir gátu
róað sjúklingana. Við það hefur ósjálfráð-
11
ur hæfileiki líffæranna til blóðstorknunar
verkað betur.
Oft flykkist forvitið fólk að, og það
veldur einnig hræðslu. Reynið, svo sem
mögulegt er, að halda mannfjöldanum í
fjarska, m. a. með því að láta hann mynda
varnargirðingu. Látið þá sem eiga bílana
fara með þá til hliðar og kveikja stöðu-
ljósin. Stundum eiga sér önnur umferða-
slys stað vegna þess að menn koma að í
fartinni og lenda á farartækjum, sem lagt
hefur verið ljóslausum, eða með Ijósum
sem blinda vegfarendur.
Aldrei má vanrækja að veita hjálp í við-
lögum í þeirri trú, að hinn slasaði sé dá-
inn. Þótthjúkrunarkonurhafi, vegna stöðu
sinnar, séð margt dáið fólk, þá mega þær
aldrei undir þessum kringumstæðum kveða
upp þann dóm, að sjúklingurinn sé dáinn.
Eftir slysfarir getur lífsneistinn verið svo
veikur, að aðeins sé á færi lækna að sanna
að hann sé til. En samt getur verið hægt
að bjarga lífi sjúklingsins.
Margrét Jóhannesdóttir þýddi úr
tímariti danska hjúkrunarfél.
Þakkir!
Ég færi félagskonum í Hjúkrunarfélagi
íslands alúðarþakkir fyrir mjög rausnar-
lega peningagjöf, sem mér var afhent á
40 ára afmæli félagsins. — Vona ég að
gefendur misvirði ekki, þótt ég noti gjöf-
ina til þess að bæta á einhvern hátt að-
stöðu við stjórnarstörf félagsins, en það
þætti mér vænt um að geta gert.
Sigríður Eiríksdóttir.
s>-----------------------------------«>
Deildarhjúkrunarkona
óskast í Kópavogshælið nýja. Upp-
lýsingar á staðnum og í símum 19785
og 19084.
4------------------------------------<4