Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1968, Síða 22

þeir tóku þátt í fleiri verkefn-
um, en ekki var laust við að
sumir, þar á meðal ég, þjáðust
af ,,skrekk,“ þegar komið var
fram á „sviðið." Ég hafði held-
ur ekki haft það tækifæri, sem
nemendur fá núna í verklegri
kennslu hér heima, en það er
„sýnikennsla" og fá þá nemend-
ur æfingu í að standa fyrir
framan lítinn hóp og sýna til-
tekið verkefni. Er þetta mjög
góð kennsluaðferð og eykur á
öryggi og framkomu um leið.
Við fengum einnig tækifæri
til að kynnast kennslu í hjúkr-
unarskólum víðs vegar um Eng-
land. Þetta var mjög vel skipu-
lagt. Voru ýmist einn eða tveir
nemendur boðnir á skóla til að
dveljast í 14 mánuð, annað
skiptið um haustið, í október, og
svo aftur seinni hluta nám-
skeiðsins í febrúar. Var svolítið
misjafnlega látið af þessum
ferðum, en ég var mjög ánægð.
Fór ég í fyrra skiptið til Orp-
ington, Kent, í suð-vestur-Eng-
landi, mjög fallegu umhverfi.
Við skólann þar var ákaflega
starfsamur og mikilsmetinn
skólastjóri, Miss Joan Darwin.
Var henni mjög annt um að
reyna á allan hátt að gefa okk-
ur sem beztar upplýsingar um
allt, sem viðkom námi stúlkn-
anna, rekstri skólans og sam-
starfi við spítala, sem var mjög
mikið og gott. Var hún sérlega
fær í að gera heildar náms-
áætlun fleiri ár fram í tímann.
Var hún mikið menntuð og
hafði gefið út kennslubók í
verklegri hjúkrun, ásamt tveim
öðrum hjúkrunarkonum. Bókina
fékk ég að gjöf með áritun
hennar.
Síðan fór ég til Norður-Eng-
lands til einnar elztu og merk-
ustu borgar Englands (fyrir ut-
an London) og heitir sú borg
York. Var ég mjög þakklát fyr-
ir að fá tækifæri til að kynnast
bæði Suður- og Norður-Eng-
landi á þennan hátt, auk þess
sem ég naut svona góðrar
kennslu. 1 skólanum í York
fengum við tvær að spreyta okk-
ur á kennslu á deildum, og var
þetta líka lærdómsríkt. (Ég
held nú reyndar, að nemendurn-
ir hafi kennt mér miklumeiraen
ég gat kennt þeim, en þetta var
mjög skemmtilegt að fá þarna
tækifæri til að starfa aðeins við
hj úkrunarstörf). Aldrei hafði ég
séð svona margar forneskjuleg-
ar gamlar byggingar eins og
finnast sums staðar í Englandi.
En það verð ég að segja, að
hjúkrun var yfirleitt góð, þrátt
fyrir örðugar aðstæður, og góð
kennsla víðast í skólunum. Og
mikill framfarahugur hjá
hj úkrunarstéttinni í að bæta
kennslu, kjör og vinnuaðstæður
allar.
Svo ég víki að sameiginlegum
vandamálum þeim, sem mest
voru rædd af skólafélögunum.
Eftir að hafa fengið tækifæri
til að miðla hvor öðrum af
reynslu okkar, og fræðast mikið
af kennurum og bókum, rædd-
um við á ný um þá örðugleika,
sem við, hvert í sínu landi, ætt-
um við að etja. Ég ætla þá að-
eins að drepa á þau vandamál,
sem talin voru höfuðatriði og
ræða þau svolítið nánar.
1. Nýjum nemendum Hjúkr-
unarskóla fslands hefur nú
fjölgað. í stað þess, að áður
hófu 42 nám árlega, hafa
milli 80 og 90 nemendur haf-
ið nám á þessu og síðasta ári.
Svo eitthvað hlýtur það að
bæta úr hjúkrunarkvenna-
skorti hjá okkur í náinni
framtíð.
Kj ör hj úkrunarkvenna þyrfti
að bæta, og er nú smátt og
smátt verið að því. í saman-
burði við kjör hjúkrunar-
kvenna í Englandi, get ég
ekki annað en verið þakklát
fyrir að mega starfa hér á
íslandi.
Það þarf að veita þeimhjúkr-
unarkonum meiri viðurkenn-
ingu, sem leggja á sig að fara
í framhaldsnám.
Auka þarf möguleika á, að
þær hjúkrunarkonur, sem
vilja fara til framhaldsnáms,
geti fengið námsstyrki.
Leggja þarf meiri áherzlu á
það strax við hj úkrunarnema,
hve kennslustörfin geta ver-
ið ánægjuleg á margan hátt.
2. Samræming í bóklega og
verklega náminu mun aukast
við þessa bættu kennslu, og
vonandi verður einnig hægt
að veita nemendum meiri
kennslu á deildum, í verklegu
námi þeirra, áður en langt
um líður.
3. Með þessari auknu kennslu
hefur samvinna og skilning-
ur aukizt milli skólans og
sjúkrahúsanna. Læknar og
kandidatar liafa einnig sýnt
mikinn skilning og verið
mjög hjálpfúsir með alla
kennslu. En samstarf allra
þessara aðilja er grundvöll-
urinn fyrir því, að góður ár-
angur náist í námi hinna
upprennandi nýj u h j úkr-
unarkvenna. Forstöðukonur
hinna ýmsu sjúkrahúsa, bæði
innan og utan Reykjavíkur
þurfa þannig að vinna með
skólanum í að samræma nám
hvers nemanda með tilliti til
reglugerðar skólans, en það
er takmarkið, sem allir í sam-
einingu verða að keppa að.
4. Með aukinni tækni á öllum
sviðum er óhjákvæmilegt, að
tækjabúnaður aukist innan
veggja sjúkrahúsanna. Þetta
eykur kröfurnar um aukna
þekkingu. Öll þessi nýjutæki
eru mjög verðmæt, en eru
einskis nýt, ef ekki er fyr-
ir hendi kunnátta starfs-
fólksins til að nýta þau. Flest
eru þessi tæki til að auðvelda
vinnuna á einhvern hátt,
spara spor, sem sagt spara
vinnuafl og tíma, en hvort
tveggja eru þetta náttúrulega
fjárhagsleg verðmæti. Auk
þess eru mörg þessi tæki
sjúklingnum til aukins ör-
98 TÍMARIT IIJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS