Norðurslóð - 14.12.1982, Blaðsíða 2

Aldarafmæli Halldórs í Brekku
Tjarnarkirkju gefin minningargjöf
Þann 10. desember voru 100
ár liðin frá fæðingu Halldórs
Kristins Jónssonar bónda og
dýralæknis í Brekku.
Til að minnast aldar-
afmælisins færðu aðstand-
endur þeirra hjóna, Halldórs
og Þórlaugar, Tjarnarkirkju
að gjöf 20 sálmabækur og
veggskáp fyrir þær. Þessi gjöf
er vel við eigandi m.a. fyrir
þá sök að Halldór var um
langt skeið meðhjálpari og
mikill velunnari kirkjunnar.
Halldór var fæddur í Sælu,
en ólst að mestu upp á Hjalta-
stöðum í Skiðadal. Kona
hans var Þórlaug Oddsdóttir
bónda og skipstjóra í Hrings-
dal á Látraströnd. Þar
bjuggu þau hjónin fyrstu
árin, en fluttu síðan hingað í
sveitina og bjuggu í Brekku
langan aldur.
í ritinu Svarfdælingarsegir
svo um Halldór í Brekku:
„Hann varbúfræðingurog
bjó snoturlega, en gegndi
auk þess ýmsum trúnaðar-
störfum i þágu sveitunga
sinna, var t.d. forðagæslu-
maður, safnaðarfulltrúi og
meðhjálpari um langt skeið.
Hann lærði dýralækningar á
námskeiði í Reykjavík og
stundaði þær um árabil.
Farnaðist honum vel í því
starfi, því hann var dýravinur
og brá jafnan við ef hans var
þörf til að líkna skepnum.
Taldi þá ekki eftir sér erfið
ferðalög, því hann var léttur í
hreyfingum og röskur ferða-
maður. Halldór var trú-
hneigður og sérlega kirkju-
rækinn, greiðvikinn maður
og góðgjarn.“
Sóknarnefnd Tjamarkirkju
hefur beðið blaðið að koma á
framfæri innilegu þakklæti
til gefendanna fyrir þessa
góðu og þörfu gjöf.
Björgunarsveit Slysavamarfélagsins
„frekir til fjárins um þessar mundir“
Á öðrum stað hér í blaðinu
auglýsir , kiwanisklúbburinn
Hrólfur sölu flugelda til styrktar
björgunarsveit Slysavarnar-
félagsins á Dalvík.
Blaðið hringdi í formann
björgunarsveitarinnar, Ólaf
Thoroddsen kennara og spurði,
hvað þeir væru að sýsla.
Ólafur sagði að það væri
ýmislegt og þeir væru nokkuð
frekir til fjárins tim þessar
mundir. í sveitinni eru um 25
manns. Þeir eiga góðan torfæru-
bíl, ennfremur „slöngubát sem
sagt farartæki til björgunarásjó
og landi. Færanlega rafstöð á
sveitin líka svo hægt sé að hal'a
Ijós þótt rafmagnslaust verði,
ennfremur að lýsa upp hugsan-
lega slysstaði. Á þessu ári hafa
líka farið fram endurbætur á
húsnæði t.d. bílskúr við Jónínu-
búð.
Rétt núna er sveitin að verða
sér úti um flotbúninga fyrir
áhöfn „slöngubátsins". Það
kostar talsverða peninga og
kemur sér þá vel að l'á fjár-
stuðning frá Kiwanismönnum.
Ennfremur hal'a „stelpur" í
kvennadeildinni haldið basar til
ágóða fyrir björgunarsveitina.
Einnig það hjálpar.
Björgunarsveitin er þakklát
öllum velunnurum sínum og
velgerðarmönnum og sendir
öllum héraðsbúum bestu jóla-
og nýárskveðjur.
Loðdýraeldi í Svarfaðardal
Félagar úr björgunarsv. f. v.: Valur, Torfi, Hörður, Herbert og Jóhannes.
Ljósm. Ó.T.
Stelpurnar héldu basar og höfðu upp 8.500 kr.
4^—á
L.oðdýraræktin er í uppsiglingu
hér í byggðarlaginu. Allir
kannast við loðdýrabúið mikla
á Böggvisstöðum. sem Þor-
steinn Aðalsteinsson rekur. Það
mun vera stærsta búið í landinu
með um 2600 minkalæður og
400 refalæður og tilheyrandi
karldýr.
N ú eru komin dýr í tvö önnur
bú hér í sveitinni. í Ytra-Garðs-
horni hjá þeim feðgum Hjalta
og Jóni eru nú 45 læður og 16
högnar og á Þverá í Skíðadal
hjá Ingva Eiríkssyni eru 40
læðurog 13 högnar hvortveggja
í nýbyggðum húsum.
Áð lokum er svo verðandi
loðdýrabú hlutafélags, sem
Dalalæða nefnist, í landi Sökku
fyrir ofan Saurbæjarhól, þar
sem áður fyrr stóð kotbýli, sem
Saurbær hét, en stundum kallað
Sökkukot. Þar stendur til að
taka 80-100 refalæður og til-
heyrandi fjölda högna (steggi)
nú fyrir jólin. Sá fjöldi rúmast í
öðrum helming dýraskálanna
þar, en áhugi er fyrir að í hinum
helmingnum verði minkar. Ólík-
legt er þó að það geti orðið fyrr
en skipt hefur verið um minka-
stofn í Böggvisstaðabúinu því
fyrst um sinn a.m.k. munu öll
loðdýrabúin hér kaupa fóður
þaðan.
í viðtali við Þorstein Aðal-
steinsson kom fram að hjá
honum er nú mikið um að vera.
Verið er að verka skinn og
ganga frá til brottsendinga
Eru 16 manns í vinnu þar þess
dagana, en jafnarðarlega yf
árið vinna þar nú 7-10 manns
Nú þegar samdráttur er
atvinnu sem tengist útgerð o
fisk\innslu má það vera gleð
efni að nýr atvinnuvegur er
uppsiglingu. sem miklar von
eru við bundnar.
Skíðafélag Dalvíkur 10 ára:
Mikill hugur í mannskapnum
Þann 11. nóv. varð Skíðaf.
Dalvíkur 10. ára, haldið var upp á
afmælið í Berþórshvoli 27. nóv.
með mikilli veislu. Þangað var
boðið öllum félugum Skíðafélags-
ins, komu þangað um 80 manns.
Nú fer að styttast i það að
skíðasvæðið verði opnað því
búið er að setja niður mótorinn
við neðri lyftuna, en hann hefur
verið í viðgerð.
Um starfsemina á komandi
vetri er það helst að segja að búið
er að ráða mann í fullt starf, sem
felst í urnsjón með mannvirkjum
og keyrslu snjótroðara, en eftir
sem áður verður lyftuvarsla
unnin í sjálfboðavinnu um
helgar og á kvöldin.
Fyrirhugað erað halda opinni
braut fyrir göngufólk í vetur, og
áætlað er að það fólk, sem notar
þessa þjónustu, greiði fyrirhana
og verður það eitt gjald, sem
gildir allan veturinn.
1 vetur verður Ævar Klemens-
son með daglegar ferðir á skíða-
svæðið, og ætti það verða mikil
bót, sérlega fyrir yngri kynslóð-
ina.
Til fjallanna líður löngun mín.
Lyftugjöldin í vetur verða
sem hér segir:
to
dags- daga- árs-
kort kort kort
12 ára og yngri 15 kr. 120. 325.
13 - 15 ára 25 kr. 200. 500.
16 ára og eldri 50 kr. 400. 800.
í sumar var unnið við viðhald
á mannvirkjum, skipt um togvír
á neðri lyftunni, hús málað,
vegur lagfærður og bílastæði
stækkuð.
H.J.
NORÐURSLÓÐ
Útgefendur og ábyrgðarmenn:
Hjörtur E. Þórarinsson, Tjörn, Svarfaðardal
Jóhann Antonsson, Dalvík
Afgreiðsla og innheimta: Sigriður Hafstað, Tjörn
Sími 96-61555
Ljósmyndari: Rögnvaldur Sk. Friðbjörnsson
Prentun: Prentsmiðja Björns Jónssonar
Af hverju?
Sá tími sem nú fer í hönd hefur um aldir orðið mönnum tilefni til
hátíðarhalda. E'orfeður okkar héldu sín jó) til að fagna þvíað
dag tók aftur að lengja, myrkriö vék fyrir ljósinu. í dag eru jólin
ekki aðeins nefnd hátíð ljóssins heidur og hátíð friðarins eða
hátíð barnanna. Nú á aðventu er því nærtækara en í annan tíma
að velta fyrir sér hvernig mannkynið er statt með tilliti til friðar
og barna.
Sú heimsmynd sem fjölmiðlar draga upp og erþví miðursönn
svo langt sem hún nær, hlýtur að setja að okkur ugg varðandi
framtíð barna þessa lands og heimsins alls. Sú hugsun læðist
jafnvel að, að e.t.v. verði ekki um neina framtíð að ræða. Aldrei
hafa verið framleidd jafn máttug vopn og í dag. Aldrei hefur
jafnoft verið hægt að tortíma öllu lífi á jörðinni með þeim
vopnum sem herveldin eiga í búrum sínum. Og enn er hrópað á
meira. En hversu tryggur er sá friður sem byggir á slíku ógnar-
jafnvægi. Eitt sinn skal hverdeyja og því furðulegt og vanvirðing
við skynsemi fólks að halda því fram að friður sé tryggari ef
vopnamagnið verður það mikið að unnt verði að tortíma öllu lífi
margoft. Sem hetur fer hefur fjöldi fólks leyft sér að efast um og
jafnvel hafna hinum útreiknaða ógnarfriði hernaðarfræðinga
og hafna þeim hugmyndum að aukinn vígbúnaður tryggi frið.
Aukin afskipti kirkjunnar af starfsemi friðarhreyfinga vekur
vonir, ekki síst fyrir þá staðreynd að kirkjan er ekki eins háð
landamærum ríkja og hernaðarblokka og stjórnmálamenn, sem
miskunnarlaust eru merktir og básaðir cftir því hvað ráðandi
öflum hentar í valda og vígbúnaðarkapphlaupinu svo sem
hjáseta Islands á þingi S.Þ. sýndi þegar tillaga Svíþjóðar og
Mexicó var borin undir atkvæði. Hverju svarar þú svo barninu
sem spyr: Af hverju var setið hjá? Erum við ekki á móti
kjarnorkuvopnum? Viljum við ekki stuðla að afvopnun? Við
skulum svara slíkum spurningum hvert fyrir sig og sýna svör
okkar í verki. Fljótum ekki sofandi aðfeigðarósi. Viðeigumekki
að þurfa að líta undan þegar börnin spyrja: Af hverju?
J.A.
2 - NORÐURSLÓÐ