Norðurslóð - 14.12.1982, Blaðsíða 16

Eftirminnilegur jóladagsmorgunn
$igga á Völlum segir írá
Jíiladagsmorgnar bernskunnar
á Yöllunr voru aðjafnaði ákaf-
lega ánægjulegir. Heitt súkku-
|aði og kökur voru bornar í
rúmin til heimamanna tíman-
léga að, morgninum, því alltaf
þurfti mörgu að sinna. Faðir
minn messaði jafnan á Tjörn og
Völlum á jóladaginn og niikið
\ar um dýrðir á báðum stöðurn.
Er fram liðu stundir kom að
því. að ekki þýddi að bíða í
rúminu eftir að mamma eða
Ounna Sigurjóns kæmu með
súkkulaðibakkann upp áloftið.
N'ii urðum við „stelpurnar" að
standa í eldhúsverkum og ræst-
mgum. þær sem heinra voru.
Það mun hata verið jólin
1930. senr við Unnur fóstur-
systir mín höfðum borið höfuð-
^býrgð á ræstingu fyrir jólin og
Sllt tekist svo sem vera bar. Allt
tíreingert í hólf og gólf. hvítar,
stífaðar blúndugardínur fvrir
gluggunum ístofunum, útsaum-
aðir dúkar á skápum og borðunr
til prýði, og annað eftir því.
Jólanóttin leið á hefðbundinn
hátt. Pabbi kom frá því að
messa á Upsum þegar aðrir
heimamenn höfðu matast.
Kveikt var á jólatré, lesinn hús-
lestur og sungnir sálmar.' Að
lokum höfðum við öll drukkið
súkkulaði og kaffi í Norður-
stofunni og flestir fóru í bólið
fyrir miðnætti.
Eitthvað dvaldist okkur Unni.
Ég man að við sátum og spjöll-
uðurn drjúgá stund eftir að allir
aðrir \ oru farnir úr stofunni. en
eirinig okkur sigraði svefn og
þreyta og við gengum til náða
og sváfum vært og rótt.
Ekki var þó langt liðið á
morgun þegar hurðinni að
kvistinum var svipt upp og Kalli
fósturbróðir okkar snaraðist
inn á gólf. snar í hreyfingum og
léttur í rnáli að vanda. „Stelpur,
vitið þið hvað þið hafið gert?
Þið gleymduð að slökkva á
stofulampanum og það er allt
kolsvart af sóti. Mamma er
alveg öskuvond"!
Við hentumst fram úr rúminu
og niður.
„Það er hart að nrega ekki
treysta ykkur til að slökkva ljós,“
voru fyrstu kveðjuorð mömmu,
ólíkt venjulegum morgunkveðj-
unr á hátíðisdegi.
Var að undra þó henni rynni í
skap. Hvíta, hreinþvegna stofu-
loftið, gluggatjöldin, dúkarnir.
veggirnir, bókstaflega allt í
Norðurstofunni var þakið sót-
húð. í fyrstu urðunr við alveg
máttlausar og máttum okkur
varla hræra, en sáum fljótt, að
nú varð að hafa hraðar hendur,
ef ekki átti allt úr skorðum að
ganga. Við kipptum niður
gluggatjöldum, hristúm þau úti
á hlaði, svo að hvítur jólasnjór-
inn dökknaði á vænum bletti,
sörnu aðferð fengu dúkar og
ábreiður. Sumt varð furðu Ijós-
leitt, annað gráhvítt. Dúkar
voru til skipta, en ekki glugga-
tjöld og við ákváðum að láta það
rnæta afgangi að þvo þau. Svo
tókunr við til að hreingera loft
og veggi af nriklum móði méð
aðstoð þeirra Villa og Kalla,
okkar ungu og góðu fóstur-
bræðra. F^abbi var ekkert sér-
lega léttur á brúnina þegarhann
kom niður ogsá vegsummerkin,
en sagði fátt.
Tíminn leið alltof hratt og
nálgaðist messutíma á Tjörn.
„I’abbi, við getum ekki farið
yfirum til að syngja,“ stundi
Unnur kafrjóð og sveitt, „við
erum ekki nærri því búnar."
„Vitleysa", sagði pabbi,
„auðvitað komið þið“.
Mér fannst hann æði ósann-
gjarn þá stundina, en auðvitað
vissi ég þó, að blæmunur yrði á
kirkjusöngnum, ef vantaði
fallegu röddina hennar Unnar í
sópraninn það munaði nú ekki
svo nrikið um rauliö mitt í milli-
röddinni. En ekki kom til mála
annað en hlýða pabba og
gluggatjöldin urðu þá bara að
fara upp með öllum sótskýjun-
um í og skammdegismyrkrið að
skýla þeim og öðrum skuggum,
sem kunnu að leynast á panel-
þiljunum.
Mér er enn í minni hve lúpu-
legar við vorum, þrútnar og
naumast þvegnar sjálfar, þegar
við skokkuðunr niður túnið á
eftir pabba og þeim öðrum, sem
fóru þann jóladag til Tjarnar-
kirkju. Að venju var mamma
heirna og undirbjó kirkjukaffið
nreð þeim, sem henni voru til
aðstoðar. Sjálfsagt hefur verið
full kirkja á Tjörn, þó ég muni
það ekki, en það var ævinlega
við jóladagsmessu. Svo snérum
við heim og þar hófst önnur
messa, önnur hátíðleg guðs-
þjónusta samstillts safnaðar,
allt kunnugleg andlit er litið var
fram á þéttskipaða kirkjubekk-
ina yfir blaktandi kertaljósin
bak við orgelið.
Á eftir var svo að ganga í að
bera fram veitingar í báðum
stofum, sem nú þykja þröngar,
en rúmuðu þó svo undra marga,
enda ekki ofhlaðnar af hús-
gögnum. Það var spjallað og
gert að gamni sínu, hlýjan og
vinarhugurinn jók óendanlegaá
hátíðleika dagsins sem hafði
byrjað heldur óskemmtilega.
Síðan hef ég aldrei gleymt að
slökkva á olíulampa!
Gleðileg jól.
Vellir í Svarfaðardal.
Sigríður Thorlacius.
Auglýsing um innheimtu
þinggjalda á Akureyri, Dal-
vík og í Eyjafjarðarsýslu
Síðasti gjalddagi þinggjalda 1982 var hinn 1. desem-
ber s.l. Er því hér með skorað á alla gjaldendur þing-
gjalda á Akureyri, Dalvík og í Eyjafjarðarsýslu, erenn
hafa ekki gert full skil, að greiða þjöldin nú þegar til
embættisins, svo komist verði hjáóþægindum, kostn-
aði og frekari dráttarvöxtum, er af vanskilum leiðir.
Dráttavextir eru nú 5% fyrir hvern byrjaðan vanskila-
mánuð. ... .
Bæjarfogetinn a Akureyri og Dalvik,
Sýslumaðurinn í Eyjafjarðarsýslu,
8. desember 1982.
Tvær bjartar hlíðar
á hverjum miða
Annars vegar: — góð von þín um veglegan vinning því nær 2/3
hlutar veltunnar fara í vinnínga, og meira en fjórðí hver miði
hlýturvinning.
Hin hliðin, jafnvel enn bjartari: Hver seldur miði á
þátt í því að vonir annarra rætast. Þeirra hundruða sem_
—þuráaá cndurhæfingu og þjálfunafstarff á-Reykja--
lundi að halda.
Auk þeirra 70 öryrkja sem daglega stunda
vinnu sína í nýjum húsakynnum Múlalundar.

Happdrætti SÍBS
16 - NORÐURSLÓÐ