Smávegis - 01.01.1872, Blaðsíða 7

— 7 —
ÓLÍKINDALÆTIN.
Eptir Goetlic.
1.
Gekk jeg títi’ í grœnum lund,
ghilt skein sÁlin Idíða,
hlahna byssu hafiii’ i inund,
hitti eg ineyju fríða.
2.
Faðma vildi’ eg fríða sndt.
en fljótt hún náði spjalla:
„Ef J)ú snertir ú mjer liót,
eg á lijálp mun kalla!“
3.
Brátt til minnar byssu’ eg tók
og bystur gjörði segja:
„Ef einhvern nálgast eg sje hrók,
óðar skal lianu deyja.“
d.
Aptur svarar auðgrund bratt,
ekki þurlti meira:
„Æ. æ! hafðu ekki liátt.
ef cinhver kynni’ að heyra!“
Dlg.
IIRAÐI. — Maður nokkur missti konu sína á
sunnudag; hann ljet jarðsetja liana á mánudaginn,
svrgði hana á þriðjudaginn, bað sjer annarar konu a
niið'vikudaginn og gjörði brúðkaup til liennar a íhnnitu-
daginn. Ilann gjörði heiminn forviða mcð hraða sín-
u,n; en nú koin röðin að heiminum, að gjora liann
forviöa. Kona lians fœddi honum son ld föstuoagmn;
betta gramdist tionuin svo mjög, að hann hengdi sig
á laugardaginn, og var haun svo grafinn á sunnu-
daginn.
HUGULSEMI. — Einu sinni hengdi gamall svíð-
ingur sig, af }iví liann gat ekki fengið 3 skiidmga