Smávegis - 01.01.1872, Blaðsíða 1

<>g
»
*— —•
„Smávegls“ kemur i'K, þá er
koslar 2 sk. núracrið einfalt, en
falt númer. —
vel viðrar,
4 sk. tvö-
)
HJARTASORG OG HORFIN ÁST.
Eitt li.jarta-sprengjandi harmaveinsgal um frost
og ást og fyllirí, hvör fyrr-nefnd og vel-nefnd ást að
liorlin er úr höguin sem húðarbykkja strokvís, samt
á glatstigu gengín, og v-it enginn, hvað af er orðið,
en sem líklega hefir frosið i hel setn Repp á Grinda-
skörðum forðum, og má lialda. hánni tilskila til skálds-
ins. ef linnst, — hamrað saman i 'höfö.t þess lystuga
skálds Kolbcins kvennliolla af tuttugu timbur-
mönniim i tölf gráða frosti.
Gengur upp á þá sorglegu melödlu:
«Hehn er jeg kornimi og liaila’ undir flattm.
1.
Uti var samkvæmiö. Allt bjöst nú heim,
og Aslu jeg íylgja var beðinu.
Jeg var sælasta skepna í skaparans geim;
það skeiu Iika út úr mjer gleðin.