Svava - 01.02.1904, Blaðsíða 7

299
ekki leyfa Japönum að halda herfangi sínu, hvað Port
Avthur áhrærði. Rtíssar höfðu með stjórnkæuskubrögð-
um komið svo ár sinni fyrir borð, að bæði Frakkar og
Þjóðverjar risu öndverðir upp gegn þessu áformi Japaua.
Sú skoðun kom þá fram hjá stórþjóðunum, að ef Jap-
an tæki Port Arthur, væri stígið fyrsta sporið í þá átt
að sundurlima Kínveldi, en það þóttust þær þá ekki
vilja vera frumkvöðlar að. Mönnum duldist ekki, að
bak við þiuna úrskurð stórþjóðanna, muudi liggja eitt-
hvað annað en eintóm góðmenska gagnvart Kinverjum,
euda kom það síðar í ljós. En eins og kunnugt er, urðu
Japanar í það sinn að hlíta dómsákvæði vestrænu
sfórveldanna og láta Port Arthur aftur af hendi til Kín-
verja.
En svo leið ekki á löngu, þar til tíminn fór að leiða
í Ijós, að Kússar rnundu hafa verið að skara eld að sinni
kökn, þegar þeir fengu Frakka og Þjóðverja til að
skera úr málum þiir eystra. Því tveim árum síðar, eða
árið 1896, veittu Kínverjar líússum einkaróttindi til
að byggjii járnbraut gegn um Manchúría. Þá ruku
Stórveldin upp til handa og fóta og mótmæltu slíkri
aðferð, en Rússum tókst að spekja þau og veita þeim
fulluægjandi úrlausu á tiltæki sínu, en uudir niðri róru
þeir öllum árum að því, að ná sjálftr fótfestu þar eystra
en bægja öðrum stórveldum frá.