Svava - 01.02.1904, Blaðsíða 14

306
),Mér þykír mjög leiðiulegt, pabbi, að framkoma mín
geðjast þéi' illa’, avaraði Alioe drembin.
„Nei. dóttir míu, þú inútt ekki mjsskilja mig. Eg
liefi ekkert að setja út á haua; en inér þykir leiðinlegt,
að aðrir auðsýui eigi sama viðmót, gagnvart háum sem
lágum, sem eg gjörj. En eg er sannfœrður ura, að þú
gjörir það fyrir orð mín, að sýna þessum unga inanní
alúð og kurteisi. Ilann er sendimaður Sir Rayes, þess
Vegna verðum við að taka á móti honuin, seln það vmri
hanb sjálfur’.
Töfrandi bros lók á vörum hinnar stoltu meyjar,
Uin leið og hún lagði hendur um háls föður sínum og
ruælti:
„Elsku pabbi, þú getur haft hvern sem þú vilt í
heimboði. líg er ekki eins hrokafull sem þúheldur’.
„Kæra Alice’, svaraði faðir hennar í viðkvænv-
um róm. „Þú ert indœl dóttir, en uokkuð dramb-
BÖm’.
Hin drambsamasta mœr i Ewjlandi, var lafði Alice
— erfinginn að Ulverscroft — kölluð hvarvetna. Eu
Undarlcgt ruá það þykja, að dramb hennar og stærilæti
olli heuni ekki óvildarmauna. Henni var það sVo eðli-
legt.
Húu var nítján ára görnul, og liafði á síðustu tveim