Víkurfréttir - 27.10.2005, Side 28

28 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Minningarorð
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fríhafnarinnar,
Holtaskóla og Félags leiðsögumanna
á Suðurnesjum.
Fyrir hönd sona, foreldra, systra
og annara vandamanna ,
Þórarinn Þórarinsson.
Þökkum innilega fyrir auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát og útför
Sigrúnar Gunnarsdóttur,
Austurgötu 24,
Keflavík.
Ragnhildur Jónasdóttir,
Ólafur Jónasson, Kristólína Ólafsdóttir,
Þórarna Jónasdóttir, Sigfús Guðbrandsson,
Einar Jónsson,
Finnur Thorlacius og Sara Hrund,
Ari Thorlacius og Bylgja,
Jón og Bjarni Sigfússynir.
Halldóra S. F. Thorlacius,
frá Bæjarskerjum,
lést að Garðvangi laugardaginn 22. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
✝
Ástkær vinkona og frænka,
Elín Ása Jónsdóttir frá
Baldursheimi, Eyjafirði,
áður búsett í Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sl. 18. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Einar Guðberg Gunnarsson og vandamenn.
Ást in mín! Hún er erf ið og ill-
sætt an leg sú stað reynd að þú
sért far in. En það er hugg un
harmi gegn hversu gott það er
að minn ast þín. Mað ur get ur
ekki varist brosi, það fylgdi þér
svo mik il gleði. Sig rún var sann-
kall að ur gleði gjafi. Í raun fjör-
kálf ur. Hún kom öll um í gott
skap með sínu geislandi brosi
og dill andi hlátri. Ekki þótti
henni síð ur gam an að standa í
smá sprelli. Það var því ekki að
undra að hún var sér lega vina-
mörg, vina sem sóttu mik ið í
henn ar fé lags skap. Enda höfð-
ingi heim að sækja. Það var
því oft glatt á hjalla.
Of an á allt þetta var hún svo við-
ræðu góð með sér lega hlýja og
nota lega nær veru. Sig rún var
vin ur vina sinna. Alltaf boð in
og búin að veita öðr um hjálp-
ar hönd. Ná unga kær leik ur inn
var henni í blóð bor in. En hún
var líka fylg in sér og gat átt til
að vera þrjósk ari en allt sem
þrjóskt er ef hún var viss í sinni
sök. Þá mátti hún ekki vamm
sitt vita. Allt varð að standa sem
staf ur á bók.
Sig rún var vík ing ur til all ra
verka. Sam visku semi, ná-
kvæmni og vand virkni ein-
kenndu öll henn ar verk. Þá er
sama hvar bor ið er nið ur: Í
vinn unni, heim il inu eða hverju
öðru því sem hún tók sér fyr ir
hend ur. Út úr húsi fór Sig rún
aldrei nema vel til fara og vel
til höfð. Smekk vísi og snyrti-
mennska ein kenndu allt henn ar
far: Á heim il inu, í klæða burði
eða förð un. Engu of hlað ið.
Gest ir okk ar höfðu oft á orði
hversu góð ur og hlý leg ur andi
ein kenndi heim il ið. Heim il ið
end ur spegl aði svo vel henn ar
lund ar far.
Ég hafði stund um orð á því við
hana hve guð hafi ver ið í góðu
skapi þeg ar hann var að setja
hana sam an. Enda sama hvar
á hana var lit ið. Ég ætla ekki
að fara tí unda það hér nema
að nefna það sem all ir sáu. And-
lit ið. Hún hafði, og þá ekki
bara í mín um huga, ein fald lega
hið ful komna and lit. Þessi sindr-
andi stóru gull fal legu augu,
var irn ar þykk ar og svo fal lega
lag að ar. Stíl hreint, ef ég ætti að
reyna lýsa and liti henn ar í einu
orði. Henni var líka oft líkt við
Hollywood stjörn una hana Ang-
eliu Jolie. Sig rún var bara enn
þá fal legri.
En það voru aug un sem föng-
uðu mig um árið. Fyr ir rúm um
ára tug. Við höfð um alltaf jafn
gam an að rifja upp það augna-
blik er augu okk ar mætt ust í
fyrsta sinni. Þetta var á kosn-
inga vöku útí bæ. Ég er að
ganga þar inn og verð lit ið yfir
sal inn sem var full ur af fólki.
Í hin um end an um var boð ið
upp á veit ing ar. Þar fyr ir inn an
veit inga borð ið stóð Sig rún við
af greiðslu og augu okk ar mætt-
ust. Hjörtu okk ar tóku kipp!
Þessu kalli urð um við að svara.
Við viss um það bæði. Það var
ást við fyrstu sýn. Það var mik ið
lífs lán að kynn ast slíkri konu og
slíkri ást. Það er líka góð til finn-
ing, sú vissa að ást in var enn að
vaxa allt þar til að yfir lauk. Yfir
því fyllist ég gleði og auð mýkt.
Miss irinn er mik ill, sökn uð ur-
inn sár. En ást okk ar er ei líf!
Hún nær út fyr ir gröf og dauða.
Sig rún er enn að minna á sig og
hef ur sinn hátt inn á því. Þannig
hef ég hana grun aða um að hafa
kippt í spotta nú eft ir að hún
skildi við þenn an heim. Þeg ar
ég ræddi við org anist ann um
laga val ið við út för ina kom í
huga minn að við átt um okk ur
lag sem var í til huga líf inu „lag ið
okk ar“. En mér var ómögu legt
að muna nafn lags ins, flytj end ur
hvað þá lag lín una. Nú voru góð
ráð dýr! Okk ar upp á halds sjón-
varps þátt ur sem við mátt um
alls ekki missa af var „Það var
lag ið“ með Hemma Gunn.
Nema hvað, er ég sett ist fyr ir
fram an þátt inn á laug ar dags-
kvöld ið fyr ir út för ina kem ur
ekki „lag ið okk ar“ sem heit ir
„It´s all around“ og var mjög
vin sælt á sín um tíma í flutn ingi
Wet Wet Wet. Mér var brugð ið
en fyrst og fremst hræð ur.
Einnig hafði hún sitt lag á því
að minna mig á upp á halds lag ið
sitt „Blakk“. Ég leyfi mér að full-
yrða að hún hafi ekki haft meira
yndi af nokkru öðru lagi nema
þá helst „Rósinni“. Er ég vakn-
aði nú á út farar dag inn henn ar
gat ég ekki varist brosi er mér
var lit ið út um glugg ann. Mér
fannst ég sjá Sig rúnu í veðr inu.
Heið skírt, logn og sól. Eða vænt-
um þykju, hlýju og gleði. Veðr ið
var Sig rún.
Sú hlýja og sá kær leik ur sem
við mætt um frá vin um og starfs-
fólki 11- G/LHS við Hring braut
er ómet an legt. Takk, öllsöm ul!
Góð vin ur okk ar Sig rún ar, Guð-
mund ur Kr. Sig urðs son orti til
henn ar ljóð í minn orða stað.
Hann seg ist reynd ar bara hafa
hald ið á penn an um. Því er hann
hafi sest nið ur að morgni þess
sext ánda hafi ljóð ið kom ið nær
full skap að í einu hend ingskasti.
Hann hafi mátt hafa sig all an
við að fylgja penn an um eft ir.
Slík ur var kraft ur inn. Penn inn
hafi hrein lega flog ið áfram.
„Ást in mín!”
Í stjörn ur fagr ar starði
það streymdi þrá frá þér.
Og veistu! Fyrr en varði
þú varst í faðmi mér.
Í un aðs reit við und um
þig und urfagra leit.
Í faðmi mín um fund um
hvað fög ur ást er heit.
Ég klökk ur kvæð ið skrifa
og kveð þig ást in mín.
Þitt töfra ljós mun lifa
sá ljómi aldrei dvín.
Ég bið með hlýju hjarta
að helga þessa stund.
Guðs un aðs birt an bjarta
þig beri á sinn fund.
Takk fyr ir allt ást in mín. Þú
varst mér og strák un um okk ar
mik ill happa feng ur. Við sjá umst
síð ar. Ég elska þig!
Þinn að ei lífu!
Þór ar inn(Tóri)
Sig rún og Þór ar inn(Tóri) á góðri stundu.
Mynd in er tek in á heim ili þeirra 31.12. s.l.
Sig rún Gunn ars dótt ir frá Krók völl um í Garði, síð-ast til heim il is að Aust ur-
götu 26, Kefla vík lést 12. októ-
ber eft ir skamma sjúkra hús-
legu. Hún var dótt ir hjón anna
Gunn ars Ragn ars Svein björns-
son ar og Þóru Hall dórs dótt ur.
Sig rún á tvo upp komna syni þá
Gunn ar Ragn ar og Bjarna Jón.
Eft ir lif andi sam býl is mað ur Sig-
rún ar er Þór ar inn Þór ar ins son.
Syn ir hans eru Þór ar inn Örn
og Þor gils Arn ar. Sig rún var
starfs mað ur Frí hafn ar inn ar á
Kefla vík ur flug velli. Hún var
jarð sung in frá Kefla vík ur kirkju
21. októ ber s.l.
Sig rún Gunn ars dótt ir - Kveðja
- f. 01.06 1959 -d. 12. 10. 2005
FRÉTTASÍMINN
SÓLARHRINGSVAKT
898 2222