Víkurfréttir - 21.12.2006, Blaðsíða 37

VÍKURFRÉTTIR I FIMMTUDAGURINN 21. DESEMBER 2006 37STÆRSTA FRÉTTA- OG AUGLÝSINGABLAÐIÐ Á SUÐURNESJUM
����������
�����������������
�����������������
���������������
������������������������
Hvernig voru þín uppvaxtarár í Kefla-
vík?
Ég var bæði í Barnaskólanum sem nú er
Myllubakkaskóli og í Gaggó eða Holta-
skóla, þá skipti maður um skóla eftir 6.
bekk. Ég var mikill
bókaormur og las
allar bækur sem
ég náði í og bóka-
safnið á Mánagöt-
unni hjá Búkka
var minn upp á-
halds stað ur. Ég
var í mjög góðum
vin kvenna hópi
í gaggó og mér
fannst þau ár frá-
bær, Hjálmar Árna
kenndi okkur og
ég held að hann sé
besti kennari sem
ég hef haft. Síðan
fór ég í Mennta-
skólann við Sund
og þá urðu sam-
skiptin minni við
stelpurnar í Keflavík en ég held samt
ennþá ágætis sambandi við nokkrar
þeirra.
Áttu þér einhverja sérstaka minningu
tengda Keflavík?
Ég vann í byggingarvinnu á sumrin á
menntaskólaárunum og það var hörku
púl en skemmtilegt. Við systurnar Ás-
dís og ég byggðum m.a. raðhúsin við
Suðurgarð eða a.m.k .lögðum okkar af
mörkum til þess - eða þannig. Ég man
nú eftir einu tilviki þegar við vorum að
ljúka við þetta verk og vorum settar í
að tyrfa lóðina, þá keyrðu einhverjir
gonnar fram hjá
og öskruðu græna
hliðin upp ! Við
höfðum ekki alveg
húmor fyrir þessu
og fannst nú að
okkur vegið. Pabbi
hvatti okkur syst-
urnar áfram í jafn-
rétt isbaráttunni
og v ið lærð um
a ð s t ý r a by g g -
ingarkrananum
h a n s s e m v a r
þá með al þeirra
fyrstu í Keflavík.
Mig minnir nú að
steypubílstjórarnir
haf i ekki ver ið
alltof spenntir fyrir
að steypa með ein-
hverjum stelpukjánum, en létu sig hafa
það og fóru að lokum að treysta okkur
og þannig mjökuðumst við áfram í jafn-
réttisátt.
Hefur þú enn einhver tengsl við gömlu
heimahagana?
Stór hluti af fjölskyldunni býr þar enn,
mamma og pabbi og tvö systkini mín
og ég heimsæki þau reglulega. Það er
alltaf gaman að líta við í Sparisjóðnum,
ég vann þar um tíma -það eru nú orðin
ein tuttugu ár síðan en þar er alltaf vel
tekið á móti manni og mesta furða hvað
maður þekkir marga ennþá ! Það er langt
síðan ég fór á fermingarbarnamót en það
er ágætis vettvangur til að hitta gamla
kunningja og vini. Ljósanóttin ykkar frá-
bæra, er líka gott tækifæri en ég hef farið
á hana tvisvar sinnum.
Hvernig kom til að þú settist að á Akur-
eyri og fórst í pólitíkina þar?
Ég vann sem hótelstjóri á Akureyri og
kynntist þar manninum mínum. Við
bjuggum fyrstu árin í Reykjavík og Hafn-
arfirði og fluttum svo norður 1997. Ég
hafði alltaf haft áhuga á pólitík en það
er stundum ekki auðvelt að finna dyrnar
inní flokksstarfið þegar maður er ekki al-
inn upp í stúdentapólitíkinni. Kunningi
okkar hjóna hafði samband við mig um
veturinn 2001 til að athuga með hvort að
ég hefði áhuga á að taka sæti á lista sem
ég og gerði og tók þá 4. sæti hjá Sjálfstæð-
isflokknum. Mér fannst mjög gaman að
taka þátt í þessu starfi og hafa áhrif á
stefnu og framtíð bæjarfélagsins og sá
að ég hafði fundið mína syllu. Í prófkjöri
okkar sl. febrúar stefndi ég síðan á 2.
sætið og fékk það.
Hvert liggur metnaður þinn í stjórn-
málum?
Ég hef mikinn áhuga á sveitarstjórnar-
málum og er afar spennt að setjast í bæj-
arstjórastólinn hér á Akureyri. Á sveit-
arstjórnarsviðinu er fjallað um öll þau
mál sem standa íbúunum hvað næst.
Metnaður minn í stjórnmálum snýst um
að skapa gott og öruggt samfélag fyrir
börnin mín og búa í haginn fyrir okkur
öll. Það er mikilvægt að mínu mati að
allt landið sé byggt og þessi þróun að
allir safnist saman á SV horninu er ekki
góð að mínu mati. Þess vegna er nauðsyn-
legt að hér nyrðra verði öflugt mótvægi
og valkostur við höfuðborgarsvæðið.
Það þarf að lyfta grettistaki í samgöngu-
málum á milli landshluta - bæði bæta
hringveginn og leggja hálendisveg.
Við erum með mikinn og flókinn rekstur
hér á Akureyri sem samanstendur af
hefðbundnum verkefnum bæjarfélaga
ásamt því að sjá um heilsugæsluna,
málefni fatlaðra og öldrunarheimili og
fleira. Þessi mál eru öll jafn mikilvæg
og verkefni til að leysa. Ég myndi vilja
sjá mikið fleiri verkefni færð frá ríkinu
til sveitarfélaganna, við höfum góða
reynslu af því sem reynslusveitarfélag og
það á hiklaust að læra af þeirri reynslu.
Til þess að það verði að veruleika þurfa
sveitarfélögin að stækka og sameinast og
það er verkefni næstu ára.
Það er ljóst að það eru mörg svæði í heim-
inum sem vildu hafa þau ,,vandamál“
sem Ísland á við að eiga, því ég tel það
vera forréttindi að búa hér á landi. Við
eigum að kunna að meta þau og standa
vörð um þau lífsgæði og áherslur sem
hér eru.
Sigrún er 40 ára gömul, dóttir hjónanna Jakobs Árnasonar og Jóhönnu Kristinsdóttur Hún nam
hótelstjórnun í Lucerne í Sviss og lauk námi í nútímafræðum við Háskólann á Akureyri árið 2001.
Jafnréttisbarátta í byggingarvinnu