Víkurfréttir - 16.04.2015, Blaðsíða 14

14 fimmtudaginn 16. apríl 2015 • VÍKURFRÉTTIR
Chai & Engifer morgunboost
Það hefur farið um mann smá kuldahrollur upp á síðkastið og því ég hef ég sótt óvenju mikið
í hitagefandi jurtir og krydd eins og cayenne pipar, chili, svartan pipar og engifer hér og þar í
matinn minn. Ég nota þessi krydd reyndar almennt mikið í súpur og pottrétti en hef líka tekið
upp á því að skutla þessu í boostið mitt á morgnana. Ég er búin að finna æðislega bragð-
góða samsetningu þar sem þessum ofurkryddum er laumað í boostið og líkaminn nýtur
góðs af heilsueflandi áhrifunum, enda fjölþætt áhrif þessara krydda vel þekkt á heilsuna
þ.á.m. aukið blóðflæði, bólgueyðandi áhrif og örvandi áhrif á efnaskiptin. Ég kýs að nota
lífrænt jurta-hráfæðisprótein í þennan drykk en þetta er hreint og náttúrulegt prótein án
allra aukaefna og gefur góða fyllingu og orku inn í daginn. Skutlið öllum hráefnunum í
blandarann og best er að drekka þennan samstundis meðan drykkurinn er mátulega heitur.
1 heitur bolli af rauðrunnate (frá Clipper)
1 tsk kanill
½ tsk allrahanda krydd
2 tsk engifer duft
½ bolli möndlumjólk eða kókósmjólk
1-2 msk möndlusmjör
Smá lífrænt hunang eða vanillustevía til að sæta
1 skúpa lífrænt plöntu-próteinduft (ef vill)
(t.d. Warrior blend vanilla frá Sunwarrior)
Heilsukveðja, Ásdís grasalæknir.
www.facebook.com/grasalaeknir.is, www.instagram.com/asdisgrasa, www.grasalaeknir.is
HEILSUHORNIÐ
ÁSDÍS
GRASALÆKNIR
SKRIFAR
11VÍKURFRÉTTIR • miðvikudaginn 1. apríl 2015
pósturu vf@vf.is-aðsent
Á á r i n u 2 0 0 6 stýrði undir-
rituð Ráðgjafar-
stofu fyrir starfs-
fólk varnarliðsins
vegna brotthvarfs
þess. Ánægjulegur
hluti starfseminnar
var að hafa milli-
göngu um ný störf
fyrir starfsfólk, störf sem urðu m.a.
til við flutning á starfsemi fyrir-
tækja eins og Já og vöruhúss Penn-
ans til Reykjanesbæjar.
Um þessar mundir, tæpum níu árum
seinna, hefur markaðsumhverfi Já
breyst og Já hefur því ákveðið að loka
þjónustuveri sínu í Reykjanesbæ.
Eftir standa átta starfsmenn, kon-
ur, sem flestar hafa starfað hjá fyrir-
tækinu lungann af þeim tíma sem
þjónustuverið í Reykjanesbæ hefur
verið starfrækt.
Já stendur ekki á sama um afdrif
starfsfólksins og fékk fyrirtæki mitt,
Carpe Diem markþjálfun og ráð-
gjöf, til að veita starfsfólki stuðning
og ráðgjöf við atvinnuleit. Er þetta
ekki í fyrsta sinn sem Já leitar til
okkar með verkefni sem þetta og er
virðingarvert að skynja þann velvilja
sem að baki býr er breytingar knýja
að dyrum.
Tilefni þessara skrifa er að vekja at-
hygli á því frábæra starfsfólki sem
verður á lausu frá og með 1. júní
nk. Þær eiga það sameiginlegt að
vera einstaklega þjónustulundaðar
og fullar tilhlökkunar fyrir nýjum
áskorunum og tala af virðingu um
vinnuveitandann þó skilji nú leiðir.
Flestar eru þær konur á besta aldri
sem standa sína plikt og leggja alúð í
störf sín. Vanti þig starfsmann í gesta-
móttöku, á skrifstofu eða annað, ekki
hika við að leita þær uppi eða hafa
samband við undirritaða. Þeir vinnu-
staðir sem njóta krafta þeirra í fram-
tíðinni njóta góðs af áralangri reynslu
og metnaði.
Helga Jóhanna Oddsdóttir
Carpe Diem markþjálfun og ráðgjöf
■■ Helga Jóhanna Oddsdóttir skrifar:
Frábært starfs-
fólk á lausu
Ég h e f áv a l l t talið mig vera
frekar fordóma-
lausa, vel félags-
lega þenkjandi og
almennt vel upp-
lýstan einstakling.
Ég er félagsráð-
gjafi að mennt og
var að klára námið
þegar sonur minn Leó Austmann
fór í greiningu. Þegar Leó var 5 ára
fékk hann formlega greiningu hjá
Greiningarstöð ríkisins, dæmigerð
einhverfa og þroskahömlun. Áfallið
var mikið í byrjun, við vissum ávallt
að eitthvað var að en þarna varð það
eitthvað svo endanlegt. Við hjónin
settumst fljótlega eftir greiningu
niður og fórum yfir allt umhverfið
í kringum strákinn, hverju þyrfti að
breyta, hvað væri gott eins og það
væri og fleira. Fórum yfir búsetu
okkar, vinnutíma okkar, dvöl og
aðstoð á leikskólanum, vini og allt
sem tengdist hans félagslegu stöðu.
Aldrei ræddum við um íþróttir
fyrir hann eða veltum því fyrir
okkur hvar væri best fyrir hann að
æfa íþróttir, við töldum bara ein-
hverra hluta vegna að íþróttir yrðu
ekki hluti af hans umhverfi.
Oft verða tilviljanir í lífinu sem
breyta miklu
Oft verða tilviljanir í lífinu sem
breyta miklu og svo varð hjá okkur
sem betur fer. Sumarið áður en Leó
átti að hefja nám í grunnskóla var
auglýst sundnámskeið fyrir börnin
í Vogunum. Sá sem var með sund-
námskeiðið hét Ingi Þór Einarsson
sem margir þekkja er tengjast sundi
fatlaðra. Ég mæti með Leó á nám-
skeiðið full efasemda um hvort hann
geti verið með hinum börnunum og
hvort þjálfarinn ráði við eða skildi
fötlun hans. Ingi er fljótur að taka
hann í laugina og vísa mér frá á
meðan æfingin var með orðunum
„hvað af hverju ætti hann ekki að
geta verið með“. Þar með var sundá-
hugi Leós komin og sáum við for-
eldrar hvað hann naut þess að vera
á æfingum. Þá fyrst fórum við að
ræða um hvort íþróttir ættu að vera
hluti af hans félagslega umhverfi og
hversu gott það væri fyrir hann. En
efinn var mikill þar sem við sáum
fyrir okkur að það eina sem væri í
boði væri að æfa með almennu félagi
þar sem önnur börn væru almennt
getumeiri en hann. Hræðslan var að
sá áhugi sem var komin myndi hverfa
hratt ef hann væri ávallt síðastur að
öllu á æfingum. Sonur okkar er með
mikið keppniskap og hjá honum
skiptir alltaf miklu máli í hvað sæti
hann er, hvort sem það er á æfingu
eða móti þá er árangurinn skráður.
Þegar sundnámskeiðinu lauk talaði
Ingi við okkur foreldrana og hvort
við vildum ekki koma með strákinn
í NES- Íþróttafélag fatlaðra á Suður-
nesjum. Viðbrögð okkar beggja var
„Ha – Barnið okkar, af hverju?“ Aldr-
ei hafði hvarflað að okkur að hann
ætti rétt á eða erindi í að æfa íþróttir
með fötluðum. Eftir að hafa rætt
þetta aðeins og Ingi sannfært okkur
um að sonur okkar ætti fullt erindi
inn í það íþróttafélag ákváðum við
að mæta á kynningarkvöld hjá NES
og í kjölfarið ákváðum við að prófa
að leyfa honum að æfa einn vetur hjá
NES. Besta ákvörðun sem við gátum
tekið.
Sundtökin á
vatnsheldum miðum
Hann var rosa ánægður þegar hann
byrjaði að æfa sund með NES, en átti
erfitt með að taka við munnlegum
leiðbeiningum frá þjálfara og muna
þær alla leiðina yfir sundlaugina. Við
vorum svo heppin að Katrín Ruth
Þorgeirsdóttir, þroskaþjálfi, sem er
aðstandandi og ritari stjórnar NES
bauðst til þess að aðstoða við að finna
lausn. Hún hannaði vatnshelda miða
sem voru með sundtök framan á og
broskarl aftan á, hver sundgrein var
með sérstakan lit og prófaði Ingi að
nota þetta kerfi og þetta var algjör
bylting. Hann varð miklu öruggari
á æfingum og fékk hvatningu eftir
hverja ferð, nokkuð sem hann þurfti
á að halda. Hann notar ekki mið-
ana lengur enda búinn að æfa sund í
bráðum 4 ár hjá NES en hann notar
ennþá litaflokkunina á sundgreinum.
Ég er enn stundum spurð að því af
hverju strákurinn minn æfir ekki
sund í sínu bæjarfélagi, yrði svo
miklu einfaldara fyrir okkur. Jú það
má vera að það sé rétt en þetta snýst
ekki um okkur foreldrana heldur um
hvað er best fyrir hann og það er klár-
lega að æfa með íþróttafélagi fatlaðra
að okkar mati. Hann þarf að vera á
æfingum þar sem honum er mætt á
þeim stað sem hann er á hverju sinni,
þar sem æfingar eru einstaklingsmið-
aðar og iðkendur fá þann stuðning
og umhverfi sem þau þurfa hverju
sinni. Almennu félögin eru flest mjög
góð en það eru almennt fleiri börn
að æfa á móti hverjum þjálfara en
hjá íþróttafélögum fatlaðra og er
það vegna þess að þau þurfa meiri
stuðning og aðstoð á æfingum, sér-
staklega þegar þau eru minni. Sumir
eiga við líkamlega fötlun að stríða og
aðrir við andlega fötlun en öll þurfa
þau yfirleitt einhvern stuðning til að
læra að æfa íþróttir. Þegar um er að
ræða andlega fötlun eins og hjá okkar
barni þá sést það kannski ekki alltaf
á þeim og þess vegna held ég að ég
fái svona oft þessa spurningu um af
hverju hann æfi með NES og er ef-
laust líka ástæðan fyrir okkar eigin
efa um að hann ætti erindi að æfa
með íþróttafélag fatlaðra.
Sonur minn hefði alveg getað æft
með almennu félagi en ég tel að
hann hefði aldrei náð þeim árangri
sem hann hefur náð í sundi í dag og
íþróttaáhugi hans hefði ekki orðið
svona mikill. Hann talar um að það
er gaman að æfa íþróttir en ekki í
skólanum og ekki í frímínútum sem
staðfestir þá skoðun okkar að hann
þurfi og eigi að æfa með íþróttafélagi
fatlaðra þar sem hann fær að njóta sín
á jafnréttisgrundvelli og á möguleika
á að vera góður, jafnvel fyrstur. Hann
er svo upptekinn af því að æfa íþróttir
í dag að hann er líka í frjálsum og í
íþróttaskóla þar sem þemabundnar
æfingar eru.
Mikil þekking til
innan íþróttafélaga fatlaðra
Það er mikil þekking til innan
íþróttafélaga fatlaðra og tel ég að það
er einn auka bónus af því að fara með
barnið mitt á æfingar hjá NES. Ég
hitti aðra foreldra sem skilja mig svo
vel, hafa gengið í gegnum svipaða
hluti oft og það er ómetanlegt. For-
eldrar skiptast á reynslu, vitneskju
um réttindi, deila sigra barna sinna
og fleira. Þetta tengslanet er og á
ávallt að vera hluti af svona starfsemi
að mínu mati. Þó svo að fjölskyldur
flestra sýni mikin skilning og stuðn-
ing þá er ýmislegtsem þeir skilja ekki
sem eiga ekki fatlað barn.
Við höfum líka verið mjög heppin
með NES, það er mikið félagslíf
innan félagsins. Mánaðarlegir hitt-
ingar sem auka tengsl og samskipti
á milli iðkenda og aðstandenda sem
er bara af hinu góða. Mikið er í boði
fyrir iðkendur og hefur Leó verið
duglegur að nýta sér það flest og
þykir fátt skemmtilegra en að fara til
NES hvort sem það er á æfingu eða
hitting, skiptir ekki öllu máli, bara að
vera með. Hann hefur eignast marga
góða vini í gegnum NES sem er mikil
styrking fyrir hann félagslega. Hann
hefur líka farið tvisvar til Malmö að
keppa í sundi með NES og ferðirnar
verið alveg frábærar og mikil upp-
lífun.
Það er erfitt að koma því til skila með
orðum hvað sundið og æfingarnar
hjá NES hafa gefið honum. Hann
hefur fengið mikla sjálfsstyrkingu,
sjálfsaga og mikilvæga hreyfingu og
er þá fátt eitt talið. Hann veit að hann
getur verið góður í íþróttum, hann
veit að hann er ekki sá eini sem er
ekki að passa inn í „normal“ kassann,
hann er sem sagt ekki einn í sinni
stöðu. Hann hefur hitt aðra krakka
sem eru eins og hann eða hafa aðrar
fatlanir en geta samt gert allt eins og
hann, það er mjög þroskandi að upp-
lifa það. Hann lýsir því best sjálfur
af hverju hann á að æfa með NES.
Þegar tveir vinir hans voru að spyrja
hann af hverju hann vildi æfa með
NES en ekki Þrótti (sem er í okkar
bæjarfélagi) svaraði hann fljótt og
örugglega:
„Af því það er betra fyrir mig,
ég er sko líka góður í íþróttum.“
Drífa B. Gunnlaugsdóttir
Móðir iðkanda í NES
■■ Drífa B. Gunnlaugsdóttir, móðir iðkanda í NES skrifar:
Ha? Barnið mitt?
Möndlu- og hindberjamuffins
Framundan er páskafrí með börnunum í góðu yfirlæti og þá getur verið notalegt að nostra
svolítið í eldhúsinu og baka fyrir heimilisfólkið. Þessar muffins eru mjög gómsætar fyrir
s áa sem stóra g tilvalið að skella í eina svona uppskrif og taka t.d. með í sumarbús að-
inn eða ferðalagið. Gleðilega páska!
2 b heilar möndlur
½ b kókósflögur
1 tsk vínsteinslyftiduft
½ b kókóspálmasykur
1 tsk vanilluduft eða dropar
½ b fljótandi kókósolía
½ b fersk eða frosin hindber
4 egg
• Hitið ofninn í 170°C.
• Raðið 12 stk muffins formum á bökunarpappír.
• Malið möndlur fínt í matvinnsluvél.
• Blandið saman í skál þurrefnum.
• Pískið saman í sér skál eggjum, olíu, vanillu og sætuefni.
• Hægt að nota önnur sætuefni eins og sukrin gold, sugarless sugar,
erythriol eða xylitol ef vill.
• Blandið eggjablöndu út í skál með þurrefnum.
• Hellið deiginu í muffins form og bætið hindberjum ofan á (þrýsta þeim létt ofan í deigið).
• Bakið í 20 mín eða þar til muffins kökurnar eru orðnar gylltar.
Heilsukveðja, Ásdís grasalæknir.
www.facebook.com/grasalaeknir.is, www.pinterest.com/grasalaeknir
HEILSUHORNIÐ
ÁSDÍS
GRASALÆKNIR
SKRIFAR
11VÍKURFRÉTTIR • miðvikudaginn 1. apríl 2015
pósturu vf@vf.is-aðsent
Á á r i n u 2 0 0 6 stýrði undir-
rituð Ráðgjafar-
stofu fyrir starfs-
fólk varnarliðsins
vegna brotthvarfs
þess. Ánægjulegur
hluti starfseminnar
var að hafa milli-
göngu um ný störf
fyrir starfsfólk, störf sem urðu m.a.
til við flutning á starfsemi fyrir-
tækja eins og Já og vöruhúss Penn-
ans til Reykjanesbæjar.
Um þessar mundir, tæpum níu árum
seinna, hefur markaðsumhverfi Já
breyst og Já hefur því ákveðið að loka
þjónustuveri sínu í Reykjanesbæ.
Eftir standa átta starfsmenn, kon-
ur, sem flestar hafa starfað hjá fyrir-
tækinu lungann af þeim tíma sem
þjónustuverið í Reykjanesbæ hefur
verið starfrækt.
Já stendur ekki á sama um afdrif
starfsfólksi s og fékk fyrirtæki itt,
Carpe Diem markþjálfun og ráð-
gjöf, til að veita starfsfólki stuðning
og ráðgjöf við atvinnuleit. Er þetta
ekki í fyrsta sinn sem Já leitar til
okkar með verkefni sem þetta og er
virðingarvert að skynja þann velvilja
sem að baki býr er breytingar knýj
að dyrum.
Tilefni þessara skrifa er að vekja at-
hygli á því frábæra starfsfólki sem
verður á lausu frá og með 1. júní
n . Þær eiga það sameiginlegt að
vera einstaklega þjónustulundaðar
og fullar tilhlökkunar fyrir nýjum
áskorunum og tala af virðingu um
vinnuveitandann þó skilji nú leiðir.
Flestar eru þær konur á besta aldri
sem standa sína plikt og leggja alúð í
störf sín. Vanti þig starfsmann í gesta-
móttöku, á skrifstofu eða annað, ekki
hika við að leita þær uppi eða hafa
samband við undirritaða. Þeir vinnu-
staðir sem njóta krafta þeirra í fram-
tíðinni njóta góðs af áralangri reynslu
og metnaði.
Helga Jóhanna Oddsdóttir
Carpe Diem markþjálfun og ráðgjöf
■■ Helga Jóhanna Oddsdóttir skrifar:
Frábært starfs-
fólk á lausu
Ég h e f áv a l l t talið mig vera
frekar fordóma-
lausa, vel félags-
lega þ nkjandi og
almennt vel upp-
lýstan einstakling.
Ég er félagsráð-
gjafi að mennt og
var að lára námi
þegar sonur minn Leó Austmann
fór í greiningu. Þegar Leó var 5 ára
fékk hann formlega greiningu hjá
Greiningarstöð ríkisins, dæmigerð
einhverfa og þroskahömlun. Áfallið
var mikið í byrjun, við vissum ávallt
að eitthvað var að en þarna varð það
eitthvað svo endanlegt. Við hjónin
settumst fljótlega eftir greini gu
niður og fórum yfir allt umhverfið
í kringum strákinn, hverju þyrfti að
breyta, hvað væri gott eins og það
væri og fleira. Fórum yfir búsetu
okkar, vinnutíma o kar, dvöl og
aðstoð á leikskólanum, vini og allt
sem tengdist hans félagslegu stöðu.
Aldrei ræddum við um íþróttir
fyrir hann eða veltum því fyrir
okkur hvar væri best fyrir hann að
æfa íþróttir, við töldum bara ein-
hverra hluta vegna að íþróttir yrðu
ekki hluti af hans umhverfi.
Oft verða tilviljanir í lífinu sem
breyta miklu
Oft verða tilviljanir í lífinu sem
breyta miklu og svo varð hjá okkur
sem betur fer. Sumarið áður en Leó
átti að hefja nám í grunnskóla v r
auglýst sundnámskeið fyrir börnin
í Vogunum. Sá sem var með sund-
námskeiðið hét Ingi Þór Einarsson
sem margir þekkja er tengjast sundi
fatl ðra. Ég mæti með Leó á ám-
skeiðið full efasemda um hvort hann
geti verið með hinum börnunum og
hvort þjálfarinn ráði við eða skildi
fötlun hans. Ingi er fljótur að taka
ha n í laugina og vísa mér frá á
meðan æfingin var með orðunum
„hvað af hverju ætti hann ekki að
geta verið með“. Þar með var sundá-
hugi Leós komin og sáum við for-
eldrar hvað hann naut þess að vera
á æfingum. Þá fyrst fórum við að
ræða um hvort íþróttir ættu að vera
hluti af hans félagslega umhverfi og
hversu gott það væri fyrir hann. En
e inn var mikill þar sem við sáum
fyrir okkur að það eina sem væri í
boði væri að æfa með almennu félagi
þar sem önnur börn væru almennt
getumeiri en hann. Hræðslan var að
s áhugi sem var komin myndi hverfa
hratt ef hann væri ávallt síðastur að
öllu á æfingum. Sonur okkar er með
mikið keppniskap og hjá honum
skiptir alltaf miklu máli í hvað sæti
hann er, hvort sem það er á æfingu
eða móti þá er árangurinn skráður.
Þegar sundnámskeiðinu lauk talaði
Ingi við okkur foreldrana og hvort
við vildum ekki koma með strákinn
í NES- Íþróttafélag fatlaðra á Suður-
nesjum. Viðbrögð okkar beggja var
„Ha – Barnið okkar, af hverju?“ Aldr-
ei hafði hvarflað að okkur að hann
ætti rétt á eða eri di í að æfa íþróttir
með fötluðum. Eftir að hafa rætt
þetta aðeins og Ingi sannfært okkur
um að sonur okkar ætti fullt erindi
inn í það íþróttafélag ákváðum við
að mæta á kynningarkvöld hjá NES
og í kjölfarið ákváðum við að prófa
að leyfa honum að æfa einn vetur hjá
NES. Besta ákvörðun sem við gátum
tekið.
Sundtökin á
vatnsheldum miðum
Hann var rosa ánægður þegar hann
byrjaði að æfa sund með NES, en átti
erfitt með að taka við munnlegum
leiðbeiningum frá þjálfara og muna
þær alla leiðina yfir sundlaugina. Við
vorum svo heppin að Katrín Ruth
Þorgeirsdóttir, þroskaþjálfi, sem er
aðstandandi og ritari stjórnar NES
bauðst til þess að a stoða við að finna
lausn. Hún hannaði vatnshelda miða
sem voru með sundtök framan á og
broskarl aftan á, hver sundgrein var
með sé stakan lit g prófaði Ingi að
nota þetta kerfi og þetta var algjör
bylting. Hann varð miklu öruggari
á æfingum og fékk hvatningu eftir
hverja ferð, nokkuð sem hann þurfti
á að halda. Hann notar ekki mið-
ana lengur enda búinn að æfa sund í
bráðum 4 ár hjá NES en hann notar
ennþá litaflokkunina á sundgreinum.
Ég er enn stundum spurð að því af
hverju strákurinn minn æfir ekki
sund í sínu bæjarfélagi, yrði svo
miklu einfaldara fyrir okkur. Jú það
má vera að það sé rétt en þetta snýst
ekki um okkur foreldrana heldur um
hvað er best fyri hann og það er klár-
lega að æfa með íþróttafélagi fatlaðra
að okkar mati. Hann þarf að vera á
æfingum þar sem honum er mætt á
þeim stað sem hann er á hverju sinni,
þar sem æfingar eru einstaklingsmið-
aðar og iðkendur fá þann stuðning
og umhverfi sem þau þurfa hverju
sinni. Almennu félögin eru flest mjög
góð en það eru almennt fleiri börn
að æfa á móti hverjum þjálf ra en
hjá íþróttafélögum fatlaðra og er
það vegna þess að þau þurfa meiri
stuðning og aðstoð á æfingum, sér-
sta lega þegar þau eru minni. Sumir
eiga við líkamlega fötlun að stríð og
aðrir við andlega fötlun en öll þurfa
þau yfirleitt einhvern stuðning til að
læra að æfa íþróttir. Þegar um er að
ræða andlega fötlun eins og hjá okkar
barni þá sést það kannski ekki alltaf
á þeim og þess vegna held ég að ég
fái svona oft þessa spurningu um af
hverju hann æfi með NES og er ef-
laust líka ástæðan fyrir okk r eigin
efa u að hann ætti erindi að æfa
með íþróttafélag fatlaðra.
Sonur minn hefði alveg getað æft
með almennu félagi en ég tel að
h nn hefði aldrei náð þeim árangri
sem hann hefur náð í sundi í dag og
íþróttaáhugi hans hefði ekki orðið
svona mikill. Hann talar um að það
er gaman að æfa íþróttir en ekki í
skólanum og ekki í frímínútum sem
staðfestir þá skoðun okkar að hann
þurfi og eigi að æfa með íþróttafélagi
fatlaðra þar sem hann fær að njóta sín
á jafnréttisgrundvelli og á möguleika
á að ver góður, jafnvel fyrstur. Hann
er svo upptekinn af því að æfa íþróttir
í dag að hann er líka í frjálsum og í
íþróttaskóla þar sem þemabundnar
æfingar eru.
Mikil þekking til
innan íþróttafélaga f tl ðra
Það er mikil þekking til innan
íþróttafélaga fatlaðra og tel ég að það
er einn auka bónus af því að fara með
barnið mitt á æfingar hjá NES. Ég
hitti aðra foreldra sem skilja mig svo
vel, hafa gengið í gegnum svipaða
hluti oft og það er ómetanlegt. For-
eldrar skiptast á reynslu, vitneskju
um réttindi, deila sigra barna sinna
og fleira. Þetta tengslanet er og á
ávallt að vera hluti af svona starfsemi
að mínu mati. Þó svo að fjölskyldur
flestra sýni mikin skilning og stuðn-
ing þá er ýmislegtsem þeir skilja ekki
sem eiga ekki fatlað barn.
Við höfum líka verið mjög heppin
með NES, það er mikið félagslíf
innan félagsins. Mánaðarlegir hitt-
in ar sem auka tengsl og samskipti
á milli iðkenda og aðstandenda sem
er bara af hinu góða. Mikið er í boði
fyrir iðkendur og hefur Leó verið
duglegur að nýta sér það flest og
þykir fátt skemmtile ra n ð fara til
NES hvort sem það er á æfingu eða
hitting, skiptir ekki öllu máli, bara að
vera með. Hann hefur eignast marga
góða vini í gegnum NES sem er mikil
styrking fyrir hann félagslega. Hann
hefur líka farið tvisvar til Malmö að
keppa í sundi með NES og ferðir ar
verið alveg frábærar og mikil upp-
lífun.
Það er erfitt að koma því til skila með
orðum hva sundið og æfingarnar
hjá NES hafa gefið honum. Hann
hefur fengið mikla sjálfsstyrkingu,
sjálfsaga og mikilvæga hreyfingu og
er þá fátt eitt talið. Hann veit að hann
getur verið góður í íþróttum, h nn
veit að hann er ekki sá eini sem er
ekki að passa inn í „normal“ kassann,
hann er sem sagt ekki einn í sinni
stöðu. Hann hefur hitt aðra krakka
sem eru eins og hann eða hafa aðrar
fatlanir e geta samt gert allt eins og
hann, það er mjög þroskandi að upp-
lifa það. Hann lýsir því best sjálfur
af hverju hann á að æfa með NES.
Þegar tveir vinir hans voru að spyrja
hann af hverju hann vildi æfa með
NES en ekki Þrótti (sem er í okkar
bæjarfélagi) svaraði hann fljótt og
örugglega:
„Af því það er betra fyrir mig,
ég er sko líka góður í íþróttum.“
Drífa B. Gunnlaugsdóttir
Móðir iðkan í NES
■■ Drífa B. Gunnlaugsdóttir, móðir iðkanda í NES skrifar:
Ha? Bar ið mitt?
Möndlu- og hindberjamuffins
Framundan er páskafrí með börnunum í góðu yfirlæti og þá getur verið notalegt að nostra
svolítið í eldhúsinu og baka fyrir heimilisfólkið. Þessar muffins eru mjög gómsætar fyrir
smáa sem stóra og tilvalið að skella í eina svo a uppskrift og taka t.d. með í sumarbústað-
inn eða ferðalagið. Gleðilega páska!
2 b heilar möndlur
½ b kókósflögur
1 tsk ínsteinslyftiduft
½ b kókóspálmasykur
1 tsk vanilluduft eða dropar
½ b fljótandi kókósolía
½ b fersk eða frosin hindber
4 egg
• Hitið ofninn í 170°C.
• Raðið 12 stk muffins formum á bökunarpappír.
• Malið möndlur fínt í matvinnsluvél.
• Blandið saman í skál þurrefnum.
• Pískið saman í sér skál eggjum, olíu, va illu og sæt efni.
• Hægt að nota önnur sætuefni eins og sukrin gold, sugarless sugar,
erythriol eða xylitol ef vill.
• Blandið eggjablö du út í skál með þurrefnum.
• Hellið deiginu í muffins form og bætið hindberjum ofan á (þrýsta þeim létt ofan í deigið).
• Bakið í 20 mín eða þar til muffins kökurnar eru orðnar gylltar.
Heilsukveðja, Ásdís grasalæknir.
www.facebook.com/grasalaeknir.is, www.pinterest.com/grasalaeknir
HEILSUHORNIÐ
ÁSDÍS
GRASALÆKNIR
SKRIFAR
Valur Margeirsson er fallinn frá en hann lést 8. apríl sl.
Hann er upphafsmaður baða í
Bláa lóninu og uppgötvaði lækn-
ingamátt lónsins við orkuver
Hitaveitu Suðurnesja í Svartsengi
fyrstur manna. Valur hafði séð
viðtal við verkfræðing hjá hita-
veitunni sem sagði að ekki væri
ólíklegt að psoriasis-sjúklingar
gætu haft gott af því að liggja í
lóninu.
Valur „baðaði sig þarna lang-
fyrstur allra, til að kanna lækninga-
mátt þessa affallssjávar. „Á þeim
tíma sögðu menn að ég hlyti að
vera kolbrjálaður að ætla mér að
taka þennan mikla sjéns og fara
að baða mig í þessum „drullu-
polli“ eins og yfirlæknirinn orðaði
það, en það var í byrjun septem-
ber 1981. Í fyrsta lagi væri botninn
stórhættul gur vegn hvassra og
beittra hraunnibba sem auðveld-
lega hefðu getað skaðað mann og í
öðru lagi gætu ýmis eit re ni v rið
í þessum legi sem gætu verið stór-
skaðleg heilsunni, auk þes sem
hitastigið væ i mjög sveiflukennt
og gætu menn því brennt sig alvar-
lega. Enginn ildi leypa ér þarna
ofan í og varð ég að fá sérstakt leyfi
frá þáverandi hitaveitustjóra, Ing-
ólfi Aðalsteinssy , se í upphafi
neitaði mér alfarið u þessa „fífl-
djörfu ævintýramennsku“ eins og
hann orðaði það, enda hefðu men
forðast að ko ast í snertingu við
þennan lög. En ég gafst ekki upp
og að lokum samþykkti itaveitu-
stjórinn að lí a í ina áttina, en þetta
yrði alfarið á mína eigin ábyrgð.
Upphafsma ur baða í lá lón nu f llinn frá
Það v r því talsverð spe na eðal
starfsmanna Hitaveitu nar, þegar
ég mætti í fyrsta skipti til að baða
ig, enda höfðu þeir á orði a ég
væri sá fyrsti sem rey di þessa
böðun. En svo ég geri langa sögu
stutta að þá fann ég strax að þ rna
h fði eitthvað merkilegt átt sér s að.
Mig hætti t.d. að klæja á 3ja degi
og áður en mánuðurinn var liðinn
var ég nánast blettalaus. Eitthvað
sem ég hafði ekki verið, frá því að
ég fékk sjúkdóminn á unga aldri,“
segir Valur Margeirsson í grein í
Víkurfréttum. Í greininni sagðist
Valur upphafsmaðu þess að baða
s g í lónunu og jafnframt hafi h nn
kallað lónið í Svartsengi Bláa lónið í
viðtali við blaða ann Vísis á árinu
1981.
„Ég minnist þess að áður en ég fór
í þessa böðun, þá hafði ég s m-
band vi húðlækn mi n, þar sem
ég tjáði honum fyrirætlanir mínar.
Hann hafði enga fordóma gagnvart
þessum hugmyndum og hvatti mig
til að prófa. Yfirlæknir húðdeildar-
i nar á Landspítal num v r hins
vegar á öðru máli og taldi að þetta
væri drullupollur sem engin áhrif
myndi hafa.
Þess má svo geta að sífellt fleiri og
fleiri fóru að mæta þarna og baða
sig með sömu áhrifum og ég hafði
upplifað. Frá upphafi lá ég aldrei
á þessum upplýsingum og vildi að
sem flestir gætu notið þess lækn-
ing átta em ég hafði uppgötvað
á eigin spýtur,“ sagði Valur í grein-
inni í Víkurfréttum.
Útför Vals Margeirssonar verður
gerð frá Keflavíkurkirkju á morgun.
Styrktarreikningur hefur verið
stofnað r veg a útf rarinna , í
nafni dóttur hans, Ástu Valsdóttur.
R ikni gur 0142-05-005517 Kt:
050169-3249. Fólk er hvatt til að
setja í skýringu „Í minningu Vals“.
Úrklippa úr Vísi frá árinu
1981 þar sem er fjallað um
böð Vals Margeirssonar í
lóninu í Svartsengi.
Magni söngvari
var góður en það
voru tónleika-
gestir líka eins
og sjá má að
ofan.
STUÐ Í STAPA!
F.v.: Erla, Svana, Guðni,
Herborg og Guðjón.
Tómas, Magga, Ragn-
hildur og Jónas.
F.v.: Magnús Torfa, Björk,
Oddný, Lovísa og Jón N.
Stefán Dimmusöngvari fór mikinn
í söngnum og eignaðist marga
nýja aðdáendur þetta kvöld.
Fimmtudaginn 16. apríl 2015 kl. 19:00 á Flughóteli
Hafnargötu 57 í Reykjanesbæ.
Dagskrá:
1. Skýrsla stjórnar fyrir síðasta starfsár.
2. Endurskoðaðir reikningar fyrir sí astliðið.
reikningsár lagðir fram til samþykktar.
3. Kosningar (stjórn og skoðu armenn reikninga).
4. Kosnir fulltrúar á aðalfund Krabbameinsfél gs Íslands.
5. Önnur mál.
6. Fræðsluerindi. Halldór Jónsson jr. bæklunarskurðlæknir
ytur erindi um krabbamein í toðker.
Félagar og velunnar r Krabbameinsfélags Suðurnesja
eru hvattir til að mæta.
Stjórnin.
AÐALFUNDUR