Víkurfréttir - 12.11.2015, Qupperneq 12

12 fimmtudagur 12. nóvember 2015 • VÍKURFRÉTTIR
Einni bestu laxveiðitíð er ný lokið og einn af rúmlega sjö-
þúsund löxum ársins var tíma-
mótafiskur hjá Hjálmari Árna-
syni, skólameistara og stangveiði-
manni. Hann var fimmhundrað-
asti laxinn sem hann veiðir og
hann náðist í Ytri-Rangá. Hjálmar
er einn af þessum mögnuðu veiði-
mönnum sem lætur sér ekki duga
að veiða heldur skráir alla fiska
sem hann veiðir og hefur gert frá
því sá fyrsti kom á land.
„Eftirminnilegasti laxinn er auð-
vitað sá sem ég veiddi síðast. Með
skráningunni hef ég hins vegar
getað rifjað reglulega upp viður-
eignirnar og því má segja að hver
lax hafi verið veiddur margsinnis,
a.m.k. veitt manni margfalda
ánægju. Nokkrir hafa verið erfiðari
en aðrir. Þannig náðist einn 91
sm í Kvernu – hliðará í Skógá – nú
í haust. Tók í fremur litlum hyl
og hægum straumi. Glíman með
kengbogna stöng allan tímann
stóð í tvær klukkustundir þar sem
risinn rauk tvisvar upp úr hylnum
og hamaðist á afar grunnu vatni.
Ef ekki hefði komið til snilldar-
löndun, Magnúsar vinar míns,
hefði höfðinginn sloppið.“
Hjálmar segir að ótrúlegt en satt þá
gleymist þeir fiskar illa sem sleppa.
„Maður man allt of vel þessa sem
sluppu. Fyrsti laxinn er líka eftir-
minnilegur sem og sá númer 500.
Ánægjan var síst minni á þeim
nýjasta. Veiðidellan er einfaldlega
frábær. Hvergi hleður maður batt-
eríin betur og hvílist jafn vel sem í
veiðiferð þó maður komi eitthvað
slæptur heim.“
Félagsskapurinn
skiptir miklu máli
„Það er erfitt er að velja uppáhalds-
ána. Í raun er það sú á sem ég veiði
í hverju sinni. Eftirvæntingin og
spennan er alltaf jafn mikil þegar
maður setur græjurnar saman
í upphafi veiðiferðar. Þá skiptir
gífurlega miklu máli að vera í
góðum félagsskap. Hef verið svo
lánsamur að vera nánast alltaf með
frábærum félögum. Reyndar held
ég að á meðan menn eru við veiðiá
þá verða þeir hluti af umhverfinu
og veiðimenn – flestir – hugsa eins:
Vilja lesa ána, spá í hvar fiskur liggi,
líklegir tökustaðir og finna rétta
agnið.Ekki síður er gaman að finna
hvernig alvöru veiðimenn eru fúsir
að deila reynslu sinni og þekkingu
– benda á hvar veiðivon sé o.s.frv.
Það er mjög gaman að upplifa slíkt
á bökkunum.“
Vitlaus fiskur í háfinum
Ég hef annars haldið mestri tryggð
við Flóku í Borgarfirði og Laxá í
Leir. Í þessum ám höfum við veitt
í mörg herrans ár og alltaf upplifað
ný ævintýri. Held að Miðfellsfljótið
í Laxá í Leir sé flottasti veiðihylur í
heimi enda óteljandi ævintýri orðið
þar. Affallið hefur komið skemmti-
lega á óvart og þá hefur Skógá alltaf
verið mér einkar eftirlát. Frægasta
sagan þaðan er þegar við félagarnir
lentum í miklu flóði með ófrýni-
lega litaðri Skógá. Fiskurinn þjapp-
aði sér við ármótin að Kvernu. Óli
skóli (Arnbjörnsson) var búinn
að setja í marga fiska sem tóku
grannt og losnuðu. Hann setur svo
í enn einn og biður Dodda Matt
að taka kvikindið í háfinn. Doddi
skellir háfinum út í og rífur hann
upp með myndarlegum fiski. Það
var bara vitlaus fiskur því Óli var
enn með kengbogna stöngina. Þá
hættum við veiði þann daginn.
Svona má endalaust telja upp um
hverja á hvern veiðistað. Þetta er
bara mitt sport. Enn titra ég alltaf
í hnjánum eftir að fyrsta laxi sum-
arsins sem hefur verið landað
(gjarnan í Flóku). Sennilega má
kalla þetta ást á veiðigyðjunni,“
segir Hjálmar.
Hjálmar Árnason er einn af duglegustu stangveiðimönnum
landsins. Nú í haust veiddi hann 500. laxinn sinn en það er ekki nóg
með að hann sé með mikla veiðidellu. Hann gerir meira:
SKRÁIR HVERN
EINASTA LAX
Gleymast illa þeir sem sleppa. Að skrá veidda fiska gefur mikla ánægju.
-viðtal
Hjálmar fékk fyrsta laxinn, veiddan á flugu í áni Flóku en þar hefur kapp-
inn veitt árlega í tæp 30 ár - stundum
tvisvar á ári. Svona lýsir Hjálmar Flóku:
„Einn af gjöfulli stöðum þar var lengi
Formaður. Ólgaði gjarnan af stökkvandi
fiskum. Kom þar með Ingvari, syni mín-
um. Hafði áður fengið eina flugtöku í
Rangi en misst þann fisk eftir stutta en
snarpa viðureign. Merkilegt hvað maður
man vel þá sem sleppa. Setti Green Butt
nr. 12 undir og kastaði efst í Formann.
Lét strauminn bera flugu og línu og strax
fiskur á. Flugulax sem lét dólgslega en
varð að játa sig sigraðan eftir langa viður-
eign. Þetta var reyndar ekki neitt til að
stæra sig af því flugufjandinn var á kafi í
kviðnum á fyrsta flugulaxinum.
Öllu glæsilegri var Maríulax sonarins, Ing-
vars Hjálmarssonar. Gerðist í Flóku, nánar
tiltekið í Neðstahyl í efra gljúfrinu. Pabb-
inn lýsir þessu svona: „Ingvar var ekki
nema 11 ára gamall. Pabbi hans hafði skellt
honum á kastnámsekið
um vorið og hnýtinga-
námskeið um veturinn.
Pabbinn sýndi honum
hvar hann ætti að byrja
efst í strengnum og fikra
sig rólega niður hann. Á
meðann ætlaði sá gamli
að kíkja hvernig væri
umhorfs efst í gljúfrinu.
Á leið til baka blasti
við ógleymanleg sjón. Við gljúfuropið stóð
drengurinn með kengbogna stöng! Karlinn
hljóp af stað allt hvað af tók, datt á leiðinni,
öslaði yfir ána og kom móður og másandi að
veiðimanninum með þessum orðum: „Ró-
legur, Ingvar minn, rólegur.“ Ég man enn
undrunarsvipinn á drengnum þegar hann
leit á æstan pabba sinn
með þessum orðum: „Ég
er rólegur pabbi.“ Þrátt
fyrir æstan föður landaði
strákurinn fimm punda
fiski. Þetta var Maríulax
Ingvars veiddur á Rauða
Frances nr. 12 með gull-
krók. Hnýtt af Ingvari
sjálfum. Geri aðrir betur.
Þess má geta að Rauð
Frances á gullkrók nr. 12 er sú fluga sem ég
nota langmest enda gjöful með afbrigðum.
Nú til dags veiði ég eingöngu á flugu. Hef
samt ekkert á móti maðki, spún eða devon.
Mest er það fyrir leti sem ég held mig núna
við fluguna eingöngu. Nenni ekki að vera
með öll vopnin á lofti. Flugan er einföldust,
hreinlegust og ekkert síður gjöful en hinar
beiturnar. Menn eiga bara að veiða á það
sem leyfilegt er og það sem þeim líður vel
með“.
En þetta „rugl“ að skrá
alla fiska sem maður veiðir?
„Að skrá veidda fiska hefur gefið manni
mikla ánægju. Reglulega kíkir maður á
skýrsluna og rifjar þá upp hverja viðureign.
Þannig má segja að veiðiskýrslan láti mann
njóta hvers fiskjar oftar en einu sinni“.
Fyrsti flugulaxinn „kvið-tekinn“
Hjálmar veiddi
fyrsta flugulaxinn
á Green Butt Maríulax Ingvars
veiddur á Rauða
Frances nr. 12
með gullkrók
Ólafur Jón Arnbjörnsson fær hjálp hjá Dodda Matt við löndun sem háfaði annan lax en þann sem Óli var með á.