Víkurfréttir - 25.08.2016, Qupperneq 25

25fimmtudagur 25. ágúst 2016 VÍKURFRÉTTIR
Jónína segir það hafa verið skemmti-
lega tilbreytingu og að ekki hafi
skemmt fyrir að Kolbrún sé heimsins
besti kokkur og með góða nærveru.
„Ég er kannski aðeins karlmannlegri
en hún en við eigum handavinnuna
sameiginlega. Það gafst þó lítill tími í
handavinnu hjá okkur en við gátum
spjallað um hana þegar við hittumst
í mat.“ Jónína segir sjómennsku ekki
eiga við alla, hvort sem um konur eða
karla sé að ræða, og að gerðar séu jafn
miklar kröfur til líkamlegs styrks hjá
kynjunum.
Svaðilför um sjóræningjaslóðir
Á flutningaskipum Eimskips hefur
Jónína siglt um heimsins höf, til að
mynda til Nýfundnalands, Kanada,
Bandaríkjanna og til ýmissa landa í
Evrópu. Fyrr í sumar fór hún í ferð
til Manilla á Filippseyjum en þangað
var verið að selja eitt skipa Eimskips,
Selfoss. Leiðin lá meðal annars um
svæði í nágrenni Sómalíu þar sem sjó-
ræningjar hafa látið til skarar skríða.
Á þeim slóðum voru vopnaðir verðir
um borð í Selfossi og allar aðgöngu-
leiðir girtar af með gaddavír. Jónína
segir sjóræningjana reyna að líta út
eins og fiskimenn og að líklega hafi
þau séð til þeirra. Ráðist var á skip á
þessum slóðum sólarhring áður og
eftir að Selfoss sigldi þar um. „Sjó-
ræningjarnir eru með allan útbúnað
til að klifra upp í skipin. Þar taka þeir
skipverja í gíslingu og krefjast lausnar-
gjalds af útgerðunum,“ útskýrir Jónína
sem var með hníf á sér alla ferðina. Til
allrar hamingju þá réðust sjóræningjar
ekki á Selfoss. Á leiðinni var komið
við í Egyptalandi og sagði lögregla
við áhöfnina að Jónína væri í mikilli
hættu þar því hún væri kona, henni
gæti verið rænt. „Skipverjarnir fóru að
skellihlæja og sögðu að þetta yrði líka-
lega eins og í Kardimommubænum,
að þeir myndu bara skila mér aftur,“
segir Jónína og hlær.
Hún segir ferðina hafa verið skemmti-
lega en líka tekið á líkamlega og and-
lega. „Það er ekki fyrir alla að halda
svona langa ferð út enda reynir þetta
töluvert á, sérstaklega þegar farið er
yfir hættusvæði.“ Hitinn á Rauða-
hafi, Indlandshafi og Kínahafi var líka
mikill, eða allt upp í 51 gráðu og missti
Jónína sex kíló í ferðinni vegna hitans.
Missti puttann vegna
eitrunar á sjónum
Áður en Jónína byrjaði að vinna á
flutningaskipum hjá Eimskip var hún
á fiskveiðum og þá aðallega á línu-
bátum. Í einum túrnum fékk hún lítið
sár á löngutöng vinstri handar. Sárið
gréri ekki og í það kom eitrun sem svo
barst um allan líkamann. Eftir það var
puttinn lamaður og var svo fjarlægður
því hann olli Jónínu óþægindum.
Ljóst var að eitrunin gæti komið aftur
upp ef Jónína myndi halda áfram á
fiskveiðum og því ákvað hún að færa
sig yfir á flutningaskipin. Hún segir
starfið mjög fjölbreytt og skemmtilegt
en að það geti að sama skapi stundum
verið erfitt. „Maður öðlast mikla
reynslu á sjónum og er alltaf að sjá
eitthvað nýtt. Svo er allra veðra von.
Til dæmis fór skipið nánast á hlið um
síðustu jól. Þá vorum við á leiðinni til
Bandaríkjanna og veðrið var svakalegt
alla leiðina. Ég viðurkenni að á átt-
unda degi var ég orðinn svolítið þreytt
á að sjá ekki til lands. Það var mikil
ísing en þetta hafðist allt hjá okkur.“
Fyllist hugarró á sjónum
Ferðirnar geta tekið fimm til tíu vikur
og stundum er Jónína á sjó yfir jól og
páska. Hún segir að fjarvistir frá fjöl-
skyldunni venjist. „Ég reyni að stilla
hugann þannig að ég er bara á sjónum
þangað til ég kem í land. Ég hugsa
auðvitað mikið heim til fólksins míns
en ekki þannig að ég telji niður dagana
þangað til ég kem í land. Er þetta ekki
kallað að lifa í núinu?“ segir Jónína og
brosir. Hún segir það eiga mjög vel við
sig að vera á sjónum enda hafi hún
aldrei verið sjóveik. „Þetta er virkilega
skemmtilegt starf enda félagsskapur-
inn góður og góður andi um borð.
Við getum fíflast með næstum því allt
og ég kann vel við það. Helst vil ég
vera á sjónum það sem eftir er.“ Jónína
fyllist hugarró þegar hún er nálægt
sjónum, sama þó að starfið geti verið
líkamlega erfitt þá skipti það engu því
sjórinn veiti andlega hvíld. Jónína býr
við Vallargötu í Sandgerði, stutt frá
sjónum. „Ég myndi þó vilja búa nær
sjónum en ég geri og helst af öllu hafa
hann alltaf fyrir augunum.“
dagnyhulda@vf.is
Jónína missti puttan vegna sýkingar þegar hún var á fiskveiðum. Eftir það fór hún
að sigla með flutningaskipum.
Helst vil
ég vera á
sjónum það
sem eftir er
LAGNAÞJÓNUSTA SUÐURNESJA
ÓSKAR EFTIR STARFSMÖNNUM
Vegna góðrar verkefnastöðu þurfum við að bæta í hóp flottra starfsmanna okkar.  Við leitum af öflugum einstaklingum sem treysta sér til að gera það sem
þarf til þess að ná árangri í krefjandi umhverfi.  Lagnaþjónusta Suðurnesja er stærsta pípulagningarfyrirtækið á Suðurnesjum með starfstöðvar bæði í Grin-
davík og Reykjanesbæ. Samhennt fyrirtæki sem tileinkar sér stundvísi,samviskusemi og fagleg vinnubrögð.
ALMENN PÍPULAGNINGARVINNA
Við leitum að einstakling vönum pípulögnum,meis-
tara,sveini eða verkamanni vönum byggingarvinnu.
Þurfa að vera sjálfstæðir,þjónustuliprir og vera tilbúnir
að tileinka sér nýjungar.
NEMAR
Hefur þú áhuga á því að læra pípulagnir? Við erum að
leita af einstaklingum sem hafa áhuga á því að læra
pípulagnir og komast á samning.
Umsóknir skal senda á lagnaths@simnet.is