Dagsbrún - 01.04.1893, Page 14

gömlu þessum orðum: „Guð sagði: ,verði hiti/ og sjá það vav
liarla gott“ En hvar í liggja þá gæði liitans, Hinn gamli iiiti
í iðrum jarðar lijálpar enn til, að lialda hnottinum lifandi, en sólar-
iiitinn snýr vetri í sumar, dauða í iíf, lætur vindana blása, elf-
urnar renna, trén laufgast og fénaðinn lifa. Er þetta nú ekki
guðdómleg sköpuni Iiversu guðdómlegt myndi oss ekki finnast
það, ef vér gætum séð sjálfan Guð, með eigin liendi, kveikja
eldinn á arni vorurn 1 Og þó er það enn furðulegra, að þessi ó-
sýnilega hönd skuli hafa fyllt jörðina hitamagni undir fótum vor-
uin, eins og hún væri fótvermir, og kveikt þenna mikla arin-eld
sólarinnar, sem hóimarnir þyrpast utan um, eins og heimilisfólk í
húsi einu, til þess, að draga þaðan þœgindi, næring og líf. Ef
að þyngðarlögmálið, sem verkar hnattlögun heimanna, verður guð-
dómlegt í augum skáldins, liversu fremur verður þá ekki hitalög-
málið guðdómiegt, sem vermir þessa lieima.
[Framhald næst.]
Smávegis.
Kéra Sam. Jones flutti nýlega ræðu fyrir fjölda manns. Meðal
annars óskaði hann þess, að allir þeir stæðu upp, er fara vildu
til himnaríkis. Eins og viö var að húast. risu því nær allir á
i'ætur. Þá biður klerkur þá, að rísa upp, sem ætluðu sér að f.ira
í neðri staðinn. í fyrstu verður enginn til að standa á fætur, en
ioks rís upp langur grannur, grindhoraður náungi af einum hinna
öftustu bekkja og segir : „I rauninni ætlaði ég mér aldrei að fara
í ne ðri staðinn, en svo að blessaður presturinn verði ekki einn,
þá skal ég verða honum samferða.“
Slcömmu áður en hinn nrfnkenndi stjórnvitringur Itala Cavour
greifi dó, átti juerkur maður frakkneskur tal við hann. Gat þá
Cavour þess, að iiann sæi það á öllum merkjum, að afarmikil bilt-
ing væri að nálgast í heiminum. Hanu sagði sig langaði mikið
til þess, að lifa það, að verða sjónar og heyrnarvottur að henni,on
sér mundi ekki auðnast það. Iíann sagði, að andi mannsins væri,