Dagsbrún - 01.01.1894, Blaðsíða 12

8
Orðið og hugmyndin
„J e hovah“ eða „Jahve.“
Eftir C. L. Abbott.
(Lausleg þýðing).
----MQ------
Gyðingar stafsettu nafnið á guði sínum Y.h.w.h. Báru þeir svo
niikla virðmgu fyrir nafninu „Guð,“ að lesencluin liinna helgu rita
var bannað, að nefna þetta nafn, eftir því sem það var ritað þarnu,
og því höfðu þeir í staðinn nafnið ,,Adonai,“ sem þýðir: drottinn.
Þessi virðing fyrir nafni g-uðs þeirra var bygð á Levit. 24, 16., þar
sem hannað er, að leggja nafn guðs við hégóma. Þetta leiddí seinna
til þess, að enginn nema prestamir vissu, hvernig átti að hera nafuið
fram, og loksins óx helgi þess svo, að þeir vissu það ekki heldr. Það
er sagt að Símon „hinn réttláti,-* er uppi var um 300 fyrir ICrist, hafi
verið hinn seinastí, er kunni að hera nafnið fram, en síðan hann leið
onginn.
Þegar „Massoretar" fundu upp hljóðstafa merkin* milli 600 og
800 árum eftir Krist, þá bættu þeir ínn í nafnið ,,Ylnvh“ hljóðstöfun-
um : e, o og a, svo að nafnið varð þá: Yehowali.
En þegar vér sjáum það, að G-yðingar sjálfir viðrkenua, að fram_
burðrinn á nafninu sé glataðr, þá hlýtr sú spurning að koma oss til
hugar: hvaða víssu höfum vér fýrir því, að þessir liljóðstafir séu hinir
róttu 1 Hvemig vissu Gyðingar, hvaða hljóðstafi átti að setja inn í
nefnið, þegar þeir aLdreí höfðu hevrt það framhorið, aldrei heyrt hljóð-
íð í orðinu ? Menn hafa áðr deílt allmikið um þetta og liafa deilur
þær nú falliö níðr.
Nafnið á guði komr og 43 sinnum fyrir sem Yah, en alls staðar,
noina á einum stað, hafa þýðendmir hreytt því og lagt það út: „drott-
ínn.“ Þetta nafn „Yah“ á guði, finst í mörgum orðum öðrum, svo sem
í Esajah, ~EA\jah, halleliyci/i (líkt og nöfn norrænu guðanna koma fram
í öðrum orðum og nöfnum, svo sem: Þórsteinn, Þórmóðr, Þór-
valdr o. s. frv,).
* Alt til þess tíma var enginn hljóðstafr í ritmáli Gyðinga, mátti því
Iesa hvert orð á marga vcgu, og spruttn af því villur margar og
„innblástrsleysi.11