Dagsbrún - 01.01.1894, Síða 14

10
nem brjósímylkingum. Þetta eí guðinn, sem innblAstrinn erfrákom-
inn og valdið hefir hinum óttalegu trúhoðunarstríðum í 19 liundruð
ár, þetta er guöinn prestanna, þeir hafa' klætt hann í gyðinglegau, ka-
þólskan, presbyterianskan, lúþerskan búning, en látum hann ekki
lengr vera vorn Guð, setj um guð Krists í hans stað, hinn kærleikrsríká
guð, og láturn hanu drottna í vorum hjöitum og verka þar frið og ein-
drægni og bróðrást, on deyða hræsnina og lygiua, sem nii gagnsýrir
svo tíma þá, er vér lifum á, að menn stynjandi og andvarpandi ganga
til hinna helgustu athafna, til að hræsna fyrir guði og heyra, liver
bezt geti skrökvað á þeim stað, þar sem hann er tilbeðinn.
Athuganir við sköpunarsöguna.
XII.
Siðferdisleg ug andleg slcöpun.
Með fám orðum slcal loks minst á hina æðri andlegu sköpun, þótt
e'kki sé liún eina áþreifanleg og hin. Fyrst fékkst maðrinn við að ná
valdi yfir náttúrunni, en síðan fór hann að ná valdi yfir sjálfum sér.
Um leið og maðrinn var að temja villidýrin, tamdi liann einnig sjálf-
an sig, um leið og hann ræktaði jörðina breytti hanu ástríðum síuum
með þyrnum þeirra og þistlum í blóm og ávexti, um leið og hann
fræddist um lög náttúrunnar, þroskaðist sála hans samkvæmt lögmáli
henhaf, og um leið og liann bygði sér skýli og heimili, lagði haun
gruudvöllinn að mannúð og mentun. Samíiira lieimilislífinu byrjar
mannfélagið. Vér gátum séð förboða familíunnar í blóminu, og onn
þá skýrara hjá spendýrinu, en nú byrjar hún til fulls með manninunr
Hjónaband manna er tengt fullkomnari böndum og afkvæmi þeirra or
Uið upp með meiri nmliyggju og um lengri tíma. Familíurnar sam-
einuðu sig ogmynduðu ríki, ríkiu sameinuðu sig og mýnduðu þjóðir
or einlægt urðu stærri og stærri með margbreyttu fyrirkomulagi.
Jafnframt því, sem þetta borgaralega félag þroskaðist, þroskaðist
féttlætishugmyndin líka. Þegar, er menn fara að eiga félag saman’
fara þeir að meta og virða réttiudi hvers annars. Boðorðin verða
þcim opinberuð, rituð með enn þá skýrara letri, en á steintöflunum