Dagsbrún - 01.01.1894, Blaðsíða 18

14
nieir eða minna af hinum risavöxnu konungamyndum. Þær sitja oft
á stóli með höndur lagðar á kné, tröllslegar að vexti, hver ein höggvin
ut ur einum steini. I horgunum er alt á flugi og ferð, menn eru þar
að kaupa og selja, rétt eins og enn þann dag í dag. Menn eru sum-
staðar í hópum þiisundum saman, og manngrúiun veltist áfram, rétt
eins og í stórborgum vorum einhvern hátíðisdaginn. Við hin skraut-
legu musteri sjáum vér líkfylgdirnar gauga í „pi'ocessiu“ rétt ein.-, og
á vorum tímum, með nokkuð frábrugðnum siðum. Prestarnir blessað-
ir fremstir í flökki. Hinir fornu Egyftar hafa verið álitnir trúmenn
miklir. Hærri liver dagr var helgaðr einum eðr öðrum guði. Vér sjú-
um borgina Thebu, höfuðstaðinn í efra Egyftalaudi og musterisstaðinn
Karnak, einhvern þann nafnfrægasta í heimi. Prestarnir bera fram
fórnir, bænir, kynda myrrhu og reykelsi fyrir guðum sínum. Þeir
dýrkuðu guð í þrenningu alloft, Osiris, skaparann, Horus, frelsara
þeirra, og Tvphon, hinn vonda anda, sem þeir kolluðu. Hann átti
snemma að vera baldinn, því hann braust út um kvið móður sinnar
Hutpe er hann fæddist. Vér sjáum hina risavöxnu Pyramyda, fer-
strenda, hlaðna uppmjóa úr höggnu grjóti, fleiri hundruð feta háa og
svo ummálsmikla að neðan, að þeir ná út yfir fleiri dagsláttur (ekrur).
Ef vér komum inn í grafreitina, þá sjáum vér minnisvarða hinna dánu
skína með logagyltum útskurði og ljómandi fagrlituðum málverkum.
Eina æðstu veru dýrka þeir umfram aðra, þó fáir aðrir en prestar
þeirra: Amun, hinn hulda guð, hann á að vera skapari og viðhald-
ari allra hluta. Með söngvum og serimonium fylgja þeir ástvinum
sínum til grafar. Þeir trúa á sálnaflakkið, á hinn mikla dóm, er
Osiris á að dæma alla menn, eftir því hvort þeir hafa lifað vel eða
illa. Stundum myndi oss þó bregða í brún, er vér kæmum í eitt-
hvert musterið og gætum séð bak við fortjaldið iun í hið allra helg-
asta. Þar inni fyrir er þá kannske annaðhvort naut eða köttr, eða
eitthvert annað dýr, sem tignað er, en egyftsku prestarnir mundu
ekki verða ráðalausir fremr en nafnar þeirra nú á dögum, ef vér
færum að spyrja þá hvernig á þessu stæði. Þeir myndu fljótlega
segja: „ekki skaltu hugsa að þetta sé guð sá, er vér dýrkum, heldr
er þetta sýnishorn hins skapandi kraftar, sem gefr öllu líf og vitund
og hræring. En montaðir voru þoir, þessir Egyftar. Þar gongu
hinir mestu spekingar í skóla: Móses, Pythagoras, Herodot og Plató.
Egyftar þektu lengd ársins og lögun jarðar, þeir reiknuðu út myrkva