Dagsbrún - 01.11.1895, Qupperneq 2

— H)2
En einmitt með þessum samanbuiði á Davíð og Kristi sýnir
presturinn veikleika sannana sinna, — eyðileggur þær í sömu and-
ránni og liann ber þær fram. Yér skulum nú setja oss í spor þeirra
hinna rétttrúuðu og hugsa oss guðinn Krist, óendanlega, ósegjanlega
kærleiksríkan, sem elskar svo mannkynið, að hann leggur liflð í
sölurnar fyrir það, sem jafnvel ber allar þeirra syndir upp á kross-
inn. Þó að þær væru rauðar sem blóð, þá var þó kærieikur hans
svo mikili, að þeirra gætti ekki, hann þvoði þær, svo að þær urðu
livítar sem snjór, hurfu sem reykur tyrir vindblæ eða mjöll fyrir
sólarhita. En — nú fer þessi guð að taka í annan streng ; hann
þrumar yfir Faríseum: “Þéi- höggormar, þér nöðrukyn, hvernig
getið þér umflúið helvitis dóm ?” Um borgirnar Korazin og Betsa-
ida segir hann: “Bærilegri munu verða kjör Týrusar og Sídonar á
dcgi dómsins cn ykkar, — og þú Kapevnaum. sem rnænir við him-
inn, þér mun til helvitis niðursökt verða.” “Þér eruð af föðurnum
fjandanum og girndum yðar föður viljið þér hlýðnast,” 0g svo liið
seinasta sem vér allir þckkjum: “Farið í'rá mér bölvaðir í þann
eilífa eld, sem búinn er djöflunum og hans árum.” — Þetta á að
sanna, að Davíð gamii hafi verið guðsmaður mesti, en þetta einmitt
sannar það, sem kyrkjan heldur jafníast í og viti, því að hvort-
tveggja hangir á óleysanlegri keðju. Það sannar það, sem þeirn er
sárast að missa, það sannar það, að Kristur liafi elcJci verið yuð. Get-
ur nokkur hugsað sér, að guð færi að tala svona eða hugsa svona ?
Að guð, hinn alfullkomni kærleikur, færi að hafa þvílík orð, færi að
]já rúm öðrum eins liugsunum ?
En það er annað, sem athugavert er við þetta. iMeð tilvitnun-
um þessum bendir presturinn ekki einungis á tilfinningar og lundar-
lag Krists, heldur einnig á trú hans. Þar sem hann lætur Krist
segja, “að Kapernaum muni til lielvítis niðursökt verða,” þá vekur
það mann til þess að hugsa á þessa leið : trúði þá Kristur virkilega
á helvíti ? Vér getum best trúað því, að rnargur maðurinn hafi ekki
lagt fyrir sig þá spurningu, fyr en séra Fr. vakti þá til þess, en um
leið fara menn að liugsa þetta betur út í æsar: hverju trúði þá
Kristur ? Það væri fróðlegt að vita það.
Vér sjáum þarna að hann trúði á Víti, — já, á eilíft óendanlegt
viti, ðg þeir sem vilja vera rétttrúaðir og fylgja. orðum lians eins og
hin heilögu rit þeiri'a skrá þau, þeir geta ekki undan því komist að
trúa eins, þeir verða annaðhvort að trúa á eilíft, óendanlegt víti, á
eilífan, því nær almáttugan djöful, sem guð getur ekki sigrað, eða
þá að afnoita Kristi. Þeir hljóta að trúa því, að meginhlutinn af