Ljósið - 01.01.1909, Blaðsíða 20

16
LJÓSIÐ
Skjól trúboðar lýgi ljá,
lífsins spilla gæðum.“
[y Upplýstir menn sjá það senn
svíkur lýgin presta,
fólkinu kenna fróðir menn
fjandann, hneykslið versta.
Lýgin gamla er Ijót og klúr,
lifandi vinir sjáið,
prestar kenna að Kristar trúr,
krossi’ á liaíi dáið!!!
Það oss sýnir sagan þó,
sagan allra þjóða,
á krossinum aklrei dó
alheims Ijósið góða.
Sannleiks gatan mín er mjó,
menn sannleikan þekki:
líkaminn af drotni dó,
drottinn góður ekki.
Yigðir herrar, vænir menn,
vonda tala lýgi;
sannleik hreinan segir enn
sonur mannsins nýi.
Hjá prestum hrein ei trú er til
tigna þeir syndir vestar,
þráir spila þjófaspil.
þjóðkirkjunnar prestar.
Minn ei þessi dómur deyr,
dauða synd vér bönnum.
Lugu forðum lærðir þeir,
líf og æru’ af mönnum.
[Framhald í næsta blaðij.
Prentsmiðjan Gutenberg.