Morgunblaðið - 08.09.2017, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2017
✝ Björg Rafnarfæddist í
Kristnesi i Eyja-
firði 1. september
1945. Hún lést á
Landspítalanum
þann 21. ágúst
2017.
Björg var dóttir
Bjarna Rafnar yf-
irlæknis og Berg-
ljótar Sigríðar
Haralz húsmóður.
Systkini Bjargar eru Haraldur
Rafnar, Kristín Rafnar og Þór-
unn Rafnar.
Árið 1968 giftist Björg eft-
irlifandi eiginmanni sínum Öss-
loknu lærði hún lífeindafræði í
Stokkhólmi þar sem þau Össur
kynntust. Eftir heimkomu hóf
Björg nám í læknisfræði og út-
skrifaðist árið 1976. Björg
stundaði svo sérnám í veiru-
fræði í Stokkhólmi og hlaut sér-
fræðileyfi árið 1983. Björg vann
sem sérfræðilæknir í veirufræði
á Rannsóknarstofu í veirufræði,
Blóðbankanum og á Tilrauna-
stöð Háskóla Íslands í meina-
fræði að Keldum. Þá vann hún
við rannsóknir á Frederick
Cancer Research and Develop-
ment Centre í Bandaríkjunum
um þriggja ára skeið.
Útför Bjargar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 8. sept-
ember 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
uri Kristinssyni.
Börn þeirra eru
Bjarni Össurarson,
maki Sigrún Ósk
Þorgeirsdóttir, dæt-
ur þeirra Hrafnhild-
ur og Björg. Lilja
Össurardóttir, maki
Bjarni Ásbjörnsson,
börn þeirra Brynjar,
Össur og Bergur
Tjörvi. Börn Brynj-
ars og Ingu eigin-
konu hans eru Jóel Freyr og
Ylfa Rán.
Björg ólst upp á Akureyri og
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum á Akureyri. Að því
Björg var elst okkar systkin-
anna og höndlaði það hlutverk af
ábyrgð og talsverðri útsjónar-
semi. Hún passaði okkur sem sjá-
aldur auga síns þegar við vorum
lítil, beitti sjaldan hótunum en oft-
ar mútum. Í augum mínum var
hún flottust af öllum, grannvaxin,
svarthærð og græneygð mennta-
skólaskvísa í rauðum kjól á leið á
árshátíð. Mikið dansfífl og ófor-
betranleg svefnpurka sem túber-
aði hárið á okkur yngri systrunum
í veglegar heysátur þegar vel lá á
henni.
Svo hvarf hún að heiman og fór
á vit ævintýra í Stokkhólmi. Lærði
lífeindafræði, náði augnsambandi
við ungan gervilimasmið og eign-
aðist Bjarna og Lilju sem voru
bestu litlu frændsystkin sem hægt
var að ímynda sér og alltaf gaman
að hnoðast með. Litla fjölskyldan
flutti heim og á meðan Össur lagði
nótt við nýtan dag að koma fólki á
fætur og stofnsetja fyrirtæki sitt
lærði Björg læknisfræði og klín-
íska veirufræði. Hún var fyrir-
myndin mín, klárari en flestir og
duglegri en allir, keyrði hratt, eld-
aði mat úr hráefnum sem ég hafði
aldrei séð, hlustaði á óperur og
Cornelis Vreeswijk og þeysti á
milli grunnskóla til að bólusetja
heilu árgangana gegn rauðum
hundum. Hún sagði sínar skoðanir
tæpitungulaust, gat stundum
hækkað róminn en langrækni var
ekki hluti af hennar geðslagi.
Svo liðu árin, Björg vann við
veirufræðirannsóknir í Svíþjóð, á
Landspítalanum, Keldum og í
Bandaríkjunum þar sem við átt-
um margar góðar stundir. Hún
átti mörg áhugamál fyrir utan
veirurnar, bókmenntir, sögu,
hannyrðir og tónlist en fjölskyld-
an var alltaf í fyrsta sæti. Hún var
óþreytandi í að sinna börnum og
barnabörnum, hillumetrar af bók-
um voru lesnir upphátt, farið í
leikhús og bíó, búnir til grímubún-
ingar á öskudaginn og farið í
ferðalög innan lands og utan. Aðr-
ir í fjölskyldunni nutu í ríkum
mæli góðs af framtakssemi og ör-
læti þeirra Össurar á fleiri vegu en
unnt er að telja upp hér.
Ég kveð stóru systur mína með
þakklæti fyrir allt sem hún var
mér og mínum. Frá því að ég man
eftir mér gat ég treyst á hana ef í
harðbakkann sló, hún var barma-
full af skynsemi, raunsæi og örlæti
og var lítið fyrir að velta sér upp
úr dægurþrasi. Hún gaf mér
fyrstu Barbie-dúkkuna mina og
kynnti mig fyrir Pétri og úlfinum,
Tolkien, Mariu Callas og hvítlauk.
Hún lærði með mér diskódans,
bauð mér á tónleika og allri fjöl-
skyldunni í ævintýraferðir. Hún
saumaði handa mér diskaservíett-
ur, jóladúka og prjónaði á mig
lopapeysu. Hún verður alltaf í
hjarta mínu og lifir áfram í börn-
um sínum og barnabörnum sem
voru henni svo óendanlega kær.
Blessuð sé minning hennar.
Þórunn Rafnar.
Í rökkurró hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
í hljóði á liljublað.
(Guðmundur Guðmundsson)
Það er með söknuð í hjarta,
sem ég í dag kveð mágkonu mína,
en hún hefur nú lokið jarðvist
sinni og fengið sína hinstu hvíld.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
samfylgd með henni í áratugi og
upp í hugann koma ótal minningar
um góðar stundir, sem munu
verða vel varðveittar í hjarta mér
um ókomin ár.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH)
Hvíl í friði, elsku Björg.
Þín
Rósa.
Ég kom inn í fjölskyldu Bjarg-
ar sem unglingur og kynntist þá
þeim hjónum sem afar víðsýnum
einstaklingum sem höfðu ferðast
um heiminn. Þau hlustuðu á fram-
andi tónlist og höfðu kynnst
menningarstraumum sem við
Kristín, unglingarnir, þekktum
ekki. Seinna bjuggum við öll í
sama fjölbýlishúsi og áttum þá
margar góðar stundir með þeim
og börnum þeirra. Þar bjuggum
við hjónakornin raunar undir súð
en líka undir verndarvæng Bjarg-
ar og Össurar því við fengum af-
not af eldhúsi og þvottavél, svo
fátt sé nefnt.
Þær eru okkur í fersku minni
öræfaferðirnar með Björgu og
Össuri. Þau áttu stóran jeppa og
hægt var að fara á ýmsa staði sem
við höfðum ekki séð áður. Alltaf
voru ferðirnar jafn skemmtilegar
og margar voru óvenjulegar. Ein
þeirra varð þó minnisstæðari en
aðrar.
Þegar Bjarni sonur okkar var
fjögurra ára gamall bauðst okkur
feðgum að fara með fjölskyldu
þeirra í Reykjadal, en slíkt var af-
ar óvenjulegt á þeim tíma. Við
gengum upp frá Hveragerði,
tjölduðum og gengum síðan áfram
framhjá Kattartjörnum þar til við
fengum ótrúlegt útsýni yfir Þing-
vallavatn. Björg hafði hins vegar
sett blómkálshaus í plastpoka og
lagt hann í heitan hver svo hann
var fullsoðinn þegar við komum
tilbaka. Síðar fengum við tækifæri
til að ferðast með þeim í siglingum
um ýmis höf og kynnast þannig
fólki og stöðum á nýstárlegan
hátt.
Björg var bóngóð með eindæm-
um og alveg sérstaklega þegar
börn voru annars vegar. Alltaf gat
Björg aðstoðað og virtist aldrei
skipta máli hvernig á stóð hjá
henni sjálfri. Oftar en ekki var því
leitað til hennar þegar við þurftum
barnapössun og alltaf kom Bjarni
heim með stjörnur í augum því
Björgu hafði dottið eitthvað í hug
og gert með því daginn einstakan.
Síðar urðu þeir sem bræður, Stef-
án Björn sonur okkar og Össur,
barnabarn þeirra hjóna. Með sínu
jákvæða viðmóti hafði Björg mikil
áhrif á öll börn í fjölskyldunni.
Börnin sem Björg passaði eru í
dag mörg fullorðin og jafnvel orð-
in foreldrar. Viðmót þeirra gagn-
vart börnum endurspeglar þá
hlýju, umhyggju og þolinmæði
sem Björg sýndi þeim á unga
aldri. Það ber vitni um góðan orðs-
tír Bjargar að vera minnst af
mörgum kynslóðum fyrir þessa
hlýju.
Við kveðjum Björgu með sökn-
uði og sorg í hjarta.
Gunnar Stefánsson.
Nú er skarð fyrir skildi í göngu-
hópnum. Björg hefur verið með
okkur vinkonum og skólasystrum
í tæpan áratug í þessum hóp. Við
höfum hist vikulega, farið í göngu
meðan stætt var og setið síðan
saman yfir kaffi og meðlæti og
rætt um allt milli himins og jarðar.
Héldum að við gætum leyst lífs-
gátuna og okkur varð líka tíðrætt
um blessuð barnabörnin. Þetta
voru góðar stundir. Björg lét
hvergi deigan síga í barningnum
við erfiðan sjúkdóm. Við erum
þakklátar fyrir góðar minningar,
þeim grandar hvorki mölur né
ryð. Við vottum Össuri og fjöl-
skyldunni hjartans samúð.
Alfa Astrid, Ólöf og Steinunn.
Líf okkar er óskiljanlegt ævin-
týr með öllum sínum tilviljunum
sem breyta öllu í lífshlaupi manna.
Ein slík hending varð fyrir liðlega
hálfri öld þegar við tveir ungir
námsmenn, sem vorum uppteknir
við að reyna að skilja veröldina
með því að hlusta á „Ljóð jarð-
arinnar“ eftir Mahler og J.S. Bach
í túlkun Jacques Loussiers, hitt-
um af tilviljun tvær hjúkkur frá
Akureyri í fullveldisboði í íslenska
sendiráðinu í Stokkhólmi. „Ten-
ingunum var kastað“, síðan þá
hafa Björg og Össur verið óað-
skiljanleg og ekkert varð úr frek-
ari krufningu á „Lied von Erde“.
Björg var frá upphafi okkar kynna
ógleymanleg með sinn akureyrska
sjarma og sitt sérkennilega bros
sem lýsti henni svo vel og sætti
hennar við veröldina. Hún hafði
viðmót sem efldi aðra til afreka.
Að henni stóðu sterkar gáfu-
mannaættir enda þótt enginn
hugsaði út í það þá og við áttum
fjögur saman ógleymanleg kvöld
og okkur Stefaníu var ljóst að
ungu skötuhjúin voru ástfangin
upp fyrir eyru.
Svo skildu leiðir og lífið hélt sín-
um uppátækjum. Björg lauk
læknanámi með láði og hóf störf á
veirurannsóknastöðinni á Keldum
þar sem hún vann um árabil og
Össur stofnaði sitt stoðtækjafyr-
irtæki, sem síðar varð ein af sterk-
ustu stoðum íslensks efnahagslífs.
Á bak við öll hans afrek stóð
Björg, hans líf og ást.
Þau hófu búskap í íbúð frænku
Bjargar, Aðalheiðar Sigurðar-
dóttur, þá ein fremsta kvenrétt-
indakona Íslands, á mótum Miklu-
brautar og Lönguhlíðar. Síðan
keyptu þau sér hús í „Karde-
mommubænum“ á mörkum Hæð-
argarðs og Grensásvegar sem fyr-
irtæki mitt byggði. Minn elskulegi
lífsförunautur Freyja (sem ég
missti úr krabbameini fyrir 14 ár-
um) og Össur áttu ekki skap sam-
an svo minna varð úr samskiptum
okkar um langt árabil en ég hefði
óskað. Síðan þegar börn þeirra
Bjargar og Össurar voru komin í
framhaldsnám keyptu þau hjón
tvær „Permaform“ íbúðir af okk-
ur. Við stóðum okkar plikt og af-
hentum á réttum tíma. Þegar ég
svo mörgum árum seinna spurði
Össur í síma hvernig ég gæti kríað
út styrk fyrir tónlistarhátíð hér úti
í Provence hjá Össuri hf., þá þagn-
aði Össur og ég heyrði hann tala
við Björgu og skömmu síðar sagði
hann „við getum styrkt þig“ og
rausnarlegur styrkur kom inn á
reikning tónlistarhátíðarinnar
skömmu síðar. Einlægum þökk-
um er hér með komið á framfæri
þótt seint sé.
Undanfarin ár höfum við oftar
en ekki, þegar ég hef heimsótt Ís-
land með minni nýju konu, Nat-
halie, fengið okkur rauðsprettu
saman á Jómfrúnni. Björg og Öss-
ur tóku minni nýju konu afar vel
og er ég þeim þakklátur fyrir það.
Nú er Björg öll en hvílíkt ævintýri
hefur líf ykkar verið! Hvílíkur
hamingjuhrólfur þú mátt vera,
Össur, að hafa átt slíka konu í meir
en hálfa öld. Allar ár renna að ósi.
Ég votta börnum og fjölskyldum
þeirra einlæga samúð og Össur
minn, Guð veri með þér. Lífið
heldur áfram.
Ármann Örn Ármannsson
Góð vinkona okkar og sam-
starfsmaður, Björg Rafnar, lækn-
ir og veirufræðingur, er látin fyrir
aldur fram eftir baráttu við illvíg-
an sjúkdóm.
Það fækkar smátt og smátt í
Keldnaveiruhópnum, núverandi
og fyrrverandi starfsfólk sem hef-
ur komið reglulega saman í nærri
tvo áratugi til að halda hópinn,
drekka kaffi og spjalla stundar-
korn á kaffihúsum hér og þar um
bæinn. Eitt af aðalverkefnum
Bjargar á Tilraunastöðinni á
Keldum var að tjá og framleiða
ónæmisvaka mæði/visnuveirunn-
ar, þ.e.a.s. prótein veirunnar, bæði
heil og í hlutum. Tjáningarvinn-
unni sinnti hún hjá samstarfsaðil-
um á rannsóknarstofu í Frederick
í Maryland, Bandaríkjunum. Hún
setti síðan próteintjáningarkerfið
upp á Keldum og við tókum að
framleiða og prófa endurröðuð
prótein og nota þau til að þróa
bóluefni gegn veirunni.
Björg var fádæma viljug og
hamhleypa til vinnu. Hún hringdi
gjarnan í þann sem fyrstur var
mættur og gaf fyrirmæli um að
kveikja á hitablokkinni og taka út
sýnin því hún þurfti fyrst að skutla
og skjótast með börn og buru, vini
og vandamenn. En Björgu var
mjög annt um fólkið sitt og lagði
sig fram um að sinna því. Síðan
einhenti hún sér í að keyra raf-
drátt og endalaus ónæmispróf.
Ekki þó fyrr en hún hafði drukkið
tvo bolla af sterku kaffi, án þeirra
gat hún ekki hlaðið sýnum á
hlaupin. Það þurfti líka vænan
kaffiskammt á blóðtökumorgnum,
áður en við klæddum okkur í gulu
gallana og gúmmístígvélin og
dönsuðum joðballettinn í nokkr-
um einangrunarklefum. En þar
átti að ganga nettum fótum ofan í
bakka með joðlausn til sótthreins-
unar. Björg var orðin mjög sjóuð
bæði í kindablóðtökum og joðball-
ett. Eftir athöfnina lyktuðum við
eins og keytustampur svo fólk fitj-
aði upp á nefið þegar við nálguð-
umst. Einu sinni reyndi Björg að
bjarga þessu við og mætti með
stóra flösku af Chanel 5 ilmvatni
svo að við gætum úðað yfir okkur,
en einhvern veginn gerði það ein-
ungis illt verra og flaskan var í
mörg ár lítið notuð ofan í skúffu í
skjalaskáp. Ýmislegt fleira á Keld-
um minnir enn á Björgu og henn-
ar mörgu handtök á staðnum.
Bæði er þar efniviður frá henni
sem enn er notaður og hillumetrar
af vinnumöppum og gögnum.
Björg var afskaplega greiðvikin
og góð kona, alltaf tilbúin að lið-
sinna og leggja sitt af mörkum.
Hennar verður sárt saknað í
veirukaffihópnum.
Við, samstarfsfólk Bjargar af
veirudeild Keldna, vottum fjöl-
skyldu hennar og vinum innilega
samúð.
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir,
Guðrún Agnarsdóttir,
Bergljót Magnadóttir,
Elsa Benediktsdóttir,
Eygló Gísladóttir,
Roger Lutley,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Sigríður Matthíasdóttir,
Steinunn Árnadóttir,
Valgerður Andrésdóttir
Björg Rafnar
✝ Gísli Þór Frið-geirsson fædd-
ist í Reykjavík 5.
maí 1993. Hann lést
27. ágúst 2017.
Foreldrar hans
eru Guðrún Linda
Valbjörnsdóttir, f.
2.1. 1969, og Frið-
geir Guðmundsson,
f. 7.8. 1962. Guðrún
Linda er dóttir Sig-
ríðar Bachmann, f.
12.4. 1946, og Valbjörns Þor-
lákssonar, f. 9.1. 1934, d. 3.12.
2009. Foreldrar Friðgeirs eru
Erla Friðgeirsdóttir, f. 16. 7.
1944, og Guðmundur Jakobsson,
f. 29.11. 1941. Systkini Gísla
Þórs eru Sigríður
Erla Friðgeirs-
dóttir, f. 7. október
1994, og Páll Ingi,
f. 17. janúar 2003.
Gísli Þór ólst upp
í Kópavogi. Hann
hóf grunnskólanám
í Lindaskóla og
lauk því frá Vatns-
endaskóla. Að
grunnskólanámi
loknu vann Gísli
Þór ýmsa verkamannavinnu
bæði til sjós og lands.
Útför hans fer fram frá
Lindakirkju í Kópavogi í dag, 8.
september 2017, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Það er eins og gerst hafi í gær
að þú komst brosandi í heiminn.
Þú varst aðeins tveggja mánaða
gamall þegar við fjölskyldan fór-
um fyrst austur í Flatey til að
heimsækja Palla.
Við fórum á hverju sumri, þar
til þú varðst 15 ára, í tvær vikur í
senn, þar sem þú undir þér svo vel
í sveitinni.
Þú varst þriggja ára þegar
fyrstu fiskarnir komu á land, eftir
það varð ekki aftur snúið. Þú
beiðst eftir því á hverju ári að fá að
fara upp í sveit, allar fjöru- og
fjallaferðirnar sem voru einnig
ómissandi hluti af sumrinu.
Í fyrstu umsögn sem við feng-
um frá leikskólanum stóð hvað þú
værir kraftmikill strákur en stríð-
inn. Þú varst alltaf svo uppátækja-
samur.
Þegar þú varst aðeins þriggja
ára gamall, straukstu úr leikskól-
anum með eldri vini þínum og allir
á leikskólanum fóru að leita að
ykkur.
Þessi uppátækjasemi fylgdi þér
alla tíð og margar eru minning-
arnar sem ylja manni um hjarta-
rætur.
Þú varst alltaf hörku duglegur í
því sem þú tókst þér fyrir hendur.
Við erum svo þakklát fyrir tím-
ann sem við fengum með þér. Þú
verður alltaf í hjarta okkar og
minning þín mun lifa. Takk fyrir
allt, elsku Gísli okkar, hvíldu í
friði.
Þín fjölskylda,
Linda, Friðgeir og börn.
Elsku besti stóri bróðir minn.
Síðustu dagar hafa verið svo
erfiðir, hver klukkustund er eins
og heil eilífð að líða.
Tilfinningin er svo óbærileg og
söknuðurinn meiri en orð fá lýst.
Frá því að ég man eftir mér hefur
þú alltaf passað svo vel upp á mig.
Þú gafst lífinu lit, því þú varst allt-
af svo uppátækjasamur.
Hver einasta minning er mér
svo dýrmæt og minningin er ljós í
lífi mínu.
Ég vil að þú vitir að ég elska þig
svo mikið og þú munt alltaf eiga
stóran stað í hjarta mínu. Einn
daginn mun ég hitta þig aftur en
þangað til mun ég hugsa til þín
alla daga. Hvíldu í friði, elsku
bróðir minn.
Þín litla systir,
Sigríður Erla (Sirrý).
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elskum þig.
Amma og afi,
Erla og Guðmundur.
Elsku Gísli Þór okkar, allt í
einu ertu farinn frá okkur.
Mikið er erfitt að hugsa til þess
að þú verðir ekki með okkur leng-
ur .
Við yljum okkur við góðar
minningar með þér, þú dásamlegi
og blíði Gísli okkar.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náð þinni lof ég segi,
að þú hefur mér, Herra kær,
hjálp veitt á þessum degi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Elskum þig. Þínar frænkur,
Þórunn (Tóta), Ólöf
og Sæunn (Sæa).
Elsku Gísli okkar.
Elsku besti Gísli Þór okkar.
Mikið sem það tók á okkur systk-
inin þegar við fréttum að þú værir
farinn frá okkur og við trúum ekki
enn að við munum aldrei sjá þig
aftur. Allar minningarnar sem við
áttum með þér hafa farið í gegn-
um huga okkar síðustu daga.
Þá sérstaklega fjölskylduferðin
okkar til Tenerife sumarið 2014,
mikið sem okkur þykir vænt um
að hafa náð að upplifa þá ferð með
þér.
Og öll okkar áramót saman frá
því við vorum litlir krakkar. Því
verða næstu áramót tómleg án
þín.
Nú kveðjum við þig, elsku
frændi, með sorg í hjarta en yljum
okkur áfram við allar góðu minn-
ingarnar sem við áttum saman.
Við munum sakna þín.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Þín frændsystkini,
Erla Dögg og
Guðmundur Sævar.
Gísli Þór
Friðgeirsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar