Morgunblaðið - 08.09.2017, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. SEPTEMBER 2017
✝ Karl HerbertHaraldsson
pípulagninga-
meistari fæddist á
Akureyri 23. mars
1955. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu, Vana-
byggð 6C, Akur-
eyri, 31. ágúst
2017.
Foreldrar Karls
voru Haraldur
Guðni Karlsson, f. 19.9. 1917, d.
14.2. 1969, og Jóninna Jóns-
dóttir, f. 25.10. 1918, d. 8.3.
1987.
Systkini Karls eru Haraldur
Haraldsson, f. 8.3. 1956, kvænt-
ur Sigurlaugu Báru Jónasdótt-
ur, f. 25.6. 1959, og Jóninna
sitt árið 1987. Fyrir átti Kalli
dótturina Freydísi, f. 22.4.1980,
móðir hennar er Þórhildur
Freysdóttir, f. 9.12. 1954. Unn-
usti Freydísar er Atli Þór Her-
geirsson, f. 2.4. 1979. Saman
eiga þau börnin Fannar Karl, f.
1.7. 2004, Heru Dís, f. 4.9. 2007,
og Hildi Ninnu, f. 15.9. 2015.
Denna átti fyrir dótturina Hel-
enu Hafþórsdóttur, f. 29.4.
1985, faðir hennar er Hafþór
Jóhannsson, f. 17.8. 1960. Eig-
inmaður Helenu er Knut Kittil
Lindheim, f. 14.2. 1989. Saman
áttu Kalli og Denna dæturnar
Erlu, f. 8.11. 1988, sambýlis-
maður hennar er Árni Björn
Gestsson, f. 28.4. 1988, og Júlíu,
f. 2.7. 1990. Ævistarf Kalla var
við pípulagnir og vann hann
óeigingjarnt starf fyrir Knatt-
spyrnufélag Akureyrar í mörg
ár.
Útför Karls fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 8. sept-
ember 2017, og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Karlsdóttir, f. 15.5.
1945, gift Heiðari
Árnasyni, f. 14.3.
1941. Eiginkona
Karls er Stein-
gerður Zóphonías-
dóttir, f. 29.10.
1966. Foreldrar
hennar eru Zóp-
honías Baldvinsson,
f. 28.8. 1943, og
Erla Þorsteins-
dóttir, f. 4.12. 1943,
d. 26.4. 1991. Bræður Stein-
gerðar eru Svanur Z., f. 6.11.
1965; Brynjar Z., f. 18.1. 1968;
Guðbjörn Ólafur Z., f. 25.4.
1972, og Baldvin Z., f. 18.3.
1978.
Karl og Steingerður, eða
Kalli og Denna, hófu samband
Elsku hjartans pabbi minn.
Það besta við að verða full-
orðin hefur verið að dýpka
tengslin við þig og verða vin-
kona þín. Frá mínum dýpstu
hjartarótum þakka ég þér fyrir
vináttuna, traustið, brandarana,
sögurnar, áhugann þinn á öllu
sem ég geri og næturlöng sam-
tölin sem ég veit að hefðu bara
orðið fleiri. Öll ráðin, takk fyrir
öll ráðin, elsku pabbi minn.
Elsku skemmtilegi og fyndni
pabbi minn.
Við áttum tæplega 29 ár sam-
an og nú eru þau orðin að minn-
ingu. Ég bara trúi því ekki.
Takk fyrir að vera pabbi
minn, ég sakna þín svo sárt. Ég
er svo glöð að ég skuli vera
„eins og snýtt út úr nefinu“ á
þér.
Ég elska þig alltaf.
Þín dóttir,
Erla.
Elsku hjartans pabbinn
minn. Þarna sendir þú mig af
stað í erfiðasta verkefni sem ég
hef þurft að takast á við. Ekki
grunaði mig það þegar ég vakn-
aði að morgni fimmtudagsins.
Eitt veit ég þó fyrir víst, sem
ég hugga mig við, að þú hefðir
ekki kært þig um að leggja
þetta á nokkurt okkar.
Þú hefur alla tíð verið órjúf-
anlegur hluti af lífi mínu þrátt
fyrir að við byggjum ekki alltaf
í sama landshluta eða landi. Það
segir svo mikið um karakter
þinn. Þú lagðir þig fram við að
halda því og sem dæmi um það
var fastur punktur árum saman
að tala við þig á sunnudags-
kvöldum. Ég hef oft hugsað um
það í gegnum tíðina og tek það
með í jöfnuna þegar ég lýsi því
hversu heppin ég væri með
pabba. Þú varst mér alveg ofsa-
lega góður pabbi og ég hef oft
sagt að ég eigi þér svo mikið að
þakka að ég skuli vera sú sem
ég er. Ég sagði það líka við þig.
Í þessari sorg er það huggun
harmi gegn að ég skyldi ekki
hafa tekið þér sem sjálfsögðum
hlut.
Við áttum innihaldsrík samtöl
og eftir að ég byrjaði í heim-
speki við HÍ hvatti ég þig til að
skrifa niður hugleiðingar þínar.
Þú varst með áhugaverða sýn á
marga hluti og mjög gagnrýn-
inn í hugsun. Við ráðleggingar á
unglingsárunum féll það ekki
oft í góðan jarðveg en ég sé
skynsemina í þeim í dag. Takk
pabbi, fyrir að kenna mér hvað
felst í því að taka ábyrgð. Það
hefurðu líka tekið að þér að
kenna barnabörnunum þínum.
Það verður ekki hægt að fylla í
það skarð sem nú hefur orðið
hjá Fannari Karli, Heru Dís og
Hildi Ninnu. Það sást á við-
brögðum þeirra eldri við þess-
um tíðindum. Þú sást sjálfur um
að sorgin er sárari en minning-
arnar dýrmætari.
Það eru engin orð sem geta
lýst sársaukanum yfir því að
hafa þig ekki hjá mér 14. októ-
ber, mig langaði að bera undir
þig kjólahugmyndir svo að við
yrðum í stíl, mig langaði að þú
myndir leiða mig til Atla, mig
langaði að heyra orð þín til okk-
ar, mig langaði að hafa þig ná-
lægt mér. Undirbúningur átti
að fara á fullt eftir ritgerðar-
skil, ég sé eftir að hafa beðið.
Ég treysti á að við höfum
haft rangt fyrir okkur varðandi
það að fólk kæmi til baka. Ég
vona að þú hangir yfir okkur og
veitir okkur styrk og nærveru.
Við elskum þig.
Ég og börnin mín kveðjum
þig með sárum söknuði. Elsku
pabbi og afi, hvíl í friði.
Freydís Karlsdóttir.
Elsku Karl Herbert, besti
vinur minn og tengdafaðir, er
látinn. Það er varla að ég þekki
neitt annað en lífið með þig sem
tengdaföður. Ég hef verið þeirr-
ar gæfu aðnjótandi í 18 ár að fá
að kalla þig tengdapabba, rétt
um helming lífs míns. Sorgin er
óyfirstíganleg. Eftir rúman
mánuð göngum við Freydís í
hjónaband og ég verð réttilega
tengdasonur þinn. Loksins. Til-
hlökkun þín fyrir því var síst
minni en hjá okkur. Fyrir
nokkrum vikum spurðir þú mig
hvort þú ættir að kaupa þér
jakkaföt eða smóking fyrir
stóra daginn. Ég svaraði að þú
skyldir kaupa þér venjuleg
jakkaföt því þú mættir ekki
vera of flottur og stela
þrumunni af mér. Hugsunin til
þess að þú fáir svo ekki að upp-
lifa það að leiða Freydísi að alt-
arinu og til mín er verri en
nokkur orð fá lýst. Ósanngirnin
er algjör og vona ég þess vegna
að það sé meira eftir þetta líf og
þú verðir þar með okkur. Þetta
verður þó á engan hátt eins án
þín, rétt eins og lífið sjálft.
Börnin okkar syrgja afa sinn
sárlega og minnast allra gleði-
stundanna, og þær voru marg-
ar. Það sem ég get tekið þig til
fyrirmyndar í þeim efnum. Von-
andi verð ég einn daginn jafn-
góður afi og þú ert búinn að
vera fyrir mín börn. Áhuginn
sem þú hefur ávallt sýnt öllu
því sem þau taka sér fyrir
hendur er aðdáunarverður. Það
skarð sem þú skilur eftir þig er
ómögulegt að fylla. Hver á að
hringja í mig til að segja mér
hversu gott veður sé á Akur-
eyri? Hver á að hringja í mig
þegar Manchester United er að
spila? Hver á að sofa yfir sjón-
varpinu með mér? Hver á að
hringja í mig og segja mér frá
góðum tónleikum á Græna?
Hver á að hringja í mig og at-
huga hvernig Ninna hafi það?
Hver á að hringja í mig til að
athuga hvernig Fannari og
Heru gangi í fótboltanum? Hver
á að hringja á aðfangadag og
athuga hvernig gangi með rjúp-
una? Og síðast en ekki síst,
hver af okkur á að taka það að
sér að vera á eldgosa- og
skjálftavaktinni á vef Veður-
stofunnar? Þessu og því að geta
ekki hringt í þig til að spjalla
eða fá ráð þarf ég að finna út
úr. Það að heyra þig aldrei
ræskja þig svo hressilega að
flestir í kringum þig hrökkvi í
kút og að geta aldrei heyrt þig
blístra og söngla öll þessi sömu
lög og þú hefur haft á heilanum
síðustu 20 árin er mjög erfitt.
Tónlistarsmekkur þinn og
áhugi á tónlist var framúrskar-
andi. Þú elskaðir gott rokk og
ról með Trúbrot fremst í flokki.
Plata þeirra Lifun var alltaf á
blasti í bílnum. Þegar við sáum
Trúbrot í Hörpu og þeir tóku
„Feel me“ er greypt fast í
minni mér. Ég leit til þín og þú
brostir út að eyrum með augun
tárvot. Ég heyri ekki í Ham-
mond án þess að hugsa til þín.
Trúbrot mun alltaf leiða huga
minn til þín og ég mun gera
mitt besta í því að halda boð-
skapnum gangandi til minna
barna og svo síðar barnabarna
minna. Ég lofa. Þú ætlaðir að
njóta síðustu 20 áranna eða svo,
en fékkst tvö ár. Þú varst
skyndilega tekinn frá okkur í
blóma lífs þíns. Þín verður sárt
saknað. Ást til Dennu og stelpn-
anna.
Atli Þór Hergeirsson.
Þegar Erla færði mér frétt-
irnar þá sat ég einn heima á
rúmstokknum. Ég svaraði með
grínröddu og hélt að þetta væri
enn eitt símtalið þess efnis hvað
við tvö ættum nú eiginlega að
borða í kvöldmatinn. Þetta
augnablik og augnablikin sem
fylgdu eru ennþá jafn óraun-
verulegt í dag og þau voru þá.
Þau eru eiginlega bara fljótandi
einhvers staðar þarna þar sem
ég næ ekki að vinna almenni-
lega úr þeim. Ég veit ekki hve-
nær raunveruleikinn mun verða
raunverulegur aftur. Tilhugsun-
in að Kalli sé búinn að kveðja er
svo sár og staðreyndin að hann
kvaddi alltof fljótt og alltof
skyndilega er óbærileg. Við átt-
um eftir að gera svo margt
saman. Það er meira en erfitt
að hugsa til þess að eiga ekki
fleiri stundir með honum. Þær
áttu eftir að vera svo margar og
svo margt sem við áttum eftir
óklárað. Skemmta okkur saman
yfir einhverju misgáfulegu.
Pæla saman í einhverju sæmi-
lega tilgangslausu og brosa yfir
því síðar meir. Og hlæja saman
að einhverju sem fæstum þótti
fyndið. Það var líka fátt betra
en að koma kallinum til að
skellihlæja. Reyndar var það yf-
irleitt ekkert sérlega erfitt, en
ótrúlega var það skemmtilegt.
Við áttum líka eftir að fræðast
meira um bæinn okkar, þar sem
fyrsti kafli var bara rétt að
klárast. Eða öllu heldur átti
hann eftir að skóla mig með
hinum ótrúlegustu staðreynd-
um. Enda fáir jafn áhugasamir
um bæjarfélagið Akureyri og
elsku Kalli. Má segja að hann
hafi vakað yfir bænum sínum
eins og ofurhetja, alltaf með
puttann á púlsinum. Eins og
Batman yfir Gotham borg.
Nema hann var ekki að hætta
sér út í eitthvað glæfralegt eins
og að berjast við þrjóta að næt-
urlagi í biksvörtum leðurheil-
galla.
Talandi um fatnað, þá kom
Kalli einfaldlega til dyranna
eins og hann var klæddur. Var
með sterkar skoðanir og heil-
mikill prinsippmaður. Á köflum
var hann meira að segja allt að
því óþægilega mikill prinsipp-
maður. Sem stangast kannski á
við þá staðreynd hversu fjör-
ugur, skemmtilegur, ræðinn og
fyndinn hann var. Þessar stað-
föstu skoðanir kunni fólkið hans
að meta og fólkið sem hann hitti
á förnum vegi. Því einhvern
veginn þekkti hann alla. Eða
mögulega voru það kannski
bara allir sem vildu þekkja
hann. En eitt veit ég þó, að það
búa allir vel að því að hafa
kynnst Kalla. Og það voru
margir sem kynntust honum.
Kalli var mér annars miklu
meira en tengdafaðir, við vorum
bara bestu vinir. Áhuginn sem
Kalli sýndi var ólíkur flestu sem
ég hef kynnst og náði yfir ótrú-
legustu hluti. Og úr urðu oft
heillöng símtöl um allt og ekk-
ert. Vissulega fóru þau eftir við-
fangsefni, en mikið á ég eftir að
sakna þess að sjá nafnið hans á
símaskjánum.
Hvíldu í friði, allra skemmti-
legasti prinsippmaður sem ég
hef kynnst og mun kynnast.
Það var yndislegt að njóta
hversdagsleikans með þér. Ég
mun reyna að tileinka mér kosti
þína í leik og starfi um ókomna
ævi.
Takk fyrir tónleikana, herra
minn.
Þinn vinur,
Árni Björn.
Aldrei hefði mig grunað að
ég sæti hér og skrifaði minning-
argrein um bróður minn. Eins
sárt og það nú er þá verður
ekki undan því komist.
Margar minningar koma upp
í hugann, við bræðurnir ólumst
upp á brekkunni á Akureyri,
nánar tiltekið í Frímúrahúsinu,
þar var mikið af hressum
krökkum og við bræðurnir lét-
um okkar ekki eftir liggja, það
var fótboltinn í Skátagilinu,
þetta var Wembley okkar tíma,
fullt af krökkum og spilað langt
fram á kvöld.
Við fórum víða um bæinn,
veiddum á bryggjunni og feng-
um stundum síld hjá bátunum
sem komu þarna að og við
reyndum að selja húsmæðrun-
um á brekkunni síldina með
mjög misjöfnum árangri.
Síðan var farið í hópum og
barist við aðra hópa í öðrum
hverfum um yfirráðin. Sérstak-
lega er mér minnisstætt þegar
við lokuðum Gilsbakkaveginum
fyrir umferð gangandi fólks
nema þeir létu eitthvað gott af
hendi rakna, flestir greiddu og
héldu leiðar sinnar óáreittir
meðan aðrir áttu fótum fjör að
launa, svona var stemmingin á
Gilsbakkaveginum.
Síðar fluttum við í þorpið og
þar hélt þetta áfram, fótboltinn
og alls konar uppátæki sem
vöktu mismikla kátínu þeirra
sem urðu fyrir barðinu á okkur,
Kalli var sérstaklega laginn við
að láta reyna á þolinmæði
ágætra manna, hann kom
stundum hlaupandi og í gegnum
íbúðina og þaðan niður svalirn-
ar, það voru ekki margir sem
gátu leikið þetta eftir.
Svo komu unglingsárin með
tilheyrandi, Kalli hafði mjög
gaman af tónlist og var mjög
duglegur við að kaupa sér plöt-
ur, við fórum gjarnan á tónleika
þegar stórsveitir komu norður
eins og Hljómar eða Trúbrot,
Kalli var mjög duglegur að fara
á tónleika fyrir sunnan og með-
al annars fór hann á Led Zepp-
elin og hann var á leiðinni á
Stones núna í októberbyrjun í
Kaupmannahöfn.
Eins og fram kemur hér þá
vorum við bræður mjög sam-
rýndir á þessum tíma, það má
líka segja að sá tími sem fór í
íþróttir hjá mér hafi farið í að
hlusta á tónlist hjá Kalla, það
kom ósjaldan fyrir að frúrnar í
næstu íbúðum fóru fram á að
Kalli lækkaði í græjunum.
Kalli var alltaf mikill Akur-
eyringur og sérstaklega stoltur
af bænum, mikill KA- og Unit-
ed-maður, ÍBA var í miklum
metum hjá okkur og þegar ÍBA
sigraði þá fórum við heim og
hlustuðum á íþróttafréttir í út-
varpinu og fögnuðum mikið
þegar úrslitin voru lesin upp.
Síðan róaðist þessi tími og
fjölskyldan tók við, börnin fóru
að koma eitt af öðru og var
Kalli mjög stoltur af börnunum
og þeirra fjölskyldum, afabörn-
in og stelpurnar áttu stóran
sess í hjarta hans, það er alveg
ljóst að þeirra missir er mikill.
Við bræðurnir vorum alltaf
nánir, við þurftum ekkert að
hanga á hurðarhúninum hvor
hjá öðrum, það var alltaf ein-
hver strengur á milli okkar sem
slitnaði ekki.
Ég er nokkuð viss um að for-
eldrar okkar sem einnig létust
langt fyrir aldur fram hafa tek-
ið vel á móti drengnum sínum.
Að lokum vil ég fyrir hönd
fjölskyldu minnar senda stór-
fjölskyldu Kalla innilegar sam-
úðarkveðjur, börnum, barna-
börnum og fjölskyldum þeirra,
að ógleymdum Depli.
Minningin um góðan dreng
lifir.
Haraldur Haraldsson.
Enn fækkar í vinahópnum.
Því komst ég að þegar ég frétti
af láti vinar míns og æskufélaga
til 50 ára. Leiðir okkar lágu
fyrst saman í fyrsta bekk í
Barnaskóla Akureyrar þegar
við vorum sjö ára. Hann táp-
mikill og kjaftfor. Ég feiminn
og lét lítið fyrir mér fara. Enda
urðu kynni okkar fyrst þegar
við fluttum út í þorp, á sömu
svalir í Skarðshlíð 10, árið 1966.
Þar fylgdi með í bónus Halli
bróðir Kalla. Fyrst neituðum
við Kalli alfarið að ganga í Odd-
eyrarskólann og mættum í BA
og komumst upp með það.
Gengum úr þorpinu í skólann á
hverjum degi. Vorum báðir illa
syndir og að fara í 5. bekk, sem
var hneisa. Kalli fann ráð og við
mættum í sund klukkan 7 fyrir
skóla og syntum í innilauginni
með bankastjórum og forstjór-
um. Síðar bættust bekkjarfélag-
ar við og úr varð mikil skemmt-
un og kútarnir hurfu.
Öskudagslið með Gudda Brjáns,
Valda og Kalla. Farið af stað
klukkan 6. Æskuárin í þorpinu
voru skemmtileg, fullt af krökk-
um, enginn sími eða sjónvarp.
Þvælst um allar trissur, fótbolti
á kvöldin. Þrjúbíó. Hoppað fram
af stillönsum í snjóskafla, bílar
teikaðir og Kalli og Halli þar
fremstir í flokki. Síðan komu
fótboltaæfingar með KA á
sumrin og handbolti á veturna.
Kalli var KA maður til æviloka.
Ég fór í sveit að elta kúarassa.
Á unglingsárum fórum við í
skemmuna hverja helgi og
horfðum á allar íþróttir. ÍBA og
fótbolti á sumrin. Síðan var það
brennivínið. Kalli byrjaði langt
á undan mér.
Kalli byrjaði snemma í pípu-
lögnunum. 13, 14 ára var hann
byrjaður að snitta og skera
sundur rör fyrir píparana sem
unnu við byggingu á hinum
enda blokkarinnar. Síðan lærði
hann þessa iðn. Þegar út í lífið
kom minnkuðu samverustund-
irnar eins og gengur og gerist,
en vinátta okkar þoldi það. Ég
hringdi ef eitthvað bilaði í pípu-
lögn.
Hann hringdi ef hann vantaði
burðarkarl. Ég hringdi oftar.
Kalli og brennivín voru ekki góð
blanda, það var mitt álit. Fljót-
lega eftir að Kalli eignaðist
Freydísi sína sagði hann skilið
við brennivínið og þannig var
það meðan hann var að koma
stelpunum sínum til manns.
Eitt sinn hitti ég Kalla á krá og
hann var með bjór í glasi. Ég
spurði hissa hvort hann væri
ekki búinn með kvótann. Svarið
var: „Fékk smá bjórkvóta, bara
bjór.“ Síðustu árin sóttum við
Kalli saman Græna Hattinn,
báðir áhugasamir um lifandi
tónlist. Kalli dýrkaði Hljóma og
Trúbrot. Þegar ég kvaddi hann
í hinsta sinn, óafvitandi, vorum
við að koma af Græna Hatt-
inum, föstudaginn 25. ágúst. Við
höfðum rætt för þeirra hjóna til
Köben á Rolling Stones, sem
hann reyndi að fá mig á, og til-
hlökkun fyrir Focus-tónleikum
á Græna Hattinum. Svo kvaddi
hann mig á fimmtudag, alfarinn.
Hver á nú að hanga á hurð-
arhúninum á Græna Hattinum
og redda góðum sætum? Ég?!
Denna, Freydís, Helena,
Erla, Júlía, Halli og allt ykkar
fólk.
Við hjónin syrgjum og sökn-
um góðs vinar og manneskju
með ykkur.
Frosti L. Meldal.
Mig langar til að þakka Kalla
fyrir að hafa verið trúnaðarvin-
ur minn og félagi í 40 ár, og ég
man ekki til þess að það hafi
slest upp á vinskapinn öll þessi
ár. Karl Haraldsson pípari var
þekktur fyrir hispursleysi og að
segja sína meiningu tæpitungu-
laust, og átti afar erfitt með að
hæla sjálfum sér og sínum. Þó
bar við eftir að hann varð afi að
hann átti í erfiðleikum með að
fela aðdáun sína á barnabörn-
unum sínum og varð einkenni-
lega mildur til augnanna þegar
þau bar á góma.
Denna og Kalli bjuggu við
barnalán og bera dætur þeirra
Freydís, Helena, Erla, og Júlía
því vitni, fallegar öðlingskonur
sem hann sá ekki sólina fyrir.
Kalli var pípulagningamaður að
ævistarfi, og var afar vandvirk-
ur og laginn, enda var hann af-
burða greindur og hefði getað
lært það sem hann vildi, en þá
hefðu Akureyringar kannski
misst af einum sínum besta iðn-
aðarmanni. Ég verð að gæta
mín að hæla Kalla ekki um of
því þá fæ ég að heyra það þegar
við hittumst næst.
Þegar við vorum ungir og
höguðum okkur og skemmtum
eins og ungra manna er siður,
þá var gaman, og gaman að
rifja það upp tveir saman þegar
aðrir heyrðu ekki til enda ým-
islegt af því bannað innan 16
ára það verður tómleg tilvera
að geta ekki átt von á hressi-
legri umræðu um samfélagsmál
rokk og ról, knattspyrnu og
jafnvel matreiðslu sem Kalli var
orðinn nokkuð góður í eins og
Ninna mamma hans sem var
lærð matreiðslukona úr fínum
dönskum matreiðsluskóla, einn-
ig veit ég af leyndarmáli sem
Kalli getur ekki svarað fyrir
hérna megin þils, maðurinn var
skáldmæltur á laun.
Einhverju sinni þegar ég fór
í pólitík til að bjarga heiminum,
sem var ekki vanþörf á þá, varð
Kalli að gerast kommi um nokk-
urt skeið, sem var honum þvert
um geð. Þá hafði hann það á
orði þegar hann kom í heim-
sókn hvort ég gæti ekki hætt í
pólitík, það væri ekki gott fyrir
heiðarlegan íhaldsmann að
kjósa komma of oft.
Karl Herbert Haraldsson af
íslenskum aðli innan úr bæ, ég
kveð þig með þakklæti og trega
fyrir áralangan vinskap, og
sendi Dennu þinni og yndisleg-
um dætrum þínum og barna-
börnum, og ekki má gleyma
Depli gamla, mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Baldvin.
Karl Herbert
Haraldsson