Feykir - 27.02.2014, Blaðsíða 4

4 Feykir 08/2014
Hafðu samband
í síma 455 7176 eða sendu póst á feykir@feykir.is
...allir með!
Sama hvað ég gerði þá
kom sogskálin ekki upp
Það er árið 2001. Ég bý á
Austurgötu á Hofsósi með
Samúel Þór syni mínum og
Valdimar Sölva föður hans.
Samúel Þór fæddist þann 19.
febrúar 2001. Ég keypti bók um
meðgöngu, fæðingu og fyrstu
ár barnsins rétt eftir að ég vissi
að við ættum von á barni og ég
skoðaði hana mjög oft og
ævinlega þann 18. eða 19. hvers
mánaðar því þá átti Samúel
minn mánaðarafmæli. Þann
18. desember var ég að glugga í
bókina, skrifa niður hvað
Samúel væri orðinn stór, hvað
hann væri farinn að gera og
þess háttar. Þá kíkti ég á
skyndihjálparkaflann, en hann
ég hafði aldrei lesið neitt af
alvöru, og ég stöðvaði við
hlutann þar sem farið yfir hvað
skyldi gera ef það stæði hlutur í
barni, þetta var það síðasta sem
ég las áður en ég fór að sofa.
Það var eftir hádegið þann
19. desember 2001 að ég var að
setja ljósaseríu í eldhúsglugg-
ann og Samúel var að dunda
sér á gólfinu hjá mér með dót.
Ég notaði plastsogskálar til að
festa seríuna í gluggann. Ég
hafði misst eina sogskál á gólfið
án þess að taka eftir því og
Samúel var þá ekki lengi að ná
henni og eins og börn eiga til þá
setti hann hana upp í sig og
ætlaði að skoða hana með
bragðlauk-unum. Ég bað hann
að skila mér sogskálinni en
hann þrjóskaðist við og ég fór
Aflahornið 16. -. 22. febrúar 2014
Aflinn að glæðast
Í viku 8 var landað rúmum 47 tonnum á
Skagaströnd, tæpum 10 tonnum á Hofsósi, 130
tonnum á Sauðárkróki og tæpum sjö tonnum á
Hvammstanga. Alls eru það tæplega 200 tonn.
Það er því heldur að lifna yfir höfnunum eftir
þunnan þrettánda í vikunni þar á undan. /KSE
SKIP/BÁTUR VEIÐARFÆRI KG SKIP/BÁTUR VEIÐARFÆRI KG
Alda HU-122 Landb.lína 13.756
Blær HU Landb.lína 1.110
Dagrún HU-121 Landb.lína 3.464
Flugalda ST-54 Landb.lína 3.479
Guðrún P. GK-107 Landb.lína 9.309
Nonni Hu-9 Handfæri 138
Ólafur Magnúss. HU-54 669
Óli Gísla Lína 12.235
Smári HU-7 186
Sæfari HU-200 Landb. lína 3494
Alls á Skagaströnd: 47.840
Ásmundur SK-123 Landb.lína 2.712
Mávur SI-96 Landb.lína 5.365
Skáley SK-32 Landb.lína 1.901
Alls á Hofsósi 9.978
Hafborg SK-54 Þorskfisknet 1.419
Hrappur SK-121 Rauðmaganet 120
Klakkur SK-5 Botnvarpa 127.717
Már SK-90 Rauðmaganet 374
Vinur SK-22 Handfæri 390
Alls á Sauðárkróki 130.020
Harpa HU-4 Dragnót 6.960
Alls á Hvammstanga 6.960
með puttana upp í hann og
ætlaði að ná í sogskálina, en þá
var engin sogskál. Ég áttaði mig
þá á þeirri staðreynd að barnið
hafði gleypt hana! Ég fór aftur
með puttann upp í hann og
þreifaði og fór svo ofan í hálsinn
og fann þá endann á sogskál-
inni í hálsinum. Hausinn fór á
milljón, ég tók hann upp,
bankaði í bakið á honum og fór
aftur upp í hann og ekkert
hreyfðist sogskálin. Ég hræddist
að ég myndi bara ýta henni
lengra og lengra niður í hálsinn
svo ég tók heimasímann og
hringdi í 1-1-2 og þá svaraði
maður sem ég sagði í
fljótheitum hvað væri að gerast,
ég bað hann um sjúkrabíl.
Hann sagði mér að setja símann
á hátalara ef ég gæti og ég mætti
ekki skella á hann, hann bað
mig að segja sér alltaf hvað væri
að gerast. Samúel var núna
hættur að anda og orðinn blár á
vörunum. Ég tók hann upp á
fótunum og hristi hann,
bankaði í bakið á honum og
sama hvað ég gerði þá gerðist
ekkert og ekki kom sogskálin
ekki upp. Ég var orðin sturluð
og var farin að hugsa um
Bráðavaktina í sjónvarpinu þar
sem læknarnir skera á barkann
til að sjúklingarnir nái
andanum, svona langt var ég
leidd að ég sá enga leið og ég
væri búin að missa barnið mitt
þarna í höndunum á mér.
Maðurinn hjá neyðarlínunni
sagði mér að sjúkrabíllinn væri
á leiðinni og það væri búið að
hafa samband við hjúkrunar-
konuna sem vann á heilsu-
gæslunni á Hofsósi.
Komin með tannafar
fyrir ofan hnúana
Mikið sem tíminn líður hægt
og manni finnst maður ekki
hafa stjórn á neinu og maður
getur ekki geta neitt til að hjálpa
barninu sínu. Ég hætti aldrei að
banka í bakið og hvolfa honum
og ég fór enn og aftur upp í
hann og ég reyndi að ná
sogskálinni, ég var komin með
tannafar fyrir ofan hnúana eftir
tennurnar hans Samúels.
Ekkert gerðist enn en það var
eitthvað sem sagði mér að
reyna einu sinni enn. Ég tróð
því puttanum enn einu sinni
upp í barnið og á einhvern
óskiljanlegan hátt þá náði ég að
rétta sogskálina á hliðina og
náði þar með að ýta henni upp
í munn. Ég öskraði af gleði og
kallaði á manninn í símanum
að ég hafi náð sogskálinni. Þá
kemur Sigríður hjúkrunarfræð-
ingur einmitt inn og hún tekur
Samúel og hristir hann eitthvað
til og skoðar hann, maðurinn
hjá neyðarlínunni kveður mig.
Hjúkrunarfræðingurinn hring-
ir í sjúkrabílinn sem er á leið-
inni og lætur þá vita að barnið
sé úr lífshættu. Augnabliki síðar
er sjúkrabíllinn kominn, og inn
komu þrír menn. Læknir sem
ég man því miður ekki hver var,
og sjúkraflutningamennirnir
Sibbi og Kári [Sigurbjörn
Björnsson og Kári Gunnarsson.
Innsk.blm.]. Samúel var grát-
andi og hálsinn var bólginn og
honum blæddi en það var allt í
lagi með hann, barninu mínu
var borgið. Þetta fannst mér
vera svo langur tími, en eftir á
þá fékk ég að vita að frá því að
ég hringdi í 1-1-2 og þar til að
sjúkrabíllinn kom til mín liðu
ekki nema 13 mínútur og þess
má geta að á milli Hofsós og
Sauðárkróks eru 36 kílómetrar.
Pabbi Samúel vissi ekki neitt af
þessu og var alveg grunlaus í
vinnunni sinni, ég hringdi í
hann og hann kom heim og þá
fékk ég áfallið. Ég grét og grét
og kenndi mér um þetta allt
saman en komst nú yfir þetta
allt saman að lokum. Hann tók
þessu með ró, enda barnið heilt
og kannski erfitt að skilja
hættuna þegar maður er ekki á
staðnum.
Samúel var lítill í sér næstu
daga, vildi lítið borða, var
aumur í hálsinum og ég svaf
lítið næstu daga á eftir. Í mörg
ár eftir þetta þá hlýnaði mér
alltaf við að sjá Sibba eða Kára,
sem voru mennirnir sem komu
á sjúkrabílnum. Ég er endalaust
þakklát fyrir 1-1-2 og Rauða
kross Íslands. Það er aldrei
tímasóun að læra skyndihjálp.
Ég hef sagt við mæður sem ég
hef kynnst að vera með skyndi-
hjálparbók á náttborðinu, kíkja
í þær annað slagið, það getur
ekki skaðað. Í dag er komið app
frá Rauða kross Íslands og hvet
ég alla að hlaða því niður í
símana sína.
Sigrún Heiða Pétursdóttir var skyndihjálparmaður RKÍ 2001
Eitt af meginverkefnum Rauða kross Íslands er útbreiðsla
skyndihjálpar og hafa samtökin haft þá venju að útnefna
Skyndihjálparmann ársins á 112-deginum, sem haldinn er 11.
febrúar. Tilgangur valsins að vekja athygli almennings á mikilvægi
UMSJÓN
Berglind Þorsteinsdóttir
skyndihjálpar. Tveir Norðvestlendingar hafa hreppt titilinn Skyndihjálparmaður ársins
frá því RKÍ byrjaði á þessari útnefningu árið 2001. Skyndihjálparmaður ársins 2000 var
Jóhann Bjarnason frá Hólum í Hjaltadal en hann bjargaði barni sínu úr bíl upp úr
Blöndu í nóvember 2000 og lífgaði það við. Sigrún Heiða Pétursdóttir frá Finnmörku í
Fitjárdal í Miðfirði, nú búsett á Sauðárkróki, var valin Skyndihjálparmaður ársins 2001.
Hún bjargaði ungum syni sínum á elleftu stundu eftir að hann hafði gleypt sogskál og
gat ekki andað. Feykir fékk Sigrúnu til að segja sögu sína.
Sigrún Heiða með Samúel Þór.