Feykir - 27.02.2014, Blaðsíða 7

08/2014 Feykir 7
við safnstjóra í 80% stöðu og þá
sat ég eftir með 20% starf.“ Sirrý
segir rekstur safna erfiðan í dag,
þau séu rekin á lágmarks fjár-
magni sem þýði bara niður-
skurð á flestum sviðum.
Árið 2006 hóf Sirrý nám í
viðskiptafræði við Háskólann á
Akureyri í fjarnámi, sem hún
segist eingöngu hafa gert fyrir
forvitnissakir. „Mér lék svo
mikil forvitni á að vita hvað
væri að gerast í fjármálaheim-
inum að ég fór í viðskiptafræði.
En svo komst ég auðvitað að því
að það sem var að gerast hafði
ekkert með viðskiptafræði að
gera, heldur var það fyrst og
fremst siðferði. Það var ekki
það að verið væri að kenna
einhverja klæki eða neitt slíkt.
Ég tók þetta nám á fjórum
árum, mér til skemmtunar.“
Sirrý segir námið þó nýtast við
búreksturinn og eins við
Byggðasafnið.
Auk náms og starfs sinnir
Sirrý ýmsum félagsmálum.
Hún er sem stendur formaður
Ferðamálasamtaka Norður-
lands vestra. „Það er svolítið
spaugilegt hvernig ég datt inn í
það. Þegar Háskólasetrið á
Skagaströnd var stofnað þá
mynduðum við hóp sem erum
með söfnin og setrin og héldum
fund þar sem niðurstaðan varð
sú að söfn og setur skilgreindu
sig opinberlega í ferðaþjónustu.
Þetta er eina svæðið á landinu
þar sem það er gert. Þannig
lenti ég í ferðaþjónustu. Ferða-
málasamtökin eru mynduð úr
ferðamálafélögunum á hverju
svæði. Ég var kosin í stjórn á
fundi, sem ég reyndar sat ekki,
en hef sinnt þessu síðan.“
Virk í félagsmálum
en ekki í pólitík
Sirrý segist vera hlynnt því að
aðilar í ferðaþjónustu auki
samvinnu sín á milli, stækki
fyrirtækin og auki gæði og
fagmennsku. „Maður á alltaf að
vera betri í dag en í gær.“ Ferða-
málasamtökin standa m.a. fyrir
námskeiðaröð sem boðið er upp
á um þessar mundir, í samstarfi
við Farskólann, og fjalla einkum
um markaðssetningu, samv-
innu og gæðamál. „Bara svona
hlutir eins og að koma vel fyrir
og vera snyrtilegur til fara, þetta
skiptir miklu máli því allir
starfsmenn eru andlit fyrir-
tækisins,“ segir Sirrý.
Hún bætir við að um þessar
mundir vinni ráðherra að því
að einfalda „kerfið“ kringum
ferðaþjónustuna. Ferðamála-
samtök Íslands, sem formenn
ferðamálasamtaka um landið
mynda, eru skilgreind sem
grasrótarsamtök en SAF eru
Samtök atvinnulífsins í ferða-
þjónustu. „Kannski verður ein-
hver gerjun þarna og breytingar.
Það er ekki ljóst í dag hvernig
þetta verður en það er til-
hneiging til sameiningar í
þessum geira.“
Af öðrum félagsmálum má
nefna að Sirrý er meðlimur í
kvenfélaginu Ársól í Vesturhópi.
Einnig er hún gjaldkeri í UMF
Víði og hefur starfað með
Rauða krossinum sem fjölda-
hjálparstjóri. Einnig hefur hún
nýlega látið af formennsku
Soroptimista, var fyrsti for-
maður Soroptimistaklúbbsins
við Húnaflóa, sem er fyrir báðar
Húnavatnssýslurnar. Þrátt fyrir
virka þátttöku í félagsmálum
aftekur Sirrý að vera virk í
pólitík og segist forðast það.
Hollvinafélag Víðidals-
tunguheiðar er eitt af þeim
félögum þar sem Sirrý hefur
látið til sín taka. Samtökin tóku
sig til og endurbyggðu Hlið-
skjálf, gangnakofa við Réttar-
vatn á Arnarvatnsheiði, og létu
gera söguskilti á sama stað og
lauk því verki í sumar. Allt
timbur-verk kofans var hrunið
en grunnurinn var uppistand-
andi og var fullur af rusli. Því
var fyrsta verk hópsins að
hreinsa ruslið upp úr
grunninum. Sirrý segir töluvert
um ferðamenn á heiðinni,
meðal annars veiði-fólk og
gönguhópa. „Þegar við hittumst
þarna 11. ágúst í fyrra til að
fagna „upprisunni“ þá kom allt
í einu 10-20 manna gönguhópur
upp úr landslag-inu, íslenskur
leiðsögumaður með Þjóðverja.
Við buðum þeim kaffi með
okkur og þeim fannst þetta
mikil upplifun,“ rifjar Sirrý
upp. Næstu verkefni félagsins
eru að láta endurgera gamlar
vörður og skrásetja örnefni á
Víðidalstunguheiði.
Þrátt fyrir vinnu, nám og
félagsstörf reynir Sirrý að gefa
sér tíma til að sinna öðrum
áhugamálum en hún segist hafa
mikinn áhuga á ferðalögum og
útivist. Fjölskyldan hefur
ferðast töluvert erlendis þrátt
fyrir að vera með kúabú. Sirrý
hefur einnig gengið töluvert
innanlands og fór m.a. Lauga-
veginn svokallaða í fyrrasumar
og segist vilja gera meira af slíku
seinna meir, þegar meiri tími
gefst til. „Ég ferðaðist mikið
þegar ég var í jarðfræðinni,
bæði innanlands og utan og
ferðaðist m.a. vítt og breitt um
Sovétríkin, ég hef mjög gaman
af því að ferðast bæði innan-
lands og erlendis.“
Sirrý segist ekkert koma að
búskapnum, nema kannski
helst að grípa í fjárhúsin. „Þegar
við kynnumst þá erum við um
þrítugt, ég var búin með
jarðfræðina og kennsluréttindin
og var að kenna jarðfræði í
Flensborg en Skúli var bú-
fræðingur. Þetta var í rauninni
bara samkomulag hjá okkur
þegar við fluttum norður, að
hann yrði bóndi en ég starfaði
utan búsins og nýtti mína
menntun,“ segir Sirrý. Þegar
betur er að gáð kemur þó í ljós
að hún sér um bókhald búsins
og tekur þátt í áætlanagerð.
Skúli grípur líka í önnur störf
utan búsins og er t.a.m. verktaki
með vagn og gröfu. Þau velta
því fyrir sér að byggja stærra
fjós og reyna að gera það
ódýrara. Mjólkurframleiðslan á
Sólbakka er um 150 þúsund
lítrar, sem er nokkuð undir
meðalbúi.
Sirrý segir það vissulega
hafa verið viðbrigði að flytja
sem kaupstaðarstelpa í sveitina.
„Fyrst fórum við mikið suður
en svo höfum við minnkað það,
maður er hættur að nenna
suður.“ Sveitalífið var henni þó
ekki alveg ókunnugt því hún
átti ömmu og afa bæði á
Dverga-steini í Álftafirði og
Naustahvammi í Norðfirði.
Talið berst að því að í byggðar-
lögum úti á landi þurfi að huga
að tækifærum fyrir menntað
fólk. Áherslan sé á að auka
menntunarstig, sem er jákvætt,
en það gleymist að huga að
tækifærum fyrir þá sem hafa
góða menntun. „Samfélags-
gerðin má ekki hindra það að
fólk flytji út á land.“
Meistaraverkefni um
heimavinnslu afurða
Nýjasta viðfangsefni Sirrýjar er
MA nám við Háskólann á
Akureyri. Þar hyggst hún ljúka
meistaragráðu í viðskiptafræði
og ætlar í meistaraverkefni sínu
að skoða heimavinnslu afurða,
eða „Beint frá býli.“ Sirrý
útskýrir að árið 2006 hafi
Finnar tekið upp Evrópusam-
bandslöggjöfina um matvæla-
öryggi. „Árið 2010 tókum við
upp sömu reglugerð og ég er
semsagt að fara að skoða hvort
eftirfylgnin með þessum reglu-
gerðum sé mismunandi á milli
landa. Þannig tengi ég saman
viðskiptafræðina og heilbrigðis-
eftirlitið en er að vísu komin frá
jarðfræðinni sem slíkri. En mig
langar að komast að því af
hverju það er svona lítil heima-
vinnsla afurða hérna miðað við
víða erlendis. Ef til vill eru það
einhverjar hefðir sem hafa
fengið að lifa þar, en við höfum
ekki þessar hefðir af því við
hættum allri heimaframleiðslu
um 1930.“
Sjálf hefur Sirrý áhuga á
heimavinnslu og hefur aðeins
spreytt sig á henni til eigin nota.
Hún gerir t.d. jógúrt og súr-
mjólk eftir gömlum uppskrift-
um frá ömmu sinni. „Þegar ég
talaði við ömmu þá sagði hún
að vinnsla úr mjólk byggði á
tíma og hitastigi. Ég nota
lífræna gerla og þetta er besta
jógúrt og súrmjólk sem maður
fær.“ Sirrý og Skúli reykja sitt
hangikjöt og bjúgu og búa til
kjötfars, en almennt segist Sirrý
hafa meira gaman af matargerð
en bakstri. Hún er einmitt að
ljúka við að sjóða hangikjöt
fyrir fjölskylduna, en 60-70
manna stórfjölskyldan heldur
saman þorrablót, þegar blaða-
mann ber að garði og er einnig
búin að baka hrökkbrauð fyrir
heimilið fyrr um morguninn.
Þegar spjallinu lýkur undir
hádegi liggur leiðin á Hvamms-
tanga til að sinna heilbrigðis-
eftirlitinu en félagsmálunum
segist hún sinna á kvöldin þegar
eiginmaðurinn fer í fjós. Það er
því engin lognmolla hjá Sirrý á
Sólbakka.
Móðir Sigríðar með fjögur af systkinunum, Sirrý er lengst til vinstri.
Skúli og Sigríður ásamt börnunum Ólöfu Rún og Guðna Þór á fermingardegi Guðna árið 2009.
Sigríður hefur mikinn áhuga á útivist og ferðalögum og í jarðfræðináminu gáfust mörg tækifæri til að
sinna þeim áhugamálum.